Ο τέως Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εξωτερικών, Πρέσβης κ. Τάσος Τζιωνής, ΓΤΠ, ΧΡ.ΑΒΡΑΑΜΙΔΗΣ
Είναι… αμάρτημα σε αυτόν τον τόπο να διατυπώνεται άλλη άποψη, διαφορετική προσέγγιση. Δεν επιτρέπεται να ταράξουν τα λιμνάζοντα νερά, καθώς η αδιέξοδη πορεία στο Κυπριακό βολεύει και φέρνει πιο κοντά σε μια συμφωνημένη διχοτόμηση, που θα βαπτιστεί, σύμφωνα με τις ανάγκες της πρωτοβουλίας, κάτι μεταξύ αποκεντρωμένης, χαλαρής ή διαλυμένης ομοσπονδίας.
Μία φόρμουλα, η οποία ως φαίνεται δεν ενοχλεί τους οπαδούς της όποιας λύσης.
Η συνέντευξη του πρέσβη, τέως γενικού διευθυντή του υπουργείου Εξωτερικών, Τάσου Τζιωνή, ως αναμενόταν προκαλεί συζητήσεις αλλά και αντιδράσεις. Η συνέντευξη, όπως αναφέρθηκε, προκάλεσε «έκπληξη», επειδή ο πρέσβης εσχάτως συμμετέχει στη διαπραγματευτική ομάδα. Δικαιούνται, δηλαδή, να δίνουν συνεντεύξεις οι Μαυρογιάννης, Κασουλίδης, Τσιελεπής, αλλά δεν μπορεί ο Τάσος Τζιωνής;
Προφανώς και όλοι δικαιούνται. Υπήρξαν και αντιδράσεις, της γνωστής προσέγγισης, που η άλλη άποψη δεν δικαιούνται να εκφραστεί και επιστρατεύθηκαν αρθρογραφικά και ακραίοι χαρακτηρισμοί. Οι περιπτώσεις αυτές δεν αντιμετωπίζονται με πολιτικούς όρους. Την ίδια ώρα, το περιεχόμενο της συνέντευξης απασχόλησε (γιατί άραγε;) και το Εθνικό Συμβούλιο!
Στην επικείμενη άτυπη Πενταμερή Διάσκεψη, η κατοχική Τουρκία έχει καταφέρει να βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα, η «διαφορά» των δύο πλευρών: Η αξίωση για λύση δύο κρατών, που θέτει η Άγκυρα και της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, που είναι η «σημαία» της ελληνικής πλευράς και συνιστά τον «οδυνηρό συμβιβασμό», όπως χαρακτηριζόταν για χρόνια στην πολιτική αργκό.
Οι διαχειριστές του Κυπριακού και τα εξαπτέρυγα τους έχουν καταφέρει να αναζητείται η «μέση οδός». Οι διαχειριστές του Κυπριακού έχουν… πετύχει κι αυτό, να αναδειχθεί, δηλαδή, το ζήτημα της πολιτικής ισότητας (αυτής που συζητείται τώρα και όχι εκείνη που έγινε αποδεκτή) στο κυρίαρχο θέμα.
Ο Βρετανός Πρωθυπουργός, Μπόρις Τζόνσον, σε συνέντευξή του στα «Νέα» των Αθηνών, την περασμένη Παρασκευή, ως ο διευθυντής της ορχήστρας του παρασκηνίου, έδωσε το στίγμα για το τι μέλλει γενέσθαι. Ξεκινώντας με γενικές, επαναλαμβανόμενες αναφορές, έφθασε και στο διά ταύτα:
Το τι θέλει η Τουρκία, έχει εκφρασθεί και δημόσια. Από τον Ερντογάν, τον Τσαβούσογλου, τον εγκάθετο της στα κατεχόμενα, Ερσίν Τατάρ. Η κατοχική Τουρκία το διαμηνύει παντού πως το τελικό καθεστώς σχέσεων των δύο κοινοτήτων θα βασίζεται σε δύο κυρίαρχα κράτη με ισότιμο διεθνές καθεστώς, τα οποία θα συνεργάζονται. Κι αυτά είναι μιας ανάγνωσης και δεν χρειάζονται εποικοδομητικές ασάφειες για να ερμηνευθούν.
Συνεπώς, τα μηνύματα είναι ξεκάθαρα και διευκολύνονται όταν οι εθελοτυφλούντες δεν μπορούν να δουν την πραγματικότητα και το νήμα, το οποίο ξετυλίγεται. Την ίδια ώρα, πυροβολείται και η άλλη άποψη. Γιατί δεν ακούνε, δεν συζητούν, ακολουθούν την πεπατημένη, που οδηγεί σε συμφωνημένη διχοτόμηση.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Σε σχέση με τη συνέντευξη Τζιωνή: Όταν αντί επιχειρημάτων επιστρατεύονται χαρακτηρισμοί επιβεβαιώνεται η γύμνια, η έλλειψη πολιτικής. Όταν, ωστόσο, χαρακτηρίζεται «ραμολί» ένας σχεδόν συνομήλικος, το πρόβλημα δεν είναι πολιτικό, άποψης, ή παλιμπαιδισμού, αλλά ζήτημα που πρέπει να απασχολήσει τους ειδικούς. Εμείς δεν μπορούμε να βοηθήσουμε.