Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης στην Αθηένου. ΓΤΠ, ΣT. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
Προλαβαίνω τον καταιγισμό των δηλώσεων και των ανακοινώσεων για το έπος της ΕΟΚΑ. Πριν αρχίσουν οι επαναλαμβανόμενες βαρύγδουπες ανακοινώσεις για τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, που θυμούνται την επανάσταση μόνο επετειακά για να εκδίδουν διακηρύξεις. Να κρύβονται πίσω από τους αγωνιστές και τις πράξεις τους.
Σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχουν αναστολές να χρησιμοποιούνται από κάποιους, για την προσωπική τους πολιτική ατζέντα, οι ήρωες, όσοι θυσίασαν τη ζωή τους για ένα όραμα. Δεν υπάρχει, για κάποιους, αναστολές, να χρησιμοποιούν τις επετείους για να «ξεπλένονται» οι ίδιοι. Να παρουσιαστούν- φευ- συνεχιστές του αγώνος.
Θα έπρεπε ημέρες επετειακές να επικρατεί σιωπητήριο. Γιατί όχι μόνο ο αγώνας δεν δικαιώθηκε, αλλά πήρε προ πολλού τον λανθασμένο δρόμο. Μια άλλη πορεία, που αποδεικνύεται λανθασμένη και εν πολλοίς καταστροφική. Πρέπει να επικρατεί σιωπητήριο γιατί οι απόγονοι δεν είναι αντάξιοι των προγόνων. Γιατί η διαχείριση της επανάστασης του 1955 οδηγήθηκε σε μια κολοβωμένη ανεξαρτησία, εξαρτώμενη από τρίτους.
Ήταν 1η Απριλίου 1955. Δεν κατάλαβαν τι έκαναν τότε; Δεν συνειδητοποιούσαν με ποιόν θα πολεμούσαν; Προφανώς και δεν υπήρχαν αναλυτές γεωπολιτικής, κανείς δεν γνώριζε καλά ( ή σχεδόν καθόλου) το διεθνές περιβάλλον. Γνώριζαν, όμως, ότι η ελευθερία και αξιοπρέπεια περνά μέσα από αγώνα, την ένοπλη αντίσταση.
Πώς η επιλογή ήταν ελευθερία ή συνέχιση της κατοχής (τρίτος δρόμος δεν υπήρχε). Και αναμετρήθηκαν με την αποικιακή δύναμη. Για την αυτοδιάθεση- ένωση. Πολέμησαν για την Ελλάδα και την αποτίναξη από την σκλαβιά. Όλα αυτά φαντάζουν μακρινά και ξένα. Ακούγονται σαν μια ιστορία, που δεν αφορά το σήμερα, το πρόσφατο παρελθόν.
Η λέξη ελευθερία είναι σήμερα διαπραγματεύσιμη. Όπως και η πατρίδα. Η ατζέντα έχει αλλάξει. Άλλαξαν τα δεδομένα, η εποχή. Κάποια ζητήματα, όμως, δεν αλλάζουν ποτέ. Όπως η ελευθερία και η αξιοπρέπεια. Εκείνος ο αγώνας δεν δικαιώθηκε γιατί η κατάληξη του δεν είχε σχέση με τους στόχους και τα οράματα.
Δεν δικαιώθηκαν οι θυσίες των πεσόντων. Η ανεξαρτησία, που δεν ήταν ο αρχικός στόχος, ήταν εξαρτώμενη. Η πορεία της χώρας εξαρτάτο από τη Βρετανία, την Τουρκία και ενίοτε από την Ελλάδα, κυβερνήσεις της οποίας στέκονταν- κατά περιόδους- σε ξένα δεκανίκια. Η χούντα, άλλωστε, με τους εδώ ανεγκέφαλους της ΕΟΚΑ Β΄, έδωσαν την καταστροφική βολή το 1974 στην Κύπρο.
Η δικαίωση περνά μέσα από την απαλλαγή από την ξένη εξάρτηση. Την τουρκική κατοχή και τα μετααποικιακά κατάλοιπα, που θέλουν να «μοιράζουν» και παιχνίδι. Το περί χρημάτων, περί πύργων, που είναι το νέο αφήγημα δεν μπορεί να έχει σχέση με εκείνον τον αγώνα. Ούτε και με τον μέλλον της Κύπρου.