Ο Χατζηπαντέλας στο μνημόσυνο του Υπίλαρχου Δημήτρη Σταύρου: Χτίζουμε την προσπάθεια για επανένωση της πατρίδας μας

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Στις 27 Νοεμβρίου στη Λευκωσία η 2η Διακυβερνητική Σύνοδος Ελλάδας – Κύπρου: «Κοινές εθνικές επιδιώξεις για την οριστική επίλυση του Κυπριακού»

Απειλή για βόμβα σε σχολείο στη Λευκωσία: Ερευνες από την αστυνομία, «γίνονται όλες οι ενδεδειγμένες ενέργειες» όσον αφορά την προστασία των μαθητών

50 χρόνια μετά, η αλήθεια για την “αυτοσυγκράτηση” και την “εκεχειρία”: Πως παγίδευσαν την Ε.Φ. της Κύπρου ο Κίσινγκερ, ο Ιωαννίδης και ο Μπονάνος;

Τιμώντας τους πεσόντες της τουρκικής εισβολής, «χτίζουμε κι εμείς την προσπάθεια μας για την επανένωση της πατρίδας μας, για την μετεξέλιξη της σε ένα πραγματικά ανεξάρτητο, ευρωπαϊκό κράτος».

Τα παραπάνω ανέφερε ο Υπουργός Υγείας, Μιχάλης Χατζηπαντέλα, εκφωνώντας τον επιμνημόσυνο λόγο στο μνημόσυνο του Υπίλαρχο Δημήτρη Σταύρου, στην εκκλησία Αγίου Γεωργίου, στα Λατσιά.

«Αποτείνουμε φόρο τιμής στον ήρωα, όχι ως εκπλήρωση μιας απλής υποχρέωσης προς αυτόν, αλλά ως μια αναγκαιότητα να έρθουμε αντιμέτωποι με το ιστορικό μας παρελθόν και να αναλογιστούμε το δικό μας χρέος, έναντι όσων έδωσαν τη ζωή τους για αυτόν τον τόπο, αλλά και έναντι των επερχόμενων γενεών, για ένα καλύτερο αύριο», σημείωσε ο κ. Χατζηπαντέλα στον χαιρετισμό του.

Μνημονεύοντας τον Υπίλαρχο Δημήτρη Σταύρου, ο Υπουργός Υγείας έκανε λόγο για ένα φλογερό νέο της Κύπρου, που ο πόθος για την ελευθερία τον οδήγησε στην προσφορά της ίδιας της ζωή του. Υπενθύμισε ότι ο Σταύρου είχε χάσει τον πατέρα του σε ηλικία 12 ετών, όταν εκείνος δολοφονήθηκε από Τούρκους τρομοκράτες, κατά την τουρκανταρσία του 1964, εγκαταλείποντας τη σύζυγό του, με έξι παιδιά.

Σημείωσε, ακόμα, ότι όντας απόφοιτος του Παγκυπρίου Γυμνασίου, ο Σταύρου είχε χαρακτηριστεί από από τους καθηγητές του, ως «το καμάρι του Παγκύπριου Γυμνασίου» και ότι, όταν το 1966 μια ομάδα καθηγητών πανεπιστημίου από την Αμερική επισκέφθηκε το Παγκύπριο Γυμνάσιο, αναζητώντας άριστους μαθητές, έμειναν άναυδοι από τη συνάντησή τους μαζί του, τον οποίο παρομοίασαν με τον Αϊνστάιν. Υπενθύμισε, δε, ότι φοίτησε με υποτροφία στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, όπου και αναδείχθηκε ως πρωτεύσας όλων των Σχολών του πανεπιστημίου.

Ανέφερε, στη συνέχεια, ότι ο πεσών υπηρέτησε στην Εθνική Φρουρά κατά το 1970-72, ως Ανθυπίλαρχος, και κατά την τουρκική εισβολή το 1974, έσπευσε να υπηρετήσει την πατρίδα, ως έφεδρος ανθυπίλαρχος. Πολέμησε στην περιοχή του αεροδρομίου Λευκωσίας, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή, ηρωικά μαχόμενος στις 16 Αυγούστου 1974, σε μια μάχη κατά την οποία απέκρουσαν την τουρκική επίθεση, αποτρέποντας την περικύκλωση και κατάληψη ολόκληρης της Λευκωσίας.

Ο κ. Χατζηπαντέλα, παραθέτοντας μαρτυρία του συμπολεμιστή του και τέως Υπουργός Εμπορίου και Βιομηχανίας, Αντώνη Πασχαλίδη, σημείωσε την επιμονή του Δημήτρη Σταύρου να παραμείνουν στις θέσεις τους οι συμπολεμιστές του, ώστε να μην επιτρέψουν στους Τούρκους να προελάσουν ανενόχλητοι.

«Εδώ πρέπει να μείνουμε και να πολεμήσουμε. Πρέπει να σώσουμε τη Λευκωσία. Εγώ θα μείνω εδώ και θα τους αντιμετωπίσω», αναφέρει η μαρτυρία του Αντώνη Πασχαλίδη ότι δήλωσε ο Σταύρου.

«Στους ήρωές μας και στις οικογένειές τους εκφράζουμε για ακόμα μια φορά την ευγνωμοσύνη και τον σεβασμό όλων μας. Στην παρακαταθήκη τους αυτή, χτίζουμε κι εμείς την προσπάθεια μας για την επανένωση της πατρίδας μας, για την μετεξέλιξη της σε ένα πραγματικά ανεξάρτητο, ευρωπαϊκό κράτος, χωρίς «κηδεμονίες», εγγυήσεις και ξένα στρατεύματα, επιδιώκοντας λύση λειτουργική και βιώσιμη, που θα διασφαλίζει την ιστορική συνέχεια του λαού μας στη γη των προγόνων του. Λύση που θα βασίζεται στα ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και στις αρχές του Ευρωπαϊκού κεκτημένου», είπε τέλος ο κ. Χατζηπαντέλα.

Κατέληξε λέγοντας ότι «αγώνες των ηρώων μας καθιστούν το δικό μας χρέος ακόμα πιο βαρύ κι αυτό δεν εξοφλείται με λόγια, αλλά με έργα αντάξια της θυσίας τους».

Ο Μενέντεζ επιτέθηκε στον Ερντογάν και για την Κύπρο: Ανεπίτρεπτο το στάτους κβο, απαράδεκτη η τουρκική επιθετικότητα στο Βαρώσι