Η “νεκρή πόλη” της κατεχόμενης Αμμοχώστου. Φωτογραφία via SigmaLive
Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ, Φιλελεύθερος
Στον ευρύτερο τουρκικό σχεδιασμό, στους βασικούς άξονες πολιτικής, που καθορίζονται με κινήσεις τακτικής εντάσσεται η κινητικότητα στην περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου.
Οι πρόσφατες εξελίξεις με την αγοραπωλησία τριών ξενοδοχείων στα Βαρώσια, έχουν κτυπήσει καμπανάκι, είτε πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό, που δημιουργεί προηγούμενο και δυναμική είτε εντάσσεται στην εκστρατεία ξεπουλήματος ελληνοκυπριακών περιουσιών.
Ο στόχος είναι η επιβολή τετελεσμένων και η διαμόρφωση ενός ασφυκτικού κλοιού γύρω από την Κυπριακή Δημοκρατία για να αποδεχθεί τους τουρκικούς όρους.
Στην περίπτωση της Αμμοχώστου ενόψει και των ενεργειών, που ξεκίνησαν για εποικισμό της κατεχόμενης περιοχής, υπάρχουν διάφοροι παράγοντες, οι οποίοι κινούνται με στόχο τις ελληνοκυπριακές περιουσίες.
Η κατοχική πλευρά στοχεύει να περάσει τις περιουσίες σε τουρκικά χέρια και ενόψει τούτου αναζητεί κράχτες. Δηλαδή, ανθρώπους που θα ερευνήσουν, θα βρουν τους ιδιοκτήτες και θα διαφημίσουν τους αγοραστές. Μερικές φορές οι αγοραστές είναι βιτρίνα και πίσω από αυτούς είναι το τουρκικό κράτος.
Οι πληροφορίες αναφέρουν πως στην «επιτροπή αποζημιώσεων», έχουν υποβληθεί πέραν των 300 αιτήσεων, από ιδιοκτήτες με περιουσίες στην περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου.
Σημειώνεται συναφώς ότι τον Ιούλιο του 2021 είχε ανακοινωθεί το άνοιγμα μικρής περιοχής, που υπολογίζεται ότι καλύπτει το 3% της περίκλειστης και η οποία γειτνιάζει με τις ήδη εποικισμένες περιοχές. Την ίδια ώρα, όπως είναι γνωστό, έχει ανοίξει μεγάλο τμήμα του παραλιακού μετώπου και έχουν επιδιορθωθεί δρόμοι και κτίρια της περιοχής.
Το κατοχικό καθεστώς θέλει να παρουσιάσει μια πόλη, που να μπορεί να λειτουργήσει και πέραν των έργων υποδομής, την επιδιόρθωση κτιρίων. Τι άλλο χρειάζεται; Ανθρώπους να διαμένουν.
Με την πρόσφατη υπόθεση αγοραπωλησίας των τριών ξενοδοχείων, το ζήτημα το οποίο προκύπτει είναι το γεγονός ότι τα κτίρια βρίσκονται στη στρατιωτική ζώνη. Δεν βρίσκονται στο 3%, στο οποίο έγινε άρση της στρατιωτικής ζώνης. Είναι προφανώς γι αυτό, μεταξύ άλλων ζητημάτων, που η λεγόμενη επιτροπή, ανέφερε ότι η αίτηση επιστράφηκε λόγω ελλιπών εγγράφων.
Επειδή δε τούτο έχει συζητηθεί και στο παρελθόν, δεν αποκλείεται για προφανείς λόγους η περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου να αφαιρεθεί από το καθεστώς της στρατιωτικής περιοχής, «επιτρέποντας» έτσι να αρχίσουν να γίνονται πράξεις αγοραπωλησίας.
Την ίδια ώρα στην εξίσωση μπαίνει και το ΕΒΚΑΦ (μουσουλμανικό ίδρυμα στην Κύπρο, που ιδρύθηκε το 1750 και χειρίζεται τις δωρεές κτημάτων, τα γνωστά βακούφια), το οποίο ισχυρίζεται ότι όλες οι περιουσίες ανήκουν στο Ίδρυμα. Σύμφωνα με τον Τουρκοκύπριο δημοσιογράφο, Σενέρ Λεβέντ, το ΕΒΚΑΦ έχει κυκλοφορήσει πρόσφατα βιβλιάριο με τίτλο «Κλειστό Βαρώσι/ Άγνωστες Αλήθειες» με στόχο να αποδείξει ότι η περίκλειστη είναι περιουσία των οθωμανικών ιδρυμάτων.
Διατυπώνεται ο ισχυρισμός ότι «μελετήθηκαν όλες οι πράξεις όλων των περιουσιών που αποκτήθηκαν στην περίκλειστη από το 1571 μέχρι το 1974 και έτσι αποκαλύφθηκαν με έγγραφα όλες οι παράνομες πράξεις που έγιναν μέσα στα χρόνια». Εάν ισχύει τούτο, διερωτάται ο δημοσιογράφος, γιατί κρατούσαν τόσα χρόνια κλειστή την περιοχή;
Εν πάση περιπτώσει, όπως φαίνεται από την εν γένει συμπεριφορά του, το ΕΒΚΑΦ σε κάθε υπόθεση που θα παρουσιάζεται στην λεγόμενη επιτροπή αποζημιώσεων και θα αφορά την συγκεκριμένη περιοχή, θα δηλώνει «ενδιαφερόμενο μέρος».
Είναι σαφές πως το θέμα της Αμμοχώστου εντάσσεται στον ευρύτερο σχεδιασμό επιβολής, που προωθεί η κατοχική Τουρκία. Ο σχεδιασμός αυτός περιλαμβάνει μια σειρά από άξονες πολιτικής, που συνθέτουν την μεγάλη εικόνα των τουρκικών επιδιώξεων.
Πρώτο, οι προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, η αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και η διενέργεια παράνομων ερευνών και γεωτρήσεων στη θαλάσσια περιοχή της χώρας μας. Στόχος το «γκριζάρισμα» περιοχών και η λεηλασία του φυσικού πλούτου. Η Άγκυρα θέλει να έχει ρόλο, λόγο και μερίδιο από το φυσικό αέριο.
Δεύτερο, με τις κινήσεις στην περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου, στοχεύει στην επιβολή τετελεσμένων επί του εδάφους και την εξουδετέρωση της οποιασδήποτε προοπτικής συνεννόησης. Το εδαφικό- αυτός είναι ο στόχος- τελειώνει οριστικά εάν εποικιστεί η περίκλειστη και τουρκοποιηθούν περιουσίες.
Τρίτο, συστηματικά και μεθοδικά αυξάνεται η τουρκική παρουσία στο νησί. Το δημογραφικό αποτελούσε πάντα σημαντικό εργαλείο της πολιτικής της κατοχικής δύναμης. Κάθε μήνα παραχωρείται σε 500 Τούρκους έποικους «υπηκοότητα» του ψευδοκράτους. Οι Τούρκοι ψηφοφόροι στα κατεχόμενα υπολογίζονται σε 140.000, αριθμός που αυξήθηκε σημαντικά σε σχέση με τις προηγούμενες τουρκικές εκλογές. Το θέμα του πληθυσμού καθορίζει σημαντικά τις εξελίξεις και επιβάλλει όρους και στο εσωτερικό των κατεχομένων αλλά πρωτίστως επηρεάζει και τη διαχείριση του Κυπριακού.
Τέταρτο, προβάλλεται συστηματικά και πιεστικά το αφήγημα για την αναγνώριση της κυριαρχικής ισότητας της αποσχιστικής οντότητας πριν από κάθε συζήτηση, από την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων στο Κυπριακό.
Είναι προφανές ότι το αφήγημα αυτό στηρίζεται στην προώθηση και την υλοποίηση των τριών πρώτων επιδιώξεων, μεθοδεύσεων. Για την κατοχική Τουρκία το ζητούμενο είναι να κερδίσει έδαφος, θάλασσα και κυριαρχία, αναγνώριση και για πετύχει τούτο έχει διαμορφώσει διάφορα εργαλεία πίεσης. Και να μην επιτύχει σε όλα, θα κερδίσει κάποια.
