Βιολογικές αλλαγές στον εγκέφαλό μας ίσως είναι το «κλειδί» για να ξεπεράσουμε τον πρώην μας, σύμφωνα με έρευνα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Αφησαν πίσω τους πολιτιστικό θησαυρό, ήταν όμως βαριά εργαζόμενοι: Οστεοαρθρίτιδα, πονοκέφαλοι, ίσως και σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα ταλάνιζαν τους Αιγύπτιους γραφείς

Οι πάγοι της Ανταρκτικής λιώνουν με τρόπο που δεν περνάει καν από τα ραντάρ των επιστημόνων: Ανησυχητική μελέτη μιλά για νέο σημείο καμπής* «Υποτιμήσαμε το πρόβλημα» [video]

Στρατηγικό έργο υψίστης σημασίας για τις τρεις χώρες: Αρχές Ιουνίου η μελέτη για τον Great Sea Interconnector, που θα “ενώσει” το Ισραήλ, την Κύπρο και την Ελλάδα

Ο χωρισμός δεν είναι εύκολος για κανέναν, φαίνεται όμως ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος ίσως έχει έναν μηχανισμό που να μας βοηθάει να ξεπεράσουμε έναν πρώην.

Ερευνητές που μελετούν ποντίκια λένε ότι τα τρωκτικά που σχηματίζουν μονογαμικές σχέσεις, βιώνουν μια έκρηξη της ορμόνης της ευχαρίστησης, της ντοπαμίνης, στον εγκέφαλό τους όταν αναζητούν και επανενώνονται με το ταίρι τους. Ωστόσο, η έκρηξη αυτή σιγά σιγά υποχωρεί αν οι δυό τους χωριστούν για μεγάλο χρονικό διάστημα.

«Τείνουμε να το αποκαλούμε ως ‘ξεπερνάμε έναν χωρισμό’, επειδή αυτά τα ποντίκια μπορούν πραγματικά να δημιουργήσουν έναν νέο δεσμό μετά από αυτή την αλλαγή στη δυναμική της ντοπαμίνης – κάτι που δεν μπορούν να κάνουν όσο ο δεσμός είναι ακόμα άθικτος», λέει η Δρ Ζόι Ντόναλντσον, συμπεριφορική νευροεπιστήμονας στο CU Boulder και βασική συγγραφέας της μελέτης.

Γράφοντας στο περιοδικό Current Biology, η ομάδα περιγράφει πώς πραγματοποίησε μια σειρά πειραμάτων στα οποία τα ποντίκια έπρεπε να πιέσουν μοχλούς για να αποκτήσουν πρόσβαση είτε στον σύντροφό τους είτε σε ένα άγνωστο ποντίκι που βρισκόταν στην άλλη πλευρά μιας διάφανης πόρτας.

Η ομάδα διαπίστωσε ότι τα ποντίκια είχαν μεγαλύτερη απελευθέρωση ντοπαμίνης στον εγκέφαλό τους όταν πατούσαν μοχλούς και άνοιγαν τις πόρτες για να συναντήσουν τον σύντροφό τους από ό,τι όταν συναντούσαν ένα τυχαίο ποντίκι. Αγκαλιάζονταν επίσης περισσότερο με τον σύντροφό τους κατά τη συνάντηση και παρουσίασαν μεγαλύτερη έκκριση της ντοπαμίνης ενώ το έκαναν.

Η Ντόναλντσον λέει: «Πιστεύουμε ότι η διαφορά συνδέεται με το να ξέρεις ότι πρόκειται να επανενωθείς με έναν σύντροφο και αντικατοπτρίζει ότι είναι πιο ανταποδοτικό να ξανασυναντηθείς με έναν σύντροφο από το να κάνεις παρέα με ένα άτομο που δεν γνωρίζεις».

Ωστόσο, αυτές οι διαφορές στα επίπεδα ντοπαμίνης δεν ήταν πλέον παρούσες αφού χώρισαν ζεύγη ποντικιών για τέσσερις εβδομάδες – μια σημαντική περίοδο στη διάρκεια της ζωής των τρωκτικών. Μειώθηκαν επίσης οι διαφορές ως προς το αγκάλιασμα.

Οι ερευνητές λένε ότι τα ευρήματα δείχνουν ότι η χρονική απόσταση έφερε υποτίμηση του δεσμού μεταξύ των ζευγαρωμένων ποντικών, και ότι δεν ξέχασαν απλώς ο ένας τον άλλον.

Ο Ντόναλντσον είπε ότι η μελέτη θα μπορούσε να έχει πολλές επιπτώσεις εάν η έρευνα δείξει ότι τα ευρήματα ισχύουν και για τους ανθρώπους.

«Πρώτον, εάν αυτό το σήμα ντοπαμίνης είναι πραγματικά ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση των ανθρώπινων δεσμών, σημαίνει ότι το να κάνεις πράγματα που βοηθούν να διατηρηθεί αυτό το σήμα ισχυρό έχουν σημαντικές συνέπειες για την ικανοποίηση από τη σχέση», είπε.

Ο Ντόναλντσον πρόσθεσε ότι το έργο θα μπορούσε επίσης να αφορά άτομα που δυσκολεύονταν να προχωρήσουν μετά από ένα πένθος.

«Είναι πιθανό, για αυτούς τους ανθρώπους, το σήμα ντοπαμίνης του συντρόφου τους να μην προσαρμόζεται μετά την απώλεια, ουσιαστικά καθυστερώντας την επεξεργασία της απώλειας», λέει. «Ένας μεγαλύτερος στόχος της έρευνάς μου είναι να εντοπίσω τρόπους για να βοηθήσω άτομα με παρατεταμένη διαταραχή πένθους, εντοπίζοντας τις βιολογικές αλλαγές που τους βοηθούν να ενσωματώσουν μια απώλεια και να ξαναεμπλακούν στη ζωή».

Με πληροφορίες από Guardian

Ο Σταμάτης Κριμιζής, νέος πρόεδρος στην Ακαδημία Αθηνών: Ανοίγουμε δύο κουτιά της Πανδώρας ταυτόχρονα, τεχνητή νοημοσύνη και κλιματική αλλαγή – Και δεν υπάρχει Κιβωτός του Νώε