«Η ειρήνη περνά από την Ιερουσαλήμ», λέει ο Παλαιστίνιος πρέσβης στη Λευκωσία: «Στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σχοινί…», συνεχίζεται η εθνοκάθαρση του λαού μας…
Ο Πρέσβης της Παλαιστίνης στην Κυπριακή Δημοκρατία, Abdallah Attari. Φωτογραφία via Φιλελεύθερος
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Οι “δυνάμεις του κακού” διαβουλεύθηκαν στη Νέα Υόρκη: Ύποπτη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικων της Ρωσίας, του Ιράν και της Τουρκίας, στο μενού η ταλαιπωρημένη Συρία
Ομιλεί για δήθεν «σοβαρό λάθος, (που) υπονομεύει τις ισορροπίες»!!! Απειλεί πάλι η κατοχική Τουρκία για την ανανέωση εκ μέρους των ΗΠΑ της άρσης του εμπάργκο στην Κύπρο
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟ, Φιλελεύθερος
Έντονος και κατηγορηματικός, δηλώνει πως η μόνη οδός για την ειρήνη και σταθερότητα είναι η απελευθέρωση της Παλαιστίνης.
Ο πρέσβης της Παλαιστίνης στην Κυπριακή Δημοκρατία, Abdallah Attari, σε συνέντευξή του στον «Φιλελεύθερο» σημειώνει ότι «για εμάς υπάρχει μόνο ένα πλάνο και αυτό είναι ο καθημερινός αγώνας με όλα τα νόμιμα μέσα που διαθέτουμε ενάντια στη δύναμη κατοχής, το κράτος Απαρτχάιντ του Ισραήλ».
Για τις σχέσεις Παλαιστίνης- Τουρκίας και Κύπρου- Ισραήλ, ο κ. Attari, αναφέρει πως « η σχέση μας με την Τουρκία και με οποιαδήποτε άλλη χώρα είναι πάντα βασισμένη στο διεθνές δίκαιο και τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Σε καμία περίπτωση, δεν είναι εναντίον των συμφερόντων του κυπριακού λαού».
Συνεχίζει λέγοντας πως «το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την Κύπρο, ποτέ τα συμφέροντα της χώρας δεν είναι αντίθετα με το διεθνές δίκαιο και οι σχέσεις της με άλλες χώρες δεν είναι εις βάρος του παλαιστινιακού λαού». Μιλά άπταιστα ελληνικά, σπούδασε στην Ελλάδα, είναι παντρεμένος με Ελληνίδα, τα παιδιά του υπηρέτησαν στον ελληνικό στρατό.
- Το κυπριακό και το Παλαιστινιακό είναι δύο άλυτα προβλήματα; Έχουν κατά τη γνώμη σας, κοινά στοιχεία τα δύο αυτά ζητήματα;
Κάνοντας μια επίσκεψη στα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη θα διαπιστώσετε με τα μάτια σας τις συνθήκες που επικρατούν στη σκλαβωμένη πατρίδα μας. Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να απαντήσω με ερώτηση: πιστεύετε πως η κατάσταση που επικρατεί στα κατεχόμενα με καθημερινές δολοφονίες Παλαιστινίων, κατεδαφίσεις σπιτιών και πολλά άλλα, μπορεί να συνεχιστεί και να αντέξουν οι Παλαιστίνιοι; Ή μήπως πιστεύετε πως οι αντιδράσεις και οι αγώνες των Παλαιστινίων δεν δικαιολογούνται;
Η πρόσφατη ιστορία έχει αποδείξει πως χώρες και λαοί που βρίσκονταν υπό κατοχή, ακόμα και μετά από αγώνες 300 και 400 χρόνων ανέκτησαν την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους από τους κατακτητές. Είναι, λοιπόν, γραφτό μας και καθήκον μας να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε.
Η Κύπρος, η Παλαιστίνη και όλες οι χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα και διαμάχες, πρέπει να έχουν πίστη στα Ηνωμένα Έθνη και στο διεθνές δίκαιο. Για την ακρίβεια, η επιλογή αυτή αποτελεί μονόδρομο για μας. Για αυτόν τον λόγο, δεν έχουμε Plan A ή B, επιμένουμε στην εφαρμογή των ψηφισμάτων του ΟΗΕ. Για εμάς υπάρχει μόνο ένα πλάνο και αυτό είναι ο καθημερινός αγώνας με όλα τα νόμιμα μέσα που διαθέτουμε ενάντια στη δύναμη κατοχής, το κράτος Απαρτχάιντ του Ισραήλ. Όπως συνηθίζω να δηλώνω, οι Παλαιστίνιοι είμαστε στην πρώτη γραμμή του αγώνα και νιώθουμε πως υπερασπιζόμαστε όλους τους αδικημένους του κόσμου, όλους αυτούς που αγωνίζονται για τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, για ελευθερία, για αυτοδιάθεση.
- Όταν γίνεται λόγος για επίλυση του παλαιστινιακού, τι εννοείτε; Τι πρέπει να παρέχει μια συμφωνία και τι να διασφαλίζει;
Όσες συμφωνίες και να υπογράψει το κατοχικό κράτος του Ισραήλ με χώρες της Μέσης Ανατολής (Αβραάμ) δεν θα επιτευχθεί σταθερότητα στην περιοχή. Είναι ξεκάθαρο πως ο δρόμος για την ειρήνη και τη σταθερότητα περνάει μέσα από την Ιερουσαλήμ, την κατεχόμενη πρωτεύουσα μας, και από ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος. Εμείς δεν ενδιαφερόμαστε για το ποιος κυβερνάει το Ισραήλ.
Από την πρώτη μέρα που ο πρώτος Ισραηλινός στρατιώτης πάτησε το πόδι του στη γη μας και ο πρώτος Ισραηλινός έποικος έκλεψε το σπίτι μας, όσες κυβερνήσεις και να αλλάξουν, όσα κόμματα και να αναλάβουν την εξουσία, για μας είναι ακριβώς το ίδιο. Όλη η ύπαρξη του Ισραήλ βασίζεται στη σιωνιστική ιδέα και φιλοσοφία. Είναι δηλαδή μια επεκτατική δύναμη η οποία κατέχει εδάφη ως εκεί που φτάνει η επιρροή του στρατού της. Παρατηρήστε τις χώρες που συνορεύουν με το Ισραήλ και βρείτε κάποια που το Ισραήλ δεν κατέχει εδάφη της: Αίγυπτος; Ιορδανία; Λίβανος; Παλαιστίνη; Συρία;
Με λίγα λόγια, η σχέση μας με το κατοχικό κράτος του Ισραήλ θα μπορούσε να παρομοιαστεί με τη σχέση ενός φυλακισμένου με το δεσμοφύλακά του. Η αποκλιμάκωση της έντασης, λοιπόν, είναι ένα θέμα που εξαρτάται από το κατοχικό κράτος του Ισραήλ και την πολιτική που θα ακολουθήσει.
- Η Κύπρος έχει αναπτύξει καλές σχέσεις με το Ισραήλ, αλλά και η Παλαιστίνη με την Τουρκία. Πόσο αυτό επηρεάζει τις σχέσεις μας;
Όσον αφορά τις σχέσεις Παλαιστίνης-Τουρκίας και Κύπρου-Ισραήλ, αξίζει να σημειωθεί πως από την πρώτη μέρα που επέδωσα τα διαπιστευτήριά μου ως Πρέσβης του Κράτους της Παλαιστίνης στον Εξοχότατο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, κ. Αναστασιάδη, αλλά και κατά τη διάρκεια της επίσημης επίσκεψης του Προέδρου της Παλαιστίνης, κ. Abbas, στην Κύπρο τον Ιούνιο του 2022, επιβεβαιώσαμε πως η ιστορία και η παρακαταθήκη που ενώνει τις χώρες μας είναι εξέχουσας σημασίας και για τους δύο λαούς και βασίζεται στον αλληλοσεβασμό και την αλληλοκατανόηση. Η ευχή μας και οι αγώνες μας είναι να επιτευχθεί η ειρήνη και η ασφάλεια σε όλες τις χώρες που βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις. Δεν επιδιώκουμε συγκρούσεις με καμία χώρα.
Υπάρχουν διάφορες σχολές πολιτικής σκέψης στις διεθνείς σχέσεις, και μία από αυτές ακολουθεί το δόγμα «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου». Συνεργασίες που χτίζονται πάνω σε αυτό το δόγμα μοιάζουν ρεαλιστικές αλλά ποτέ δεν είναι μακροπρόθεσμες, και συνήθως καταρρέουν με τον πρώτο κλυδωνισμό, ακριβώς επειδή δεν έχουν γερές βάσεις. Εμείς πιστεύουμε ότι στις διεθνείς σχέσεις η πιο γερή βάση για συνεργασίες είναι η προσήλωση στο διεθνές δίκαιο.
Η σχέση μας με την Τουρκία και με οποιαδήποτε άλλη χώρα είναι πάντα βασισμένη στο διεθνές δίκαιο και τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Σε καμία περίπτωση, δεν είναι εναντίον των συμφερόντων του κυπριακού λαού. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την Κύπρο, ποτέ τα συμφέροντα της χώρας δεν είναι αντίθετα με το διεθνές δίκαιο και οι σχέσεις της με άλλες χώρες δεν είναι εις βάρος του παλαιστινιακού λαού.
Προσωπικά ενοχλούμαι όταν οι Ισραηλινοί λένε πως το Ισραήλ και η Κύπρος μοιράζονται κοινές αξίες και αρχές. Το κατοχικό κράτος του Ισραήλ καταπατά τα εδάφη μας, κλέβει τα σπίτια μας και εκτελεί καθημερινά εν ψυχρώ με μαφιόζικο τρόπο τους νέους μας. Την ίδια στιγμή, έχει αποκλείσει τη Γάζα, όπου μένουν εκατομμύρια Παλαιστίνιοι, και από ξηρά και από θάλασσα για πάνω από 15 χρόνια. Πως γίνεται να μιλάμε για κοινές αξίες αυτών των δύο λαών; Στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σχοινί.
- Η διεθνής κοινότητα δεν ασχολείται με ανοικτά ζητήματα, ούτε τα διεθνή ΜΜΕ. Στη δική σας περίπτωση, όχι μόνο τώρα, αλλά από παλιά, αναδεικνύεται πρωτίστως η βία. Γιατί γίνεται αυτό; Θα ήθελα επίσης να σχολιάσετε τις πρόσφατες δηλώσεις του Προέδρου Abbas.
Θα ξεκινήσω αναφέροντας τις πρόσφατες δηλώσεις του Tamir Pardo, πρώην αρχηγού της Mossad, ο οποίος επιβεβαιώνει αυτά που ήδη ξέρουμε, αλλά κάποιοι επιμένουν να αγνοούν. Το κατοχικό κράτος του Ισραήλ ακολουθεί την πολιτική του Απαρτχάιντ. Το ίδιο επιβεβαιώνει πληθώρα διανοούμενων Εβραίων, όπως ο Avi Shlaim, επιζών του Ολοκαυτώματος, ο οποίος υποστηρίζει πως ύστερα από 30 ολόκληρα χρόνια διαπραγματεύσεων και οι Παλαιστίνιοι ακόμα ζουν υπό συνθήκες Απαρτχάιντ.
Όλοι έχουμε καταλάβει την προσπάθεια του κατοχικού κράτους του Ισραήλ για δαιμονοποίηση της προσωπικότητας του Παλαιστίνιου Προέδρου Abbas, παρερμηνεύοντας εσκεμμένα και συστηματικά τις δηλώσεις του. Ο ίδιος ο πρόεδρος και γενικότερα η Παλαιστινιακή ηγεσία και ο παλαιστινιακός λαός δεν αμφισβήτησαν ποτέ το ολοκαύτωμα. Αντίθετα, το θεωρούμε ένα αποτρόπαιο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Το έχουμε καταδικάσει στο παρελθόν, το καταδικάζουμε και τώρα, θα συνεχίζουμε να το καταδικάζουμε για πάντα.
Δεν μπορούμε να κλείσουμε, όμως, τα μάτια σε ένα εξίσου αποτρόπαιο αλλά και συνεχιζόμενο έγκλημα που συμβαίνει εις βάρος του λαού μας, τη Nakba, κατά την οποία εκτοπίστηκαν 800 χιλιάδες από τους 1.400.000 Παλαιστίνιους που ζούσαν στην ιστορική Παλαιστίνη το 1948 σε 1.300 χωριά και πόλεις, και καταστράφηκαν ολοσχερώς 531 από αυτά. Πρόκειται, δηλαδή, για την εθνοκάθαρση του λαού μας και τον συστηματικό εκτοπισμό του από το 1948 μέχρι σήμερα. Γιατί κανείς δε μιλάει για τη Nakba που δεν αποτελεί απλά ένα ιστορικό γεγονός, αλλά μια διαδικασία εθνοκάθαρσης του Παλαιστινιακού λαού που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας;
Δε θα έπρεπε, όμως, να μας προκαλεί εντύπωση αυτή η πολιτική του Ισραήλ να δαιμονοποιεί ηγετικές προσωπικότητες και να παρερμηνεύει δηλώσεις, καθώς όλοι θυμόμαστε την εκτέλεση του εθνάρχη, Yasser Arafat, μετά από παρόμοια προσπάθεια δαιμονοποίησής του. Επίσης, κάτι παρόμοιο συνέβη και στον μοναδικό Ισραηλινό πολιτικό, τον Yitzak Rabin, ο οποίος ήταν έτοιμος να επιτύχει μια ειρηνική λύση με τους Παλαιστίνιους και δολοφονήθηκε εν ψυχρώ δημόσια κατά τη διάρκεια προεκλογικής ομιλίας του. Δύο ηγέτες που βραβεύτηκαν με Νόμπελ Ειρήνης παγκοσμίως, «τάραξαν» τόσο το κράτος κατοχής του Ισραήλ που δε δίστασε να τους δολοφονήσει και τους δύο!
Γιατί, λοιπόν, χαρακτηρίζεται αντισημιτικός όποιος επικρίνει το κατοχικό κράτος του Ισραήλ και τον σιωνισμό; Πολλοί Εβραίοι που ζουν εκτός του Ισραήλ είναι αντίθετοι με τις πολιτικές που ακολουθεί. Άραγε είναι και αυτοί αντισημητικοί; Όσοι, δηλαδή, αντιτίθενται στις πολιτικές της ισραηλινής κυβέρνησης, στην κατοχή, τις δολοφονίες και τον εξευτελισμό, είναι ρατσιστές και αντισημητικοί;
Ας το σκεφτούμε διαφορετικά: Πώς μπορούμε να χαρακτηρίσουμε όσους υποστηρίζουν το κράτος κατοχής του Ισραήλ, το οποίο κρατά χιλιάδες πολιτικούς κρατουμένους; Πώς μπορούμε να χαρακτηρίσουμε όσους υποστηρίζουν το κράτος κατοχής του Ισραήλ με τους ρατσιστικούς νόμους που αφορούν μόνο τους μη Εβραίους; Πώς μπορούμε να χαρακτηρίσουμε όσους υποστηρίζουν το κράτος κατοχής του Ισραήλ, το οποίο παρέχει λιγότερο νερό στους Παλαιστίνιους ακριβώς επειδή δεν είναι Εβραίοι; Άραγε πρέπει να υποστηρίζεται από οποιονδήποτε μια χώρα που επιδιώκει σε τακτική βάση μια πολιτική προσέγγιση σκοτώνοντας Παλαιστίνιους αμάχους εσκεμμένα και όχι ως παράπλευρη απώλεια; Είναι αποδεκτό να επικροτούνται τέτοιου είδους επιχειρήσεις;
Επομένως, καταλήγουμε πως οποιαδήποτε κριτική προς το κράτος κατοχής του Ισραήλ είναι μια τεράστια απειλή, καθώς κανείς δε θέλει να κατηγορηθεί για αντισημητισμό, οπότε η πλειοψηφία σιωπά. Αν με ρωτάτε, όμως, η κριτική σε ένα ρατσιστικό καθεστώς είναι σωστή. Είτε πρόκειται για Εβραίους, είτε Μουσουλμάνους, είτε χριστιανούς.
- Σπουδάσατε στην Ελλάδα, παντρευτήκατε Ελληνίδα, τα παιδιά σας υπηρέτησαν τον ελληνικό στρατό.
Ναι, όντως σπούδασα και πέρασα τα καλύτερά μου χρόνια στην Ελλάδα. Τα παιδιά μου υπηρέτησαν τον ελληνικό στρατό, εγώ έχω Ευρωπαϊκή υπηκοότητα και εκπροσωπώ τον αγωνιζόμενο παλαιστινιακό λαό με μεγάλη περηφάνια.
Όμως, ως Ευρωπαίος πολίτης και άνθρωπος ντρέπομαι για τη στάση που ακολουθούν διάφορες ευρωπαϊκές χώρες απέναντι στα εγκλήματα που διαπράττει καθημερινά το κράτος κατοχής του Ισραήλ εναντίον του παλαιστινιακού λαού.
- Πως αισθάνεστε στην Κύπρο; Ποιας υποδοχής τυγχάνετε;
Αρχικά, θα ήθελα να ξεκινήσω λέγοντας πως ως Πρέσβης της Παλαιστίνης στην Κύπρο, προσωπικά θεωρώ τον εαυτό μου περήφανο και τυχερό. Περήφανο γιατί εκπροσωπώ τους μαχητές της ελευθερίας στην Παλαιστίνη, αλλά και όλους τους Παλαιστίνιους ακαδημαϊκούς, επιχειρηματίες και επενδυτές σε όλον τον κόσμο.
Τυχερό γιατί βρίσκομαι στην Κύπρο και κάνω τη δουλειά μου σε ένα κλίμα συνεργασίας και συμπαράστασης, όπου μπορώ να δηλώνω με γενναιότητα και θάρρος ότι είμαι αγωνιστής, είμαι μαχητής της ελευθερίας και θα είμαι παρών και έτοιμος να απαντήσω σε ό,τι γραφτεί ή λεχθεί για τον δίκαιο αγώνα μας. Εξάλλου, όποιος είναι στη σωστή πλευρά της ιστορίας, δεν ντρέπεται και δε φοβάται.
Οι Κύπριοι είναι ζεστοί και προοδευτικοί άνθρωποι. Έχουν αναπτυγμένο το αίσθημα της φιλοπατρίας και γι’ αυτό πιστεύω ότι εκτιμούν τη φιλοπατρία των άλλων. Είναι ένα στοιχείο που έφερε κοντά τους λαούς μας στη σύγχρονη εποχή με τους αγώνες για την ελευθερία. Οι Κύπριοι δεν δέχονται την αδικία και γι’ αυτό ήταν πάντα στο πλευρό του Παλαιστινιακού λαού, και όλων των λαών που αγωνίζονται για την ελευθερία τους. Μοιραζόμαστε την ίδια θάλασσα, αναπνέουμε τον ίδιο αέρα και έχουμε τα ίδια δικαιώματα στις οικονομικές ζώνες της ΑΟΖ όπως όλες οι χώρες της περιοχής.
Η αλήθεια είναι πως έχουμε χορτάσει από ανακοινώσεις συμπαράστασης από τις Δυτικές ηγεσίες προς τους Παλαιστίνιους, την ίδια στιγμή όμως δε βλέπουμε καθόλου πράξεις. Η υποκρισία έχει καταντήσει να θεωρείται ο κανόνας και η ειλικρίνεια είναι πια η εξαίρεση. Η αντίδραση της κοινής γνώμης σε φλέγοντα ζητήματα, όπως το ουκρανικό, επιβεβαιώνει πως στην πολιτική τηρούνται δύο μέτρα και δύο σταθμά. Μάλιστα, ένας από τους βασικούς μεσολαβητές στο ουκρανικό είναι ο ηγέτης του κατοχικού κράτους του Ισραήλ το οποίο όχι μόνο κατέχει παράνομα τα ¾ της Παλαιστίνης από το 1948, αλλά συνέχισε με το υπόλοιπο παλαιστινιακό έδαφος, και επιπλέον εδάφη από την Αίγυπτο, την Ιορδανία, τη Συρία, τον Λίβανο. Σίγουρα θα ταίριαζε η παροιμία «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά».
Ένα επιπλέον παράδειγμα της υποκριτικής αντίδρασης της κοινής γνώμης είναι το θέμα της μπούρκας στο Αφγανιστάν και το Ιράν, για το οποίο ο κόσμος εξοργίζεται και ξεσηκώνεται. Τι συνέβη όμως όταν γυναίκες στην Παλαιστίνη εξαναγκάστηκαν να ξεγυμνωθούν μέσα στο ίδιο τους το σπίτι από τον στρατό κατοχής του Ισραήλ; Αυτό δεν αξίζει κυρώσεις; Γιατί δεν ακούσαμε για εμπάργκο κατά του Ισραήλ; Αν ένας άνθρωπος είναι εγκληματίας, δολοφόνος, βιαστής, κανείς δεν παίρνει το μέρος του, αντίθετα η κοινωνία τον τιμωρεί και τον απομονώνει. Κανείς όμως δεν συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο στο κράτος κατοχής του Ισραήλ. Αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι εμείς, οι Παλαιστίνιοι, έχουμε τη δύναμη της λογικής απέναντι στη λογική της δύναμης που έχει το κράτος Απαρτχάιντ του Ισραήλ.
Εδώ, θα ήθελα να τονίσω ότι όλοι, φίλοι και εχθροί του κατοχικού κράτους του Ισραήλ, πρέπει να ασκήσουν πιέσεις στην Ισραηλινή Κυβέρνηση για να υποχωρήσει από αυτές τις παράνομες και εγκληματικές ενέργειες.
Δεν μπορώ να κρύψω, ωστόσο, πως πρόσφατα στεναχωρήθηκα όταν σε κοινή συνέντευξη Ευρωπαίων ηγετών με τον Νετανιάχου μέσα στην κατεχόμενη Ιερουσαλήμ, ένας από τους Ευρωπαίους ηγέτες ανέφερε χαρακτηριστικά πως νιώθει σαν στο σπίτι του. Πώς γίνεται να νιώθετε έτσι κύριε; Αφού η κατεχόμενη Ιερουσαλήμ δεν είναι καν το σπίτι του Νετανιάχου που υποτίθεται σας φιλοξενούσε. Η Ιερουσαλήμ είναι κατεχόμενη Παλαιστινιακή πόλη. Πρέπει να σταματήσει, βέβαια, να μας προκαλεί εντύπωση το περίσσιο θράσος του Νετανιάχου αλλά και των λοιπών αντιπροσώπων του κατοχικού κράτους, οι οποίοι όχι μόνο δικαιολογούν αλλά κατοχυρώνουν συνταγματικά επιχειρήσεις και επενδύσεις Ισραηλινών σε όλον τον κόσμο.
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE