FILE PHOTO: Δεκάδες μαθητές Λυκείων και Γυμνασίων της Λευκωσίας, έφυγαν από τα μαθήματά τους και συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Ελευθερίας όπου πραγματοποίησαν εκδηλώσεις υπέρ του `ΟΧΙ` στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004. Φωτογραφία ΚΥΠΕ
Η απλή εμφάνιση του Σχεδίου λύσης τότε το Νοέμβριο του 2002 ήταν η αφορμή για τον κυρίαρχο λαό, υπεύθυνα και αγωνιστικά να προχωρήσει χωρίς οργανωτική βάση, με κύριο οδηγό το περί δικαίου συναίσθημά του, σε συνδυασμό με την ιστορική μνήμη θυσιών και αγώνων που προηγήθηκαν και που συντέλεσαν στο να ορθώσει το δημοκρατικό ανάστημά του.
Ο λαός υπερβαίνοντας τις απόψεις των Κομμάτων, ανέδειξε τη δύναμή του και επιβεβαίωσε ότι η αξίωση και η διεκδίκησή του, έναντι του εισβολέα κατακτητή, ήταν και παρέμενε ως προϋπόθεση, η λειτουργική και βιώσιμη λύση του Κυπριακού κατά τις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τα σχέδια κάποιων εδώ και στο εξωτερικό, για ταυτόχρονη τότε διευθέτηση τριών ξεχωριστών ζητημάτων (ένταξη Κύπρου στην Ε.Ε., ημερομηνία Τουρκίας για την προώθηση ή ολοκλήρωση της πορείας της προς την Ευρώπη και λύση του Κυπριακού) ως μοναδική δήθεν «ευκαιρία» για να «κλείσει» το Κυπριακό πρόβλημα, δεν πέτυχαν.
Διεφάνη σαφώς ότι υπήρξε μια μεθοδευμένη και συστηματική κίνηση των ξένων διαμεσολαβητών με στόχο αντίθετο προς τα συμφέροντα των νόμιμων πολιτών της Κύπρου, η οποία είχε τη σαφή συμμετοχή «δικών» μας ανθρώπων ακόμη και μερικών που χειρίζοντο το θέμα λύσης του Κυπριακού διεθνούς προβλήματος.
Στόχος να «τελειώνουμε» με το να δεχθούμε μια λύση μη λειτουργική, με παρεκκλίσεις από το κεκτημένο και τα ανθρώπινα δικαιώματα και με διαφαινόμενη βέβαιη την προοπτική για τουρκοποίηση.
Οι δηλώσεις όπως να μη διενεργηθούν εκλογές το 2003 και η συστηματική, ραδιοφωνική, τηλεοπτική και διαπροσωπική προσπάθεια ωραιοποίησης του σχεδίου, όπως και η κινδυνολογία ότι η defacto κατάσταση με την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς λύση θα καταστεί dejure, αποτελούσαν ένα από τα πολλά σφάλματα, που η διαχρονική υποχωρητικότητά μας, διευκόλυνε την Τουρκία ή ενθάρρυνε τους ξένους διαμεσολαβητές. Αποτελούσαν «παράδοση» αμαχητί, στα πλαίσια μάλιστα των επιθυμιών της Τουρκίας.
Όλα αυτά μετά από τη συνεχιζόμενη τραγωδία λόγω της από το 1974 βάρβαρης εισβολής και των αποτελεσμάτων της. Όμως προέβλεψαν ορθά. Απλώς παρουσίασαν ωραιοποιημένο στο λαό, το Σχέδιο Ανάν και δεν έλαβαν υπόψη τη λαϊκή δύναμη και το βάθος του προβληματισμού για τη μοίρα του τόπου.
Προφανώς απέτυχαν να κατανοήσουν τα αποθέματα αυτοπεποίθησης και πίστης στο δίκαιο, που προεξόφλησαν το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Η φιλοπατρία και η ιστορία καθοδήγησε το λαό.
ΟΜΩΣ εκείνος ο ενθουσιασμός, η αγωνιστική διάθεση και υπερήφανη αντίδραση, αντί να γιγαντωθεί μετά την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004, εγκαταλείφθηκε αδικαιολόγητα.
Ο καναπές σε αντιδιαστολή αντικατοχικού αγώνα. Είναι και πάλι η ώρα του κυρίαρχου λαού, που δεν μπορεί να αγνοήσει το Διεθνές δίκαιο, τη Συνταγματική τάξη, την ανάγκη διασφάλισης του απόλυτου σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της υπεροχής του κοινοτικού κεκτημένου με εφαρμογή του σ’ όλη την επικράτεια.
Παρά την αδράνεια μας δεν μπορεί να επιβάλει ο οποιοσδήποτε στο λαό, σχέδιο λύσης απλώς για να ικανοποιηθεί η τούρκικη βουλιμία. Ο λαός οφείλει να καταστεί και πάλι ο κυρίαρχος της τύχης και των δικαιωμάτων του. Πρέπει να αναδείξει τη δύναμή του, ως ο ρυθμιστής του μέλλοντός του.
* Ανδρέας Αγγελίδης
Δικηγόρος, πρώην Βουλευτής
ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE