Η Ελλάδα προσέρχεται στο τραπέζι του διαλόγου με μία επιθετική και επικίνδυνη Τουρκία, η οποία έχει καταδείξει ότι δεν σέβεται τίποτα: Οι διασταυρούμενοι ελληνοτουρκικοί μονόλογοι
Islamist President Recep Tayyip Erdoğan, who is in Astana for the 10th Summit of the Organization of Turkic States (OTS), received Prime Minister Viktor Orban of Hungary. Photo via Turkish Presidency
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Κωνσταντίνου Παΐδα
Καθηγητή του ΕΚΠΑ
Ουδείς εχέφρων διανοείται να αμφισβητήσει την αξία του διαλόγου ως μέσου ειρηνικής επίλυσης διαφορών και διαμόρφωσης αμοιβαίως επωφελών σχέσεων συνύπαρξης και συνεργασίας μεταξύ ανθρώπων, κοινωνικών-πολιτικών ομάδων και λαών.
Ταυτοχρόνως, ουδείς εχέφρων διανοείται να συμμετάσχει σε έναν διάλογο επί κρισιμότατου θέματος χωρίς αυστηρά προκαθορισμένο πλαίσιο, χωρίς απολύτως προσδιορισμένη θεματική, χωρίς σαφείς κανόνες, αλλά και χωρίς αγαθή προαίρεση και ειλικρίνεια εκ μέρους των διαλεγόμενων πλευρών.
Με βάση αυτές τις προϋποθέσεις, σε όλους τους μη ειδικούς στη διπλωματία γεννώνται σοβαρά ερωτηματικά αναφορικά με την αντικειμενική χρησιμότητα του εν εξελίξει ελληνοτουρκικού διαλόγου, ο οποίος ξεκίνησε αμέσως μετά την επανεκλογή του Έλληνα πρωθυπουργού και του Τούρκου προέδρου.
- Καταρχάς, η κοινή γνώμη εν Ελλάδι κάθε άλλο παρά σαφή εικόνα έχει σχηματίσει για το πλαίσιο του διαλόγου αυτού:
• Θα διεξαχθεί επί τη βάσει του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας, επί των οποίων ερείδονται ακλόνητα οι ελληνικές θέσεις, ή επί τη βάσει της ισχύος των κανονιών, ως προς την οποία η Τουρκία θεωρεί ότι υπερτερεί;
• Θα αφορά στη μοναδική διαφορά, την οποία αναγνωρίζει διαχρονικά η Ελλάδα (δηλ. στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ) ή στο σύνολο των παράνομων, παράλογων και αναθεωρητικών νέο-οθωμανικών διεκδικήσεων της Τουρκίας («Γαλάζια Πατρίδα», ύπαρξη «τουρκικής μειονότητας» στην Ελλάδα, διεκδίκηση ελληνικών νήσων κ.λπ.);
• Θα διεξαχθεί «υπό το φως του ηλίου» και κατά τρόπο που να εκφράζεται και να ικανοποιείται το περί δικαίου (και όχι περί δικαίου του ισχυρού…) αίσθημα των δύο λαών ή «πίσω από ερμητικά κλειστές πόρτες» και «στο σκοτάδι»;
• Τέλος, ο διάλογος αυτός διεξάγεται με πραγματική πρόθεση των δύο πλευρών να «σώσουν» την αλήθεια και να συμφωνήσουν στο δίκαιο ή για να επιβληθεί στη μία εκ των δύο πλευρών μία «αλήθεια», η ορθότητα της οποίας -η ορθότητα και όχι η σκοπιμότητα…- δεν πείθει ούτε την ίδια την πλευρά που θα την επιβάλει;
- Η τουρκική κοινή γνώμη (και ένεκα αυτής και η ελληνική…) γνωρίζει επακριβώς ορισμένους τουλάχιστον από τους στόχους της τουρκικής κυβέρνησης και του Τούρκου προέδρου προσωπικά:
• Μετατροπή του ευρωτουρκικού διαλόγου σε ελληνοτουρκικό διάλογο (με την Ελλάδα στην πραγματικότητα να απεμπολά κατά τον τρόπο αυτόν μία τεράστια διαπραγματευτική ισχύ που κέρδισε ύστερα από πολλές προσπάθειες και συστηματική δουλειά στα όργανα της Ε.Ε.).
• Επισημοποίηση στο «τραπέζι της διαπραγμάτευσης» των τουρκικών αναθεωρητικών και νεο-οθωμανικών θέσεων.
• Αναγνώριση de facto εκ μέρους της Ελλάδος σημαντικού αριθμού «υπαρκτών» διαφορών με την Τουρκία.
• Καταναγκαστική μεταβολή της επί δεκαετίες πάγιας εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδος αναφορικά με τις τουρκικές διεκδικήσεις.
• Διχασμό του πολιτικού κόσμου της Ελλάδος και κλονισμό της εμπιστοσύνης των Ελλήνων πολιτών προς τον πολιτικό κόσμο της χώρας.
• Εξωραϊσμό της εικόνας της Τουρκίας στα μάτια των ΗΠΑ και της Ε.Ε. ως χώρας που επιδιώκει την ειρηνική διευθέτηση των (παράνομων και παράλογων) απαιτήσεών της από την Ελλάδα.
• Συναίνεση του πολιτικού κόσμου των ΗΠΑ για την πώληση προηγμένων μαχητικών αεροσκαφών F-16 Viper στην Τουρκία.
• Μετριασμό της οργής των ΗΠΑ και της Ε.Ε. λόγω της αδιαμφισβήτητα φιλορωσικής στάσης της Τουρκίας από την έναρξη του ρωσοουκρανικού πολέμου έως και σήμερα.
• Κατευνασμό της οργής των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ για τη στάση της Τουρκίας στο ζήτημα της ένταξης της Σουηδίας στη Βορειοατλαντική Συμμαχία, κ.λπ.
Αντιθέτως, η ελληνική κοινή γνώμη κάθε άλλο παρά σαφή εικόνα διαθέτει για τους στόχους που επιθυμεί να επιτύχει η Ελλάδα διά του διαλόγου αυτού -εξαιρουμένης της (προσωρινής) μείωσης της έντασης επί του πεδίου και της έμπρακτης απόδειξης προς τους συμμάχους και τους εταίρους μας ότι είμαστε πρόθυμοι να βρούμε δίκαιη λύση στο πρόβλημά μας με την Τουρκία.
- Ταυτοχρόνως, μέσω περίεργων «διαρροών» στον Τύπο –διαρροές, οι οποίες προφανώς και εξυπηρετούν τους προπαγανδιστικούς και ψυχολογικούς στόχους της Τουρκίας, αλλά και δεν διαψεύδονται πειστικά από ελληνικής πλευράς- η κοινή γνώμη στην Ελλάδα μαθαίνει ότι στο τραπέζι του διαλόγου η Τουρκία «δεν συζητά καν το ότι η μειονότητα στη Θράκη είναι τουρκική και όχι μουσουλμανική (όπως ορίζει σαφέστατα η Συνθήκη της Λωζάννης)·
Μαθαίνει επίσης ότι η Τουρκία απαιτεί «εδώ και τώρα» την πλήρη αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νήσων, τις οποίες έχει βεβαίως στοχοποιήσει και τις απειλεί εδώ και δεκαετίες· μαθαίνει ακόμα ότι η Τουρκία «δεν αντέχει άλλο να ασφυκτιά στα σύνορά της, μολονότι αυτά καθορίστηκαν με Διεθνείς Συνθήκες, και ότι έχει αποφασίσει να αυξήσει -εις βάρος ποίου άραγε;- τον «ζωτικό χώρο» της, κ.λπ., κ.λπ.
Προσερχόμαστε, λοιπόν, στο τραπέζι του διαλόγου με μία Τουρκία, η οποία έχει καταδείξει ότι διόλου σέβεται την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, αλλά και ότι τολμά να αντιτίθεται ευθέως πλέον στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή.
Προσερχόμαστε στο τραπέζι του διαλόγου με μία Τουρκία, η οποία φτάνει στο σημείο να απειλεί ρητά και απερίφραστα με τη στρατιωτική της ισχύ το πανίσχυρο (στρατιωτικά και πολιτικά) Ισραήλ, μολονότι μέχρι πριν από μερικές εβδομάδες προσέφερε γη και ύδωρ για να αποκαταστήσει τις σχέσεις της μαζί του, προκειμένου να προσεγγίσει τις ΗΠΑ (και όχι βεβαίως μόνο γι’ αυτό).
Προσερχόμαστε στο τραπέζι του διαλόγου με μία Τουρκία που χαρακτηρίζει «απελευθερωτικό κίνημα» την κατά σύσσωμο τον Δυτικό Κόσμο τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς, αλλά θεωρεί «τρομοκρατική οργάνωση» το απελευθερωτικό κίνημα των Κούρδων.
Προσερχόμαστε στο τραπέζι του διαλόγου με μία Τουρκία, η οποία κατηγορεί για εγκλήματα πολέμου στη λωρίδα της Γάζας το Ισραήλ, ενώ η ίδια διαπράττει επί σειρά ετών εγκλήματα πολέμου στη βόρεια Συρία (και όχι μόνον εκεί).
Προσερχόμαστε στο τραπέζι του διαλόγου με μία Τουρκία, η οποία διαμαρτύρεται σφόδρα για τη στάση του ΟΗΕ έναντι του Ισραήλ αναφορικά με την επέμβαση στη λωρίδα της Γάζας, ενώ η ίδια «γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της» τα ψηφίσματα και τις αποφάσεις του ΟΗΕ που αφορούν σε δικά της διαπιστωμένα εγκλήματα πολέμου εις βάρος άλλων λαών.
- Προσερχόμαστε, τέλος, στο τραπέζι του διαλόγου με μία Τουρκία, η οποία κατηγορεί το Ισραήλ για παράνομη κατοχή και αποικισμό της λωρίδας της Γάζας, ενώ η ίδια κατέλαβε, αποίκισε και εξακολουθεί να κατέχει παράνομα έως σήμερα -μέχρι πότε άραγε;- το 37% της μαρτυρικής Κύπρου μας από το 1974!
Εάν απώτερος στόχος της ελληνικής πλευράς με τον διμερή αυτόν διάλογο είναι να «κερδίσει χρόνο», ώστε να ολοκληρώσει τα εξοπλιστικά της προγράμματα και να αυξήσει την αποτρεπτική της ισχύ, κινείται σε ρεαλιστική βάση και ΠΟΛΥ ΟΡΘΩΣ πράττει (υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι δεν θα επιτρέψει στην Τουρκία να επιτύχει «επίσημες υποθήκες»).
Εάν, όμως, η ελληνική πλευρά ευελπιστεί πραγματικά ότι με τον διάλογο αυτόν θα πείσει την τουρκική πλευρά να αποδεχθεί όσα επιτάσσουν το Διεθνές Δίκαιο και οι Διεθνείς Συνθήκες και, συνακόλουθα, να παραιτηθεί από τους αναθεωρητικούς στόχους της, πλανάται πλάνην οικτράν…
* Κωνσταντίνος Παΐδας
Καθηγητής στο ΕΚΠΑ
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ
ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE