Πακέτο και πίσω; Η Ισπανία με τις απελάσεις δείχνει το παράδειγμα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες…
Ένα στεφάνι στη μνημη των προσφύγων και των μεταναστών που χάθηκαν στη θάλασσα προσπαθώντας να φτάσουν στην Ισπανία. Στο νεκροταφείο Santa Lastenia στην πόλη Santa Cruz de Tenerife, των Κανάριων Νήσων. EPA, MIGUEL BARRETO
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
«Οι επίδοξοι έποικοι δεν πρόλαβαν να καθίσουν στην ουρά πίσω από το «γκισέ του ασύλου»-Τους μάζεψαν και τους έστειλαν από κει που ήρθαν»
Η μεταναστευτική κρίση στην Ισπανία έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με την δική μας στον Εβρο και τα ελληνικά νησιά.
Ενθαρρύνεται από μια γειτονική χώρα που λειτουργεί ως βάση φιλοξενίας και ορμητήριο των επίδοξων εποίκων, εκδηλώνεται σε παραμεθόριες περιοχές ξαφνικά, σαν ένα γιουρούσι αφιονισμένων χούλιγκανς και λειτουργεί ως ένα είδος πολιτικού εκβιασμού αυξομειούμενης έντασης.
Οι λαθρομετανάστες, όπως και στην Ελλάδα, μπορούν να φτάσουν στο ισπανικό έδαφος είτε κολυμπώντας, είτε διασχίζοντας τάφρους και σκαρφαλώνοντας φράχτες.
Η μεγάλη διαφορά είναι όμως, ότι η Ισπανία ως χώρα που σέβεται τον εαυτό της, δεν μασάει. Τους μαζεύει και τους ξαναστέλνει πακέτο από εκεί που ήρθαν. Χωρίς φυσικά να ακουστεί κιχ στα ευρωπαικά κομμωτήρια που χτενίζεται η Ούρσουλα και οι άλλες κυρίες της Επιτροπής, αρμόδιες για τα «ανθρώπινα δικαιώματα» των λαθραίων.
- Μία άλλη διαφορά είναι ότι η «μπούκα» Μαροκινών και άλλων στην ισπανική επικράτεια γίνεται σε πρώην αποικιακό έδαφος. Στην Βόρειο Αφρική και όχι στην Ευρώπη.
- Επιπλέον το Μαρόκο έχει τις διαφορές του με τη Μαδρίτη, τσακώνεται κατά καιρούς για αυτές τις εναπομείνασες «κτήσεις», γκρινιάζει για την ανοχή των Ισπανών στους ενόπλους του αποσχιστικού μετώπου Πολισάριο, αλλά δεν αποτελεί στρατιωτική απειλή.
Η Θέουτα που σήμερα είναι το θέατρο των «καταδρομικών» επιχειρήσεων χιλιάδων λαθρομεταναστών, είναι μία αυτόνομη ισπανική πόλη που βρίσκεται σε αφρικανικό έδαφος, ακριβώς απέναντι από το Γιβραλτάρ. Για τους Μαροκινούς αυτή η Ισπανική «νησίδα», όπως και η Μελίγια ανατολικότερα, θεωρούνται τμήματα της δικής τους επικράτειας, αλλά φυσικά οι κάτοικοι επιθυμούν να παραμένουν υπό την κυριαρχία της Ισπανίας και να θεωρούνται πολίτες της Ευρωπαικής Ενωσης.
Σε μία μορφή άσκησης πολιτική πίεσης το Μαρόκο «άνοιξε τη κάνουλα» στις ορδές όλων αυτών των επίδοξων λαθρο-εισβολέων που έρχονται όχι μόνο από το Μαγκρέμπ, αλλά απ’ όλες τις γωνιές της Αφρικής, όπως μαρτυρούν τα ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά τους. Είναι στην συντριπτική τους πλειονότητα άντρες, στρατεύσιμης ηλικίας που δεν έχουν καμία σχέση με πρόσφυγες. Και φυσικά είναι όλοι μουσουλμάνοι.
Η Ισπανία, λοιπόν, όταν είδε ότι η «μπούκα» παίρνει διαστάσεις ενός μικρού μεταναστευτικού τσουνάμι, κατέβασε στην Αφρική την στρατιωτική αστυνομία με κάτι στυλιάρια ίσα με μπόι μου και άρχισε την…περιποίηση. Δεν υπήρχε κάτι σε «ποιος είστε, τι είστε, από πού μας ήρθατε;».
Μάζεμα και πακέτο πίσω. Δεν πρόλαβαν δηλαδή οι αφιχθέντες να κάτσουν στην ουρά πίσω από το γκισέ για τις αιτήσεις ασύλου προκειμένου να ξεδιπλώσουν την ιστορία τους:
- «Είμαι ο Αχμέντ από την τάδε εμπόλεμη ζώνη, γεννήθηκα τότε, έχασα το διαβατήριο μου και αιτούμαι καθεστώτος διεθνούς προστασίας». Και φυσικά δεν υπήρξαν επιτροπές με γραμματείς, διερμηνείς και φαρισαίους από τις ΜΚΟ για να κρίνουν το αίτημα του…καυμένου του Αχμέντ, που στο μεταξύ θα έπρεπε και κάπου να φιλοξενηθεί.
Το καλαμπούρι λοιπόν στην Θέουτα κόπηκε νωρίς. Από τους 6 χιλιάδες που κατάφεραν σε πρώτη φάση να περάσουν, τα 2/3 απελάθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες και έπεται συνέχεια.
Η ισπανική κυβέρνηση δηλαδή, κάνει αυτό που νομίζει ότι εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον και δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Λογοδοτεί μόνον στον λαό που τη ψήφισε.
Στις Βρυξέλλες η αρμόδια επίτροπος για τους μετανάστες, αυτό το απεχθές μπουλντόγκ, που κάθε λίγο και λιγάκι γαυγίζει στον Μηταράκη κάνοντας τον να ιδρώνει από τον φόβο του παρίστανε ότι δεν είδε. Μόνο συγχαρητήρια που δεν έδωσε στους Ισπανούς για τις απελάσεις.
Ξέρετε λοιπόν ποια είναι η μεγάλη διαφορά; Ότι η Ελλάδα δεν διανοείται να απελάσει ούτε μύγα. Δέχεται αιτήσεις χορήγησης ασύλου απ’ ότι πετάει κι ότι κολυμπάει. Ολους όσους πατούν το πόδι τους παράνομα σε ελληνικό έδαφος. Τους φιλοξενεί μέχρι να αποφασίσουν τα «αρμόδια όργανα», τους σκορπίζει σε όλη την ενδοχώρα και μετά, για όσους οι αιτήσεις απορριφθούν, εκλιπαρεί την Τουρκία να τους πάρει πίσω, βάσει μιας συμφωνίας που έχει καταντήσει ανέκδοτο.
Όταν στην κρίση του 2020, κατάφεραν να περάσουν στον Εβρο αρκετές εκατοντάδες λαθραίοι, η κυβέρνηση υποσχέθηκε ότι θα τους μαντρώσει, θα τους δικάσει και θα τους στείλει πακέτο πίσω. Ουδέν ψευδέστερο. Υποχρεώθηκε όχι μόνο να τους κρατήσει, αλλά να εξετάσει και τα αιτήματα τους για χορήγηση ασύλου. Το απαίτησε η Σουηδέζα επίτροπος-μπουλντόγκ που σήμερα κάνει το κορόιδο για τις μαζικές απελάσεις, αλά…ισπανικά!
- Η Ισπανία λοιπόν, δεν καλοδέχτηκε τους λαθραίους για να αρχίσει να τους μοιράζει δεξιά και αριστερά, δίπλα στα σπίτια των Ισπανών, όπως ακριβώς κάνει στα μουλωχτά η ψοφοδεής ελληνική κυβέρνηση.
- Τους έστειλε από εκεί που ήρθαν, γιατί το ζήτημα άπτεται της εθνικής ασφάλειας και δεν επιδέχεται «συλλογικής» τάχα μου, αντιμετώπισης, από τα κομμωτήρια των Βρυξελλών, με τους Σχοινάδες, τις Ούρσουλες και τους άλλους χρυσοκάνθαρους.
Η Ελλάδα που αντιμετωπίζει και προφανές ζήτημα εδαφικής επιβουλής από τους απέναντι γιατί στρώνει το χαλί σε όποιον λαθραίο καταφέρνει να περάσει τα σύνορα; Γιατί δέχεται να υποβάλουν αίτηση ασύλου, άνθρωποι αγνώστου ταυτότητας, χωρίς διαβατήρια, αλλά με κινητά τελευταίας τεχνολογίας στα οποία «ξέχασαν» να σκανάρουν έστω ένα πιστοποιητικό γέννησης;
Είναι πραγματικά ένα μεγάλο μυστήριο αυτή η ελληνική πλειοδοσία «ανεκτικότητας» στην μαζική παράνομη μετανάστευση που αποτελεί πλέον εθνική απειλή. Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, ας πούμε, ότι υπαγορευόταν από ιδεολογικές εμμονές ενός παρωχημένου αριστερού διεθνισμού.
Στην περίπτωση της «κεντροδεξιάς» Νέας Δημοκρατίας, πώς εξηγείται; Φοβάται ο Μητσοτάκης μην του τραβήξουν το αυτί οι Γερμανοί; Αν λογοδοτεί πρώτα σ’ αυτούς καλό θα ήταν να το πει και σ΄αυτούς που τον ψηφίζουν.
Εκτός και αν η βαλίτσα πάει ακόμη μακρύτερα. Μήπως στο μυαλό του αυτή είναι η λύση για το δημογραφικό. Κάτι τέτοιο ξεστόμισε μια μέρα στη βουλή αναπτύσσοντας την θεωρία αντικατάστασης πληθυσμών μέσω…φυλετικού «μπολιάσματος». Σωστή σκέψη υπό μία έννοια. Δεν έχει σημασία τι γλώσσα θα μιλάμε. Να υπάρχει εργατικό δυναμικό για τα ηλεκτρικά πατίνια που θα φτιάχνουμε στο μέλλον…
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.