Ο Ελληνοτουρκικός Διάλογος, ο Μητσοτάκης στην Άγκυρα και οι απαραίτητες συμμαχίες: Ποιοι ελέγχουν, παρά οι δυτικοί “σύμμαχοι”, τις εξελίξεις στο Κυπριακό;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Εντολή για αναχώρηση από την Ερυθρά Θάλασσα έλαβε το αεροπλανοφόρο ‘Αιζενχάουερ: Επόμενος σταθμός η Ανατολική Μεσόγειος, αναφέρουν διπλωματικές πηγές

Ανοίγει το “φρενοκομείο” του Λιβάνου; Επίκειται ισραηλινή επιχείρηση αν αποτύχει η αμερικανική διαμεσολάβηση, χιλιάδες ξένοι υπήκοοι έλαβαν εντολή εκκένωσης (video)

Η Κυπριακή Δημοκρατία επειγόντως να ενδυναμώσει τις συνεργασίες της στην περιοχή: Η …σκόνη της επικαιρότητας και το ξεπερασμένο κουβεντολόι στο Κυπριακό:

Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗ, Λευκωσία

Η Ελλάδα υπο τον Κυριάκο Μητσοτάκη έχει προχωρήσει με αποφασιστικά βήματα στην πλήρη και συνειδητή ενσωμάτωση της στους δυτικούς μηχανισμούς και συμμορφώθηκε με όλα τα αιτήματα και τις πολιτικές της δυτικής συμμαχίας. Του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε. και πρωτίστως των ΗΠΑ.

Αυτά όλα στο διεθνές πεδίο.  Ανάλογες οι πολιτικές της ελληνικής κυβέρνησης στα θέματα οικονομίας και αρκετά άλλα θέματα, περιλαμβανομένων και ζητημάτων που αφορούν παραδόσεις, έθιμα, πολιτισμό, θρησκευτικές αντιλήψεις κ.ο.κ.  Δεν θα κρίνω στο παρόν κείμενο, αυτές τις πολιτικές.  Αλλωστε  αρμοδιότερος όλων ο ελληνικός λαός.

Με απασχολούν όμως για διάφορους λόγους, μεταξύ των οποίων, ότι το μέλλον και της Κύπρου, είναι συνυφασμένο με τους χειρισμούς και πρωτίστως τις επιλογές της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης.  Η επιβίωση και ισχυροποίηση της Ελλάδας σε όλους τους τομείς είναι  καθοριστικός παράγοντας για το μέλλον και της Κύπρου.

Αυτό λοιπόν που με απασχολεί είναι κάτι απλό.  Κατά πόσον οι επιλογές και οι χειρισμοί της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης ισχυροποιούν την Ελλάδα και κατ΄ επέκταση το   μέτωπο με την Κύπρο και την υπόθεση της Κύπρου.  Η οποία φυσικά, με τη σειρά της επενεργεί αντίστροφα στην πορεία της Ελλάδας.

Αν π.χ. η Τουρκία επιτύχει στα διχοτομικά σχέδια της στην Κύπρο (α’  φάση των παρόντων τουρκικών σχεδιασμών) αναμφίβολα θα κινηθεί αναλόγως και σε άλλα ανοικτά μέτωπα με την Ελλάδα.  Ανοικτά γιατί τα κρατά έτσι η Τουρκία.  Ετσιθελικά και παράνομα. Αστήρικτα και ανεδαφικά αλλά τα κρατά ανοικτά έως ότου βρει την ευκαιρία να τα κλείσει υπέρ των δικών της συμφερόντων.

Εχοντας λοιπόν κατά νου ότι εδώ και πολλές δεκαετίες η κύρια απειλή κατά Ελλάδας και Κύπρου προέρχεται από Τουρκία, αναμένει κάποιος ότι και οι επιλογές και οι χειρισμοί των ελληνικών κυβερνήσεων στοχεύουν να εξουδετερώσουν τελικά, αυτήν την απειλή, μειώνοντας την σταδιακά.  Αυτό συνεπάγεται, κατά την κρίση μου, την αξιοποίηση σειράς δρόμων.

1. Ισχυροποίηση της Ελλάδας σε όλα τα μέτωπα και επίπεδα. Οικονομικό, στρατιωτικό, πολιτισμικό κ.λ.π
2. Οικοδόμηση ενός κατά το δυνατόν ενιαίου εσωτερικού μετώπου απέναντι σε αυτήν την απειλή.
3. Αξιοποίηση των δυνατοτήτων που προσφέρουν οι συμμαχίες στις οποίες ανήκει η Ελλάδα. Ως επίσης αξιοποίηση και των ιδιαίτερων σχέσεων της χώρας με ισχυρά κράτη κλειδιά και πάλιν στα  πλαίσια των σχέσεων που διατηρεί όπως π.χ. η ΗΠΑ  και Γερμανία.
4. Οικοδόμηση καλών σχέσεων αρχής με τα γειτονικά της κράτη και τα κράτη της Ανατολικής Μεσογείου.
5. Αποφυγή δημιουργίας εχθρών άνευ πραγματικού λόγου.
6. Οικοδόμηση καλών σχέσεων με την ίδια την Τουρκία, αλλά πάντα στη βάση αρχών.
7. Πολιτική αρχών έναντι και των ίδιων των βασικών συμμάχων της Ελλάδας.

Αυτό το τελευταίο δυστυχώς δεν έχει επιτευχθεί ακόμα.  Από την εποχή της επικράτησης των νεοτούρκων του Κεμάλ Ατατούρκ μέχρι σήμερα, που την χώρα διοικεί ο γνωστός Ερντογάν, οι σύμμαχοι συμπεριφέρονται ετεροβαρώς υπερ της Τουρκίας.

Και ας μην ξεπεταχτεί κάποιος  να ρωτήσει, «ναι αλλά και η Ρωσία τι έκανε και τι κάνει για την Ελλάδα».  Αυτό είναι ένα λαϊκίστικο επιχείρημα , που χρησιμοποιείται απλά ως υπεκφυγή.  Γιατί το λέω αυτό;

Μα είναι κοινή λογική ότι στήριξη και βοήθεια αναμένεται πάντα από τους συμμάχους και όχι αυτούς που θεωρώ αντιπάλους ή και εχθρούς.  Καλές σχέσεις, λογικά επιδιώκει ένα κράτος με όλους όσους μπορεί να οικοδομήσει.

Αλλά στήριξη και βοήθεια αναμένει από τους συμμάχους του.  Διαφορετικά τι νόημα έχει η συμμετοχή σε μια συμμαχία, αν όχι, την ελάχιστη στήριξη.  Και ελάχιστη στήριξη, σημαίνει στη διατήρηση της εθνικής κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας και ασφάλειας.

Και διερωτάται κάθε λογικός άνθρωπος.  Αυτή τη στιγμή έχει η Ελλάδα αυτή την στήριξη των συμμάχων;  Τα δεδομένα μαρτυρούν το εξής:

1. Η  Τουρκία εμμένει στις παράλογες, παράνομες και επεκτατικές απαιτήσεις της.
2. Σκοτώνει κάθε τι στην επικράτεια της που θυμίζει ότι ελληνικό, ακόμα και προστατευόμενα μνημεία πολιτισμού.
3. Καλλιεργεί την ιμπεριαλιστική θεωρία της «Γαλάζιας Πατρίδας» εντός και εκτός χώρας. Θα τη διδάσκει ως μάθημα και στα σχολεία έτσι ώστε οι νέες γενιές τούρκων, όταν ενηλικιώνονται να θεωρούν αυτή την προσέγγιση ως κάτι φυσιολογικά δεδομένο.
4. Επιμένει όπως έκανε και ολόκληρο τον εικοστό αιώνα να παίζει «μεταξύ Δύσης και Ανατολής». Ενδεικτικό αυτής της άνευ αρχών πολιτικής η οικειοποίηση του δικέφαλου αετού, που ο ένας βλέπει δυτικά και ο άλλος ανατολικά, από τον Ερντογάν, χαρακτηρίζοντας τον ως δικέφαλο αετό των Σελτζούκων Τούρκων.
5. Στην Κύπρο επιμένει στα δύο κράτη.
6. Επιβουλεύεται ξεκάθαρα συγκεκριμένες εδαφικές και θαλάσσιες περιοχές της ελληνικής επικράτειας.
7. Η Αλβανία, το Κόσσοβο, η Βόρεια Μακεδονία κάθε άλλο παρά φιλικά συμπεριφέρονται προς την Ελλάδα.
8. Στο μεταναστευτικό οι ευρωπαίοι εταίροι, βασικά υπεκφεύγουν.

Σταματώ ως εδώ για να ρωτήσω το εξής: Που είναι οι σύμμαχοι;  Ποιανών κατασκευάσματα είναι η «νέα» Αλβανία, το Κόσσοβο και η Β. Μακεδονία; Ποιοι ελέγχουν, παρά οι σύμμαχοι, τις εξελίξεις στο κυπριακό;

Κατά συνέπεια παραμένει ακόμα αναπάντητο το ερώτημα, ποιο είναι το πραγματικό όφελος της όλης αυτής αντίληψης. Αναμένω οτι θα απαντηθεί σύντομα, εντός του παρόντος έτους. Και τότε θα ξεκαθαρίσει προς ποια κατεύθυνση οδεύουν τα πράγματα. Τη θετική ή αρνητική; 

Γιατί τα χρονικά όρια στενεύουν για όλους και για όλα.  Οι παγκόσμιες εξελίξεις και ειδικά αυτές στη Μέση Ανατολή, αλλά κυρίως ο πόλεμος στην Ουκρανία δημιουργούν  ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα.

Αλλωστε και η πρόσφατη επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στην Άγκυρα έχει επιβεβαιώσει τις άτεγκτες θέσεις της Τουρκίας στα ελληνοτουρκικά και το κυπριακό.

Ορθά διεξάγεται ο διάλογος.  Αλλά να έχουμε κατά νου ότι το πλέον πιθανό είναι ότι η συμμετοχή του Ερντογάν σε αυτό το διάλογο είναι κίνηση τακτικής.  Μιας τακτικής η οποία, ο ίδιος κρίνει, εξυπηρετεί τη στρατηγική της Τουρκίας που συνοψίζεται στη « Γαλάζια Πατρίδα»!

Κατά συνέπεια πέραν από το διάλογο και την προσπάθεια προσέγγισης που ορθά γίνεται η Ελλάδα οφείλει να ζητήσει αποφασιστική στήριξη από τους συμμάχους της.

Υ.Γ.: Απ΄ όσα έχουν δημόσια δηλωθεί και όσα έχουν διαρρεύσει στο Κυπριακό, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας υπερασπίστηκε λύση αρχών στο κυπριακό, απέναντι στις παράλογες θέσεις Ερντογάν.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Ο τριπλός χαρακτήρας του Κυπριακού μέσα από την αντίθεση της Δύσης και της Ανατολής: Η Τουρκία θα παίξει και πάλιν τον εκβιαστικό της ρόλο μεταξύ των δύο στρατοπέδων…