Πανευρωπαϊκή «επινίκεια» σύναξη ακροδεξιών ηγετών στις Βρυξέλλες: Σπεύδει ο Σαλβίνι να υποβάλλει τα… σέβη του στο δίδυμο Λεπέν – Μπαρντελά, θα είναι και άλλοι εκεί
File Photo An electoral poster by Italian party “Lega” with a photo of Matteo Salvini on a bus in Rome, Italy, 03 June 2024. EPA/MASSIMO PERCOSSI
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο γραμματέας της Λέγκα και αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης Ματέο Σαλβίνι ανακοίνωσε ότι σήμερα πρόκειται να συναντηθεί στις Βρυξέλλες με τον πρόεδρο το κόμματος Εθνικός Συναγερμός Ζορντάν Μπαρντελά και με την Γαλλίδα ακροδεξιά πολιτικό Μαρίν Λεπέν.
«Θέλουμε να προωθήσουμε μια νέα Ευρώπη. Δεν θα κάνουμε ποτέ συμμαχίες με τους σοσιαλιστές, δεν θα συνεργαστούμε ποτέ με την αριστερά», δήλωσε ο Σαλβίνι μέσω του διαδικτύου. Παράλληλα πρόσθεσε ότι «στην Γαλλία και στην Γερμανία, όσοι επιθυμούσαν τον πόλεμο, απορρίφθηκαν από τους ψηφοφόρους, τόσο που ο Μακρόν αναγκάσθηκε να προχωρήσει σε διάλυση της βουλής και να προκηρύξει εκλογές για τις 30 Ιουνίου».
Ο γραμματέας της Λέγκα τόνισε, τέλος, ότι «εκτός από την Λεπέν και τον Μπαρντελά, θα συναντηθεί με συμμάχους του από την Πορτογαλία, την Ολλανδία, το Βέλγιο και την Αυστρία».
Συνεχίζεται η ανατάραχη μετά το αποτέλεσμα της Κυριακής
Και παρά το γεγονός ότι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών δεν έδωσε ρόλο ρυθμιστή στα ακριοδεξιά κόμματα της Ευρώπης, η άνοδός της, συνεχίζει να προβληματίζει. Ειδικά η περίπτωση της Γαλλίας όπου μετά την προκήρυξη βουλευτικών εκλογών από τον Εμανουέλ Μακρόν υπάρχει το ενδεχόμενο να συγκροτηθεί κυβέρνηση με σαφές ακροδεξιό πρόσημο, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει τόσο για την ίδια τη χώρα, όσο και για την Ευρωπαϊκή Ένωση, μακροπρόθεσμα.
Στις πρόωρες εκλογές που προκήρυξε ο Γάλλος πρόεδρος Macron μετατοπίζεται πλέον το ενδιαφέρον του βρετανικού Τύπου, που χαρακτηρίζει τον ελιγμό του αυτ;o «παιχνίδι με τη φωτιά», αν και αναγνωρίζει ότι αρέσκεται να παίρνει ρίσκα που πολλές φορές τον δικαιώνουν. Σε ό,τι αφορά τις εξελίξεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, επισημαίνεται ότι η άνοδος της ακροδεξιάς δεν υπήρξε ομοιόμορφη, καθώς σε γενικές γραμμές τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα διατήρησαν τις δυνάμεις τους με εξαίρεση την Γαλλία και τη Γερμανία. Ο αντίκτυπος πάντως στις ευρωπαϊκές πολιτικές από την αλλαγή των συσχετισμών δυνάμεων εκτιμάται ως σημαντικός, καθότι οι δύο αυτές χώρες αποτελούν την ‘ατμομηχανή’ της ΕΕ.
Financial Times, Leila Abboud (ανάλυση): Το στοίχημα Macron θα μπορούσε να αποτύχει θεαματικά εάν η ψηφοφορία σε δύο γύρους στις 30 Ιουνίου και στις 7 Ιουλίου τον αναγκάσει σε μια «συγκατοίκηση», με το RN. Θα ήταν η πρώτη φορά υπό την πέμπτη δημοκρατία που ιδρύθηκε το 1958 για τον Πρόεδρο και τον Πρωθυπουργό να έχουν τόσο εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις για το πώς πρέπει να διοικείται η χώρα. «Δεν είναι ένα ριψοκίνδυνο στοίχημα – είναι μια γενναία απόφαση που σέβεται τους γαλλικούς θεσμούς και έχει πολύ γκωλικό χαρακτήρα», είπε ο βετεράνος γερουσιαστής και μακροχρόνιος υποστηρικτής του Macron François Patriat, αναφερόμενος στον στρατηγό Charles de Gaulle, ο οποίος παραιτήθηκε εκκωφαντικά από πρόεδρος το 1969 όταν ένιωσε ότι δεν μπορούσε να κυβερνήσει. «Ο πρόεδρος επαναφέρει την ευθύνη στον γαλλικό λαό. Ψήφισαν με χαζό τρόπο στις ευρωεκλογές, τώρα είναι στο χέρι τους να αποφασίσουν».
Μια άλλη πιο ‘μακιαβελική’ εξήγηση για τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης από τον Macron είναι ότι μπορεί να ελπίζει να ‘εμβολιάσει ‘τη χώρα ενάντια στο RN ενόψει της προεδρικής κούρσας του 2027 στην οποία η Le Pen έχει τις περισσότερες πιθανότητες για να τον διαδεχθεί.«Εδώ και χρόνια, οι ψηφοφόροι λένε έχουμε δοκιμάσει τα πάντα εκτός από το RN και φλερτάρουν με το κίνημα της Le Pen», δήλωσε η συγγραφέας και πολιτική αναλύτρια Chloé Morin. «Ο Macron θα τους αφήσει να δοκιμάσουν το RN ποντάροντας ότι σύντομα θα τους προκαλέσει απέχθεια». Ο Macron έδειξε ξανά ότι είναι ένας «μέγας τζογαδόρος», όπως το 2022 όταν αντιμετώπισε διαμαρτυρίες στους δρόμους και επέζησε οριακά από τις ψήφους δυσπιστίας για να περάσει τη μη δημοφιλή μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού του συστήματος, και όταν πόνταρε ότι θα μπορούσε να ξεπεράσει το κίνημα των κίτρινων γιλέκων το 2019. «Είναι ένας παρακινδυνευμένος ελιγμός, αλλά είναι πολύ νωρίς για να γνωρίζουμε αν είναι τρελός ή έξυπνος», δήλωσε ο Mujtaba Rahman, διευθύνων σύμβουλος για την Ευρώπη στον Όμιλο Eurasia. «Παίζει στοίχημα με τη φήμη και την κληρονομιά του και τη σταθερότητα της Γαλλίας και της ΕΕ».
[Why Emmanuel Macron went all in against Marine Le Pen]
Financial Times, Leila Abboud, Sarah White: Οι γαλλικές αγορές υποχώρησαν τη Δευτέρα, αφού ο Πρόεδρος Emmanuel Macron προκήρυξε πρόωρες κοινοβουλευτικές εκλογές σε ένα στοίχημα υψηλών διακυβεύσεων για να αποτρέψει τις προόδους της ακροδεξιάς στη χώρα του και σε ολόκληρη την ΕΕ. [Markets hit by Macron gamble on French elections]
-Financial Times, Amy Kazmin: Η πρωθυπουργός της Ιταλίας Giorgia Meloni χαιρέτισε τη συντριπτική νίκη του κόμματός της στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η οποία ενίσχυσε το πολιτικό της κεφάλαιο ως ρυθμιστή στις επερχόμενες διαπραγματεύσεις με την ΕΕ.Οι ισχυρές επιδόσεις της Ιταλίδας πρωθυπουργού έρχονται σε αντίθεση με τις εκλογικές απώλειες του Γάλλου προέδρου Emmanuel Macron , ο οποίος προκήρυξε πρόωρες εκλογές ως απάντηση στο αποτέλεσμα, και του Γερμανού Καγκελάριου Olaf Scholz , του οποίου ο τριμερής συνασπισμός γνώρισε δεινή ήττα από τη συντηρητική και ακροδεξιά αντιπολίτευση. [Giorgia Meloni strengthens her hand as EU power broker], με υπότιτλο
[Italian PM emerges as winner in European parliament elections, in contrast with leaders of France and Germany[
The Guardian, Jennifer Rankin, Angela Giuffrida (ανάλυση): Η βόμβα που εξαπέλυσε ο Macron προκηρύσσοντας πρόωρες εκλογές στη Γαλλία προσθέτει αβεβαιότητα στην κούρσα της Ursula von der Leyen για την ανάληψη της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με αποτέλεσμα να χρειάζεται πλέον να κοιτάξει στα αριστερά ή τα δεξιά του πολιτικού φάσματος για να εξασφαλίσει την αναγκαία υποστήριξη. Η Von der Leyen ήταν η κύρια υποψήφια του ΕΛΚ και παραμένει σε θέση ισχύος. Με την πρόσθετη αβεβαιότητα των γαλλικών εκλογών, πρέπει όμως να ξεπεράσει δύο εμπόδια. Πρώτα χρειάζεται την υποστήριξη της ειδικής πλειοψηφίας των ηγετών της ΕΕ και μετά την απόλυτη πλειοψηφία – 361 ψήφους – στο νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ο Alberto Alemanno, καθηγητής δικαίου της ΕΕ στο HEC Paris Business School, πιστεύει ότι ο διορισμός του προέδρου της Επιτροπής θα καθυστερήσει μέχρι το φθινόπωρο, όχι μόνο λόγω των πρόωρων εκλογών στη Γαλλία αλλά και λόγω της αβεβαιότητας για το επόμενο πρόγραμμα της ΕΕ και τον συνασπισμό πίσω από αυτό.
[Ursula von der Leyen in pole position as she tries to build majority to keep job]
The Guardian (κύριο άρθρο): Η απόφαση-σοκ του Emmanuel Macron να προκηρύξει πρόωρες βουλευτικές εκλογές, μετά από μια ταπεινωτική ήττα από το RN της Marine Le Pen, είναι ένα στοίχημα με πολύ υψηλά διακυβεύματα, που λαμβάνεται από θέση αδυναμίας. Ακόμη και με τα πρότυπα ενός προέδρου που δημιούργησε το δικό του κίνημα για να γκρεμίσει την παραδοσιακή κεντροαριστερά και κεντροδεξιά, είναι μια κίνηση εκπληκτικά ριψοκίνδυνη. Ο Macron ευελπιστεί ότι θα καταφέρει να κοντράρει στα ίσα την ετυμηγορία ενός σημαντικού τμήματος του εκλογικού σώματος, υπολογίζοντας ότι οι ψηφοφόροι που έριξαν ψήφο διαμαρτυρίας το Σαββατοκύριακο θα το ξανασκεφτούν όταν έρθουν αντιμέτωποι με την πιθανότητα ο προστατευόμενος της Le Pen Jordan Bardella, να γίνει πρωθυπουργός τον επόμενο μήνα. Εναλλακτικά, μπορεί να πιστεύει ότι μια περίοδος «συγκατοίκησης» με μια κυβέρνηση υπό την ηγεσία του RN θα αποδείκνυε την ακαταλληλότητα της ριζοσπαστικής δεξιάς για αξιώματα, εξουδετερώνοντας τα όπλα της πριν από την κορυφαία προεδρική αναμέτρηση που αναμένεται το 2027. Χωρίς πλειοψηφία στην εθνική συνέλευση, ο Macron μπορεί επίσης να φιλοδοξεί να ενώσει μετριοπαθή κόμματα πίσω του. Ένα σύστημα ψηφοφορίας δύο γύρων για τις κοινοβουλευτικές εκλογές –και υψηλότερη συμμετοχή– σημαίνει τουλάχιστον ότι οι υποψήφιοι της Le Pen θα πρέπει να αγωνιστούν σκληρότερα για τη νίκη από ό,τι το Σαββατοκύριακο.
Αλλά στην πραγματικότητα κανείς δεν ξέρει τι πρόκειται να συμβεί. Όπως ανακάλυψε ο David Cameron, αφότου υποσχέθηκε ένα δημοψήφισμα για το Brexit μετά τα θεαματικά ευρωπαϊκά αποτελέσματα για το Ukip του Nigel Farage το 2014, τα τολμηρά στοιχήματα μπορούν να επιφέρουν πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις. Το πιο πιθανό αποτέλεσμα της ρίψης ζαριών του Macron φαίνεται να είναι η αυξημένη παρουσία του RN σε ένα διχασμένο, κατακερματισμένο και παράλυτο κοινοβούλιο. Αυτή η στασιμότητα θα ήταν σίγουρα επικίνδυνη για την Le Pen πριν από το 2027. Θα ήταν επίσης αποσταθεροποιητική για την υπόλοιπη Ευρώπη, μετά από εκλογές που είδαν τα ριζοσπαστικά δεξιά κόμματα να βρίσκονται στην κορυφή των δημοσκοπήσεων στην Ιταλία και την Αυστρία και το AfD να τερματίζει δεύτερο στη Γερμανία παρότι ήταν βυθισμένο στα σκάνδαλα για μήνες. Είναι κρίσιμο, τα κυρίαρχα φιλοευρωπαϊκά κόμματα που εξακολουθούν να κατέχουν σαφή πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, να έχουν τον πρώτο λόγο σχετικά με τους διορισμούς στη νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Αλλά οι δημοσκοπήσεις του Σαββατοκύριακου επιβεβαίωσαν ότι τα ευρωσκεπτικιστικά εθνικιστικά κινήματα που κάποτε συνωθούνταν στο περιθώριο σταδιακά ‘κανονικοποιούνται’ και αυξάνουν την επιρροή τους. Το κόμμα Brothers of Italy της Giorgia Meloni, κληρονόμος των μεταπολεμικών νεοφασιστικών κινημάτων, αύξησε το μερίδιο ψήφων του σε σύγκριση με το νικηφόρο αποτέλεσμα των γενικών εκλογών του 2022. Η επιτυχία αυτή εδραιώνει τη θέση της Meloni στο σύστημα εξουσίας των Βρυξελλών.
Για τον επόμενο μήνα όλα τα βλέμματα θα είναι στραμμένα στη Γαλλία. Στο πλαίσιο του πολέμου του Vladimir Putin στην Ουκρανία και της ευρύτερης γεωπολιτικής αστάθειας, ο Macron υπήρξε ένας θορυβώδης και απερίφραστος υποστηρικτής μιας πιο ισχυρής, ενωμένης και διεκδικητικής Ευρώπης. Τώρα επέλεξε να αντιμετωπίσει την Le Pen, η οποία έχει μια ιστορία συμπάθειας υπέρ του Putin και σχεδιάζει να κλονίσει την ΕΕ εκ των έσω, αμέσως μετά τη μεγαλύτερη νίκη της πολιτικής της καριέρας. Μια διελκυστίνδα εξουσίας, που δεν θα αποβεί όμως μοιραία μόνο για τη Γαλλία, αλλά για την ΕΕ συνολικά.[The Guardian view on Macron’s gamble: playing with political fire]
The Guardian, Jon Henley (ανάλυση): Παρά τις ανησυχητικές προβλέψεις, το ‘κέντρο’ τελικά άντεξε. Όπως προέβλεπαν οι δημοσκοπήσεις, η κυρίαρχη συμμαχία υπέρ της ΕΕ των κεντροδεξιών, κεντροαριστερών, φιλελεύθερων και Πρασίνων κομμάτων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συγκράτησε, πολύ άνετα, την πλειοψηφία της. Οι εθνικές συντηρητικές και ακροδεξιές δυνάμεις της Ευρώπης σημείωσαν μεγάλα κέρδη, καταλήγοντας με λίγο λιγότερο από το ένα τέταρτο των ευρωβουλευτών στη συνέλευση των 720 εδρών – ο υψηλότερος απολογισμός τους στα χρονικά. Αλλά δεν τα πήγαν ομοιόμορφα καλά και σε ορισμένα σημεία τα πήγαν χειρότερα από ό,τι προβλεπόταν.
Τα αποτελέσματα πάντως στις δύο χώρες που παραδοσιακά λειτουργούσαν ως η ατμομηχανή της ΕΕ είναι ανησυχητικά. Η Γαλλία αντιμετωπίζει τον κίνδυνο μιας ακροδεξιάς πλειοψηφίας στο κοινοβούλιο, ενώ η κυβέρνηση της Γερμανίας έχει αποδυναμωθεί περαιτέρω. Συνολικά τα αποτελέσματα ήταν σε γενικές γραμμές σύμφωνα με τις προσδοκίες. «Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, αυτές οι εκλογές αντανακλούν τις εξελίξεις σε εθνικό επίπεδο», δήλωσε ο Cas Mudde, ειδικός στον λαϊκισμό και τη ριζοσπαστική δεξιά στο Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια. Αυτές οι εξελίξεις περιελάμβαναν αναμφίβολα εξαιρετικά αντιδημοφιλείς συστημικές κυβερνήσεις. Ωστόσο, είπε ο Mudde, αν κριθεί με βάση την τρέχουσα ισχύ τους σε εθνικό επίπεδο σε ολόκληρο το μπλοκ, η ακροδεξιά ήταν πλέον υποεκπροσωπούμενη σε ευρωπαϊκό επίπεδο».
Ο κύριος αντίκτυπος των εκλογών, κατά συνέπεια, είναι πιθανό να γίνει περισσότερο αισθητός στις εθνικές πρωτεύουσες – ιδιαίτερα στο Παρίσι και το Βερολίνο. Ο Mujtaba Rahman, από την εταιρεία συμβούλων Eurasia Group, δήλωσε: «Παρά τα κέρδη τους, οι διαιρέσεις και η έλλειψη συντονισμού μεταξύ των δεξιών ομάδων θα περιορίσουν τον αντίκτυπό τους στην πολιτική ατζέντα της ΕΕ την επόμενη πενταετία». Μαζί με άλλους αναλυτές, ωστόσο, ο Rahman είπε ότι σε συγκεκριμένα ζητήματα όπου οι θέσεις της ακροδεξιάς πολιτικής είχαν έλξη (και μπορεί να ευθυγραμμιστούν με τους στόχους του κεντροδεξιού ΕΛΚ), οι «τακτικές συμμαχίες δεξιάς του κέντρου» θα μπορούσαν να μειώσουν ή ακόμα και να εκτροχιάσουν τις πρωτοβουλίες της ΕΕ. Αυτές είναι πολύ πιθανό να περιλαμβάνουν ιδιαίτερες συζητήσεις γύρω από τη μετανάστευση και την πράσινη μετάβαση, με τους δεξιούς ευρωβουλευτές πιθανώς να επιδιώκουν να περιορίσουν τον αντίκτυπο της νομοθεσίας για το κλίμα, ιδίως σε εταιρείες, νοικοκυριά και ιδιώτες. Αν και τα μεγάλα κέρδη της ακροδεξιάς στη Γαλλία και τη Γερμανία θα έχουν μικρό αντίκτυπο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στην πολιτική της ΕΕ, επειδή – παρά τους ισχυρισμούς των Brexiters – η μεγαλύτερη δύναμη της ΕΕ εξακολουθεί να βρίσκεται στις πρωτεύουσες.
[European elections: Paris and Berlin – not Brussels – will feel heat of far right’s gains]
The Guardian, Jon Henley (ανάλυση): Ποιο θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα του τεράστιου στοιχήματος του Macron:
Σενάριο 1: Ο Macron ανακτά την πλειοψηφία του
Οι σύμβουλοί του επιμένουν ότι οι εκλογές θα γίνουν για τη νίκη. Είναι πιθανό να πιστεύει ότι μπορεί να κερδίσει μια νέα πλειοψηφία. Σε μια άλλη χώρα, σε μια άλλη στιγμή, μια παθιασμένη έκκληση στις δημοκρατικές και ρεπουμπλικανικές αξίες απέναντι σε ένα ακροδεξιό κόμμα που, παρ’ όλο το mainstreaming του, παραμένει βαθιά αντιευρωπαϊκό, φιλικό προς τη Μόσχα, νατιβιστικό και αυταρχικό μπορεί να είχε λειτουργήσει. Αλλά η ακροδεξιά έχει πλέον ομαλοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό σε όλη την Ευρώπη, η Le Pen δεν ήταν ποτέ τόσο ευρέως δημοφιλής, ενώ και οι αριστεροί ψηφοφόροι δεν αντέχουν άλλο να ‘βγάζουν το φίδι από τη τρύπα’ υπερψηφίζοντας ένα κόμμα που δεν τους εκφράζει μόνο και μόνο για να κρατήσουν μακριά ένα ακόμα απεχθέστερο.
Σενάριο 2: Το RN κερδίζει την πλειοψηφία
Εάν συμβεί αυτό, η συνέλευση θα απαιτήσει να οριστεί πρωθυπουργός πιθανότατα ο Bardella, ο οποίος έχει ήδη πει ότι θα ήταν έτοιμος για αυτό. Ένας πρόεδρος και ένα κοινοβούλιο από αντίπαλα κόμματα είναι γνωστό ως ‘συγκατοίκηση’. Δεν υπάρχει προηγούμενο για έναν κυρίαρχο πρόεδρο να «συμβιώνει» με ένα κοινοβούλιο που ελέγχεται από την ακροδεξιά – αλλά οι Γάλλοι πρωθυπουργοί σπάνια βγαίνουν από αυτή τη θέση αλώβητοι. Ο Macron μπορεί να υπολογίζει ότι, αντιμέτωποι με τις σκληρές πραγματικότητες της κυβέρνησης, ο Bardella,και το υπουργικό του συμβούλιο μπορεί απλώς να αποδειχθούν ανίκανοι για τη δουλειά. Εν τω μεταξύ, φυσικά, θα καθίσει στα Ηλύσια επισημαίνοντας τις ελλείψεις τους. Αν αυτή είναι η επόμενη καλύτερη επιλογή του, είναι ένα μνημειώδες στοίχημα
Σενάριο 3: χωρίς συνολική πλειοψηφία
Οι περισσότεροι αναλυτές πιστεύουν ότι η εικόνα που είναι πιο πιθανό να δουν οι θεατές στις τηλεοπτικές τους οθόνες στις 7 Ιουλίου είναι ένα κοινοβούλιο στο οποίο το κόμμα της Le Pen θα έχει αυξήσει θεαματικά τους βουλευτές του –ακόμα και, ίσως, να γίνει το μεγαλύτερο ενιαίο κόμμα– αλλά δεν θα διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία. Αμέσως θα προέκυπταν προβλήματα: ο πρόεδρος είναι θεωρητικά ελεύθερος να διορίσει οποιονδήποτε βουλευτή πρωθυπουργό – αλλά στην πράξη, επειδή το κοινοβούλιο μπορεί να εξαναγκάσει την παραίτηση της κυβέρνησης, επιλέγει γενικά κάποιον αποδεκτό από τη συνέλευση. Ο Macron μπορεί να προσπαθήσει να επιδιώξει συμμαχίες με την κυρίαρχη κεντροδεξιά ή την κεντροαριστερά, αλλά το κατά πόσο θα το καταφέρει είναι άγνωστο. Το πιο πιθανό αποτέλεσμα, ίσως, είναι ένα ακόμη πιο διασπασμένο κοινοβούλιο και, εν τέλει, αδιέξοδο.[Three possible outcomes of Macron’s shocking snap election]
BBC: Ενώ μεγάλο μέρος της αντίδρασης των ευρωπαϊκών εκλογών επικεντρώθηκε στη «βόμβα» του Γάλλου Προέδρου Emmanuel Macron μετά τη νίκη της ακροδεξιάς RN εκεί, τα κόμματα σε άλλες χώρες σε όλη την ΕΕ εξετάζουν τα κέρδη και τις απώλειές τους. Αν και τα ακροδεξιά και τα εθνικιστικά κόμματα έχουν σημειώσει κέρδη, η κεντροδεξιά είχε επίσης καλή απόδοση, διατηρώντας τη θέση της ως η μεγαλύτερη ομάδα και καταφέρνοντας να κερδίσει επιπλέον έδρες. Τα κεντροδεξιά κόμματα διατηρούν το προβάδισμα στη Γερμανία, την Ελλάδα, την Πολωνία και την Ισπανία και σημείωσαν σημαντικές προόδους στην Ουγγαρία.
[A night of drama in Europe as EU parliament moves to right]
Με πληροφορίες από ευρωπαϊκό Τύπο και ΑΠΕ-ΜΠΕ, Θ. Ανδρεάδης – Συγγελάκης
Ρώμη, Ιταλία
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE