Το πρόβλημα για τις γυναίκες δεν είναι κατά πόσο θα κερδίσουν αλλά κατά πόσο θα αποφασίσουν να τρέξουν!
Ο Δρ. Νικος Αντωνιάδης και η Δρ. Άννα Προκοπίου σε συζήτηση στρογγυλής τραπέζης στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, το 2017. Φωτογραφία: Πανεπιστήμιο Λεύκωσίας
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-Διεθνής Μελέτη του Νίκου Αντωνιάδη, της Ίρις Μοχρ και της Άννας Προκοπίου για τις Γυναίκες
Το 2019, η εκπροσώπηση των γυναικών στα διάφορα σώματα των ΗΠΑ είχε κυμανθεί μεταξύ του 22% και 29% (Κογκρέσο, Γερουσία, τοπικές κυβερνήσεις, κ.λπ.).
Το ποσοστό αυτό είναι πολύ χαμηλότερο από τους άνδρες, τόσο στις επιχειρήσεις όσο και στην πολιτική. Έρευνα του Pew Research Center (2018) κατέδειξε παράλληλα ότι η πλειοψηφία των Αμερικανών πολιτών θεωρεί ότι οι γυναίκες είναι πιο “συμπονετικές και ευσυνείδητες” από τους άντρες, “συμβιβάζονται πιο εύκολα” και “υποστηρίζουν αποτελεσματικά τις πεποιθήσεις τους”.
Με βάση τα πιο πάνω στοιχεία, και βλέποντας το μεγάλο κενό που υπάρχει στην εκπροσώπηση των γυναικών στην πολιτική, το 2017, ο συμπατριώτης μας Δρ. Νίκος Αντωνιάδης, καθηγητής Επικοινωνίας, Στρατηγικής και Πολιτικού Μάρκετινγκ στο Πανεπιστήμιο St. John’s της Νέας Υόρκης, και συνεργάτης της Hellas Journal, προχώρησε στην λήψη δείγματος από άντρες και γυναίκες πολιτικούς στις ΗΠΑ, με στόχο να απαντηθούν βασικά ερωτήματα όπως:
Είναι οι γυναίκες πολιτικοί πιο ικανές από τους άνδρες, όπως φαίνεται στην υπό αναφορά έρευνα του Pew Research Center (2018); Εάν ναι, ποιες είναι αυτές οι “ικανότητες” που δίνουν στις γυναίκες πολιτικούς αυτό το πλεονέκτημα;
Δεδομένου ότι οι ΗΠΑ αποτελούν βασικό “παίκτη” της διεθνούς πολιτικής σκηνής, η υπό αναφορά έρευνα πραγματοποιήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες μεταξύ Αμερικανών εκλεγμένων πολιτικών, αντρών και γυναικών.
Παράλληλα, με τη συνεργασία της Δρ. Ίρις Μοχρ του Πανεπιστημίου St. John’s και της Δρ. Άννας Προκοπίου, του Πανεπιστημίου Λευκωσίας οι ερευνητές ανέλυσαν τα αποτελέσματα συσχετίζοντας τα με άλλους παράγοντες που αφορούν τις ικανότητες αντρών και γυναικών στην πολιτική. Να σημειωθεί ότι, η υπό αναφορά μελέτη έχει ήδη εγκριθεί για δημοσίευση στο Αμερικάνικο Ακαδημαϊκό Περιοδικό “Journal of International Women’s Studies”.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, και με βάση πάντα τα αποτελέσματα της μελέτης τους, σε αντίθεση με τους Αμερικάνους άνδρες εκλεγμένους πολιτικούς, “η ικανότητα των γυναικών πολιτικών να χτίζουν πολιτικές προτάσεις επικεντρωμένες στον Άνθρωπο έχει ισχυρή θετική επίδραση σε θέματα “Ηγεσίας” (Leadership), με τις γυναίκες πολιτικούς να φαίνεται ξεκάθαρα (στατιστικά) ότι έχουν την ικανότητα να εκπονούν πολιτικές προτάσεις προς όφελος της κοινωνίας” (σε αντίθεση με τους άντρες πολιτικούς).
Η μελέτη επιβεβαιώνει τα ευρήματα της έρευνας του Pew Research Center (2018) ότι “οι γυναίκες είναι πιο συμπονετικές και ευσυνείδητες από τους άνδρες” και ότι “οι γυναίκες είναι πιο ικανές στο να συμβιβάζονται” αλλά και να “υποστηρίζουν αποτελεσματικά αυτά που πιστεύουν”.
Πέραν των σημαντικών ευρημάτων τους, οι ερευνητές αναφέρουν ότι η εκπροσώπηση των φύλων είναι διαφορετική στον Καναδά. Για παράδειγμα, το 1955 η Ann Shipley έγινε η πρώτη γυναίκα στην ιστορία του Καναδά που παρουσίασε επίσημη πρόταση στην “ομιλία του θρόνου.
Τριάντα οκτώ χρόνια αργότερα, στις εκλογές του 1993, οι Προοδευτικοί-Συντηρητικοί πέτυχαν την ισότητα των φύλων στην εκλεγμένη ομάδα τους. Πιο πρόσφατα, ο αριθμός των νέων υποψηφίων για τις εκλογές του 2015 ανήλθε στο 42% για τις γυναίκες, ενώ 145 γυναίκες αποτέλεσαν το μεγαλύτερο αριθμό γυναικών υποψηφίων που υπήρξε ποτέ από ένα πολιτικό κόμμα σε ομοσπονδιακές εκλογές.
Ωστόσο, τα καναδικά πολιτικά κόμματα αντιμετώπισαν συχνά δυσκολίες για να αυξήσουν τον αριθμό των γυναικών που είναι έτοιμες να μπουν στο Κοινοβούλιο. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι οι γυναίκες ενδέχεται να διστάζουν να τρέξουν για το κοινοβούλιο λόγω της “αντιξοότητας” και της “μαχητικής” φύσης της εργασίας.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι κόμματα που εφαρμόζουν πιο ενεργές στρατηγικές συχνά κινδυνεύουν να επικριθούν ως “αντιδημοκρατικά”. Το ίδιο ισχύει και στις ΗΠΑ, το πρόβλημα για τις γυναίκες δεν είναι κατά πόσον θα κερδίσουν αλλά κατά πόσον θα αποφασίσουν να τρέξουν στις εκλογές!
Αν και οι γυναίκες μπορεί να εξακολουθούν να διστάζουν να τρέξουν για την εκλογή τους στα διάφορα σώματα, οι ερευνητές υποστηρίχουν ότι οι κυβερνήσεις και τα πολιτικά κόμματα οφείλουν να εφαρμόσουν πιο δραστήριες και πολύ περισσότερο “ενθαρρυντικές” στρατηγικές για τη συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική σκηνή. Επιβεβαιώνοντας τους New York Times (2016), η παρούσα μελέτη σημειώνει με έμφαση ότι “το πρόβλημα για τις γυναίκες δεν είναι κατά πόσο θα κερδίσουν αλλά κατά πόσο θα αποφασίσουν να τρέξουν”!
Βιβλιογραφία:
Antoniades (2018; 2019; 2020), Cool (2019), Haynie, (2017), The New York Times (2016), Κοινοβούλιο του Καναδά (2015), Globe and Mail (1981).
Συνεπή στάση της ΕΕ απέναντι στην Τουρκία, ζητά ο καγκελάριος της Αυστρίας Σεμπάστιαν Κουρτς