![](https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2024/06/240616225622_BARDELLA.jpg)
epa11410089 French President Emmanuel Macron attends ‘Session VI: Artificial intelligence, energy, Africa-Mediterranean’ on the second day of the G7 summit, in Borgo Egnazia, Apulia region, southern Italy, 14 June 2024. EPA, GIUSEPPE LAMI
Της ΕΙΡΗΝΗΣ ΣΑΒΒΙΔΟΥ*, Λευκωσία
Ο συνασπισμός του προέδρου της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν (Macron) απώλεσε δέκα έδρες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατόπιν του εκλογικού αποτελέσματος της περασμένης Κυριακής. Ως εκ τούτου, ο Γάλλος πρόεδρος αποφάσισε τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης προκηρύσσοντας νέες εκλογές.
Σκοπός του είναι η λεγόμενη ανανέωση της λαϊκής εντολής, έτσι ώστε να παραμείνει στη διακυβέρνηση της χώρας. Το ερώτημα, το οποίο προκύπτει δεν αφορά την πολιτική του ευθιξία ή οποιαδήποτε ηθική υποχρέωση έναντι της γαλλικής κοινωνίας λόγω της απώλειας των ποσοστών του, αλλά, τον τρόπο με τον οποίο θα συμπεριφερθούν οι Γάλλοι ψηφοφόροι στη νέα εκλογική διαδικασία.
Η ανάδυση ακροδεξιών πολιτικών ομάδων κερδίζει έδαφος τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη.
Στη Γαλλία υπάρχει, ήδη, μια παράδοση ακροδεξιών συνασπισμών των οποίων η παρουσία υπήρξε αισθητή και εντατικοποιήθηκε, σαφώς, το 2017, όταν η Μαρίν Λεπέν (Marine Le Pen) εξασφάλισε την παρουσία της στον β’ γύρο των προεδρικών εκλογών, σχεδόν διπλασιάζοντας τα ποσοστά του πατέρα της, Jean-Marie Le Pen, ο οποίος, το 2002 αποτέλεσε τον πρώτο ακροδεξιό υποψήφιο πρόεδρο που κατάφερε να βρεθεί σε β’ γύρο προεδρικών εκλογών στη Γαλλία.
Αυτό συνέβη, καθότι ο πρόεδρος Macron, όπως και οι προκάτοχοί του, δεν κατάφερε να διαχειριστεί ζητήματα, τα οποία απασχολούν τους Γάλλους πολίτες με αποτέλεσμα να υφίσταται φθορά και πολιτική απαξίωση.
Η απόφαση του Macron για τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης και την προκήρυξη εκλογών αντανακλάται, ακριβώς, στην αναμέτρησή του με την εκλογική συμπεριφορά του γαλλικού εκλογικού σώματος.
Φαίνεται ότι η ιδιοσυγκρασία των Γάλλων δεν επέτρεψε, τουλάχιστον, μέχρι στιγμής, την εκλογή ακροδεξιών προσωπικοτήτων στην ηγεσία της χώρας τους υπό τον φόβο του στιγματισμού και της στηλίτευσης.
Αυτό είναι κάτι που ο Macron φαίνεται να αντιλαμβάνεται και ως εκ τούτου, μετακυλίει την ευθύνη στη γαλλική κοινωνία θέτοντάς την ενώπιον ενός φρικτού διλήμματος, το οποίο συνίσταται μεταξύ της ανανέωσης της θητείας του και της εκλογής της ακροδεξιάς Le Pen.
Η επιδίωξη του Macron είναι να θέσει ενώπιον της γαλλικής κοινωνίας αυτό το δίλημμα δια μέσου των εκλογών έχοντας, όπως ο ίδιος μπορεί να θεωρεί, τη στατιστική με το μέρος του, καθότι οι μέχρι στιγμής επιλογές της πλειοψηφίας των Γάλλων ψηφοφόρων σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις ήταν άλλες από τις ακροδεξιές υποψηφιότητες.
Η τυχόν εκλογή της Le Pen αποτελεί το βασικότερο ενδεχόμενο κανονικοποίησης της ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Εδώ, το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι κατά πόσον η γαλλική κοινωνία θα επαναλάβει προηγούμενες επιλογές ή εάν θα ακολουθήσει το παράδειγμα άλλων ευρωπαϊκών κρατών στα οποία αναδείχθηκαν ακροδεξιές κυβερνήσεις.
* Ειρήνη Σαββίδου
Πολιτικός Επιστήμων
ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE