Μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να έχει εμπιστοσύνη στον πρόεδρο Μπάιντεν; Δεν έχει και πολλές επιλογές…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Οι περίπου 1000 Αμερικανοί στρατιώτες που βρίσκονται στον Νίγηρα αποχωρούν: Συμφωνία Κάμπελ με το στρατιωτικό καθεστώτος της Νιαμέι, μεταδίδει το Reuters

Αγνοείτο στο Ντονέτσκ: Πέθανε ο Ράσελ Μπέντλεϊ, ο φιλορώσος Αμερικανός δημοσιογράφος που πολεμούσε με τη Ρωσία στην Ουκρανία

Ο Χοσεΐν Αμίρ Αμπντολαχιάν, από τη Νέα Υόρκη, παίζει με τις λέξεις: Ο υπουργός Εξωτερικών του Ιράν υποβαθμίζει το πλήγμα στην Ισφαχάν, δεν το αποδίδει στο Ισραήλ!!!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ*

Η εκλογική νίκη του Τζο Μπάιντεν τον περασμένο Νοέμβρη και η επιστροφή ενός γνήσιου πολιτικού στον Λευκό Οίκο, προκάλεσε παγκόσμια ανακούφιση, ύστερα από μια ταραχώδη τετραετία με τον Ντόναλντ Τραμπ στην ηγεσία των ΗΠΑ.

Το ξεκίνημά του θεωρήθηκε δυναμικό, μετά τις τηλεφωνικές επικοινωνίες με τον Βλάντιμιρ Πούτιν, την συμφωνία για την επέκταση της συνθήκης για τα πυρηνικά “NEW START” καθώς και το τετ-α-τετ με τον Ρώσο ηγέτη στη Γενεύη. Όπως επίσης, θετική εντύπωση άφησε ο πρώτος διάλογος με τον Κινέζο πρόεδρο, Σι Τζιπίνγκ. Ο Τζο Μπάιντεν του έτριξε κυριολεκτικά τα δόντια αναφορικά με τις εκβιαστικές πρακτικές του Πεκίνου στο διεθνές εμπόριο, τις στρατηγικές βλέψεις του στην περιοχή του Ινδοειρηνικού καθώς για τις συνεχείς παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Συν τοις άλλοις, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι επί προεδρίας Μπάιντεν ο “βήχας” του Ερντογάν κόπηκε μαχαίρι καθώς του επιβλήθηκαν οι ψηφισμένες από το Κογκρέσο κυρώσεις που πάντα φρέναρε ο Ντόναλντ Τραμπ, αναγνωρίστηκε η Αρμένικη γενοκτονία, η Ελλάδα μπήκε στο κόλπο για τα αερομαχητικά F-35 ενώ η Άγκυρα έμεινε εκτός στρατηγικών πλάνων με το καλημέρα, για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια, γεγονός που έχει προκαλέσει πολλά νεύρα στον Τούρκο πρόεδρο.

Επιπροσθέτως, ηγετική ήταν η παρουσία του πλανητάρχη στις συνόδους των G7 στην Κορνουάλη, τον περασμένο Ιούνιο καθώς και στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, τον ίδιο μήνα. Οι Δυτικές δυνάμεις κρεμόντουσαν κυριολεκτικά από τα χείλη του Μπάιντεν και του έδωσαν όλο το περιθώριο να κινηθεί όπως αυτός ξέρει.

• Για το Αφγανιστάν

Σχετικά με το Αφγανιστάν, οι ΗΠΑ δεν έχασαν κανένα πόλεμο. Αντιθέτως γύρισαν σπίτι οι Αμερικανοί στρατιώτες, οι οποίοι είναι άνθρωποι με οικογένειες. Δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό. Η παραμονή τους στο Αφγανιστάν ήταν ανούσια και οικονομικά καταστροφική, ειδικά από τη στιγμή που οι ίδιοι οι Αφγανοί δεν έδειξαν κάποια θέληση να πολεμήσουν τους Ταλιμπάν.

Δεν είχε λοιπόν κανένα νόημα ο Αμερικανικός στρατός να κυνηγάει φαντάσματα στα βουνά και τις κοιλάδες της ανατολής. Οι στόχοι που έπληξαν τις ΗΠΑ πριν από 20 χρόνια εξοντώθηκαν. Αυτός ήταν ο στόχος της Ουάσινγκτον, όχι η μόνιμη παραμονή στη χώρα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει το δικαίωμα να ζητάει -η καλύτερα, να απαιτεί- την Αμερικανική παρουσία στο Αφγανιστάν επειδή η ίδια φοβάται την μεταναστευτική κρίση. Θα έπρεπε εδώ και χρόνια να έχει δημιουργήσει μια συγκεκριμένη στρατηγική και να είναι προετοιμασμένη για τέτοια ενδεχόμενα. Δύο φορές το έζησε εξάλλου, μια με το Ιράκ και μια με τη Συρία.

Δεδομένου ότι ο “Δράκος” της Κίνας παραμονεύει, οι ΗΠΑ δεν μπορούν να αναλώνονται σε ιστορίες που οδηγούν σε αδιέξοδα και να βγάζουν το “φίδι απ’την τρύπα” για τους άλλους.

• AUKUS: Τα σημάδια ήταν φανερά – Η Ευρώπη βρισκόταν σε “λήθαργο”

Όσον αφορά την AUKUS, σαφέστατα ο πρόεδρος των ΗΠΑ έκανε σοφή επιλογή για τα στρατηγικά του συμφέροντα. Δεν ήταν κρυφό ότι η Ουάσινγκτον θα προχωρούσε σε μια τέτοια κίνηση.

Τα σημάδια ήταν φανερά από τις πρώτες κιόλας ημέρες που ο Μπάιντεν ανέλαβε προεδρικά καθήκοντα, όταν πραγματοποιήθηκε στον Λευκό Οίκο η τετραμερής “QUAD” με τη συμμετοχή της Αυστραλίας, της Ινδίας, της Ιαπωνίας και της Αμερικής. Μάλιστα την ίδια περίοδο, οι Υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας, κκ. Μπλίνκεν και Όστιν αντίστοιχα, είχαν ταξιδέψει στην Ανατολική Ασία και την Ωκεανία. Η παρουσία της Αμερικανικής κυβέρνησης στην περιοχή του Ινδοειρηνικού ήταν από τα πρώτα πράγματα που επεδίωκε.

Βέβαια ο Τζο Μπάιντεν, γνωρίζοντας ότι στην περιοχή είχε συμφέροντα και η Γαλλία θα μπορούσε να βρει ένα τρόπο και να την εντάξει επίσης στη συμμαχία, όχι να την αφήσει εκτός. Μια ενωμένη Δύση τρομάζει την Κίνα. Τώρα τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα και αρκετοί αναρωτιούνται αν τελικά η Αμερική του Μπάιντεν είναι αξιόπιστος σύμμαχος.

Η απάντηση είναι, φυσικά ναι. Και μόνο που ο πλανητάρχης επεδίωξε από μόνος του να επικοινωνήσει με τον Μακρόν μετά την “κρίση των υποβρυχίων”, έδειξε ότι υπολογίζει την Ευρώπη και όπως φάνηκε μετά την συνομιλία τους, όλο το προηγούμενο διάστημα υπήρξαν πολλά κενά και ασάφειες που οδήγησαν στο διπλωματικό επεισόδιο. Κάτι δηλαδή για το οποίο δεν φταίει η Αμερικανική πλευρά.

Δυστυχώς στην Ευρώπη τα κενά και οι ασάφειες είναι σύνηθες φαινόμενο μεταξύ των ίδιων της των κρατών. Δεν θα πρέπει να μας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση για αυτό που έγινε ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Γαλλία. Η Ευρώπη θα πρέπει επιτέλους να ξυπνήσει από τον λήθαργο που έχει πέσει και να μην περιμένει πρώτα τις εξελίξεις για να δραστηριοποιηθεί. Έτσι λοιπόν εδώ γεννάται το εξής ερώτημα: Είναι οι υπόλοιπες Δυτικές δυνάμεις αξιόπιστοι σύμμαχοι των ΗΠΑ;

Από την πλευρά τους οι ΗΠΑ και ο Τζο Μπάιντεν μπορούν να χαρακτηριστούν αξιόπιστος σύμμαχος, ειδικά από τη στιγμή που δεν εκβιάζονται και δεν εξαρτώνται πλήρως από την Κίνα ή κάθε λογής παρανοϊκό δικτάτορα. Αντιθέτως, η άβουλη Ε.Ε που έχει γονατίσει στο Πεκίνο και τους ακραίους ισλαμιστές της ανατολής, δεν έχει και πολλές επιλογές, πέρα από το να εμπιστευτεί την κρίση του προέδρου Μπάιντεν στην εξωτερική πολιτική.

*Ο Γιώργος Δημητρόπουλος σπουδάζει δημοσιογραφία, είναι ο εκδότης του ιστολογίου American Herald και αρθρογράφος γνώμης της Hellas Journal

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Ο γερουσιαστής Κρις Μέρφι είναι ένας ακόμη πολύτιμος σύμμαχος της Ελλάδας: Η Τουρκία έχει κάθε λόγο να ανησυχεί…