Η Ορθοδοξία, δεξί χέρι του εθνικισμού του Πούτιν στην Ουκρανία: Οι “αδελφοκτόνες” διαφορές στον Ορθόδοξο Κόσμο
Ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος. Φωτογραφία μέσω του Πατριαρχείου Μόσχας.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Στην εμβάθυνση των «αδελφοκτόνων» διαφορών στον ορθόδοξο κόσμο, μετά την εισβολή στην Ουκρανία και στη θέση του Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλου, που κινδυνεύει να αποδυναμώσει το Πατριαρχείο Μόσχας, αναφέρεται η δημοσιογράφος της εφημερίδας Liberation, Bernadette Sauvaget.
Η Kathy Rousselet, ειδική στο Sciences–Po στις θρησκείες στη μετασοβιετική εποχή, σημειώνει, ότι «το όραμα δεν είναι μόνο εδαφικό, καθώς στο εθνικιστικό όραμα, η Ορθοδοξία είναι η βάση της ρωσικής ταυτότητας και ο Βλαντιμίρ Πούτιν (Poutine) έχει σαφώς δημιουργήσει μια συνέχεια μεταξύ κομμουνισμού και χριστιανισμού, επικαλούμενη επίσης στον αγώνα κατά της Δύσης, για παράδειγμα στην υπεράσπιση των αξιών της παραδοσιακής οικογένειας».
«Για τον Poutine», όπως τονίζει, «στην πραγματικότητα είναι ζήτημα εργαλειοποίησης της θρησκείας, μιας ιδεολογίας μεταξύ άλλων, ενώ για τον ίδιον δεν είναι γνωστό, ότι είναι πεπεισμένος χριστιανός»
Κατά την δημοσιογράφο, ο Πατριάρχης Κύριλλος, ακόμα κι αν τάχθηκε υπέρ του πολέμου στην Ουκρανία, δεν ανήκει στον κύκλο, που έχει άμεση επιρροή στο Ρώσο πρόεδρο, ενώ ίσως, σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς, να γνώρισε μια περίοδο απομάκρυνσης το 2014, κατά την προσάρτηση της Κριμαίας, καθώς παρέμεινε σιωπηλός, ανυπομονώντας να διατηρήσει την Εκκλησία του στην Ουκρανία.
Για την Kathy Rousselet, «η σημερινή στάση του πατριάρχη απέναντι σε αυτόν τον αδελφοκτόνο πόλεμο μαρτυρεί την αδυναμία του να επηρεάσει την πολιτική πορεία της Ρωσίας, που εξηγείται επίσης και από την προσκόλληση ορισμένων μελών του Πατριαρχείου στην πολιτική του Vladimir Poutime», όπως ο Μητροπολίτης Tikhon Shevkunov, κοντά στον Alexandre Douguine, μια «ταραγμένη φιγούρα», που συνδέεται με την ευρωπαϊκή ακροδεξιά.
Όμως ο πόλεμος υπό τον Poutine κινδυνεύει, μακροπρόθεσμα, να αποδυναμώσει τo Πατριαρχείο της Μόσχας, για το οποίο η Ουκρανία είναι ένα έδαφος που μετράει συμβολικά, εδαφικά αλλά και οικονομικά, ως προς τον αριθμό των ενοριών και των ιερέων της, γεγονός που επισημαίνει ο ακαδημαϊκός, ειδικός στη Ρωσία Yves Hamant, ενώ ο Antoine Nivière, ειδικός στον πολιτισμό και τη θρησκεία της Ρωσίας αναφέρεται από την πλευρά του «στην ύπαρξη κινήματος των Ουκρανών πιστών προς την Αυτοκέφαλη Εκκλησία».
Κατά την δημοσιογράφο, η ύπαρξη σημαντικού αριθμού επισκόπων ουκρανικής καταγωγής θα μπορούσε να δημιουργήσει δυσκολίες στο εσωτερικό του πατριαρχείου. Ήδη, όπως σημειώνει, έχουν εμφανιστεί πάνω από 300 ιερείς που αντιτίθενται στον πόλεμο, ζητώντας με ανοιχτή επιστολή τον τερματισμό των εχθροπραξιών.
«Λαμβάνοντας θέση υπέρ του επιτιθέμενου, ο Κύριλλος θα χάσει ένα μεγάλο μέρος της εξουσίας του στον Ορθόδοξο κόσμο», αναλύει ο Yves Hamant, αλλά είναι πολύ νωρίς για ανασυνθέσεις, ακόμα κι αν κάποιοι προβλέπουν ήδη μια προσέγγιση μεταξύ των δύο Ουκρανικών Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Ωστόσο, κατά την δημοσιογράφο, το ωστικό κύμα εξαπλώνεται μέχρι την Δυτική Ευρώπη, όπου οι ρωσικές ορθόδοξες ενορίες συγκεντρώνονται στην Αρχιεπισκοπή Χερσονήσου, που εκτείνεται από την Ισπανία έως τη Μεγάλη Βρετανία, με το Μητροπολίτη Ιωάννη της Ντούμπνας σε επιστολή του προς τον Κύριλλο, στις 9 Μαρτίου, να αμφισβητεί το Κυριακάτικο κήρυγμα της συγχώρεσης.
ΠΗΓΗ: Liberation Bernadette Sauvaget – L’orthodoxie, bras armé du nationalisme de Poutine en Ukraine
–Στο ίδιο θέμα αναφέρεται και ρεπορτάζ του Pierre Avril στη Le Figaro, σύμφωνα με πηγές του οποίου, εδώ και ένα μήνα, σχεδόν 20 από τις 52 επισκοπές του Πατριαρχείου Μόσχας απέχουν από την αναφορά του Κύριλλου, ο οποίος και ανησυχεί γι’ αυτό.
«Η αιμορραγία των πιστών, θύμα της οποίας είναι το Πατριαρχείο Μόσχας στην Ουκρανία, συμβαίνει σιγά σιγά εδώ και δεκαετίες και ενισχύεται ανάλογα με τις πολιτικές ανατροπές της χώρας», σημειώνει ο δημοσιογράφος.
Υπογραμμίζει ότι στον απόηχο της φιλοδυτικής επανάστασης του Μαϊντάν, το 2014, αρκετοί εθνικιστές ακτιβιστές, ενθαρρυμένοι από την εξουσία στο Κίεβο, είχαν απαλλοτριώσει δια της βίας τις ενορίες του πατριαρχείου της Μόσχας, πριν τοποθετήσουν μια ουκρανική σημαία στην κορυφή τους, ενώ το 2018, στο εθνικιστικό προπύργιο της πόλης Λβιβ, η «φιλορωσική» εκκλησία του Αγίου Γεωργίου ζούσε με τον φόβο των ακροδεξιών.
Όπως σημειώνει, πολλοί βλέπουν αυτό το κίνημα ως εκδίκηση της ιστορίας. Ωστόσο, κατά τον ίδιον, η διαδικασία της πολιτικό-θρησκευτικής κάθαρσης θα είναι μακρά και περίπλοκη, σε έναν Ορθόδοξο κόσμο, που απειλείται τακτικά με διάσπαση.
ΠΗΓΗ: Pierre Avril στη Le Figaro – À Lviv, le patriarcat de Moscou lâché par de nombreux orthodoxes: le récit de l’envoyé spécial du Figaro
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE