Την επομένη των σεισμών στη γεωπολιτική της Μεσογείου: Το τουρκικό καθεστώς επιβεβαίωσε τον αδίσταχτο χαρακτήρα του
ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Το προηγούμενο άρθρο ξεκινούσε αναφέροντας ότι «ο πρόσφατος φονικός σεισμός στην Τουρκία και στη Συρία υποχρεώνει να σκεφτούμε τις ευθύνες μας ως ατόμων και θεσμών προς την πονεμένη ανθρωπότητα».
Ωστόσο, αυτή η τραγωδία ανέδειξε σημαντικές πτυχές στις ελληνοτουρκικές και ευρωτουρκικές σχέσεις. Καταρχάς, Ελλάδα και Κύπρος συνέδραμαν τις πληγείσες περιοχές στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) αλλά και μόνες τους με ένα τσουνάμι ανθρωπιάς και συμπαράστασης που συνεχίζεται.
Ιδιαίτερα συγκινητική υπήρξε η συνδρομή της Ελλάδας με ομάδα διασωστών, ενώ η Κυπριακή Δημοκρατία προσφέρθηκε αμέσως να βοηθήσει με ομάδα διάσωσης και ιατρικό προσωπικό, αφού 24 μαθητές από τα κατεχόμενα βρίσκονταν στην Τουρκία με συνοδούς τους κι αγνοούνταν κάτω από το σωριασμένο κτίριο διαμονής τους.
- Όμως το καθεστώς Ερντογάν απέρριψε την προσφορά με διάφορα προσχήματα. Αυτό το στίγμα απανθρωπιάς θα μας στοιχειώνει με το βασανιστικό ερώτημα κατά πόσον, λόγω εγγύτητας, θα μπορούσε να είχε διασωθεί έστω ένας ακόμη άνθρωπος, ένα παιδί.
Προσωπικά, γνωστοποίησα την στάση του τουρκικού καθεστώτος, ενημερώνοντας το Ευρωκοινοβούλιο και με έκδοση ανακοίνωσης στα τουρκικά και αγγλικά η οποία δημοσιεύτηκε στο «euronews» κ.ά.
Ως αποτέλεσμα της κατάστασης και διαφόρων εσωτερικών αναγκών κι αδιεξόδων, το τουρκικό καθεστώς υποχρεώθηκε να μειώσει τις παραβιάσεις στο Αιγαίο και τον εθνικιστικό παροξυσμό στην ρητορική του.
Όμως, ένας ισλαμοφασίστας με τόση έπαρση, ένα απάνθρωπο και σάπιο καθεστώς που εγκαταλείπει τους ανθρώπους εντός της χώρας του χρησιμοποιώντας βαριά μηχανήματα πάνω στις σωρούς κτιρίων ενόσω εντοπίζονται ακόμη επιζώντες ή φωνές εγκλωβισμένων, δεν μπορεί να αλλάξει χαρακτήρα.
Αναμφίβολα, η ανθρωπιστική συνδρομή μας πρέπει να συνεχιστεί αμείωτη, γιατί αυτός είναι ο πολιτισμός μας, αλλά δεν αποτελεί εχέγγυο ασφάλειας στην γεωπολιτική για αντιμετώπιση του τουρκικού επεκτατισμού ή για τερματισμό της κατοχής στην Κύπρο.
Αντιθέτως, το τουρκικό καθεστώς επιβεβαίωσε τον αδίσταχτο χαρακτήρα του, αυτή την φορά εις βάρος λαών που διαβιούν εντός Τουρκίας. Είναι το ίδιο καθεστώς που προβαίνει σε επιθετικούς εξοπλισμούς και αναζητά παραγωγή πυραύλων, ενώ οι λαοί στην Τουρκία υποφέρουν και φτωχοποιούνται.
Φυσικά, ούτε η εθνικιστική κεμαλική αντιπολίτευση στην Τουρκία αποτελεί εχέγγυο σεβασμού του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου.
- Με αυτά τα δεδομένα, η εξωτερική μας πολιτική πρέπει να ενταθεί στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού και δυτικού προσανατολισμού μας, αξιοποιώντας αυτό το «παράθυρο» στο έπακρον πολιτικά κι άλλως πως.
Το σημερινό στρατηγικό κενό στις ευρωτουρκικές σχέσεις πρέπει να διαμορφωθεί από την ΕΕ κι ιδιαίτερα από τα κράτη-μέλη της, Ελλάδα και Κύπρο. Κι εφόσον μηχανισμός επιβολής του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου δεν υπάρχει, το ερώτημα είναι το πώς θα επικρατήσει.
Ο διάλογος έχει νόημα για αποκατάσταση του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου, ενώ ταυτόχρονα, η ουσιαστική αποτρεπτική ισχύς μας απαιτεί θυσίες για εξοπλισμούς και προσωπικό, συστράτευση των αντικατοχικών δυνάμεων στα κατεχόμενα και άλλα πολλά, με επιστέγασμα μια ευρωπαϊκή συμμαχία στη Μεσόγειο (Γαλλία-Ελλάδα-Κύπρος).
(*) Ο Κώστας Μαυρίδης είναι Ευρωβουλευτής του ΔΗΚΟ (S και D), και Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο – [email protected]
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ
ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE