Η ζημιά που προκλήθηκε από την κλιματική κρίση λόγω των ακραίων καιρικών φαινομένων κόστισε 16 εκατομμύρια δολάρια την ώρα τα τελευταία 20 χρόνια, σύμφωνα με νέα εκτίμηση μελετητών.
Οι καταιγίδες, οι πλημμύρες, οι καύσωνες και οι ξηρασίες έχουν αφαιρέσει πολλές ζωές και έχουν επιφέρει εκτεταμένες καταστροφές σε περιουσίες τις τελευταίες δεκαετίες, με την παγκόσμια άνοδο της θερμοκρασίας να κάνει τα γεγονότα πιο συχνά και πιο έντονα.
Η νέα μελέτη είναι η πρώτη που υπολογίζει σε συνολικό αριθμό το αυξημένο κόστος που αποδίδεται άμεσα στην παγκόσμια υπερθέρμανση του πλανήτη η οποία προκαλείται από τον άνθρωπο.
Η μελέτη βρήκε ότι ένα μέσο όρο ετήσιου κόστους 140 δισεκατομμυρίων δολαρίων από 2000 έως το 2019, αν και ο αριθμός ποικίλλει σημαντικά από έτος σε έτος.
Τα τελευταία στοιχεία δείχνουν κόστος 280 δισεκατομμυρίων δολαρίων το 2022.
Οι ερευνητές είπαν ότι η έλλειψη δεδομένων, ιδιαίτερα σε φτωχές χώρες, σημαίνει ότι τα στοιχεία είναι πιθανό να εμφανίζουν ιδιαίτερα υποβαθμισμένα κόστη. Δεν συμπεριλήφθηκαν επίσης πρόσθετες κλιματικές δαπάνες, όπως η μείωση της απόδοσης των καλλιεργειών και η άνοδος της στάθμης της θάλασσας.
Οι ερευνητές έφτασαν στις εκτιμήσεις αυτές συνδυάζοντας τα δεδομένα για την επιδείνωση των ακραίων φαινομένων με τα οικονομικά στοιχεία για απώλειες, δαπάνες.
Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι ο αριθμός των ανθρώπων που επλήγησαν από ακραία καιρικά φαινόμενα λόγω της κλιματικής κρίσης ήταν 1,2 δισεκατομμύρια σε διάστημα δύο δεκαετιών.
Τα δύο τρίτα του κόστους των ζημιών οφείλονταν σε χαμένες ζωές, ενώ το ένα τρίτο οφείλεται σε καταστροφή περιουσιακών στοιχείων και άλλων περιουσιακών στοιχείων. Οι καταιγίδες, όπως ο τυφώνας Harvey και ο κυκλώνας Nargis , ευθύνονται για τα δύο τρίτα του κλιματικού κόστους, με το 16% από τους καύσωνες και το 10% από τις πλημμύρες και τις ξηρασίες.
Οι ερευνητές δήλωσαν ότι οι μέθοδοί τους θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να υπολογιστεί πόση χρηματοδότηση χρειάζεται για ένα ταμείο ζημιών που ιδρύθηκε στη σύνοδο κορυφής του ΟΗΕ για το κλίμα το 2022, το οποίο προορίζεται να πληρώσει για την ανάκαμψη από ακραίες καιρικές καταστροφές σε φτωχότερες χώρες. Θα μπορούσε επίσης να καθορίσει γρήγορα το ειδικό κλιματικό κόστος μεμονωμένων καταστροφών, επιτρέποντας την ταχύτερη παράδοση των κεφαλαίων.
«Ο τίτλος είναι 140 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο και, πρώτα απ ‘όλα, αυτός είναι ήδη ένας μεγάλος αριθμός», δήλωσε ο καθηγητής Άιλαν Νόι, στο Πανεπιστήμιο Βικτόρια του Ουέλινγκτον στη Νέα Ζηλανδία, ο οποίος πραγματοποίησε τη μελέτη με τη συνάδελφο του Ρεμπέκα Νιούμαν.
Ο Νόι είπε ότι υπήρξαν πολλά ακραία καιρικά φαινόμενα για τα οποία δεν υπήρχαν στοιχεία για τον αριθμό των ανθρώπων που σκοτώθηκαν ή τις οικονομικές ζημιές: «Αυτό δείχνει ότι ο τίτλος μας στα 140 δισεκατομμύρια δολάρια αντανακλά μια σημαντική υποκοστολόγιση». Για παράδειγμα, είπε, τα δεδομένα θανάτου λόγω καύσωνα ήταν διαθέσιμα μόνο στην Ευρώπη. «Δεν έχουμε ιδέα πόσοι άνθρωποι πέθαναν από τα κύματα καύσωνα σε όλη την Υποσαχάρια Αφρική».
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Communications , υιοθέτησε μια διαφορετική προσέγγιση με βάση το πώς η κλιματική αλλαγή είχε επιδεινώσει τα ακραία καιρικά φαινόμενα.
Η κεντρική εκτίμηση ήταν ένα μέσο κλιματικό κόστος 140 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως, με εύρος από 60 έως 230 δισεκατομμύρια δολάρια.
Αυτές οι εκτιμήσεις είναι πολύ υψηλότερες από εκείνες από μοντέλα υπολογιστών, τα οποία βασίζονται στις αλλαγές στη μέση παγκόσμια θερμοκρασία και όχι στις ακραίες θερμοκρασίες που παρατηρούνται όλο και περισσότερο στον κόσμο.
Τα χρόνια με το υψηλότερο συνολικό κόστος για το κλίμα ήταν το 2003, όταν καύσωνας έπληξε την Ευρώπη. Το 2008, όταν ο κυκλώνας Nargis έπληξε τη Μιανμάρ και το 2010, όταν ξηρασία έπληξε τη Σομαλία και καύσωνας έπληξε τη Ρωσία.
Οι ζημιές σε περιουσίες ήταν υψηλότερες το 2005 και το 2017 όταν οι τυφώνες έπληξαν τις ΗΠΑ, όπου η αξία των ακινήτων είναι υψηλή.
Η παγκόσμια θέρμανση θα ωθήσει δισεκατομμύρια έξω από την «θέση του ανθρώπινου κλίματος»
Διαβάστε περισσότερα
Στην ιδανική περίπτωση, είπε, μια γρήγορη μελέτη απόδοσης σε ένα ακραίο καιρικό γεγονός θα εκτιμούσε τη ζημιά που σχετίζεται με το κλίμα και θα οδηγούσε σε ταχεία παράδοση κεφαλαίων: «Θα ήταν ένα είδος ασφαλιστικού συστήματος για τις χώρες». Η μεθοδολογία μπορεί επίσης να είναι χρήσιμη για τον προσδιορισμό των ζημιών σε αγωγές για το κλίμα, είπε.
Ο Δρ Stéphane Halegatte, στην Παγκόσμια Τράπεζα και όχι μέλος της ομάδας μελέτης, δήλωσε: «Το βασικό μήνυμα είναι ότι η κλιματική αλλαγή αυξάνει εμφανώς τις παγκόσμιες οικονομικές απώλειες από καταστροφές. Αυτό ήταν ένα θέμα διαμάχης, με ορισμένους να υποστηρίζουν ότι οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι αμελητέες σε σύγκριση με άλλους παράγοντες όπως η οικονομική ανάπτυξη και η αστικοποίηση.
«Αυτή η μελέτη εξετάζει την απόδοση για το φυσικό συμβάν – είναι πολύ πιο απλή, ισχυρή και παρέχει μια πειστική περίπτωση. Είναι ένα αναδυόμενο πεδίο και οι αβεβαιότητες είναι πραγματικά μεγάλες. Ένα μάθημα της μελέτης είναι ότι τα παγκόσμια ερευνητικά κέντρα –που βρίσκονται κυρίως σε πλούσιες χώρες– πρέπει να εργαστούν περισσότερο για το τι συμβαίνει στις φτωχότερες χώρες».
