Η αναζήτηση της δικαίωσης του αγώνα στην Κύπρο του σήμερα: Πάντα επίκαιρο το έπος της ΕΟΚΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο θαλάσσιος διάδρομος για την ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα προχωράει γρήγορα και σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα ενημερώνει η αμερικανική USAID

Προβάδισμα με βραχεία κεφαλή του ΔΗΣΥ έναντι του ΑΚΕΛ για τις ευρωεκλογές: Δημοσκόπηση για τις εκλογές της 9ης Ιουνίου στην Κύπρο, ποιοι υποψήφιοι προηγούνται

Υπό έλεγχο η δασική πυρκαγιά στο Εθνικό Δασικό Πάρκο «Ραντί» στην επαρχία Πάφου: Επιφυλακή για πιθανές αναζωπυρώσεις

Του ΞΕΝΗ Χ. ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ*

Με τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και τη νίκη των συμμάχων κατά του φασισμού-ναζισμού, η πολύπαθη Κύπρος που είχε τη μεγαλύτερη συμμετοχή σε εθελοντές πολεμιστές κατ’ αναλογία πληθυσμού, έμεινε για άλλη μια φορά εκτός εθνικού νυμφώνος.

Οι βαρύγδουπές υποσχέσεις της Γηραιάς Αλβιόνος για παραχώρηση ελευθερίας στους Κυπρίους αποδείχθηκαν κάλπικες.

Η Κύπρος, με την τρισχιλιετή ιστορία που πολλούς αφέντες άλλαξε χωρίς να αλλάξει καρδιά, εξακολουθούσε παρά τις αιματηρές θυσίες των παιδιών της στο βωμό της παγκόσμιας ελευθερίας, να έχει στο σβέρκο της τον σκληρό αποικιακό ζυγό.

• Σε μια περίοδο που οι βρετανικές αποικίες στα πλείστα μέρη του κόσμου άρχισαν να αναπνέουν τον αέρα της ελευθερίας, η πολυβασανισμένη Κύπρο δεχόταν ξανά την πισώπλατη μαχαιριά της βρετανικής δολιότητας.

Κάτω από αυτό το απογοητευτικό κλίμα, ο σχεδιασμός του αντιαποικιακού αγώνα δεν άργησε να μπει σε τροχιά υλοποίησης. Πρώτος μεγάλος και σημαδιακός σταθμός το ενωτικό δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου 1950 κατά το οποίο το 96% του κυπριακού λαού αξίωνε ένωση με τη Μάνα Ελλάδα.

Τα στήθη των ανυπότακτων Ελλήνων του νότου, έμοιαζαν πλέον με καζάνι που βράζει αναμένοντας την έκρηξη. Μετά το βρετανικό «ΟΥΔΕΠΟΤΕ» το 1954, ο κύβος ερίφθη. Ο ξεσηκωμός για δυναμική διεκδίκηση της λευτεριάς και της εθνικής αξιοπρέπειας ήταν θέμα χρόνου.

Με το εγερτήριο σάλπισμα «’Ή ταν ή επί τας» του αρχηγού Διγενή και τις ευλογίες του Αρχιεπισκόπου, Εθνάρχη Μακαρίου την αυγή της 1ης του Απρίλη του 1955, οι γενναίοι μαχητές της Ε.Ο.Κ.Α., γνήσιοι απόγονοι της στρατιάς των ηρώων του 1821, πήραν τα όπλα και ρίχτηκαν με πρωτοφανή ενθουσιασμό στην πάλη για λευτεριά κι εθνική δικαίωση. Η ελληνική λεβεντοσύνη μεγαλούργησε ξανά στην Ελλάδα του Νότου.

Ο Μαχαιράς και το Δίκωμο έγιναν Κούγκι, ο Αχυρώνας Χάνι της Γραβιάς, οι ιστορικές μάχες στα βουνά και τους κάμπους μύριζαν μπαρούτι του Μαραθώνα, των Θερμοπυλών, της Σαλαμίνας και της Αλαμάνας. Τα παλληκάρια της Κύπρου σύρονταν στις αγχόνες με το χαμόγελο στα χείλη υμνώντας την πανώρια λευτεριά και τραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο. Γνώριζαν ότι η θυσία τους είναι σπόρος που θα φυτρώσει και θα καρποφορήσει.

Δυστυχώς, το αποτέλεσμα του τετραετούς επικού αγώνα δεν ήταν το επιθυμητό.

• Η θυσία των ηρώων και μαρτύρων της κυπριακής Ελευθερίας δεν είχε δικαιωθεί πλήρως.

Η ενσωμάτωση στον εθνικό κορμό μπορεί να μην επιτεύχθηκε, αλλά η υπόδουλη Κύπρος απέκτησε την ανεξαρτησία της με την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως μέλους του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Μόλις τέσσερα χρόνια μετά την κυπριακή Ανεξαρτησία, η δόλια αγγλική επινόηση θαυματούργησε και πάλι σπέρνοντας τη συμφορά και τον θάνατο στα χωριά της Τηλλυρίας με βόμβες ναπάλμ από βρετανοτουρκικά βομβαρδιστικά, φανερώνοντας απροκάλυπτα τα διχοτομικά σχέδια της βρετανοτουρκικής συνομωσίας που βρίσκονταν εν εξελίξει από το 1956 μεσούντος του αγώνα της ΕΟΚΑ.

Δυστυχώς, κραυγαλέες εσωτερικές αδυναμίες, πολιτικές αστοχίες και μυωπικές διπλωματικές προσεγγίσεις της κυπριακής ηγεσίας και των πέριξ πολύχρωμων εξουσιατικών ομάδων, δεν στάθηκαν ικανές, να δουν με ευθυκρισία την επόμενη μέρα και να αποτρέψουν την εθνική τραγωδία του 1974. Στα 47 χρόνια της μετέπειτα πορείας μας, με τις οικονομικές θυσίες του λαού μας, την εθνική ενότητα και την έμπρακτη στήριξη της Ελλάδας, καταφέραμε να πετύχουμε τον στρατηγικό στόχο για ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Δυστυχώς, τα φοβικά σύνδρομα και τα ηττημένα μυαλά των εκάστοτε ηγεσιών Λευκωσίας – Αθήνας δεν θέλησαν να υψώσουν ανάστημα και απέτυχαν να αξιοποιήσουν τον παράγοντα Ευρώπη, υπερασπίζοντας αποφασιστικά τα ζωτικά συμφέρονται και κυριαρχικά δικαιώματα του Ελληνισμού που απειλείται μονίμως από τον νεοθωμανό κουρσάρο.

Έξι κινητήριοι άξονες για ανάταση

Η Κύπρος, σήμερα, βρίσκεται σε φοβερά δεινή θέση τόσο στο χρονίζον κυπριακό ζήτημα όσο και στα εσωτερικά προβλήματα, που άπτονται της ίδιας της βιολογικής κι εθνικής ύπαρξης μας. Το αξιακό μας σύστημα καταρρέει, τα οικονομικά σκάνδαλα κάνουν θραύσεις, οι κρίσιμοι θεσμοί παραπαίουν, η κομματοκρατία μεγαλουργεί, η αξιοπιστία της πολιτικής και των πολιτικών έφθασε στο ναδίρ, πλήττοντας ανεπανόρθωτα το Κράτος Δικαίου. Χιλιάδες νοικοκυριά βρίσκονται σε κατάσταση απελπισίας λόγω της υγειονομικής και οικονομικής κρίσης. Η λαϊκή ομοψυχία είναι ανύπαρκτη και ο κίνδυνος εμφύλιου σπαραγμού ορατός.

Με άλλα λόγια, βαθύ σκοτάδι σκεπάζει τον κυπριακό ουρανό, χωρίς μέχρι τώρα να φαίνεται φώς στην άκρη της σήραγγας. Οι Σταυρετοί της Κυπριακής Λευτεριάς που μας παρακολουθούν από τον Μαχαιρά και τον βουβό Πενταδάκτυλο, από τις αγχόνες και τα φυλακισμένα μνήματα αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν τη θλιβερή μας κατάντια.

Η ιστορική ευθύνη είναι βαριά για όλους μας. Ας σεβαστούμε την Ιστορία, ας διδαχθούμε από τις λαμπρές στιγμές αλλά και από τα λάθη μας, χαράσσοντας μια νέα πορεία για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τους νεοθωμανούς της Άγκυρας και τις όποιες ασύμμετρες απειλές.

Προς τούτο, η αιχμή του δόρατος μας πρέπει να περιστρέφεται γύρω από 5+1 κινητήριους άξονες:

1. Υγιής και εύρωστη οικονομία.
2. Εδραίωση Κράτους Δικαίου.
3. Εθνική ενότητα – λαϊκή ομοψυχία.
4. Ισχυρή άμυνα.
5. Υψηλό αγωνιστικό φρόνημα.
6. Χάραξη μακρόπνοης στρατηγικής για θωράκιση των ζωτικών συμφερόντων του Ελληνισμού από τη Βόρειο Ήπειρο, μέχρι την Θράκη, το Αιγαίο και την Κύπρο.

Μόνο αν γίνουμε σεβαστοί στους φίλους μας και φοβεροί στους εχθρούς μας, μπορούμε να μεγαλουργήσουμε ξανά, κτίζοντας την ισχυρή Ελλάδα, θωρακίζοντας ταυτόχρονα την Κυπριακή Δημοκρατία.

Μεταλαμβάνοντας από το άγιο δισκοπότηρο του αίματος της νεότητας του 1955-59, ανανεώνουμε τον όρκο πως, όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου, θα ανηφορίσουμε ξανά τις ανηφοριές και τα μονοπάτια που παν στην πανώρια λευτεριά. Σε περιόδους γενικότερης οικονομικής και κυρίως ηθικής κρίσης, η υιοθέτηση προτύπων εθνικής συνείδησης και ανιδιοτελούς προσφοράς όπως αποτυπώνονται στις ηρωικές μορφές του Αυξεντίου, του Μάτση, του Καραολή, του Παλληκαρίδη και των ανυπότακτων συναγωνιστών τους, είναι τα μοναδικά αντίδοτα για να ξεπεράσουμε την κρίση και να πορευθούμε ως κυπριακός Ελληνισμός στον δρόμο των εθνικών μας πεπρωμένων.

** Ο Ξενής Χ. Ξενοφώντος είναι δημοσιογράφος, υποψήφιος βουλευτής Κίνημα Αλληλεγγύη

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Ακολουθήστε την Hellas Journal στην NEWS GOOGLE

Το μακρύ χέρι που συντηρεί «εποικοδομητικές» συζητήσεις με την κατοχική Τουρκία