Ιδού οι …δημοκρατικοί ηγέτες της Κύπρου: Σχεδιάζουν μέτωπο για “ανατροπή του αποτελέσματος” των Προεδρικών Εκλογών
Στιγμιότυπο από την ομιλία του ανεξάρτητου υποψηφίου για την προεδρία της Δημοκρατίας Νίκου Χριστοδουλίδη στο Λονδίνο, σε συγκέντρωση αποδήμων. Φωτογραφία από το Επιτελείο του
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΑΡΙΣΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ, Φιλελεύθερος
Ο εκ των υποψηφίων, έμπειρος πολιτικός, νομικός, πρώην υπουργός, Μάριος Ηλιάδης, ανέλαβε μόνος του πρωταγωνιστικό ρόλο να σώσει τον τόπο από την εκλογή του Νίκου Χριστοδουλίδη.
Όχι γιατί αισθάνεται ότι ο ίδιος είναι καλύτερος να κυβερνήσει. Όχι γιατί θέλει να στηρίξει κάποιον άλλο, ικανότερο. Όχι γιατί πιστεύει ότι ο Χριστοδουλίδης είναι ανίκανος. Αλλά, διότι αγωνιά, λέει, «μπροστά στον ορατό κίνδυνο να αναλάβει την εξουσία του τόπου το αντι-ομοσπονδιακό μέτωπο».
Το είπε και με ανακοίνωση προ ημερών, έστειλε προχτές και επιστολή σε ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ, Οικολόγους και σε άλλους υποψήφιους και τους καλεί «για συνένωση των δυνάμεων που παραμένουν προσηλωμένες στη συμφωνημένη βάση λύσης του Κυπριακού».
Σε διάσκεψη Τύπου, μάλιστα, παρουσίασε τη δράση που ανέλαβε τελευταία, με στόχο, όπως είπε, «την ανατροπή του δυσοίωνου, εκλογικού αποτελέσματος, όπως αυτό καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις».
- Πώς μπορεί, όμως, να είναι δυσοίωνο ένα εκλογικό αποτέλεσμα αν εκφράζει τη λαϊκή βούληση; Είναι υποψήφιοι, ζητούν την ψήφο του λαού, αλλά δεν εμπιστεύονται τον λαό; Και θα οργανωθούν για να ανατρέψουν το εκλογικό αποτέλεσμα;
Εμείς αυτό που ξέρουμε είναι ότι η λαϊκή βούληση είναι η βάση της δημοκρατίας, ο κ. Ηλιάδης δεν το δέχεται αυτό; Εκτός, φυσικά, αν κατέχει στοιχεία ότι ο Χριστοδουλίδης σχεδιάζει κάποια καλπονοθεία, να παρέμβει με απάτες στο εκλογικό αποτέλεσμα και να το αλλοιώσει υπέρ του.
Το άλλο αστείο της υπόθεσης είναι ο ορατός κίνδυνος «να αναλάβει την εξουσία του τόπου το αντι-ομοσπονδιακό μέτωπο». Μπορεί ο Νίκος Χριστοδουλίδης να στηρίζεται και από ανθρώπους και κόμματα, που τάσσονται ενάντια στη διζωνική, όπως και άλλοι υποψήφιοι, αλλά αυτό απέχει πολύ από το να παρουσιάζονται ως «αντι-ομοσπονδιακό μέτωπο».
Δηλαδή, ποιοι; Από τα κοινοβουλευτικά κόμματα που τον στηρίζουν, το ΔΗΚΟ είναι υπέρ της ΔΔΟ, όπως και η ΔΗΠΑ. Μόνο η ΕΔΕΚ είναι εναντίον, κι αυτή τελευταία ασχολείται μόνο με το αν ο Κωστής Ευσταθίου θα κάθεται στα μπροστινά ή στα πισινά έδρανα της Βουλής.
Οι θέσεις που διατυπώνει ο ίδιος ο Χριστοδουλίδης είναι θέσεις υπέρ της ΔΔΟ και «της συμφωνημένης βάσης λύσης του Κυπριακού» και όλη αυτή η ρητορική, που δεν είναι μόνο του Μάριου Ηλιάδη, δείχνει απλώς ασέβεια προς το εκλογικό σώμα. Διότι, ακόμα κι αν η λαϊκή βούληση επιθυμεί την εκλογή εκπροσώπου του «αντι-ομοσπονδιακού μετώπου», η λαϊκή βούληση έχει τον τελευταίο λόγο. Και όχι οι καθοδηγητές που νομίζουν ότι η κρίση τους είναι ανώτερη από την κρίση του λαού.
Είναι άλλο να διαφωνείς με έναν υποψήφιο και να επιχειρηματολογείς εναντίον του για να πείσεις τους εκλογείς να μην τον ψηφίσουν, και άλλο να ζητάς τη δημιουργία μετώπου για «ανατροπή του δυσοίωνου, εκλογικού αποτελέσματος». Και μάλιστα, ούτε τρεις μήνες πριν τις εκλογές, όταν διαπιστώνεις πως έχει αρχίσει να διαμορφώνεται αποτέλεσμα που δεν μπορείς να αποτρέψεις με επιχειρήματα και πολιτικές εντός του δημοκρατικού πολιτεύματος.
«Ο τόπος», λέει, «χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε τη συστράτευση όσων θεωρούμε ότι μας ενώνουν κοινές θέσεις, κοινοί στόχοι, επιδιώξεις και οράματα». Ποιους ενώνουν τα οράματα; Το ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ;
Μήπως, να θυμίσω τη γελοιοποίηση αυτού του παραμυθιού, όταν το 2009 κι ενώ το ΑΚΕΛ κυβερνούσε ήδη σχεδόν με όλα τα κόμματα (κι αυτά που σήμερα τα παρουσιάζουν ως αντι-ομοσπονδιακά), πλην του ΔΗΣΥ, έπεσε από τον μακαριστό Σωκράτη Χάσικο, με ομιλία στη Βουλή, η πρόταση για δημιουργία κυβέρνησης εθνικής ενότητας για τη λύση του Κυπριακού;
Τόσο στο ΔΗΣΥ, όσο και από το ΑΚΕΛ και την κυβέρνηση, η πρόταση προκάλεσε έντονες αντιπαραθέσεις. Ειδικά μέσα στο ΔΗΣΥ προκλήθηκε εμφύλιος.
Τέλος πάντων, η ανησυχία του «διζωνικού μετώπου» σήμερα, εκτός από το να λέγεται ως ανέκδοτο, δεν μπορεί να θεωρείται και δικαιολογημένη. Το «διζωνικό μέτωπο», έτσι κι αλλιώς, έγινε κομμάτια και θρύψαλα διότι απέτυχε παταγωδώς να αντιληφθεί πού το οδηγούσε η τουρκική πολιτική.
Κι αν πράγματι ήθελαν, υποψήφιοι και άλλοι, να σώσουν την Κύπρο, που κινδυνεύει, θα πρότειναν και θα σύστηναν μέτωπο να αντιμετωπίσει την τουρκική αδιαλλαξία και τις απειλές, και όχι μέτωπο για ανατροπή του εκλογικού αποτελέσματος, δηλαδή, για αντιδημοκρατική κατάληψη της εξουσίας, εναντίον του ενός τρίτου του λαού «όπως αυτό καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις», κατά τον κ. Ηλιάδη.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ
ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE