Πόλεμος για τον Nord Stream 2: Ο ρωσικός αγωγός φυσικού αερίου σπέρνει διαφωνίες στην Ευρώπη
Ακτιβιστές διαμαρτύρονται εναντίον του ρωσικού αγωγού Nord Stram 2, στο Βερολίνο. EPA, HAYOUNG JEON
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ακροδεξιοί και ακροαριστεροί στη Γερμανία συμπίπτουν: Επιστροφή στο ρωσικό φυσικό αέριο λόγω απωλειών στο ΑΕΠ- Βιομήχανοι και αναλυτές ενίστανται και απορρίπουν τη στροφή
Η μάχη της Χριστιάνας εναντίον της Ντόρας Μπακογιάννη για το Κόσοβο και την Κύπρο: Απαράδεκτη απόφαση, ανοίγει ο ασκός του Αιόλου και για τη Μεγαλόνησο
Με αφορμή τα περί συμφωνίας τον Αύγουστο του 2020, του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Olaf Scholz (SPD), με τον Αμερικανό ομόλογό του ως προς τον αγωγό Nord Stream 2, που είδαν το φώς της επικαιρότητας, η εφημερίδα Le Monde αναφέρεται στα όσα διαδραματίζονται γύρω από τον αγωγό εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σημειώνεται ότι παρόλο που οι εργασίες για τη λειτουργία του Nord Stream 2 συνεχίστηκαν τον Δεκέμβριο, ορισμένοι στην Ευρώπη είναι πλέον πεπεισμένοι, ότι η αμερικανική πίεση θα αποτρέψει την ολοκλήρωση του έργου ή, σε κάθε περίπτωση, την έναρξη λειτουργίας του αγωγού.
«Ένα άνευ προηγουμένου μπλοκάρισμα. Οι Ρώσοι μπορεί να καταφέρουν να ολοκληρώσουν το έργο, αλλά ο αγωγός θα παραμείνει άδειος και αχρησιμοποίητος. Τα μεγάλα έργα ενέχουν κινδύνους και οι εταιρείες που τα χρηματοδοτούν το γνωρίζουν», υποστηρίζει ο διευθυντής του ενεργειακού κέντρου του Γαλλικού Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων (IFRI), Marc-Antoine Eyl-Mazzega, με τις ευρωπαϊκές εταιρείες που εμπλέκονται στο έργο να μη κρύβουν την ενόχλησή τους.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, στις Βρυξέλλες, συζητείται πλέον το συμφέρον των υποδομών φυσικού αερίου, καθώς στις διαπραγματεύσεις για την «Πράσινη Συμφωνία», αρκετές πολιτικές ομάδες ζήτησαν τον τερματισμό των επενδύσεων σε αγωγούς φυσικού αερίου, και μόνο η ριζοσπαστική αριστερά και η Ρωσόφιλη ακροδεξιά υποστηρίζουν ανοιχτά το Nord Stream 2, με τον Werner Hoyer, τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, να εκτιμά, στα τέλη Ιανουαρίου, ότι, «απλά, το αέριο έχει τελειώσει».
Επισημαίνεται η άρνηση του Βερολίνου να άρει την υποστήριξή του στο έργο του αγωγού Nord Stream 2, το οποίο, με εξαίρεση τους Πράσινους και μερικά μέλη της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU), στηρίζεται από όλες τις γερμανικές πολιτικές δυνάμεις.
Υπογραμμίζεται, ότι μετά από χρόνια επιμονής στο καθαρά οικονομικό συμφέρον του έργου, η Γερμανία τονίζει όλο και περισσότερο τη γεωπολιτική της διάσταση. Παράδειγμα οι δηλώσεις του Προέδρου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας, ο Frank-Walter Steinmeier, ο οποίος πρόσφατα αναφέρθηκε στα εκατομμύρια των Σοβιετικών που πέθαναν κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου για να υπερασπιστούν αυτό το έργο ως «μία από τις τελευταίες γέφυρες μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης».
Ωστόσο, τα λόγια του κ. Steinmeier, πρώην επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Καγκελαρίας υπό τον Gerhard Schröder, επιβεβαίωσαν για άλλη μια φορά την αποφασιστικότητα των Γερμανών αξιωματούχων σε αυτό το έργο.
Τα κράτη της Βαλτικής και η Σλοβακία – που από την πλευρά τους κινδυνεύουν να χάσουν πολύτιμα δικαιώματα διαμετακόμισης – εξέφρασαν επίσης τη διαφωνία τους, αλλά η πιο ανυπόμονη χώρα είναι αναμφίβολα η Δανία, με το κονσόρτσιουμ να διερωτάται, αν «η στάση των Δανών συνδέεται με την αμερικανική πίεση;»
Η θέση της Γαλλίας είναι διφορούμενη. Αρχικά, υπερασπίστηκε το έργο αδύναμα, χωρίς να το κάνει κεντρικό θέμα, με την γαλλική προεδρία να θεωρεί, ότι ήταν ουσιαστικά μια «γερμανική υπόθεση».
Στη συνέχεια, ο Emmanuel Macron φάνηκε να αλλάζει πορεία το Καλοκαίρι του 2020 δηλώνοντας: «Δεν νομίζω, ότι η προσέγγιση που πρέπει να ακολουθήσουμε απέναντι στη Ρωσία διέπεται από αφέλεια, αλλά δεν νομίζω, ότι πρέπει να τροφοδοτήσει την αύξηση της εξάρτησής μας, γεγονός που συνέβαλε πάντα στις επιφυλάξεις μου για το έργο Nord Stream 2. Η Καγκελάριος [Άγγελα Μέρκελ] το γνωρίζει αυτό».
Η υπόθεση Navalny εμβάθυνε το χάσμα, με τον Υφυπουργό Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Clément Beaune να δηλώνει, στις αρχές Φεβρουαρίου, ότι η εγκατάλειψη του έργου ήταν «επιλογή» για την αύξηση της πίεσης στη Μόσχα, και τον Υπουργό Εξωτερικών Jean-Yves Le Drian, να το ανατρέπει, διαχωρίζοντας τις σχέσεις με τη Ρωσία από το ενεργειακό ζήτημα, δηλώνοντας, ότι «δεν πρέπει να συγχέουμε τα θέματα. Έχουμε μια συζήτηση με τους Γερμανούς για το Nord Stream, αλλά αφορά κυρίως τα ζητήματα της ευρωπαϊκής ενεργειακής κυριαρχίας».
Στη Μόσχα, η εικόνα μιας διχοτομημένης Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πάντα αιτία χαράς … εκτός αν τίθεται ζήτημα για έργο άμεσου ενδιαφέροντος για αυτήν. Η Μόσχα το επαναλαμβάνει σαν μάντρα: το έργο πράγματι θα ολοκληρωθεί. Αυτό δήλωσε και πάλι ο κ. Poutine στα μέσα Δεκεμβρίου και το ίδιο τόνισε ο Ρώσος υπουργός Ενέργειας Alexandre Novak, στα μέσα Φεβρουαρίου.
Ωστόσο, αυτή η διαβεβαίωση δεν τυγχάνει ομοφωνίας. Ο Mikhail Kroutikhine, ειδικός στη συμβουλευτική εταιρεία RusEnergy, πιστεύει, ότι οι κυρώσεις που έχουν επιβληθεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες καθιστούν αδύνατη την ολοκλήρωση του έργου, και ιδίως το τμήμα που απομένει να κατασκευαστεί σε βαθιά ύδατα, που είναι και ειδικότερα στόχος της Ουάσινγκτον.
Ένας άλλος ειδικός, ο Igor Iouchkov,, αναλυτής του Εθνικού Ταμείου Ενεργειακής Ασφάλειας, περιέγραψε πρόσφατα σε συνέντευξή του στη ρωσική εφημερίδα Moskovsky Komsomolets τις προσπάθειες της Μόσχας να καταγράψει σκάφη που χρησιμοποιήθηκαν για λογαριασμό εταιρειών ευκολίας. Αυτοί οι ελιγμοί θα επιτρέψουν επίσης την παράκαμψη μέρους των αντιμονοπωλιακών κανονισμών, που απαιτούνται από τις Βρυξέλλες.
Ο Nicu Popescu, διευθυντής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων, θεωρεί την εγκατάλειψη του Nord Stream 2 ως αναγκαιότητα για τους Ευρωπαίους, εάν σκοπεύουν να επιτύχουν μια αλλαγή πορείας στις σχέσεις τους με τις ρωσικές αρχές.
Ένα στοίχημα που πρέπει να επιχειρήσουν, ίσως, οι 27, σε αναζήτηση πάντα ενός σχεδίου, ικανού να αντιμετωπίσει τις ρωσικές απειλές και τις πιέσεις, διατηρώντας ταυτόχρονα το «κανάλι διαλόγου» με αυτόν τον μεγάλο γείτονα, που όλο και περισσότερο φαίνεται να θέλει να αρπάζει.
ΠΗΓΗ: Nord Stream 2, le gazoduc russe qui sème la zizanie en Europe
Le Monde Jean-Pierre Stroobants , Faustine Vincent , Benoît Vitkine , Nabil Wakim et Thomas Wieder
Είναι ένα σοβαρό θέμα: Ο αυτοπυρπολισμός Αφγανής λόγω της καθυστέρησης αναχώρησής της στη Γερμανία