Παραδόθηκαν αλλά δεν ηττήθηκαν: Ήρωες της εποχής μας οι αιχμάλωτοι υπερασπιστές του Αζοφστάλ [photos, videos]
Εικόνα από βίντεο που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας με τους υπερασπιστές του Αζοφστάλ της Μαριούπολης να παραδίδονται. EPA/RUSSIAN DEFENCE MINISTRY PRESS SERVICE HANDOUT BEST QUALITY AVAILABLE HANDOUT EDITORIAL USE ONLY/NO SALES
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Mακριά από τον κόσμο και με ελάχιστα αποθέματα σε τρόφιμα και πυρομαχικά, πολλοί από τους εκατοντάδες υπερασπιστές της χαλυβουργίας Azovstal στη Μαουρίπολη τραυματίστηκαν, μερικοί ακρωτηριάστηκαν. Η συνθηκολόγηση τους ήταν αναπόφευκτη εδώ και εβδομάδες.
Εκείνη η στιγμή ήρθε αργά τη Δευτέρα, καθώς περισσότεροι από 260 – γενειοφόροι, βρώμικοι, αδυνατισμένοι και 51 βαριά τραυματισμένοι – άφησαν τα όπλα και βγήκαν από τη χαλυβουργία σηματοδοτώντας μια συμβολική ήττα μετά από 82 ημέρες μαχών στην πολιορκημένη πόλη-λιμάνι.
«Η φρουρά «Μαριούπολη» εκπλήρωσε την αποστολή της», ανέφερε σε ανακοίνωσή του το γενικό επιτελείο των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας. «Η ανώτατη στρατιωτική διοίκηση διέταξε τους διοικητές των μονάδων που σταθμεύουν στο Azovstal να σώσουν τις ζωές του προσωπικού… Οι υπερασπιστές της Μαριούπολης είναι οι ήρωες της εποχής μας», πρόσθεσε.
Και ενώ αρκετές εκατοντάδες μαχητές παρέμειναν μέσα στο εργοστάσιο, οι διοικητές τους παραδέχθηκαν ότι η αποστολή τους είχε «ολοκληρωθεί», ενώ οι αξιωματούχοι συνέχισαν τις διαπραγματεύσεις για την «εκκένωση τους».
Αργά τη Δευτέρα, πέντε λεωφορεία που μετέφεραν στρατιώτες από το Azovstal εθεάθησαν να φτάνουν στο κοντινό Novoazovsk που ελέγχεται από τη Ρωσία. Σε ένα, σημειωμένο με Ζ όπως πολλά ρωσικά στρατιωτικά οχήματα στην Ουκρανία, οι άνδρες στοιβάζονταν σε φορεία σε τρία επίπεδα.
Πρόκειται για μια νίκη που αρνούνταν εδώ και καιρό οι Ουκρανοί μαχητές στο Κρεμλίνο, μια μάχη που έχει τραβήξει την προσοχή όλου του κόσμου φαίνεται τελικά να έχει τελειώσει, αφήνοντας μια πόλη σε ερείπια και ίσως χιλιάδες πολίτες νεκρούς.
Με τις αστικές περιοχές της να απλώνονται κατά μήκος της ακτογραμμής της Αζοφικής Θάλασσας, η πολιορκία της Μαριούπολης συμβολίζει ένα από τα πιο βάναυσα επεισόδια στον επιθετικό πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας.
Ήταν μια από τις πρώτες μεγάλες πόλεις που περικυκλώθηκαν και θεωρήθηκε ως ένας από τους βασικούς στόχους του Κρεμλίνου τόσο λόγω της οικονομικής σημασίας του όσο και ως σκαλοπάτι για την οικοδόμηση μιας χερσαίας γέφυρας από τη Ρωσία στην κατεχόμενη από τους Ρώσους Κριμαία.
Η κατάληψη της Μαριούπολης φαινόταν σπουδαία στον σχεδιασμό του Κρεμλίνου και για προπαγανδιστικούς σκοπούς: ως έδρα της ταξιαρχίας του Αζόφ, η οποία στην αρχή της το 2014, όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στο Ντονμπάς, περιελάμβανε ακροδεξιούς εθελοντές, ορισμένους νεοναζί. (Τα τελευταία χρόνια η ταξιαρχία έχει ενσωματωθεί πλήρως στον ουκρανικό στρατό).
Ωστόσο, τα τεράστια επίπεδα βίας που ασκούνταν στην πόλη και στον άμαχο πληθυσμό της μέρα με τη μέρα ήταν που κράτησαν τη Μαριούπολη στους τίτλους των εφημερίδων.
Οι λίγοι που κατάφεραν να εισέλθουν στην πόλη, συμπεριλαμβανομένης της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού, περιέγραψαν τις συνθήκες στην πόλη ως «σκηνές αποκάλυψης».
Ο πόλεμος της Μαριούπολης, όπως και πολλές άλλες περιοχές στην Ουκρανία, ξεκίνησε στην πικρή χειμωνιάτικη ψύχρα τις πρώτες πρωινές ώρες της 24ης Φεβρουαρίου, καθώς ρωσικές οβίδες άρχισαν να προσγειώνονται στην πόλη.
Αυτό που σημάδεψε τη Μαριούπολη ήταν η γειτνίασή της με τις συμμαχικές δυνάμεις της Ρωσίας στην αποσχισθείσα περιοχή του Ντόνετσκ και το γεγονός ότι, σε αντίθεση με πολλά άλλα μέρη, ήταν σε μεγάλο βαθμό αποκλεισμένη από τους δημοσιογράφους. Αντίθετα, η ιστορία της Μαριούπολης έχει δραματοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό από τον δήμαρχο της, Vadym Boichenko.
Τις πρώτες εβδομάδες του πολέμου η Μαριούπολη δεν ήταν ακόμη εντελώς αποκομμένη από την υπόλοιπη χώρα. Ενισχύσεις από πόλεις τόσο μακρινές όσο το Λβιβ μπόρεσαν να ενισχύσουν τις πρώτες γραμμές. Αλλά καθώς ο πόλεμος εντείνονταν, ακόμη και αυτά τα λίγα σημεία εισόδου έκλεισαν.
Με τις επιτιθέμενες ρωσικές δυνάμεις – με την υποστήριξη των μαχητών του διαβόητου Τσετσένου πολέμαρχου, Ραμζάν Καντίροφ – να απαιτούν την παράδοση της πόλης, στις 4 Μαρτίου, ο Μποϊτσένκο προειδοποίησε σοβαρά για τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι παγιδευμένοι άμαχοι.
Και η κατάσταση χειροτέρευε. Μέχρι τις 12 Μαρτίου, οι ρωσικές δυνάμεις είχαν καταλάβει τα ανατολικά προάστια της πόλης, σφίγγοντας τον κλοιό. Στις 16 Μαρτίου, το θέατρο βομβαρδίστηκε καθώς εκατοντάδες πολίτες είχαν αναζητήσει εκεί καταφύγιο . «Δεν θέλω να πιστέψω σε αυτή τη φρίκη», δήλωσε ο δήμος της Μαριούπολης στο Telegram.
- Μια έρευνα του Associated Press που δημοσιεύθηκε νωρίτερα αυτόν τον μήνα έδειξε ότι περίπου 600 άνθρωποι μπορεί να σκοτώθηκαν μόνο σε αυτήν την επίθεση.
Μια μέρα αργότερα, η προειδοποίηση του Boichenko επιβεβαιώθηκε από τον Ερυθρό Σταυρό, ακόμη και όταν προσπάθησε να διαπραγματευτεί έναν ανθρωπιστικό διάδρομο για να φύγουν οι κάτοικοι, καθώς πολλοί άνθρωποι είχαν αποκλειστεί σε καταφύγια χωρίς φαγητό, νερό ή ηλεκτρισμό.
Η βία που στόχευε την πόλη-λιμάνι ήταν αναντίστοιχη με το πόσο καιρό άντεξε, με τους υπερασπιστές της να κρύβονται σε καλά προστατευμένες θέσεις, συμπεριλαμβανομένου του λαβύρινθου του εκτεταμένου χαλυβουργείου Azovstal, που καλύπτει μια περιοχή περίπου 4 τετραγωνικών μιλίων, συμπεριλαμβανομένων υπόγειων σηράγγων. .
- Αντιστρέφοντας την ιστορία, το χαλυβουργείο έγινε στη Μαριούπολη ό,τι ήταν η βιομηχανική συνοικία για τους Ρώσους υπερασπιστές του Στάλινγκραντ.
Αλλά σε αντίθεση με το Στάλινγκραντ, το οποίο θα μπορούσε να ανεφοδιαστεί μέσω του ποταμού Βόλγα, οι Ουκρανοί υπερασπιστές της Μαριούπολης είχαν αποκοπεί από τον ανεφοδιασμό από τις γύρω ρωσικές δυνάμεις και επίσης από τον ναυτικό αποκλεισμό τους στη Μαύρη και την Αζοφική θάλασσα.
Καθώς οι Ρώσοι προχωρούσαν όλο και περισσότερο στην πόλη, οι αμυνόμενες δυνάμεις εξέδωσαν ανακοινώσεις που έδειχναν την επικίνδυνη θέση τους – καθώς τελείωναν τα πυρομαχικά, ανίκανοι να φροντίσουν τους εκατοντάδες τραυματίες τους, αναγκάζοντας τις μονάδες να παραδοθούν.
Την περασμένη εβδομάδα, περισσότεροι από 1.000 στρατιώτες της 36ης ταξιαρχίας πεζοναυτών της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένων δεκάδων αξιωματικών και αρκετών Βρετανών που πολεμούσαν στην πόλη, παραδόθηκαν.
Άλλα μέλη της ίδιας μονάδας, που κράτησαν μέσα στο εργοστάσιο χάλυβα Azovstal μαζί με μέλη της ταξιαρχίας Azov και περισσότερους από 1.000 πολίτες, ήταν ξεκάθαρο ότι δεν μπορούσαν να αντέξουν πολύ περισσότερο.
Ένας Ουκρανός διοικητής στη Μαριούπολη έστειλε ένα μήνυμα λέγοντας «σύντομα θα μας σκοτώσουν» καθώς προφυλάσσονταν από τους βομβαρδισμούς της Ρωσίας στο χαλυβουργείο όπου τα στρατεύματά του έκαναν την τελευταία απόπειρα άμυνας.
Ανάμεσά τους ήταν ο Serhiy Volynskyi, της 36ης ταξιαρχίας πεζοναυτών, ο οποίος έστειλε ένα μήνυμα από το εσωτερικό του εργοστασίου καθώς η Μόσχα ενίσχυε την επίθεσή της καλώντας τους τελευταίους υπερασπιστές να τα παρατήσουν ή να πεθάνουν.
Σε ένα βίντεο που δημοσιεύτηκε ευρέως, ο Volynski είχε κάνει έκκληση για βοήθεια από τον κόσμο για να τους επιτρέψει να φύγουν.
«Υπερασπιζόμαστε μόνο έναν στόχο: το εργοστάσιο Azovstal όπου, εκτός από το στρατιωτικό προσωπικό, υπάρχουν και πολίτες που έχουν πέσει θύματα αυτού του πολέμου», είπε, προσθέτοντας ότι πιστεύει ότι όσοι ήταν στο εργοστάσιο είχαν, στην καλύτερη περίπτωση, τις χειρότερες ώρες. , να ζεις.
«Έχουν πλεονέκτημα στον αέρα, στο πυροβολικό, στις δυνάμεις τους στην ξηρά, στον εξοπλισμό και στα τανκς».
Ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, διέταξε τότε τις δυνάμεις του να μην εισβάλουν στο τελευταίο εναπομείναν ουκρανικό προπύργιο, αλλά να το αποκλείσουν «ώστε να μην περάσει ούτε μια μύγα».
Ηταν θέμα ημερών…
Τώρα το θέμα θα είναι η μοίρα των παραδομένων Ουκρανών υπερασπιστών που τώρα το Κίεβο ελπίζει να ανταλλάξει με Ρώσους αιχμαλώτους πολέμου.
«Ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να σώσουμε τις ζωές των παιδιών μας», είπε ο Ουκρανός πρόεδρος, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, σε μια ομιλία νωρίς το πρωί. «Υπάρχουν βαριά τραυματίες ανάμεσά τους. Λαμβάνουν φροντίδα. Η Ουκρανία χρειάζεται ζωντανούς Ουκρανούς ήρωες».
Πηγή: The Guardian
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE