Ενθαρρύνει το “μεταναστευτικό εκβιασμό”: Η Ευρώπη ανέθεσε τον έλεγχο των συνόρων της στον κάθε Ερντογάν!
Ο Βέλγος υπουργός, αρμόδιος για θέματα προσφύγων και μεταναστών, Sammy Mahdi (Α) και ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, Filippo Grandi (Δ), επισκέφθηκαν το κέντρο όπου βρίσκονται άνθρωποι οι οποίοι ζήτησαν άσυλο, στις Βρυξέλλες. EPA, LAURIE DIEFFEMBACQ, POOL
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Στο άρθρο του Philippe Bernard στην γαλλική εφημερίδα Le Monde επισημαίνεται ότι ο «μεταναστευτικός εκβιασμός» στην Ευρώπη, ο οποίος, κατά τον δημοσιογράφο, έλαβε μια κοινή διάσταση με την κατασκευή του χώρου Σένγκεν, όπου η ελεύθερη κυκλοφορία έχει ως συνέπεια τον αυστηρό έλεγχο των εξωτερικών συνόρων.
Για τον ίδιον, από τη δεκαετία του 1990, η ευρωπαϊκή πολιτική της «εξωτερικής ανάθεσης» συνίστατο στη μεταφορά αυτού του ελέγχου σε γειτονικές χώρες, ιδίως σε χώρες του Μαγκρέμπ και, πιο πρόσφατα, στην Τουρκία.
Υπενθυμίζει την απαίτηση του Μουαμάρ Καντάφι, το 2010, για «τουλάχιστον 5 δις ευρώ το χρόνο» από την ΕΕ για να «αποφευχθεί μια μαύρη Ευρώπη», αλλά και τη χειραγώγηση των μεταναστών το 2020 από τον Τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντοάν (Recep Tayyip Erdogan), ο οποίος, ισχυρίστηκε, ότι τα σύνορα της ΕΕ ήταν ανοιχτά, προκειμένου να επιτύχει επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας του 2016.
Επισημαίνοντας το μοχλό πίεσης που διαθέτουν οι χώρες προέλευσης, με την άρνηση επανεισδοχής μεταναστών χωρίς έγγραφα, αλλά και το άλλο αντάλλαγμα, που είναι η αντιτρομοκρατική συνεργασία πληροφοριών, εκτιμά, ότι το μεγάλο «παζάρι» ως προς τη μετανάστευση μόλις άρχισε.
Κατά τη γνώμη του, οι παράκτιες χώρες της Μεσογείου βιώνουν τις δυνητικά επιβλαβείς επιπτώσεις στις ευρωπαϊκές κοινωνίες (σκλήρυνση απόψεων, άνοδο της ακροδεξιάς) και η ίδια η ΕΕ οδηγείται στο να παραβιάζει τις αρχές της.
Εάν η Ευρώπη θέλει να αποφύγει να βρεθεί στο έλεος των πολιτικών ορισμένων ασυνείδητων κρατών, πρέπει να φανταστεί μόνιμους και ενιαίους μηχανισμούς ρύθμισης της μετανάστευσης, που θα της επιτρέψουν να παραμείνει πιστή στην παράδοση του ανοίγματος και του ασύλου. Από αυτή την άποψη, είναι ανησυχητική η μεγάλη κατάρρευση του «συμφώνου μετανάστευσης», που παρουσιάστηκε ως συμβιβασμός αποδεκτός από τους 27.
Η ΕΕ, ταυτόχρονα φρούριο και ανίκανη να διαχειριστεί με συνέπεια, τόσο τις αφίξεις όσο και τις αναχωρήσεις, έχει εμπλακεί σε ένα μεταναστευτικό αδιέξοδο. Ενώ οι μετανάστες αντιπροσωπεύουν ένα πλούτο με πολλούς τρόπους, είναι επίσης διπλωματικές προκλήσεις.
Μια ανθρώπινη πολιτική απέναντί τους δεν μπορεί να αγνοήσει, ότι μπορεί να είναι θύματα, όχι μόνο διώξεων και φτώχειας, αλλά και του κυνισμού και της περιφρόνησης των ηγετών της χώρας τους ή αυτών που τους περνούν απέναντι.
ΠΗΓΗ: «En déléguant le contrôle de ses frontières à des pays voisins, l’Europe encourage le “chantage migratoire”»