Όταν στο Ιράκ, με σκηνοθεσία των αμερικανών, γκρέμιζαν το άγαλμα του Σαντάμ Χουσεΐν αυτός ήταν εκεί και παρακολουθούσε [videos]

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ανάλυση CNN: Ισραήλ και Ιράν απέφυγαν – προς το παρόν – έναν ολοκληρωτικό πόλεμο * Πιο πολλά όσα έχουν να χάσουν από όσα θα κέρδιζαν

H κακοκαιρία πέρασε, τα προβλήματα παραμένουν στο Ντουμπάι: Τουλάχιστος 4 οι νεκροί της ιστορικής βροχόπτωσης στα ΗΑΕ [video]

Περιοδεία του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στον Καναδά και τις ΗΠΑ: Μεγάλη ομιλία σε φίλους του κόμματος στη Νέα Υόρκη

Όλοι έχουμε τη σκηνή στα μάτια μας, ακόμα και όσοι δεν έχουν γεννηθεί ακόμα. Το άγαλμα του Σαντάμ Χουσεΐν που στις 9 Απριλίου 2003 ξεριζώθηκε από τη βάση του, σκύβει και μένει εκεί για λίγα λεπτά, με το χέρι του να δείχνει προς το έδαφος, νικημένο, αντί να υποδεικνύει ένα ένδοξο μέλλον.

Αυτά είναι ίσως τα πιο εμβληματικά καρέ της αμερικανικής νίκης στο Ιράκ, της συμβολικής ανατροπής του δικτάτορα. Ωστόσο, λίγοι γνωρίζουν την αληθινή ιστορία αυτού του γεγονότος που μεταδόθηκε ζωντανά παγκοσμίως από όλες τις μεγάλες τηλεοπτικές αλυσίδες.

Πρώτον, ήταν μια παράσταση που σχεδιάστηκε και οργανώθηκε εξ ολοκλήρου από τους Αμερικανούς. Δεύτερον, ο δικτάτορας ήταν εκεί, σε απόσταση αναπνοής από την Piazza Firdoz, κρυμμένος μέσα σε ένα ταξί και παρακολουθούσε.

Ας ξεκινήσουμε με την προπαγανδιστική διαχείριση της εκδήλωσης. Τόσο ισχυρό ήταν το κύρος και ο φόβος που ενστάλαξε ο Σαντάμ στους πολίτες του, που παρόλο που τα στρατεύματά του είχαν αντισταθεί ελάχιστα στην εισβολή, οι περισσότεροι Ιρακινοί δυσκολεύονταν να πιστέψουν ότι η διακυβέρνησή του είχε πραγματικά τελειώσει.

Οι Αμερικανοί στρατηγοί έπρεπε να δείξουν κάτι που θα τους έπειθε. Κάπου στην Ουάσιγκτον ή σε ένα τμήμα PsyOp (Ψυχολογικές Επιχειρήσεις) στο έδαφος, κάποιος σκέφτηκε το άγαλμα.

Πρώτα απ ‘όλα, η αμερικανική διοίκηση πρότεινε στις κύριες αλυσίδες τηλεόρασης να στεγάσουν τα συνεργεία τους στα δύο ξενοδοχεία που εξακολουθούν να έχουν θέα στην πλατεία Firdoz όπου κάποτε βρισκόταν το άγαλμα, το Palestine Hotel και το Sheraton.

Στη συνέχεια, ζήτησαν από τους Ιρακινούς αντιπάλους που είχαν φτάσει στη Βαγδάτη μαζί με τα αμερικανικά στρατεύματα να συλλέξουν δύο λεωφορεία με «έξτρα», ανθρώπους που υποτίθεται ότι θα δείξουν τη χαρά τους για την κατεδάφιση του μνημείου. Η πλατεία Firdoz βρίσκεται σε μια περιοχή της Βαγδάτης που το 2003 ήταν ακόμα γεμάτη από φενταγίν πιστούς στον δικτάτορα, οι οποίοι δύσκολα θα είχαν εγκαταλείψει τα σπίτια τους για να γιορτάσουν ένα τέτοιο γεγονός.

Κρυμμένα σε έναν από τους παράδρομους, τα δύο πούλμαν περίμεναν το σύνθημα για να ανοίξουν οι πόρτες και να βγει το «πλήθος». Ένας αμερικανικός γερανός αγκίστρωσε το άγαλμα, ένας αμερικανός στρατιώτης τύλιξε το χάλκινο κεφάλι σε μια αμερικανική σημαία, αλλά οι λίγοι παρευρισκόμενοι πυροβόλησαν και ο στρατιώτης έλαβε εντολή να το αφαιρέσει. Στο μεταξύ, τα πούλμαν έφτασαν στους πρόποδες του μνημείου και η ατμόσφαιρα έγινε πιο γιορτινή. Οι τηλεοράσεις φρόντισαν να κρατήσουν τον φακό κοντά, βοηθώντας έτσι να δίνεται η εντύπωση ότι η πλατεία ήταν γεμάτη.

Όταν ο γερανός τελικά ξερίζωσε το μπρούτζο του ενός τόνου από τη βάση του, έφτασαν επιτέλους οι σκηνές που περίμενε το γραφείο PsyOp: κραυγές αγαλλίασης, φωνές κατά του δικτάτορα, ακόμη και ένα παιδί που χρησιμοποιεί την παντόφλα του για να χτυπήσει το μεταλλικό πρόσωπο του ηττημένου Πρόεδρος, ντροπή για τον αραβικό συμβολισμό.

Το μήνυμα που μεταδόθηκε ζωντανά σε όλο τον κόσμο ήταν ξεκάθαρο: ο Σαντάμ είχε χάσει, δεν ήταν τίποτα, ακόμη και ένα παιδί μπορούσε να τον κοροϊδέψει.

Το δεύτερο παρασκήνιο εκείνης της ιστορικής ημέρας προέκυψε χρόνια αργότερα, από τις σημειώσεις του δικηγόρου που βοήθησε τον Σαντάμ στη δίκη που αστραπιαία τον οδήγησε στον απαγχονισμό του. Σύμφωνα με την αφήγηση του δικηγόρου, στις 9 Απριλίου 2003, δηλαδή εννέα μέρες μετά την είσοδο των Αμερικανών στη Βαγδάτη, ο Σαντάμ Χουσεΐν καθόταν μέσα σε ένα ταξί που ήταν σταθμευμένο στην είσοδο της πλατείας και είδε το όλο σκηνικό.

Κρυμμένος μέσα σε ένα καρό μαντίλι, προστατευμένος από τη συνοδεία του με πολιτικά ρούχα, ο Σαντάμ ήθελε να σταθεί δίπλα και να παρακολουθήσει τι έγινε στο άγαλμα που είχε στήσει μόλις τον προηγούμενο χρόνο με την ευκαιρία των 65ων γενεθλίων του. «Δεν είναι πραγματικοί Ιρακινοί», αποφάνθηκε. Εννοούσε, δεν είναι οι Ιρακινοί που τρομοκρατούσε εδώ και δεκαετίες. Με τον δικό του τρόπο είχε δίκιο, αυτοί που προσέβαλαν το μνημείο του ήταν ένα μικρός πλήθος που είχε προσληφθεί για να πείσει τους Ιρακινούς ότι η διακυβέρνησή του είχε τελειώσει. Η επιχείρηση  πήγε τέλεια.

Αλλά αυτό που συνέβη τότε δεν ήταν τόσο καλά οργανωμένο: βίαιη κατοχή, εμφύλιος πόλεμος, βιαστική αποχώρηση, γέννηση του Ισλαμικού Κράτους, ήττα του, αποτυχημένη ανοικοδόμηση του Ιράκ. Οι «ψυχολογικές επεμβάσεις» μπορούν να κάνουν πολλά, αλλά όχι τα πάντα.

Με πληροφορίες από corriere.it
Ελλάδα Αθήνα 

Ανακρίνοντας τον Σαντάμ: Το τσάι, τα γένια του Μπιν Λάντεν και η εκτέλεση* Ο ειδικός πράκτορας του FBI αποκαλύπτει