Δεν είναι η πρώτη φορά, κατά την οποία κτυπά συναγερμός για αγοραπωλησίες ελληνοκυπριακών περιουσιών στα κατεχόμενα. Το Νοέμβριο του 2012, Τουρκοκύπριος επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στον τομέα του τουρισμού, ο Ουνάλ Τσιαγινέρ, ο οποίος ενοικίαζε το ξενοδοχείο Acapulco από το 1983, συνήψε ιδιωτικό συμφωνητικό με εταιρεία Ακίνητων, ελληνοκυπριακών συμφερόντων, το οποίο αφορούσε την πώληση σ’ αυτόν 35 εκ των 100 στρεμμάτων του ακινήτου, εντός του οποίου βρίσκονταν οι εγκαταστάσεις του εν λόγω ξενοδοχείου, προς 3,4 εκ. στερλίνες.
Τότε γινόταν λόγος για πώληση και της υπόλοιπης έκτασης γης, αλλά τούτο δεν έγινε γνωστό. Ούτε εάν πωλήθηκε, ούτε εάν τελικά δεν προχώρησαν στην αγοραπωλησία. Η συμφωνία εγκρίθηκε ακολούθως από την «επιτροπή αποζημιώσεων» και στη συνέχεια από το «υπουργικό συμβούλιο» στις 16 Νοεμβρίου 2012.
Σημειώνεται ότι οι εγκαταστάσεις του ξενοδοχείου Acapulco, 5 αστέρων, βρίσκεται στον κατεχόμενο Άγιο Επίκτητο στην Κερύνεια. Ο Τσιαγινέρ είχε δηλώσει τότε πως ήταν περήφανος, που τουρκοποίησε μια ελληνοκυπριακή περιουσία και πρόσθεσε ότι στο ποσό που κατέβαλε στον Ε/κ ιδιοκτήτη περιλαμβάνεται και η απώλεια χρήσης.
Αυτό το μοντέλο είναι το πιο… κοντινό σε ό,τι μπορεί να γίνει με τις τωρινές περιπτώσεις, στην περίκλειστη περιοχή της κατεχόμενης Αμμοχώστου. Δηλαδή, χωρίς να δοθούν λεφτά από το ταμείο της λεγόμενης επιτροπής, να γίνει πράξη μεταξύ ιδιωτών και να «αναγνωριστεί».
Τότε, το 2012, για να μπορέσει η πράξη να… νομιμοποιηθεί υιοθετήθηκε «νόμος», που έμεινε στην ιστορία και ως «νόμος Acapulco». Ο υπό αναφορά «νόμος» επέτρεπε από της υιοθετήσεως του τις ιδιωτικές συναλλαγές και συμφωνίες.
Αύριο Δευτέρα, θα πραγματοποιηθούν δυο συσκέψεις για το θέμα της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις. Η πρώτη με τη συμμετοχή του υπουργού Εξωτερικών, του Γενικού Εισαγγελέα και τεχνοκρατών από τις δυο πλευρές.
Σε αυτή θα συζητηθούν τρόποι αντίδρασης και αποτροπής των τουρκικών ενεργειών στο θέμα των περιουσιών στην περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου. Η δεύτερη σύσκεψη θα γίνει από τον ΠΑΣΥΞΕ ( Παγκύπριος Σύνδεσμος Ξενοδόχων).
Ο Πρόεδρος και η επιτροπή του Συνδέσμου έχουν προσκαλέσει στη σύσκεψη και ιδιοκτήτες ξενοδοχείων της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου για συζήτηση του θέματος. Ο ΠΑΣΥΞΕ βρίσκεται σε ανοικτή γραμμή με την κυβέρνηση και συγκεκριμένα με το υπουργείο Εξωτερικών για αντιμετώπιση του θέματος, αλλά και για την όλη διαχείριση.
ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE