Η ώρα της μαύρης αλήθειας, για τη Γαλλία και όλη την Ευρώπη: Έφτασε αυτό που επί χρόνια ξόρκιζαν όλοι αλλά με λάθος μοντέλα και πρακτικές, και στο βάθος …έρχεται ο Τραμπ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Κι όμως υπάρχει ελπίδα για να γλυτώσει η Γαλλία την αυτοδυναμία της Λεπέν: Βέβαια, το τι θα γίνει μετά είναι μια άλλη δύσκολη και… πονεμένη ιστορία

«Προοδευτικές λύσεις η απάντηση στην ακροδεξιά»: Στην κινητοποίηση της Γαλλικής αριστεράς ελπίζει ο Ισπανός πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ

Άνοδος για το ευρώ στις ασιατικές αγορές μετά τον πρώτο γύρο των γαλλικών βουλευτικών εκλογών

Η Κυριακή 30η Ιουνίου πιθανότατα θα μείνει στην ιστορία της Γαλλίας και της Ευρώπης ως μια μαύρη ημέρα που θα σηματοδοτεί μια διαχρονική πορεία αποτυχίας μοντέλων και πρακτικών.

Στις βουλευτικές εκλογές που προκήρυξε ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν αδιαφιλονίκητο φαβορί είναι η ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση της Μαρίν Λεπέν με υποψήφιο πρωθυπουργό τον Ζορντάν Μπαρντελά. Το αν θα μπορέσει αυτοδύναμη πλειοψηφία ώστε να σχηματίσει κυβέρνηση θα φανεί μεν στον δεύτερο γύρο, αλλά σε κάθε περίπτωση θα έχει κατοχυρώσει μια καθαρή νίκη, πρωτοφανή για την πρόσφατη γαλλική πολιτική πραγματικότητα και ιστορία.

Η ακροδεξιά “Εθνική Συσπείρωση” (RN) ενισχύθηκε στις τελικές δημοσκοπήσεις, συμπεριλαμβανομένης μιας που δείχνει ότι θα μπορούσε και να οδεύει προς μία ιστορική κοινοβουλευτική πλειοψηφία, καθώς οι υποψήφιοι επιδόθηκαν στο κυνήγι της ψήφου την τελευταία ημέρα της προεκλογικής εκστρατείας, πριν από τον πρώτο γύρο στις πιο σημαντικές εκλογές της Γαλλίας για δεκαετίες.

Δύο ημέρες πριν από την ψηφοφορία της Κυριακής, δύο δημοσκοπήσεις την Παρασκευή έδειξαν ότι το αντιμεταναστευτικό κόμμα της Marine Le Pen, το πρώτο κόμμα της Γαλλίας, προπορεύεται σταθερά σε μία κούρσα στην οποία διατηρεί προβάδισμα, από τότε που ο Πρόεδρος Emmanuel Macron προκήρυξε τις εκλογές-σοκ πριν από σχεδόν τρεις εβδομάδες μετά την ήττα των κεντρώων στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Μία δημοσκόπηση, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Les Echos την Παρασκευή, δύο ημέρες πριν από τον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών, έδειξε ότι το γαλλικό ακροδεξιό κόμμα “Εθνική Συσπείρωση”(RN) ενδέχεται να κερδίσει έως και το 37% των λαϊκών ψήφων.

Το RN σημείωσε άνοδο δύο ποσοστιαίων μονάδων από την τελευταία δημοσίευση της δημοσκόπησης που συνέταξε το OpinionWay πριν από μία εβδομάδα, ενώ το “Ensemble”, το κεντρώο “μπλοκ” του Emmanuel Macron, φάνηκε να φτάνει το 20% της λαϊκής ψήφου, δύο ποσοστιαίες μονάδες κάτω από την προηγούμενη πρόβλεψη.

• Όπως τονίζεται σε δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου, μια πιθανή νίκη του ακροδεξιού “Rassemblement National” (RN) στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές της Γαλλίας έχει πυροδοτήσει φόβους για ένα ευρύτερο κύμα ευρωσκεπτικισμού σε ολόκληρο το “μπλοκ”, επιδεινώνοντας την άνοδο της ακροδεξιάς στις πρόσφατες εκλογές στην ΕΕ.

Στο νότο της Ευρώπης, η πιθανή νίκη της γαλλικής ακροδεξιάς στις εκλογές στις 30 Ιουνίου και 7 Ιουλίου θεωρείται ως μία κλήση αφύπνισης για τα προοδευτικά φιλοευρωπαϊκά κόμματα να ενώσουν τις δυνάμεις τους, ενώ η Ανατολική Ευρώπη τονίζει τις ανησυχίες για την ασφάλεια, ειδικά υπό το πρίσμα της πιθανής επιστροφής του Donald Trump στην εξουσία στην Ουάσιγκτον.

Η Wall Street Journal δημοσιεύει άρθρο του Joseph Sternberg με τίτλο Emmanuel Macron’s ‘Jupiterian’ Presidency Crashes to Earth που αναφέρεται στα αίτια της αναμενόμενης ήττας του κόμματος του Macron στις επικείμενες εκλογές της Γαλλίας. […]

Υποστηρίζει ότι το κρίμα είναι ότι αν ο κ. Μακρόν είχε ενεργήσει περισσότερο σαν κανονικός πολιτικός, ίσως να είχε μεγαλύτερη επιτυχία. Η οικονομική μεταρρύθμιση παραμένει ένας δημοφιλής στόχος στην Ευρώπη κάθε φορά που ένας πολιτικός ή ένα κόμμα προσπαθεί να πείσει τους ψηφοφόρους. Αυτό είναι ένα από τα κλειδιά για τη βελτίωση της τύχης του κεντροδεξιού Λαϊκού Κόμματος της Ισπανίας, είναι ο τρόπος με τον οποίο η Χριστιανοδημοκρατική Ένωση της Γερμανίας αναζωογονείται μετά από 16 χρόνια μαλθακότητας της Angela Merkel, και είναι ο λόγος για τον οποίο ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κερδίζει τις εκλογές στην Ελλάδα.

Κίνδυνος πολιτικής αστάθειας

Σύμφωνα με τον Economist η απροσδόκητη απόφαση του Macron να προκηρύξει πρόωρες εκλογές, αντί να προσελκύσει πολίτες προς το Κέντρο, τους έχει απομακρύνει περισσότερο. Η Γαλλία δεν είναι ξένη με την έννοια της εξέγερσης, και φαίνεται να καταλαμβάνεται από μία επαναστατική ζέση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μία μορφή πολιτικής αστάθειας που η χώρα δεν έχει δει εδώ και δεκαετίες.

Η παρακολούθηση δημοσκοπήσεων από τον Economist στις 26 Ιουνίου έδωσε ένα άνευ προηγουμένου προβάδισμα στον πρώτο γύρο στην “Εθνική Συσπείρωση” (NR) και στους συμμάχους της, με μέσο όρο δημοσκόπησης 37%.

Το “Νέο Λαϊκό Μέτωπο” (NFP), μια τετρακομματική αριστερή συμμαχία με επικεφαλής το κόμμα του Jean-Luc Mélenchon, έρχεται δεύτερο με ποσοστό 29%. Οι κεντρώοι του Macron ακολουθούν στην τρίτη θέση, με ποσοστό 21%.

• Είναι τόσο κατεστραμμένο το brand του Προέδρου που πολλοί από τους υποψηφίους του δεν χρησιμοποιούν καν την φωτογραφία του στα φυλλάδια της εκστρατείας τους. Οι σύμμαχοι έχουν αρχίσει να απομακρύνονται από αυτόν. «Σκότωσε την προεδρική πλειοψηφία», είπε ο πρώην πρωθυπουργός του, Edouard Philippe.

Έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, η ψηφοφορία στον δεύτερο γύρο είναι επικίνδυνη. Δοκιμαστικές προβλέψεις από τέσσερα διαφορετικά γραφεία δημοσκοπήσεων από τις 19 έως τις 26 Ιουνίου υποδηλώνουν ότι το RN ενδέχεται να κερδίσει τον τεράστιο αριθμό των 200-305 εδρών από το σύνολο των 577, από τις 88 έδρες που διαθέτει τώρα. Το ανώτατο όριο αυτού του εύρους θα του έδινε πλειοψηφία. Το NFP μπορεί να εξασφαλίσει 125-240 έδρες. Η συμμαχία του κ. Macron θα μπορούσε να συρρικνωθεί σε 65-100 έδρες. Μία σειρά από βουλευτές, και ορισμένοι υπουργοί, θα μπορούσαν να χάσουν τις έδρες τους, πιθανώς στον πρώτο γύρο.

Οι Γάλλοι προσέρχονται στις κάλπες σε οριακή κατάσταση. Πολλοί [αναλυτές] τά έχουν χαμένα όσον αφορά το τί ετοιμάζονται να κάνουν οι ψηφοφόροι: να βυθίσουν τη χώρα σε χρόνια αβεβαιότητα. Μία δημοσκόπηση για το Fondation Jean-Jaurès, μια δεξαμενή σκέψης, διαπίστωσε ότι τα κυρίαρχα συναισθήματα στη Γαλλία αυτή τη στιγμή είναι η κούραση, ο θυμός, η λύπη και ο φόβος. Ενώ υπολείπεται ένας μήνας από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού και υποτίθεται ότι θα ήταν μία στιγμή που το έθνος θα βάδιζε ενωμένο, αντίθετα φαίνεται ανήσυχο και πιο διχασμένο από ποτέ. [Υπέρτιτλος: France’s parliamentary election – Τίτλος: Emmanuel Macron’s centrists are facing a disastrous first-round vote – Υπότιτλος: Marine Le Pen’s party will be the main beneficiary]

Πιθανές επιπτώσεις στον γαλλογερμανικό άξονα

Σύμφωνα με το Euroactiv το ακροδεξιό Rassemblement National (RN, ID) της Marine Le Pen επιδιώκει να διαβεβαιώσει ότι τίποτα δεν θα αλλάξει στη γαλλογερμανική σχέση, εάν πρωθυπουργός από τις τάξεις τους αναλάβει τη Γαλλία, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τους φόβους για αρνητικές επιπτώσεις στην «ατμομηχανή» της ΕΕ.

Με το RN να αναμένεται να βγει πολύ μπροστά στις πρόωρες κοινοβουλευτικές εκλογές της Κυριακής (30 Ιουνίου), ο Emmanuel Macron θα μπορούσε να αναγκαστεί να τοποθετήσει έναν πρωθυπουργό από την ακροδεξιά για πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία της Γαλλίας.

Οι αξιωματούχοι φοβούνται ότι αυτό θα επηρεάσει επίσης τη γαλλογερμανική συνεργασία, η οποία ήταν ζωτικής σημασίας για τη λήψη αποφάσεων στην ΕΕ. «Ανησυχώ για τις εκλογές στη Γαλλία, (…) και ελπίζω τα κόμματα που δεν είναι η Le Pen να επιτύχουν στις εκλογές», δήλωσε ο Olaf Scholz την Κυριακή. Αντίστοιχη δήλωση από την Chantal Kopf, επικεφαλής βουλευτής για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις των Πρασίνων, ο μικρότερος εταίρος του Scholz στην κυβέρνηση, αναφέρεται σε «ανησυχίες ότι θα μπορούσαμε να χάσουμε προσωρινά έναν αξιόπιστο εταίρο».

Παρά τις πρόσφατες δύσκολες σχέσεις, ο συντονισμός μεταξύ των δύο μεγαλύτερων οικονομιών της ΕΕ απαιτείται συχνά για να επιτευχθεί ευρύτερη συναίνεση, όπως συνέβη πρόσφατα με τη μεταρρύθμιση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας της ΕΕ. Αυτός ο συντονισμός βασίζεται στον συντονισμό προέδρου-καγκελαρίου και σε πολλές, λεπτομερώς σχεδιασμένες και ιεραρχημένες διασυνδέσεις, επισημαίνεται μεταξύ άλλων.

Πιο συγκεκριμένα, τα δύο υπουργικά συμβούλια συντονίζονται ετησίως σε Υπουργικά Συμβούλια που προετοιμάζονται από τα υπουργεία Εξωτερικών. Σύμφωνα με τους παρευρισκόμενους, μια συμφωνία στη συνάντηση του περασμένου Οκτωβρίου έθεσε τις βάσεις για τη μεταρρύθμιση της αγοράς ενέργειας της ΕΕ.

Εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών είπε στο Euractiv ότι οι ομάδες των υπουργών ευρωπαϊκών υποθέσεων Γαλλίας και Γερμανίας περιλαμβάνουν παραδοσιακά έναν αξιωματούχο από την άλλη χώρα σε προνομιακή συμφωνία. Η Καγκελαρία απασχολεί επίσης έναν γάλλο αξιωματούχο στο ευρωπαϊκό τμήμα της, τον μόνο ξένο αξιωματούχο εκεί.

«Εάν ο εντατικός συντονισμός μεταξύ των μεγαλύτερων κρατών μελών της ΕΕ διαταραχθεί, αυτό θα έβλαπτε επίσης την ενότητα της ΕΕ και την ικανότητά της να ενεργεί», υποστήριξε ο Yann Wernert, ειδικός στις γαλλογερμανικές υποθέσεις στο Κέντρο Ζακ Ντελόρ. Εάν πρωθυπουργός του RN – πιθανώς ο Jordan Bardella – ερχόταν στην εξουσία, ένα σημαντικό μέρος αυτού του γαλλογερμανικού συντονισμού θα μπορούσε να περάσει στην ακροδεξιά, καθώς θα διόριζαν τουλάχιστον μερικούς νέους υπουργούς, ενδεχομένως ακόμη και τον υπουργό Εξωτερικών.

Το RN έχει δεσμευτεί ότι θα διατηρήσει στενούς δεσμούς με τη Γερμανία: «Απολύτως, θα διατηρήσουμε τα [Υπουργικά Συμβούλια], και φυσικά, θα συνεχίσουμε τις ανταλλαγές μας με τη Γερμανία», ο Alexandre Loubet, ένας από τους βουλευτές της Le Pen. O διευθυντής της εκστρατείας του RN στην ΕΕ μίλησε στο Euractiv, αποκαλώντας τη Γερμανία «μεγάλο εμπορικό εταίρο».

Ωστόσο, υπάρχει λόγος αμφισβήτησης, καθώς το RN ιστορικά είναι δύσπιστο για την εν λόγω σχέση. Όταν Merkel και Macron υπέγραψαν τη Συνθήκη του Άαχεν του 2019, μια συνολική συμφωνία συνεργασίας, η Le Pen μίλησε για «προδοσία της Γαλλίας», η οποία «άφησε την κυριαρχία μας να καταρρεύσει». Η κυριαρχία του RN θα δημιουργούσε ερωτήματα εάν οι χώρες μπορούσαν να βρουν ένα κοινό «όραμα για την Ευρώπη», δήλωσε η Claire Demesmay, γαλλογερμανίδα εμπειρογνώμονας στο Centre Marc Bloch. Αυτό, τη στιγμή που η Ένωση χρειάζεται μια κοινή γραμμή για την άμυνα, την ανταγωνιστικότητα και τη διεύρυνση. Η Kopf περιέγραψε αξιοσημείωτες διαφορές χάραξης πολιτικής, λέγοντας ότι ανησυχεί ιδιαίτερα για τον «δυνητικό αντίκτυπο στον γαλλικό προϋπολογισμό, για παράδειγμα, όσον αφορά τη στήριξη προς την Ουκρανία και τη γενική αποδυνάμωση της ευρωπαϊκής πολιτικής της Γαλλίας».

Ο καθημερινός συντονισμός, «ο οποίος θεωρείται δεδομένος, θα τεθεί επίσης ξαφνικά υπό αμφισβήτηση», επισημαίνει μεταξύ άλλων ο εμπειρογνώμονας Wernert. Σημείωσε ότι το RN θα ήταν πρόθυμο να διατηρήσει επιφανειακά μία τάξη για να αποφύγει να τρομάξει τους ψηφοφόρους πριν από τις γαλλικές προεδρικές εκλογές το 2027. «Υπάρχουν ευρωπαϊκά παραδείγματα αυτού, όπως το PiS στην Πολωνία και ο Viktor Orban στην Ουγγαρία, όπου οι κυβερνήσεις με ανελεύθερες φιλοδοξίες προσαρμόστηκαν αρχικά σε κάποιο βαθμό στους κανόνες», είπε. Στη συνέχεια, τα σύνορα μετατοπίστηκαν σταδιακά.

H Demesmay θέτει ερωτηματικά σχετικά με τις ανταλλαγές διπλωματών, εάν το RN αποκτήσει τον έλεγχό τους: «Θα επιτρέπεται σε Γερμανούς αξιωματούχους να παρευρίσκονται στις γαλλικές υπουργικές συνεδριάσεις, όπου η εμπιστοσύνη είναι πολύ υψηλή; Είναι ακόμα ευπρόσδεκτοι;»«Ένα γαλλικό υπουργικό συμβούλιο υπό την ηγεσία του RN θα αντιπροσώπευε μια άνευ προηγουμένου πρόκληση για τις γαλλογερμανικές σχέσεις», κατέληξε ο Wernert.

Η ώρα της κρίσης για την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν: Δεξιά (Μελόνι) ή Αριστερά (Πράσινοι) για να σιγουρέψει την επανεκλογή της στη μυστική ψηφοφορία; Και τα δυο μαζί δεν γίνονται