File Photo Η Ζωή Λάσκαρη στην ταινία ο Κατήφορος via YouTube video
Το πραγματικό της όνομα ήταν Ζωή Κουρούκλη αλλά όλοι μας τη γνωρίζουμε με το καλλιτεχνικό της. Βέβαια είχε το ίδιο όνομα με την ξαδέλφη της που ήταν γνωστή τραγουδίστρια της εποχής. Αν ζούσε σήμερα λοιπόν η Ζωή Λάσκαρη, θα είχε μόλις συμπληρώσει τα 79 της χρόνια.
Η ηθοποιός της χρυσής εποχής του Ελληνικού κινηματογράφου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 12 Δεκεμβρίου του 1942. Ξεκίνησε την καριέρα της κερδίζοντας τον τίτλο της «Σταρ Ελλάς», το 1959, τότε με άλλο ψευδώνυμο: «Αμαρυλλίς». Την ίδια χρονιά εκπροσώπησε την Ελλάδα στον διαγωνισμό Μις Υφήλιος, στο Long Beach των ΗΠΑ.
Μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τη Τζένη Καρέζη, ήταν μια από τις εμπορικότερες ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου.
Εμπορική αλλά και ακριβοδίκαιη: δεν εγκατέλειψε τον άνθρωπο που την αναγνώρισε και τις έδωσε τους πρώτους ρόλους της στον κινηματογράφο, τον Γιάννη Δαλιανίδη· ήταν πιστή και στο στούντιο και τον παραγωγό της, τον Φιλοποιμήν Φίνο, απορρίπτοντας προτάσεις ανταγωνιστικών εταιριών και πάνω από όλα, ήταν ο πιο σκληρός κριτής του εαυτού της.
Σε συνέντευξη της είχε αξιολογήσει τις ταινίες με άριστα το 10, χωρίς να διστάσει να δώσει και δύο μηδενικά. Μέσα από την αξιολόγηση της, ας γνωρίσουμε ξανά τη Ζωή που πάντα έπαιρνε και χάριζε κάτι στις ηρωίδες της.
Τα δεκάρια της:
Ο Κατήφορος ήταν το υποκριτικό της ντεμπούτο. Στον ρόλο της Ρέας Νικολάου βλέπουμε ένα κορίτσι που δεν διστάζει να αμαυρώσει την εικόνα της όμορφης κοπέλας και να δείξει τη σκοτεινή πλευρά ενός κοριτσιού που δολοφονεί, δικάζεται και αθωώνεται στην προσπάθεια να ξεπλύνει την οικογενειακή ντροπή.
Οι ανηθικότητες των νέων της εποχής καθρεφτίζονται στα πρόσωπα των μεγαλύτερων, που δεν φρόντισαν για την ανατροφή των παιδιών τους. Με δικαστήριο ξεκίνησε η καριέρα της, δίπλα σε έναν σπουδαίο δικηγόρο έζησε από το 1976 μέχρι και το θάνατο της, τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο.
Ο Κατήφορος ήταν η πρώτη ταινία που έσπασε το τριετές σερί της πρωτιάς της Αλίκης. Για πρώτη φορά η Βουγιουκλάκη ερχόταν δεύτερη. Της έφαγε την πρωτιά όμως και τις επόμενες χρονιές, με το «Μερικοί το Προτιμούν Κρύο» και το «Κορίτσια για Φίλημα». Και έγινε η αφορμή να σπάσει αργότερα η Αλίκη το συμβόλαιο της με τον Φίνο, αφού στην αιώνια κόντρα με την Καρέζη, προστέθηκε και άλλο πρόσωπο.
Στο πλευρό του Μάνου Κατράκη θα ερμηνεύσει τη Μαριγώ, ένα κορίτσι που διαπομπεύτηκε στην επαρχία, έγινε υπηρέτρια και κακοποιήθηκε στην Αθήνα, εργάστηκε σε κομμωτήριο και κατέληξε σύζυγος ενός πλουσίου, μόνο και μόνο για να ερωτευτεί έναν νεότερο άντρα και στον εκβιασμό του συζύγου της να υποκύψει αυτοκτονώντας. Τίτλος με λογοπαίγνιο και ένα υποκριτικό δώρο του Δαλιανίδη στην αγαπημένη του σταρ, σε ταινία υποψήφια στο 5ο Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Δύο χρόνια αργότερα έρχεται η Στεφανία, που βασίστηκε στο βιβλίο της Νέλλης Θεοδώρου «Η Στεφανία στο Αναμορφωτήριο». Υποδύεται την ομώνυμη ηρωίδα που βιάζεται από τον πατριό της, παίρνει το στραβό δρόμο και κλείνεται σε αναμορφωτήριο. Για τη Στεφανία, η Ζωή Λάσκαρη γύρισε και ένα εναλλακτικό τέλος, στο οποίο η ηρωίδα της στραγγαλίζεται μέχρι θανάτου από το δεσμοφύλακά της. Καθώς οι αιθουσάρχες δεν άντεχαν ένα τόσο βίαιο τέλος και φοβόντουσαν ότι θα διώξει το κοινό, η ταινία διανεμήθηκε με μια πιο ομαλή σεναριακή έκβαση. Η εναλλακτική σκηνή τέλους έχει καταστραφεί. Η ταινία βρήκε παγκόσμια διανομή.
Και οι θαλασσιές της Χάντρες βρήκαν παγκόσμια διανομή, κάνοντας μάλιστα μεγάλη επιτυχία στη Γαλλία, την Τουρκία, την Αγγλία και τα Βαλκάνια.
Η ταινία που έγινε γνωστή για το ξυρισμένο μουστάκι του Φώτη (δηλαδή του Φαίδωνα Γεωργίτση) και το αγγλικό playback τραγούδι που ερμηνεύει η ηρωίδα της, το crazy girl, έδειξε τις εξαιρετικές ικανότητες της Ζωής στο χορό. Η ίδια ήταν βαθύτατα απογοητευμένη που δεν τις επέτρεπαν να τραγουδάει στις ταινίες, γιατί είχε αποδείξει ότι ήταν καλλίφωνη στο θέατρο. Μάλιστα, γνωστός συνθέτης της είχε πει ότι θα ήταν καλύτερα να μην τραγουδάει ούτε τον Εθνικό Ύμνο.
Δέκα βάζει όμως και σε μία ακόμα ταινία της, τον «αστερισμό της Παρθένου». Σε σενάριο του Γιώργου Τζαβέλα και σκηνοθεσία πάλι του Γιάννη Δαλιανίδη, υποδύεται την Άννα, την Κούλα και την Τίνα, τρεις γυναίκες αντιμέτωπες με τα ήθη και τα σεξουαλικά έθιμα διαφορετικών εποχών και κοινωνικών ομάδων. Με διανομή στην Αγγλία, την Αμερική και την Ελλάδα, αυτή η ταινία είναι το στοίχημα που έχασε η Αλίκη Βουγιουκλάκη, αφού ο Γιώργος Τζαβέλας, σκηνοθέτης της Κάλπικης Λίρας, του Η δε γυνή να Φοβείται τον Άντρα και της Αντιγόνης, το είχε προτείνει το 1966 στην Αλίκη Βουγιουκλάκη για να το γυρίσουν μαζί. Η Αλίκη όμως είχε φοβηθεί το τολμηρό θέμα και το είχε απορρίψει.
Η Ζωή δεν είχε ποτέ αψιμαχίες με την Αλίκη. Ήταν μια συμμαχία ξανθών. Η Αλίκη θεωρούσε τη Ζωή όχι ανταγωνιστική ηθοποιό, αφού δεν την αφορούσε τόσο το θέατρο. Η Ζωή από την άλλη απολάμβανε να τσαλακώνει την εικόνα της, κάτι που δεν άρεσε στην Αλίκη. Για την ιστορία η ταινία είχε θεωρηθεί ένα weird φαινόμενο και το τρέιλερ της είχε ενταχθεί σε ένα ντοκιμαντέρ με συλλογή τρέιλερ ταινιών που έκαναν καριέρα στα drive in της Αμερικής.
Στον τρίτο ρόλο της κινηματογραφικής της πορείας, αυτόν της Μαρίας Οικονόμου, η Ζωή Λάσκαρη επιστρέφει από την κωμωδία στο δράμα. Θέμα της ταινίας ο τεντιμποϊσμός και ο τερματισμός μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης.
Ο Νόμος 4000, αν και προκλητικός για την εποχή του, υποκύπτει σε πολλά κλισέ. Η Ζωή Λάσκαρη βαθμολόγησε με 7 στα 10 αυτήν την ταινία, περισσότερο γιατί πατούσε πάνω στην επιτυχία του Κατήφορου. Για την ιστορία, στις πρώτες τηλεοπτικές μεταδόσεις, η ταινία προβαλλόταν χωρίς τις σκηνές της έκτρωσης, αφού είχε απαγορευτεί η τηλεοπτική προβολή τέτοιων θεμάτων.
Οι δύο ταινίες που δεν χώνεψε καθόλου η Ζωή Λάσκαρη και τις βαθμολόγησε με 0 στα 10 ήταν οι ακόλουθες:
Τελευταία μεγάλη εισπρακτική επιτυχία του Γιάννη Δαλιανίδη έμελλε να είναι μια ταινία με πολύ παρασκήνιο και εντάσεις. Η Μάρθα Καραγιάννη τσακώθηκε με τον σκηνοθέτη (όπως λένε οι φήμες) για τη σειρά ονομάτων στους τίτλους, αλλά και τα απαιτητικά διαφημιστικά που ανάγκασε τους ηθοποιούς να γυρίσουν. Σε αυτό το κλίμα η Ζωή ασφυκτιούσε στο «Μια Κυρία στα Μπουζούκια». Ήταν τότε φρεσκοπαντρεμένη με τον Πέτρο Κουτουμάνο και όλα τα φώτα ήταν πάνω της. Η ίδια τότε είχε ζητήσει ξανά από τον Δαλιανίδη να της δώσει να ερμηνεύσει ένα τραγούδι και ξανά της το αρνήθηκε. Έδωσε όμως στη Μαίρη Χρονοπούλου που ήταν «η κυρία» του τίτλου. Όλα αυτά, μαζί με το λιγότερα εμπνευσμένο σενάριο, που ήθελε τη Ζωή στο ρόλο της Αννούλας Μασούρου να είναι μικροπρεπής, να πηγαίνει στα καλλιστεία και τελικά να τα εγκαταλείπει για τον έρωτα.
Ήταν το ντεμπούτο της Λάσκαρη στο Θέατρο. Σε αυτή την παράσταση γνωρίστηκε και ερωτεύτηκε με τον Τόλη Βοσκόπουλο και είχαν μια έντονη μικρής διάρκειας σχέση. Η κινηματογραφική μεταφορά όμως ήταν πρόχειρη και ίσως η πρώτη μεγάλη εμπορική αποτυχία του Γιάννη Δαλιανίδη που από τις πρωτιές έφτασε στη 12η θέση του box office.
Αυτή ήταν η ακριβοδίκαιη Ζωή που στη ζωή της δεν φοβήθηκε να πει τα πράγματα με το όνομα τους.
Με πληροφορίες από Finos Film μέσω ertnews.gr
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE