File photo: O Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ. ΓΤΠ, DARIO PIGNATELLI
Σε αυτήν την προεκλογική περίοδο δίνεται η εντύπωση πως γίνεται «ξεκαθάρισμα λογαριασμών». Ότι δεν θα υπάρχει «αύριο» μετά τις εκλογές της ερχόμενης Κυριακής.
Δίνεται η εντύπωση πως οι πρωταγωνιστές αυτής της προεκλογικής δεν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των καιρών, τη συγκυρία, που διανύουμε. Τις προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα σε διάφορα πεδία.
Δίνεται η εντύπωση πως την επομένη των εκλογών αυτό το τοξικό κλίμα δεν θα αλλάξει και πως θα συντηρηθεί και στις αναμετρήσεις που έπονται. Στις εκλογές για Τοπική Αυτοδιοίκηση τον Δεκέμβριο, ενώ στο βάθος θα είναι οι Προεδρικές του 2023.
Παρόλο, λοιπόν, που η παρατεταμένη πανδημία δεν επέτρεψε τη διεξαγωγή μιας κανονικής προεκλογικής εκστρατείας, ωστόσο, βρέθηκε ο τρόπος να εκπέμψουν τοξικότητα. Επενδύουν στην πόλωση και τον φανατισμό, που είναι ξένο προς το κυρίαρχο ρεύμα στην κοινωνία. Η κοινωνία δεν αντέχει φανατισμούς και καυγάδες στον δημόσιο λόγο. Φανατισμός και ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής.
Οι στρατιές, όμως, των φανατικών των γηπέδων δεν είναι πλέον δεδομένες για τα κομματικά επιτελεία των μεγάλων κομμάτων. Κάποιες από αυτές τις στρατιές φαίνεται να φλερτάρουν με την ακροδεξιά. Την ακροδεξιά που αφέθηκε να θεριεύσει. Κι αυτό γιατί κάποιοι θεώρησαν πως θα μπορούσε να λειτουργήσει «χρήσιμα» για προώθηση κοινωνικών πολιτικών ανισότητας κι άλλοι γιατί η «σύγκρουση» μαζί τους, εκτιμούσαν ότι τους συσπείρωνε. Αναζητούσαν αντίπαλο δέος για να στηρίξουν το διαχρονικό αφήγημα.
Η ενίσχυση από εκλογική αναμέτρηση σε εκλογική αναμέτρηση του ΕΛΑΜ ήταν και είναι ευθύνη των δυνάμεων του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου. Θεωρούσαν πως η παρουσία του κόμματος αυτού, θα τους χρησίμευε εκλογικά γι’ αυτό και οι αντιπαραθέσεις στη Βουλή κατέληγαν –όταν έκλειναν τα φώτα της δημοσιότητας– σε χαριεντίσματα. Τώρα, όμως, ενδεχομένως να βρεθούν ενώπιον μιας άλλης πραγματικότητας. Πιθανόν αυτή η στάση τους να καταστήσει τη Χρυσή Αυγή της Κύπρου σε υπολογίσιμη δύναμη. Και τότε τι θα γίνει;
Είναι σαφές πως αν δεν υπάρξει κάθαρση δεν μπορεί να προχωρήσει η χώρα. Θα βρίσκεται αιχμάλωτη των οικονομικών συμφερόντων, που καθορίζουν τους όρους ενός διεφθαρμένου παιχνιδιού.
Για να υπάρξει κάθαρση θα πρέπει να διασφαλιστεί σωστός και συστηματικός έλεγχος. Αλλά και τιμωρία όσων εμπλέκονται. Διαφορετικά τα «μεγάλα λόγια» θα διαιωνίζουν ένα φαινόμενο, το οποίο –ειρήσθω εν παρόδω– όλοι καταδικάζουν αλλά για κάποιους είναι «πεδίον δόξης λαμπρόν»!
Σε αυτή την προεκλογική περίοδο έδωσε τα… ρέστα της η πόλωση, γιατί διαπιστώνεται αδυναμία συσπείρωσης. Τα δύο μεγάλα κόμματα δεν μπορούν να πείσουν σημαντικό αριθμό ψηφοφόρων τους. Αλλά και τα υπόλοιπα δεν μπορούν να προσφέρουν εναλλακτική επιλογή την ώρα που οι «μεγάλοι» παλεύουν με τις… αμαρτίες τους.
Οι πολίτες θέλουν λύσεις και στα μεγάλα ζητήματα και σε αυτά της καθημερινότητας, που είναι πιεστικά. Να μην είναι μπαλάκι του πινγκ πονγκ στις αντιπαραθέσεις και σε μια τοξική ατμόσφαιρα.