«Νίκο, έλα να δεις, έλα να παίξεις το “Χαλασιά μου” με τον τρόπο σου τον αιολικό»: Το γράμμα μελισσοκόμου από τον Θεσσαλικό Κάμπο στον Νίκο Πορτοκάλογου που έγινε viral [videos]

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Νίκος Δένδιας: Αλλαγή φιλοσοφίας στα εξοπλιστικά για τη διασφάλιση της αποτροπής σε ουρανό και θάλασσα του Αιγαίου * Δεν με ενδιαφέρει η Προεδρία της Δημοκρατίας

Μεγάλο συλλαλητήριο στον Παλαμά Καρδίτσας: Ένα χρόνο μετά τις καταστροφικές πλημμύρες της κακοκαιρίας Daniel οι «πληγές» είναι εδώ

Στην πολύπαθη Θεσσαλία ο Μητσοτάκης: Προτεραιότητα στη στήριξη των πολιτών και την ανασυγκρότηση των περιοχών που έχουν πληγεί

Πρόκειται για μια μακροσκελέστατη επιστολή που απευθύνει ο μελισσοκόμος και βιοκαλλιεργητής Αλέξανδρος Γκουσιάρης από την Καρδίτσα στον δημοφιλή και αγαπητό μουσουργό Νίκο Πορτοκάλογλου. Του ζητά να πάει στο πανηγύρι του Προφήτη Ηλία στο χωριό του να τραγουδήσει το πωγωνήσιο ερωτικό τραγούδι «Χαλασιά μου». Γιατί, όμως;

Όπως εξήγησε σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΙ ο Αλέξανδρος, είναι το αγαπημένο του τραγούδι το «Χαλασιά μου» κι ο Πορτοκάλογλου ο αγαπημένος του. Όμως, έχει περισσότερο βάθος η ιστορία…

Η επιστολή δημοσιεύεται ολόκληρη σήμερα στην εφημερίδα “Καθημερινή” και καταλαμβάνει μια ολόκληρη σελίδα της. Το εξαιρετικά ενδιαφέρον σ’ αυτήν είναι ότι αμέσως έγινε viral.

Όμως, πέραν αυτού, το περιεχόμενό της είναι τόσο ενδιαφέρον, τόσο όμορφα δομημένο και αισιόδοξο μέσα απ’ τον πόνο της καταστροφής στον Θεσσαλικό κάμπο που δικαιολογεί το ενδιαφέρον.

• Γιατί μέσα από την επιστολή καταλαβαίνεις όχι μόνο τι πέρασαν οι κάτοικοι του Κάμπου με τις πλημμύρες, όχι μόνο πόσο ανέτοιμος ήταν (και πάλι) ο κρατικός μηχανισμός, αλλά και πόσο αποφασισμένοι είναι να ξαναζωντανέψουν τον τόπο τους. Τι δυνάμεις κρύβουν οι αγρότες που δεν θέλουν να φύγουν από τα χωράφια τους και πόσο μοντέρνοι είναι στον τρόπο σκέψης τους.

Ο μελισσοκόμος Αλέξανδρος Γκουσιάρης δεν είναι τελείως άγνωστος. Εγινε ευρύτερο γνωστός από τη συμμετοχή του στο ντοκιμαντέρ της Μαριάννας Οικονόμου “Όταν ο Βάγκνερ συνάντησε τις ντομάτες” που κατέγραφε τις προσπάθειες της μονάδας που είχε στήσει στον Ηλιά της Καρδίτσας με τις γυναίκες του χωριού, να διεισδύσει στην παγκόσμια αγορά.

Στην επιστολή στον Νίκο Πορτοκάλογλου, ο Αλέξανδρος αφηγείται τα όσα έζησαν οι κάτοικοι του χωριού με την καταστροφή του Ντάνιελ. Πώς η Πυροσβεστική δεν απαντούσε στα τηλεφωνήματά τους, πώς η Περιφέρεια τους παρέπεμπε στον Δήμο λόγω έλλειψης μέσων πρόσβασης, αλλά που δεν διέθετε ούτε ο Δήμος… και πώς οι κάτοικοι είχαν προετοιμαστεί να αντιμετωπίσουν μόνοι τους την καταστροφή.

