Ο Ρούμπιν επιτίθεται ξανά στον Ερντογάν: H επικράτηση του σηματοδοτεί την έναρξη διαρροής εγκεφάλων (brain drain) από την Τουρκία

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ενοχλείται η Άγκυρα επειδή δεν θέλει να δίνει ούτε από τα κλεμμένα: Η αναφορά για την Κύπρο από την αναξιόπιστη Ε.Ε. έβγαλε από τα …ρούχα της την Τουρκία!

Γιατί κλιμακώνει η Τουρκία πριν την επίσκεψη του Πρωθυπουργού; Ομιλεί για δήθεν «μονομερή ενέργεια» με αφορμή την κήρυξη των θαλασσίων πάρκων από την Ελλάδα

Ιλιγγιώδης στροφή προς την Δύση για την Αργεντινή του Μιλέι: Ζήτησε από το ΝΑΤΟ να γίνει «παγκόσμιος εταίρος» της Συμμαχίας

Ο ιστότοπος «19FortyFive» δημοσιεύει άρθρο του Michael Rubin (Μάικλ Ρούμπιν) που έχει ως βασικό μήνυμα ότι η επικράτηση του Ταγίπ Ερντογάν στις εκλογές σηματοδοτεί την έναρξη διαρροής εγκεφάλων (brain drain) κυρίως κεμαλιστών αλλά και μετριοπαθών μουσουλμάνων από την Τουρκία.

Πριν από τριάντα χρόνια, ο Ερντογάν είχε εξηγήσει τους στόχους του: «Η δημοκρατία δεν είναι ο τελικός μας στόχος», είχε δηλώσει, «αλλά μάλλον ένα μέσο για την αποκατάσταση του πολιτισμού του Ισλάμ που θα προχωρήσει τον εικοστό πρώτο αιώνα και όποιος συμμετέχει στην αναγέννηση αυτού του πολιτισμού, η ανταμοιβή του με τον Θεό θα διπλασιαστεί».

Ο Ερντογάν είναι τώρα έτοιμος να πετύχει τους στόχους του, αναφέρει εισαγωγικά ο αρθρογράφος.

Οι πρόσφατες εκλογές δεν ήταν ούτε ελεύθερες ούτε δίκαιες. Η παρέμβαση έγινε πριν ακόμη ανοίξουν οι κάλπες. Ενώ ακαδημαϊκοί, Τούρκοι παρατηρητές, δημοσιογράφοι και διπλωμάτες μπορεί να επιχειρούν μάταια στην απεγνωσμένη ελπίδα ότι η Τουρκία δεν έχει χαθεί τώρα, η πραγματικότητα είναι ότι η Τουρκία για τις επόμενες δεκαετίες θα έχει ευθύνη στο ΝΑΤΟ, στη Δύση και στη βασιζόμενη σε κανόνες διεθνή τάξη.

• Πού θα μπορούσε λοιπόν ο Ερντογάν να οδηγήσει τώρα την Τουρκία;

Το τουρκικό νόμισμα συνεχίζει την απότομη πτώση του. Ενώ οι υποστηρικτές αρχικά απέδωσαν στον Ερντογάν την ταχεία επέκταση της οικονομίας της Τουρκίας, εκ των υστέρων φαίνεται ότι ο Ερντογάν ήταν απλώς τυχερός: Ήταν ο δικαιούχος του δημογραφικού δώρου της Τουρκίας.

Αλλά ενώ οι ηγέτες της Ανατολικής Ασίας άδραξαν την ενίσχυση του πληθυσμού τους με άτομα σε ηλικία εργασίας σε σχέση με εξαρτώμενα άτομα και ηλικιωμένους, για να βάλουν τις οικονομίες τους σε σταθερές βάσεις ανάπτυξης στο μέλλον, ο Ερντογάν έχασε την ευκαιρία. Η Τουρκία βυθίζεται τώρα στον γκρεμό μιας οικονομικής κατάρρευσης που μοιάζει με τη Βενεζουέλα.

Καθώς η Τουρκία πλησιάζει στην 100η επέτειο από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, που όρισε τα σύγχρονα σύνορά της και τη δική της εκατονταετηρίδα ως σύγχρονο έθνος-κράτος, ο Ερντογάν επιβεβαιώνει την βάση της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας.

Η Τουρκία συνεχίζει να καταλαμβάνει την Κύπρο και αυξανόμενες περιοχές εντός της Συρίας και του Ιράκ. Αγκαλιάζει όλο και περισσότερο τις δικτατορίες της Μόσχας, του Πεκίνου και της Ευρασίας.

Ο Υπουργός Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού συνεχίζει να υποδαυλίζει τον αντιαμερικανισμό. «Η Τουρκία έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που εφεξής, όποιος ακολουθεί μια πολιτική που εστιάζει στην Αμερική, θα κηρύσσεται προδότης της πατρίδας», δήλωσε ο Σοϊλού.

Ο Ερντογάν βλέπει τον εαυτό του ως σουλτάνο. Όπως ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν βλέπει την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης ως συμφορά, αντίστοιχα ο Ερντογάν βλέπει την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Δεν θέλει μόνο να επιστρέψει σε εδάφη που αισθάνεται ότι οι νικηφόρες δυνάμεις του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου αρνήθηκαν άδικα στην Τουρκία, αλλά θέλει επίσης να μεγαλώσει μια θρησκευτική γενιά, για να ανατρέψει τον επιβεβλημένο λαϊκισμό του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ.

Αυτό θα απαιτήσει τρεις αλλαγές στην κοινωνία.

• Πρώτον, θα χρειαστεί να επαναφέρει τους χριστιανούς και άλλες θρησκευτικές μειονότητες σε καθεστώς δεύτερης κατηγορίας, κάτι που υποδηλώνει αυξανόμενες διακρίσεις σε βάρος Ελλήνων, Αρμενίων και Εβραίων εντός της Τουρκίας.
• Δεύτερον, θα χρειαστεί να εκπαιδεύσει εκ νέου τη νεολαία της Τουρκίας.

Στην Κωνσταντινούπολη, κατά μήκος των ακτών του Αιγαίου και της Μεσογείου και στο Κουρδιστάν της Τουρκίας, πολλοί νέοι αντιστέκονται στις αρχές της Μουσουλμανικής Αδελφότητας του Ερντογάν, ακόμη κι αν οι ίδιοι είναι θρησκευόμενοι.

Για τον Ερντογάν, αυτό είναι μόνο η μισή μάχη. Κάποιοι, σύμφωνα με τον Ερντογάν, είναι αδιόρθωτοι. Αυτό περιλαμβάνει όχι μόνο τη νεολαία, αλλά και ό,τι απομένει από την πιο κοσμική ή δυτική μεσαία τάξη. Σύμφωνα με τον Ερντογάν, τον Σοϊλού και τον στενό τους κύκλο, όσοι δεν μπορούν να προσηλυτιστούν, πρέπει να φύγουν.

Ήδη, τα στοιχεία αυτής της διαρροής εγκεφάλων είναι εμφανή στο Μαϊάμι, το οποίο γρήγορα γίνεται τόσο η μικρή Κων/λη όσο και η μικρή Αβάνα. Κάποιοι με στρατιωτικό υπόβαθρο συρρέουν στο Νόρφολκ και στη Βιρτζίνια, όπου πρώην συνάδελφοι τους στο ΝΑΤΟ τούς παρέχουν ένα δίκτυο υποστήριξης.

Ο Ερντογάν δεν επανεφευρίσκει τον τροχό, αλλά υιοθετεί μια δοκιμασμένη τακτική. Ο Αγιατολάχ Χομεϊνί μεταμόρφωσε το Ιράν όχι μόνο μέσω της κατήχησης, αλλά ενθαρρύνοντας μια διαρροή εγκεφάλων για να απαλλάξει το Ιράν από μια ελίτ που διαφορετικά θα μπορούσε να μολύνει ιδεολογικά την κοινωνία.

Ο κομμουνιστής δικτάτορας Φιντέλ Κάστρο ενθάρρυνε τη μαζική μετανάστευση όχι μόνο για να απαλλαγεί από μια εγκληματική κατώτερη τάξη, αλλά και από τις ελίτ της εποχής του Μπατίστα και από εκείνους που δεν ανταποκρίθηκαν στο μαρξιστικό όραμά του.

Ο Muqtada al-Sadr υιοθέτησε την ίδια στρατηγική στο Ιράκ μετά το 2003, καθώς προσπάθησε να απαλλάξει τη Βαγδάτη από μια μεσαία τάξη, τις αξίες της οποίας δεν συμμεριζόταν.

• Ο Ερντογάν μπορεί να αντικαταστήσει ορισμένες «τουρκικές ελίτ», καθώς και Αλεβίτες και Κούρδους με θρησκευτικά συντηρητικούς Σύριους και Άραβες, ενώ στη συνέχεια θα ενθαρρύνει άλλους πρόσφυγες να συνεχίσουν το ταξίδι τους στην Ευρώπη.

Πολλοί από τους παραδοσιακούς κεμαλιστές της Τουρκίας, ωστόσο, δεν θα μείνουν για να πολεμήσουν άλλο. Θα δουν την ήττα του Κιλιτσντάρογλου ως την τελευταία τους ευκαιρία και για αυτό θα ετοιμάσουν τις βαλίτσες τους. Ετοιμαστείτε για επιτάχυνση της κοινωνιολογικής αλλαγής στην κοινωνία της Τουρκίας.

*Ο Δρ. Michael Rubin είναι ερευνητής στο American Enterprise Institute και συγγραφέας πολλών βιβλίων με θέμα τη διπλωματία, την ιρανική ιστορία, τον αραβικό πολιτισμό, τις κουρδικές σπουδές και την σιιτική πολιτική, όπως τα βιβλία “Seven Pillars: What Really Causes Instability in the Middle East?” (AEI Press, 2019), «Kurdistan Rising» (AEI Press, 2016), «Dancing with the Devil: The Perils of Engaging Rogue Regimes» (Encounter Books, 2014).

ΠΗΓΗ: 19FortyFive, Michael Rubin – Erdogan Claims Victory: Get Ready for Turkey’s Brain Drain

«Διπλωματία σαν τη ντίσκο του χωριού»: Διχογνωμία στη Γερμανία για τον τρόπο συμπεριφοράς στον αυταρχικό Σουλτάνο της Άγκυρας