Οι Ουκρανοί διαθέτουν πληθώρα ανταλλακτικών και πυρομαχικών για τα BMP-1 που πρόκειται να δοθούν από την Ελλάδα, μέσω Γερμανίας. Την ίδια στιγμή στο Ελληνικο Επιτελείο έχει συσταθεί η επιτροπή που θα μεταβεί στην Γερμανία για την επιλογή των Marder 1 A3. Πηγή εικόνας: Γενικό Επιτελείο Στρατού
-Οι αποφάσεις που δεν ήρθαν ποτέ για τα Μ-113 & BMP-1.
-Το 73άρι πυροβόλο και τα ληγμένα πυρομαχικά.
Τα Marder 1 A3 έρχονται… τα BMP-1…φεύγουν! Και αυτό το «φεύγουν» μπορεί να γίνεται μέσω της Ελληνογερμανικής συμφωνίας που αφορά την Ουκρανική ενίσχυση απέναντι στην Ρωσική εισβολή, αλλά για τον Στρατό Ξηράς της Ελλάδας η τύχη των BMP-1 είχε ήδη αποφασιστεί περίπου μια 5ετία νωρίτερα…
Κάποιοι εκ των τότε εν ενεργεία Στρατηγών και μέλη του ΑΣΣ μίλησαν για «σαπάκια» σ’ ότι αφορά τα προσφερθέντα από την Γερμανία Marder 1 A3…
Σίγουρα δεν ανταλλάσσει η Γερμανία τα Ελληνικά BMP-1 με υπερσύγχρονα Lynx– που κάτι τέτοιο αναζητά ο Στρατός Ξηράς ώστε να ξεπεράσει τα χρονίζοντα προβλήματα των Τεθωρακισμένων οχημάτων Μεταφοράς Προσωπικού και των Τεθωρακισμένων οχημάτων Μάχης- αλλά το περίπου 30 ετών Marder 1 A3 που δεν έχει καμία σχέση όπως επισημαίνουν στρατιωτικοί κύκλοι, με το BMP-1 ή ακόμη και το αξιόπιστο μεν αλλά απαρχαιωμένο Μ-113, γνωστό και ως «παπάκι».
Η συγκεκριμένη έκδοση του Marder, δηλαδή το Α3, είναι από εκείνα τα ΤΟΜΑ που είχε εκσυγχρονίσει ο Γερμανικός Στρατός και ας κατανοήσουμε πως μπορεί να είναι η μετεξέλιξη μιας έκδοσης που σχεδιάστηκε στα τέλη του ’70, αλλά χάρις το τηλεχειριζόμενο πυροβόλο των 20 mm στον πυργίσκο, αποτελεί ένα αξιόπιστο οπλικό σύστημα που θα φέρει το Ελληνικό Πεζικό σε μια νεότερη από την υπάρχουσα εποχή.
Επιπλέον το Marder 1 A3 φέρει και θερμικό σκοπευτικό για νυχτερινή σκόπευση.
Από το στρατιωτικό Επιτελείο έχει κριθεί το συγκεκριμένο πυροβόλο αναξιόπιστο και με αυτό έχουν σταματήσει να διεξάγονται βολές κατά τη διάρκεια ασκήσεων για λόγους ασφαλείας, αλλά και επειδή τα πυρομαχικά των 73 χιλιοστών από την Ρωσία έχουν λήξει, ενώ εργοστασιακά δεν υποστηρίζονται. Αυτό ανάγκασε τον Στρατό Ξηράς να προχωρήσει στην προσαρμογή του δίδυμου ZU-23 σε ορισμένα από τα BMP-1.
Ο κινητήρας του Marder 1 A3, 591 ίππων με μέγιστη ταχύτητα τα 65 χλμ και η αυτονομία των 520 χλμ θα επιτρέψουν στις μονάδες του μηχανοκίνητου πεζικού ν’ απεγκλωβιστούν από παρωχημένα μοντέλα τακτικής στο πεδίο της μάχης, καλύπτοντας μεγάλες αποστάσεις με ταχύτητα, ευκινησία και το κυριότερο με ισχύ πυρός, η οποία θα μπορεί να παρέχει άμεση υποστήριξη στα αποβιβαζόμενα τμήματα πεζικού στα σημεία επαφής με τις εχθρικές δυνάμεις.
Επιπλέον το σύγχρονο δόγμα μάχης, συνδυασμού αρμάτων μάχης και μηχανοκίνητου πεζικού, επιτέλους- λένε οι ίδιες στρατιωτικές πηγές- φεύγει από την σφαίρα της θεωρίας και γίνεται πραγματικότητα.
Και αυτό διότι τα υφιστάμενα ΤΟΜΠ & ΤΟΜΑ (Μ-113 & BMP-1) δεν μπορούν λόγω μειωμένης ταχύτητας ν’ ακολουθήσουν μια προέλαση σε ίδιο χρόνο, αρμάτων μάχης Leo 2 A4 & Leo 2 Hell.
Σ’ ότι αφορά την θωράκιση του Marder, των 33 τόνων, αυτή κρίνεται από τον Στρατό Ξηράς ως ανώτερη σε επίπεδο προστασίας του προσωπικού, σε σχέση τόσο με τα Μ-113 τα οποία πάσχουν στον συγκεκριμένο τομέα, ακόμη και για προστασία από βολίδες μικρού διαμετρήματος. Ακόμη περισσότερο αν λάβουμε υπόψιν ότι το περίπου 15τονο BMP-1 εκτός από την κακή εργονομία στο διαμέρισμα μάχης για το μεταφερόμενο προσωπικό, σε όλα τα πεδία μάχης που έχει λάβει μέρος, παρουσίασε ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό απωλειών, με τελευταίο τα Ρωσικά BMP που καταστράφηκαν ολοσχερώς στο Ουκρανικό έδαφος κατά την Ρωσική εισβολή.
Οι στρατιωτικές πηγές επισημαίνουν και καταδεικνύουν την καταλληλόλητα του Marder με το απλούστατο επιχείρημα, πως το ίδιο ακριβώς ΤΟΜΑ που είχε κριθεί κατάλληλο, ήταν υποψήφιο για την απόκτησή του από τον Στρατό Ξηράς τρεις συνεχόμενες φορές σε διαφορετικές χρονικές περιόδους.
Πάντως ας υπενθυμίσουμε κλείνοντας και κάτι ακόμα. Πως τα Marder 1 A3 δεν αποσύρθηκαν λόγω παλαιότητας αλλά εκεί οδήγησαν οι δραματικές περικοπές που έκαναν οι Γερμανοί στις Ένοπλες Δυνάμεις τους.
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLEΟι Γάλλοι άνοιξαν και τα κρυφά χαρτιά για τις κορβέτες Gowind, με αφορμή τις Belh@rra στο Λοριάν