Όπως σημειώνει, “η πολιτική προστασία δεν λειτούργησε, οπότε οι πολίτες ανέλαβαν δράση και κατάφεραν να μην θρηνήσουμε πάνω από 17 νοματαίους…Ακόμα και σήμερα που γράφω, ξυπνάω τη νύχτα και βλέπω μπροστά μου τις δυο ηλικιωμένες αδελφές να πνίγονται μέσα στο σπίτι τους στην Αστρίτσα, 5 χλμ είναι η Αστρίτσα από τον Ηλιά και χάθηκαν δυο ζωές που δεν θα έπρεπε να χαθούν, αν υπήρχε ένα στοιχειώδης σχεδιασμός έστω και την ημέρα της κακοκαιρίας”.

• Ακόμα περιγράφει πώς μετά από τον Ντάνιελ και μετά τις αντιδράσεις, όταν χτύπησε ο Ελίας, όλα λειτούργησαν ρολόι, γεγονός που σημαίνει ότι απλώς δεν υπήρξε προετοιμασία την πρώτη φορά.

Και αφού περιγράφει τι πρέπει να γίνει στον Κάμπο για να περιοριστούν οι συνέπειες μιας νέας καταστροφής που αργά ή γρήγορα θα χτυπήσει την περιοχή, καταλήγει με την πρόσκληση.

Πρόσκληση να πάει ο Νίκος Πορτοκάλογλου στον Κάμπο να τραγουδήσει, δίνοντας στον κόσμο την παρηγοριά της Τέχνης. Οι συντοπίτες του είναι επιφυλακτικοί: Σιγά μην έρθει ο Πορτοάλογλου να τραγουδήσει. Αλλά ο Αλεξανδρος Γκουσιάρης γράφει:

Τώρα όσο ποτέ, αποζητούμε την παρηγοριά που μπορεί να φέρει η τέχνη σε μας εδώ στα «απομακρυσμένα» χωριά του μεγάλου Θεσσαλικού Κάμπου. Αντιπερισπασμός ισορροπίας στην απόγνωση και στην οικονομική δυσπραγία που θα ’ρθει…, που ήρθε.

• «Σιγά μην έρθει ο Πορτοκάλογλου το καλοκαίρι! Ξέρεις πόσα θέλω για εισιτήρια της οικογένειας; Με τι κουράγιο να πάμε; Θα δούμε κιόλας! Ισως να μην πάρω τα παιδιά! Ισως να πάνε μόνο με τη μάνα τους!».

Αυτές οι λίγες κουβέντες για τις καλοκαιρινές μουσικές μαζώξεις πριν ακόμη στεγνώσει η γη, μ’ έκαναν να χαμογελάσω και ν’ ανησυχήσω ταυτόχρονα! Να χαμογελάσω γιατί η ζωή ψάχνει πάντα διεξόδους χαράς στις στενωπούς του χρόνου και ν’ ανησυχήσω μην τυχόν ξεχαστεί η Θεσσαλία στη φούρια των καιρών μας. Είναι πιο εύκολο να ξεχνάς από το να θυμάσαι, αν δεν ζεις στον τόπο της καταστροφής.

Αυτές οι λίγες κουβέντες έδωσαν τη σπίθα να γραφτούν τόσο πολλές λέξεις, μα αν δεν τις έβγαζα «θα έσκαγα». Ναι, τα προβλήματα είναι τεράστια μα όχι ανυπέρβλητα και οι γεωργοί γι’ άλλη μια φορά θα σκύψουν το κεφάλι και θα βγάλουν τη δουλειά, έρθει δεν έρθει ο Πορτοκάλογλου στο χωριό, στη γιορτή του Προφήτη Ηλία!

Νίκο, έλα να δεις μέχρι πού έφτανε το νερό στη μεγάλη πλημμύρα. Δεν θα το πιστεύεις! Να το πεις και στους άλλους! Ελα να παίξεις το «Χαλασιά μου» με τον τρόπο σου τον αιολικό, έλα να δεις τον ολόγυρο χορό μας, έλα να βιώσουμε την ήττα της λήθης, έλα να δούμε μαζί πώς η μεγάλη βοήθεια που χρειαζόμαστε, γίνεται μια σταλιά μικρή…, αν μοιραστεί!

Με πληροφορίες από thetoc.gr

Ο Μέγας Αλέξανδρος έφτασε… στη Βουλή: Ευτελές και γεμάτο ιστορικές ανακρίβειες το ντοκιμαντέρ του Netflix λέει η Μενδώνη αλλά αποκλείει λογοκρισίες και… αναθέματα