Από το «φωνή λαού» στα μπάνια του λαού… Ο θυμός όταν δεν ανατρέπει το σύστημα, το ενισχύει, το τρέφει! Aυτό εν πολλοίς συντηρεί τις πολιτικές ελίτ και τα κατεστημένα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Θύμα της Ελλάδος και της Κύπρου η …φτωχή Τουρκία, σύμφωνα με τον Χακάν Φιντάν! Πήρε σκυτάλη από τον τρομοκράτη Νασράλα ο πρώην αρχικατάσκοπος της Τουρκίας και απειλεί…

Για πρώτη φορά Έλληνας Πρωθυπουργός σε αντικατοχική εκδήλωση για την 20η Ιουλίου: Θα συμπέσει με τα πανηγύρια του ισλαμιστή Ερντογάν στα κατεχόμενα

Το φοβικό σύνδρομο δεν έσωσε ποτέ το θύμα… Η ήττα του 1974, δεν είναι δικαιολογία για αποδοχή της υποταγής: Η εξαιρετική ομιλία του Λουκά Αξελού στη Λευκωσία

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Ο Ανδρέας Παπανδρέου, όταν του είχε προταθεί από τους συνεργάτες του, το 1987, να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές καλοκαιριάτικα, είχε απορρίψει την ιδέα, με την ιστορική φράση «να μην χαλάσουμε τα μπάνια του λαού». Κι έκτοτε έμεινε αυτή η αναφορά και χρησιμοποιείται στο πολιτικό λεξιλόγιο.

Το καλοκαίρι, με τόσο ψηλές πλέον θερμοκρασίες, «απροσανατολίζει» και δεν προσφέρεται προφανώς και για πολιτικές πράξεις, όπως είναι  εκλογές και εσωκομματικές συζητήσεις. Δροσιά αναζητείται. Το ίδιο θα ισχύσει και για την περιβόητη αποτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων της 9^ης Ιουνίου. Όταν οι κομματικές ηγεσίες παραπέμπουν στα συλλογικά όργανα, τότε σημαίνει ότι θα χρειασθεί χρόνος και «δαιδαλώδεις», ενίοτε σκοπίμως, συζητήσεις.

Η ανάληψη ευθύνης για ένα κακό εκλογικό αποτέλεσμα πάντα είναι και προσωπικό ζήτημα. Είναι μια αναμέτρηση με τη συνείδηση του καθενός ανεξάρτητα εάν κάποιος είναι αρχηγός, ψηλά στην κομματική ιεραρχία ή ένας υποψήφιος που πάτωσε. Γιατί είδαμε να έρχεται υποψήφιος τρίτος και να του φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από τον ίδιο.

Έχει αναφερθεί και προφανώς ισχύει, πως μετά το πρώτο μούδιασμα, σοκ για τα μειωμένα ποσοστά και το γεγονός ότι τους κέρδισε ένας 24χρονος, φάνηκε πως το αποτέλεσμα των εκλογών θα περάσει μέσα από χαμηλές πτήσεις. Βασικά θα αφεθεί να… ξεχαστεί. Από ποιους όμως; Αυτή η λογική δεν επιλύει το πρόβλημα. Το κρύβει προσωρινά κάτω από το χαλί και το διαιωνίζει.

• Ζούμε ένα παρατεταμένο φαινόμενο. Αυτό της απονομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος.  Κι αυτό εκφράζεται πρωτίστως μέσα από την αποχή και τα λευκά. Δεν εκφράζουν την κοινωνία και επί της ουσίας δεν την εκπροσωπούν με ποσοστά, επί του συνόλου, λίγο πιο πάνω από διψήφιο αριθμό.

Ζούμε την πλήρη απαξίωση του πολιτικού συστήματος και οι απαξιωμένοι δεν φαίνεται να ασχολούνται με τούτο. Αλλά, εάν δεν τους απασχολεί αυτούς τότε γιατί να ασχολούμαστε εμείς; Πρέπει να απασχολεί τους πολίτες και την κοινωνία. Γιατί τους αφορά, είναι μέρος του εθνικού και του κοινωνικού γίγνεσθαι. Θα φθάσουνε στο σημείο το παλιό καλό σύνθημα «φωνή λαού», να μην είναι μόνο βραχνό αλλά δεν θα… βγαίνει ήχος.

Ο Γιώργος Λιλλήκας, ο οποίος ήταν μέρος του πολιτικού συστήματος αλλά «δραπέτευσε», στο βιβλίο του «Η μετάβαση από τη Δημοκρατία στην Κομματοκρατία και τη διαπλοκή (το Πολιτικό και Κοινωνικό Χρέος)», γράφει μεταξύ άλλων τα εξής:

«Πόσο ευδιάκριτες είναι οι πολιτικές διαφορές μεταξύ των πολιτικών κομμάτων και κυρίως πόσο διαφορετικές ήταν οι οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές που εφάρμοσαν οι δεξιές και αριστερές κυβερνήσεις;

Η αποϊδεολολογικοποίηση της κοινωνίας οφείλεται κατά κύριο λόγο στα ίδια τα πολιτικά κόμματα, η διακυβέρνηση των οποίων κάθε άλλο παρά καθοδηγείται από την ιδεολογία από την οποία το κόμμα επενδύεται. Η κοινωνία διέκρινε τη διαφορά των διακηρύξεων από τις πράξεις κι απαγκιστρώθηκε, σε πολύ μεγάλο βαθμό, από τις ιδεολογικές ερμηνείες του κόσμου, όπως αυτές καθιερώθηκαν μέσα στον χρόνο…».

• Όταν οι διαφορές, λοιπόν, δύσκολα εντοπίζονται, τότε πιο εύκολα μπαίνουν όλοι στο τσουβάλι. Παρόλο, που αυτό είναι άδικο γιατί υπάρχουν και εκείνοι που δεν ταυτίζονται με τις πρακτικές αλλά φαίνεται να  τους παρασύρει η γενική ισοπέδωση.

Την ίδια ώρα, η  θυμική δημοκρατία γίνεται όλο και λιγότερο δημοκρατία. Και ο θυμός ενίοτε υποβαθμίζει την πολιτική. Εάν διά του θυμού επιλέγεται, για παράδειγμα, ένας 24χρονος, όπως ο Φειδίας, δεν θα πρέπει να αναμένεται ότι θα αλλάξει οτιδήποτε. Να σταλεί το μήνυμα λένε.

Και μετά; Στο ίδιο έργο θεατές. Αλλά αυτό εν πολλοίς συντηρεί τις πολιτικές ελίτ και τα κατεστημένα. Ο θυμός όταν δεν ανατρέπει το σύστημα, το ενισχύει, το τρέφει!

Προφανώς και χρειάζεται μια άλλη σχέση με την Πολιτική. Από τη στιγμή που αυτή, όπως εκφράζεται από το πολιτικό σύστημα απέτυχε τότε πρέπει να αναζητηθούν διέξοδοι. Οι οποίοι μπορεί να αναζητηθούν μέσα από εγχειρήματα εμβάθυνσης της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ανάπτυξης.

Μπορεί να γίνει μέσα από την καταπολέμηση της διαφθοράς και της διαπλοκής, που παραμένει ένας διαλυτικός ιός για την κοινωνία.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Να γίνουν σεβαστές οι ανησυχίες των πολιτών ήταν το μήνυμα των Ευρωεκλογών: Ο… γάμος που οδήγησε τον Πρωθυπουργό και τη Ν.Δ. σε διαζύγιο με τους ψηφοφόρους…