Το Πολεμικό Ναυτικό με τα νέα πλοία που πρόκειται να έρθουν έως το 2026- χρόνος ρεκόρ- αποκτά σημαντικό asset πλήρους διαλειτουργικότητας με την Πολεμική Αεροπορία γεγονός που δημιουργεί μια game changer κατάσταση στις αεροναυτικές επιχειρησιακές δυνατότητες σε Αιγαίο και Μεσόγειο. Πηγή εικόνας: Πολεμικό Ναυτικό
Εδώ και αρκετά χρόνια ο ευσεβής και διακαής πόθος στις Ένοπλες Δυνάμεις ήταν η εναρμόνιση του δόγματος επιχειρήσεων σε ξηρά θάλασσα και αέρα με τα σύγχρονα νατοϊκά πρότυπα όπως αυτά έχουν εξελιχθεί με την πρόοδο της σύγχρονης τεχνολογίας.
Το Επιτελείο «μάχονταν» από το 2000 να πετύχει ορισμένα βήματα, γεγονός που κατάφερε αλλά αποσπασματικά, αφήνοντας στο πέρασμα των ετών σημαντικότατα κενά που αφορούν τη νέα εποχή των Ενόπλων Δυνάμεων στο σύγχρονο θέατρο επιχειρήσεων. Όσα λοιπόν περίμεναν οι Ένοπλες Δυνάμεις να το πετύχουν την τελευταία 20ετία, συντελέστηκαν ως ένα εξελικτικό άλμα εν μια νυκτί.
Και ήταν πραγματικά ανέλπιστο ότι οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις θ’ αποκτήσουν με μια κίνηση στρατηγικής συμφωνίας με το Παρίσι, τόσο τα εξελιγμένα μαχητικά Rafale F3R όσο και στη συνέχεια τις φρεγάτες Belh@ra αλλά και όπως επιβεβαιώνουν ανώτατες πηγές και τις κορβέτες Gowind.
Είναι ίσως δύσκολο ν’ αντιληφθεί κανείς το πλεονέκτημα που έρχεται στο νέο Ελληνικό οπλοστάσιο με την απόκτηση των Belh@ra , κορβέτων Gowind , των αεροσκαφών Rafale F3R αλλά και των F-16 VIPER, τα οποία μπορούν να πετύχουν με άνεση θαλάσσια και αεροπορική κυριαρχία απολαμβάνοντας την απόλυτη ψηφιακή διασύνδεση.
Πρόκειται για το στοιχείο που μεταμορφώνει τη νέα πολεμική αεροπορία και τον στόλο σε «game changer» της περιοχής.
Η ικανότητα ζεύξης δεδομένων- ιδίως στα εναέρια και θαλάσσια asset μιας χώρας- περνάει μέσα από την ψηφιακή διασύνδεση η οποία επιτυγχάνεται με απόκτηση προηγμένων τύπων μαχητικών αεροσκαφών και σύγχρονων πλοίων επιφανείας, αλλά και με την αναβάθμιση παλαιότερων.
Είναι τα συστήματα που μεταφέρουν εικόνα από μεγάλο αριθμό αισθητήρων ξηρά θάλασσα και αέρα σε μια ενιαία εικόνα σ’ ένα κέντρο διοικήσεως, προσφέροντας αυξημένη αντίληψη του πεδίου επιχειρήσεων στον επικεφαλής του Επιτελείου.
Αυτό είναι το μοντέλο επιχειρήσεων που προέκυψε πρώτα απ’ όλους στις ΗΠΑ μετά τον πόλεμο του Κόλπου και σταδιακά επεκτάθηκε σε όλες τις χώρες κράτη μέλη του ΝΑΤΟ τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια. Ένα δόγμα το οποίο προσφέρει τεράστια πλεονεκτήματα αλλά απαιτεί υποδομές και για να στηθούν αυτές προϋπόθεση είναι οι ανάλογες επενδύσεις.
Η Ελλάδα ήταν μια από τις χώρες που αυτό το μοντέλο δεν το ακολούθησε ιδιαίτερα. Σταδιακά μετά το 2000 έκανε το πρώτο βήμα με την απόκτηση του συστήματος έγκαιρης προειδοποίησης, όταν η ΠΑ το 2003 απέκτησε τα τέσσερα ΑΣΕΠΕ EMB-145 H.
Δεύτερο συστατικό στοιχείο του Ελληνικού ψηφιακού πεδίου μάχης ήταν η απόκτηση των συστημάτων Patriot τα οποία χάρις τη ζεύγη δεδομένων μπορούν ν’ ανταλλάσσουν εικόνα μεταξύ τους αλλά και με το ΑΣΕΠΕ κι όλα μαζί να δίνουν εικόνα στα χέρια του Αρχηγού Τακτικής Αεροπορίας της Λάρισας.
Με αυτή την υποδομή φτάσαμε στο 2009 όταν και πάλι η Πολεμική Αεροπορία με τα F-16 Block 52 Advanced έκανε ένα επιπλέον σημαντικό βήμα προς το μέλλον. Με αυτή τη διάταξη μάχης μάλιστα εναρμονίστηκε με τα νατοϊκά δόγματα αεροπορικών επιχειρήσεων, απολαμβάνοντας του τι σημαίνει η αντίληψη τακτική πεδίου μάχης, τουλάχιστον με τον αρχικό πυρήνα των 30 πιο σύγχρονων έως σήμερα αεροσκαφών που διαθέτει ο αεροπορικός στόλος.
Όμως από το 2009 έως τώρα ζητούμενο παρέμεινε το πως θα υπάρξει αυτή η διαλειτουργικότητα τόσο με τον υπόλοιπο στόλο των μαχητικών αλλά και με τα πλοία επιφανείας του Πολεμικού Ναυτικού.
Κι αυτό διότι θεωρείται δεδομένο ότι πρέπει όλοι να ομιλούν με όλους σε περίοδο επιχειρήσεων ακόμη και με κλειστά ραντάρ. Οι αποφάσεις που ελήφθησαν σε λιγότερο από 24 μήνες αλλά και οι συμφωνίες που προβλέπουν ιδιαίτερα αυστηρά χρονοδιαγράμματα δίνουν άλλον αέρα πλέον στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Πρόσω ολοταχώς για τις Gowind made in Greece: Το Γαλλικό promotion για τη συμφωνία με την Ελλάδα
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE