Μπάιντεν, Πούτιν, Γκουτέρες και Ευρωπαίοι δεν λένε στον Ερντογάν κατάμουτρα τις αλήθειες: Θα του τις πουν οι πρέσβεις;

Ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, με τον αντιπρόεδρο Οκτάι και τον υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, κατά την ομιλία του στους πρέσβεις των χωρών-μελών της Ε.Ε. Φωτογραφία Τουρκική Προεδρία




Του ΠΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Αφού εξακολουθεί να επικρατεί το ίδιο σκηνικό, με τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον να δείχνουν συνεχώς ότι δεν θέλουν να επιφέρουν κανένα ουσιαστικό κόστος στην Τουρκία, ο Ερντογάν εμφανίζεται όλο και πιο προκλητικός, απειλώντας και εκβιάζοντας.

Την ερχόμενη Πέμπτη, συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ορκωμοσία του 46ου  προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζο Μπάιντεν. Πριν την ανάληψη των καθηκόντων του και κατά τους πρώτους μήνες της προεδρίας του, αρκετοί Αμερικανοί αναλυτές θεωρούσαν σχεδόν αναπόφευκτη τη σύγκρουση με τον Τούρκο ομόλογό του.

Ορισμένοι επικαλούνταν μάλιστα και τη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στην εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς» τον Δεκέμβριο του 2019, ως υποψήφιος για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος, χαρακτηρίζοντας τον Ερντογάν «αυταρχικό».

  • Φυσικά, δεν αναμενόταν από τον νέον ένοικο του Λευκού Οίκου να ακολουθήσει μια ιδιαίτερα σκληρή πολιτική έναντι της Τουρκίας λόγω των όσων διαπράττει σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου.
  • Άλλωστε, η τουρκική κατοχή στο νησί και η τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο δεν συμπεριλαμβάνονται στον κατάλογο των ζητημάτων που επηρεάζουν την πορεία των αμερικανοτουρκικών σχέσεων.

Λόγω όμως της πολύχρονης σχέσης του με την Ομογένεια, που είχε ξεκινήσει από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 και κυρίως λόγω της γνώσης και της πολυετούς εμπειρίας του στο Κυπριακό, ιδιαίτερα μετά την 8ετή θητεία του ως αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, κατά την οποία βίωσε στο πετσί του την ισλαμοφασιστική και αντιαμερικανική συμπεριφορά του Ερντογάν, θεωρείτο κάπως εφικτό ότι ο Τζο Μπάιντεν ως πρόεδρος θα επιδείκνυε κάποια ευαισθησία για αυτά τα γνώριμα θέματά του.

Αν και είναι αφέλεια να θεωρείται ότι θα μπορούσε να αλλάξει πολιτικές που καθορίζονται από πανίσχυρα οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα, εντούτοις το βασικό ερώτημα παραμένει:

Δηλαδή, τι άλλο πρέπει να κάνει το αυταρχικό καθεστώς της Τουρκίας (εντός και εκτός της χώρας του), ώστε η αμερικανική και η ευρωπαϊκή ηγεσία να φτάσει στο σημείο για να αποφασίσει ότι χωρίς τη λήψη μέτρων και χωρίς τη διαμόρφωση ενός νομικού, πολιτικού και στρατιωτικού πλαισίου για την άσκηση ουσιαστικών πιέσεων και επιβολής κόστους στην Άγκυρα, δεν πρόκειται ο Ερντογάν να σεβαστεί το κράτος δικαίου και την εδαφική ακεραιότητα των γειτονικών του κρατών;

Ο πρόεδρος Μπάιντεν επαναλαμβάνει συνεχώς ότι επιδιώκει να αποκαταστήσει την αξιοπιστία της χώρας του στον τομέα του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στην περίπτωση όμως της Τουρκίας, μέχρι στιγμής, δεν έπραξε τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση, πέρα από κάποιες γενικόλογες τοποθετήσεις.

Αντιθέτως, η επίδειξη ανοχής απέναντι στα εγκλήματα της Άγκυρας, στις στρατιωτικές επεμβάσεις της σε άλλες χώρες, στην ενίσχυση τρομοκρατικών οργανώσεων, στις φυλακίσεις Τούρκων ακαδημαϊκών και δημοσιογράφων, στην αγορά του ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος S-400 και σε αρκετές άλλες προκλητικές ενέργειες, έχει αποθρασύνει περαιτέρω την τουρκική παραβατικότητα.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες αντιδρά έντονα το Κογκρέσο για τα όσα διαπράττει το καθεστώς Ερντογάν και όχι ο Λευκός Οίκος και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση αντιδρά το Κοινοβούλιο και όχι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Επομένως, στο τέλος της ημέρας, ο σουλτάνος βρίσκει και τα κάνει.

Ακόμα και ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, όταν παρουσιάζει εκθέσεις για την Κύπρο, δίνει την εντύπωση ότι αναφέρεται στην Ελβετία ή στο Βέλγιο ή στη Γερμανία, όπου υπάρχουν διαφορές ανάμεσα σε καντόνια ή σε πολιτείες ή σε αυτοδιοικούμενες περιοχές.

Σε κανένα σημείο των εκθέσεών του δεν κάνει λόγο για τουρκική κατοχή, για έποικους, για κλοπή περιουσιών, για συστηματική προσπάθεια αλλοίωσης του δημογραφικού χαρακτήρα του νησιού, ούτε και για τις τουρκικές παραβιάσεις στην κυπριακή ΑΟΖ.

  • Η μόνιμη αναφορά του αφορά τα «εμπλεκόμενα μέρη», βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι θύτες και θύματα, κρατώντας ίσες αποστάσεις και επιρρίπτοντας ίσες ευθύνες στις δυο πλευρές (κοινότητες), αφήνοντας εντελώς απ’ έξω την κατοχική Τουρκία.

Αν, λοιπόν, ο επικεφαλής του Οργανισμού (στον οποίο η διεθνής κοινότητα, μέσω της Γενικής Συνέλευσης και του Συμβουλίου Ασφαλείας, ανέθεσε την εντολή να υπερασπιστεί τους σκοπούς και τις αρχές του ΟΗΕ, το διεθνές δίκαιο και τη Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας) αποδεικνύει συνεχώς με τα γραπτά του και τις παρεμβάσεις του ότι είναι ο πρώτος που καταστρατηγεί όλα αυτά, τότε πού να βρουν τη φωνή τους τα θύματα;

Πριν λίγες μέρες, ο Ταγίπ Ερντογάν συναντήθηκε με τους πρέσβεις των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Άγκυρα και ισχυρίστηκε ότι «η Τουρκία, παρά τις αδικίες που έχει υποστεί, συνεχίζει να βλέπει την ΕΕ ως μια στρατηγική προτεραιότητα».

Την μια μέρα εκβιάζει και την άλλη εμφανίζεται αδικημένος. Πρόκειται για την γνώριμη τακτική του, που, δυστυχώς βρίσκει απήχηση.

Για το Κυπριακό, υποστήριξε ξανά ότι «οι Ελληνοκύπριοι δεν κατάφεραν να απαλλαγούν από τη νοοτροπία ότι το νησί τους ανήκει». Στην ανακοίνωση που δόθηκε από τον εκπρόσωπό του, δεν αναφέρεται αν κάποιος από τους παριστάμενους πρέσβεις τοποθετήθηκε ή σχολίασε τα λεγόμενά του.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι βρέθηκε έστω και ένας Ευρωπαίος πρέσβης, που, για παράδειγμα, θα του είπε:

«Κύριε Πρόεδρε, απ’ ότι γνωρίζουμε, τα στρατεύματα της χώρας σας κατέχουν παράνομα από το 1974 το 37% των εδαφών και το 52% της συνολικής ακτογραμμής της Κύπρου. Αν, λοιπόν, οι Ελληνοκύπριοι έχουν πράγματι αυτή τη νοοτροπία, εσείς μπορείτε να τους βοηθήσετε να απαλλαγούν μια και καλή.

Με βάση τα όσα ήδη αποδέχθηκαν στα ζητήματα διακυβέρνησης και όχι μόνο (με αποκορύφωμα τα όσα παραχώρησαν στη διάσκεψη του Κραν Μοντανά), καθώς και με βάση την προοπτική εφαρμογής του ευρωπαϊκού κεκτημένου σε ολόκληρη την κυπριακή επικράτεια, αρκεί να κάνετε μόνο μια κίνηση και το Κυπριακό θα λυθεί άμεσα:

Να αποσύρετε τα στρατεύματά σας από το νησί και να αφήσετε τις δυο κοινότητες να κάνουν κουμάντο στον τόπο που τους ανήκει».

Μα ο Μπάιντεν, ο Πούτιν, ο Τζινπίνγκ, ο Γκουτέρες και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν τολμούν ή δεν θέλουν να πουν στον Ερντογάν κατάμουτρα αυτές τις αλήθειες, θα του τις πουν οι πρέσβεις;

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Πούτιν, Τζινπίνγκ και Ερντογάν να φοβούνται αυτό που επιδιώκουν: Το 2022 πιθανόν να μην καθορίσει μόνο το τέλος της πανδημίας

Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: