Aλλάξαμε εθνικό δόγμα ασφάλειας και δεν το πήραμε είδηση; Τι ακριβώς μας ενώνει με την Τουρκία;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τα πολλά ευχαριστώ του Ζελένσκι στους Αμερικανούς γερουσιαστές: «Αυτή την εβδομάδα» θέλει ο πρόεδρος των ΗΠΑ να φθάσουν νέα όπλα και πυρομαχικά στο Κίεβο

24 Απριλίου στο Γερεβάν: Ο αγώνας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων συνεχίζεται, μνήμη και τιμή στους νεκρούς της τουρκικής θηριωδίας, το 1915

Ενδεικτικό της νοοτροπίας της Τουρκίας είναι η μη παραδοχή της διάπραξης της Γενοκτονίας των Αρμενίων: Η ΕΔΕΚ τιμά τους δολοφονημένους από τις ορδές των Νεότουρκων

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ

Μέχρι τώρα ξέραμε ότι ο βασικός εχθρός της χώρας, προαιώνιος και αδυσώπητος, είναι η Τουρκία. Δεν σταμάτησε ποτέ να μας απειλεί.

Από το 1974 και μετά, ζούμε έναν νέο γύρο έμπρακτης αμφισβήτησης της εθνικής μας κυριαρχίας, με στρατιωτική εισβολή στην Κύπρο, απόβαση σε ελληνική βραχονησίδα, συνεχείς παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, πολεμικές κραυγές και υφαρπαγή θαλασσίων ζωνών.  

    Προφανώς για τον κύριο Μητσοτάκη δεν ισχύουν αυτά. Από τότε που επιτέθηκαν οι Ρώσοι στην Ουκρανία έγιναν αυτοί οι εχθροί του ελληνικού έθνους. Οι Τούρκοι είναι πλέον φίλοι μας, μας αγαπούν όπως θα έλεγε και ο Δήμος Σταρένιος. Ενωνόμαστε μαζί τους για να αποκρούσουμε την κοινή απειλή, τους σύγχρονους Ερυθρούς Χμερ των Ουραλίων που σε λίγο θα φτάσουν στη πόρτα μας… 

   Με συγχωρείτε, αλλά πιο ανόητη αυτοπαγίδευση δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Γιατί οι Ρώσοι έγιναν πράγματι εχθροί μας με την αδιανόητη πρωτοβουλία να «χαρίσουμε» όπλα που θα στραφούν εναντίον τους. Αλλά δεν έγιναν εχθροί των Τούρκων. Μια χαρά τα λένε και συνεργάζονται. 

• Θα ήθελα επομένως να ρωτήσω τον νοήμονα πρωθυπουργό μας τι ακριβώς θεωρεί ότι «μας ενώνει» με την Τουρκία, εκτός από την…πέτσινη ρωσική απειλή. Τι μας ενώνει με μία χώρα που διατηρεί εις βάρος μας «απειλή πολέμου» αν τολμήσουμε να ασκήσουμε κυριαρχικό μας δικαίωμα που απορρέει από το διεθνές δίκαιο;

Μήπως μας ενώνει η κοινή ευρωπαική μας προοπτική; Η αντίληψη για την τρομοκρατία και το Ισλάμ; Η κοινή αγωνία για το κύμα λαθροεποικισμού; Οι αξίες και τα ιδεώδη της Δημοκρατίας; 

   Α, μου διέφυγε! Μας ενώνει το χρήμα. Θα κάνουμε μαζί μπίζνες. Θα βάλουμε τον Ερντογάν συνέταιρο στη μεταφορά φυσικού αερίου από το Ισραήλ και θα πάψει να μας ενοχλεί. Αφού κι εμείς πρώτα πάψουμε να τον τσιγκλάμε με την θωράκιση των νησιών μας. Θα τα αφοπλίσουμε και θα στείλουμε όλα τα αμυντικά συστήματα στα βόρεια σύνορα να περιμένουμε τους…Ρώσους εισβολείς. 

   Δεν ξέρω λοιπόν αν το καταλάβατε, αλλά ο κ. Μητσοτάκης στην Κωσταντινούπολη (Ισταμπούλ για τον ίδιο) εξήγγειλε αλλαγή εθνικού δόγματος ασφάλειας. Με ύφος αγχωμένου αυλοκόλακα άκουσε τον πάντα βλοσυρό συνομιλητή του να του λέει πως πρέπει να γίνουν βήματα προόδου στο Αιγαίο. Και σίγουρα δεν εννοούσε πώς θα κόψει μαχαίρι τις παραβιάσεις. Τα ελληνικά νησιά είχε κατά νου. 

• Συγκατανεύοντας ο κ. Μητσοτάκης διακήρυξε εμμέσως την Φινλανδοποίηση της χώρας. Μόνο που για να αλλάξει το εθνικό δόγμα ασφάλειας πρέπει πρώτα να ερωτηθεί ο ελληνικός λαός. Κι ας γράφουν τα πληρωμένα μέσα ενημέρωσης για «νέες αφετηρίες», «λιώσιμο των πάγων» και τον…μπακλαβά που μας ενώνει.

Αλλαγές που άπτονται των κυριαρχικών δικαιωμάτων και υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας, δεν περνούν στα μουλωχτά, επειδή μία ωραία μέρα κάποιος ανακάλυψε έναν νέο εχθρό. 

    Α, και κάτι τελευταίο. Την επόμενη φορά που θα γίνει κάποιος τσαμπουκάς με τους Τούρκους και θα τρέχουμε να ζητάμε κυρώσεις, οι Ευρωπαίοι θα μας κοιτούν σαν ψυχασθενείς. Για πρώτη φορά θα έχουν κάποιο δίκιο… 

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Μία συνάντηση αχρείαστη και σε κακό τάιμιγκ: Μήπως η Ελλάδα νομιμοποιεί τον ρόλο του Ερντογάν ως διεθνούς “γεφυροποιού”;