Η Ελληνική Οικονομία την επόμενη ημέρα: Ένας μεγάλος εφιάλτης με πρωταγωνιστή το χρέος…
File Photo: Ο υπουργός Oικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας. ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΡΩΝΗΣ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο μεγαλύτερος φόβος όλων των οικονομιών και ιδιαίτερα των πιο αδύναμων είναι η εκτόξευση του δημόσιου και του ιδιωτικού χρέους, το οποίο με την “βοήθεια” της πανδημίας έχει σπάσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ σε σχέση με το ΑΕΠ.
Από την άλλη το αυστηρό lockdown που επικρατεί και θα συνεχίσει ίσως μέχρι τα τέλη Μαρτίου, κοστίζει στην Ελληνική οικονομία 3 δις ανά μήνα, με τα 750 εκατ. να είναι το κόστος για το λιανεμπόριο.
Το χρέος όμως είναι εδώ και για άλλη μια φορά απειλεί την χώρα μας, όχι απλά με μια επιβράδυνση της ανάπτυξης, αλλά και με νέα αυστηρά οικονομικά μέτρα μετά το πέρας την πανδημίας. Οι προτάσεις που υπάρχουν στο τραπέζι είναι πολλές όσον αφορά το χρέος και έρχονται από διάφορες κατευθύνσεις.
Εντός της Ε.Ε. πρόσφατα υπήρξε η γνώμη κορυφαίων οικονομολόγων που θέλει μια διαγραφή χρέους με σκοπό την ελάφρυνση των οικονομιών που θα έχει ως αποτέλεσμα και την επιτάχυνση της ανάκαμψης, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. Όμως η ΕΚΤ διακρατεί χρέος ύψους 2,5 τρις ευρώ και δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένη να προχωρήσει σε οποιαδήποτε διαγραφή.
Με μια πρώτη ματιά η διαδικασία <κουρέματος> χρέους αρχικά φαίνεται αδιανόητη, όμως ίσως τελικά να μην είναι και τόσο, τουλάχιστον όσον αφορά το χρέος που δημιουργήθηκε μέσα στην πανδημία, που για την Ελλάδα υπολογίζεται πως θα φτάσει τα 60 δις.
- Διαγραφή ή κάποια μέση λύση;
To ερώτημα που απασχολεί κορυφαίους οικονομολόγους εντός και εκτός συνόρων, είναι για το αν θα πρέπει να υπάρξει μια διαγραφή χρέους ή αν πρέπει να βρεθεί μια ενδιάμεση λύση.
Ως γνωστόν οι χώρες που είναι ήδη υπερχρεωμένες και έχουν ευάλωτο τραπεζικό σύστημα, όπως η Ελλάδα, θα πιεστούν περισσότερο από άλλες για να διαχειριστούν όχι μόνο το δημόσιο χρέος τους, αλλά για να βρουν λύσεις και για το ιδιωτικό. Η μελλοντική διαχείριση του άλλωστε παίρνει τεράστιες διαστάσεις και απειλεί την χώρα μας με μια νέα βύθιση που συνδυάζεται με μια υπονόμευση της προοπτικής για μια βιώσιμη ανάπτυξη.
Όπως έχει προαναφερθεί άλλωστε και παραπάνω, προς το παρών φαίνεται αδιανόητο να συμφωνήσει η ΕΚΤ και η Γερμανία σε μια τέτοια ενέργεια. Το βαρίδι του χρέους όμως πρέπει να λυθεί γιατί επηρεάζει αρχικά την ανάπτυξη και κατ’ επέκταση τις επιχειρήσεις και τον απλό κόσμο. Εκτός αυτού βέβαια έχουμε και σημάδια πληθωρισμού που ίσως να περιπλέξουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση.
- Διαγραφή χρέους
Πολλοί οικονομολόγοι ισχυρίζονται ίσως και ορθά ότι μια διαγραφή ακόμα και αν ήταν σε αμοιβαία συνεννόηση μεταξύ Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και Κρατώ μελών, μακροπρόθεσμα θα έπληττε την αξιοπιστία των πιο αδύναμων κρατών, αντί να την ενίσχυε. Αυτό θα συνέβαινε γιατί μπορεί το χρέος να μειώνεται κατευθείαν, αλλά η πρόσβαση σε Ιδιωτικά κεφάλαια μακροπρόθεσμα θα ήταν πολύ δύσκολη και σίγουρα θα είχε μεγαλύτερο κόστος.
Τα αποτελέσματα των Οίκων αξιολόγησης θα ήταν πλέον διαφορετικά, καθώς θα λάμβαναν και αυτό υπόψιν. Σκεφτείτε τα επιτόκια των ομολόγων να αυξάνονταν. Αυτόματα ο δανεισμός θα γινόταν πιο ακριβός. Ποιον θα επηρέαζε κάτι τέτοιο? Φυσικά τις επιχειρήσεις και τελικά τον καταναλωτή. Τα προϊόντα τελικά θα γίνονταν πιο ακριβά για τον πολίτη κάτι το οποίο θα είχε άμεσο αρνητικό αντίκτυπο στην ήδη επιβαρυμένη “τσέπη” του.
Αν εμβαθύνουμε και άλλο ίσως εκτός ενός ακριβότερου δανεισμού, δούμε και σημάδια μείωσης της παραγωγής. Ίσως τελικά μια τέτοια ενέργεια αν το δούμε από μια διαφορετική οπτική γωνία να μην συνέφερε την χώρα μας και μια τέτοια πρακτική να μας γυρίσει αρκετά χρόνια πίσω και τελικά αντί για μακροπρόθεσμη ανάπτυξη, να δημιουργήσει ύφεση.
- Ενδιάμεση λύση
Κάποια ενδιάμεση λύση δεν υποστηρίζει φυσικά μια διαγραφή του ήδη υπάρχοντος χρέους, ούτε κάποιο έστω κούρεμα στο χρέος που δημιουργήθηκε και συνεχίζει να δημιουργείται στα Κράτη-μέλη εξαιτίας της επιδημιολογικής κρίσης. Οι οπαδοί της ενδιάμεσης λύσης είναι κυρίως οι Ιταλοί και ο νέος Πρωθυπουργός της Ιταλίας, Μάριο Ντράγκι.
Οι γείτονες μας παρατηρούν ένα “φως στο τούνελ” με την σωστή αξιοποίηση των πόρων της ΕΕ. Η αλήθεια είναι όπως έχουμε επισημάνει και σε προηγούμενα άρθρα ότι για την Ελλάδα συγκεκριμένα το Ταμείο Ανάπτυξης αποτελεί μια μεγάλη ευκαιρία. Τα κεφάλαια θα πρέπει να αξιοποιηθούν σωστά και με τέτοιο τρόπο ώστε η κρίση να μετατραπεί σε ευκαιρία για το μέλλον, ενώ σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μείνουν αναξιοποίητα.
Ακόμα το πρόγραμμα αγοράς στοιχείων ενεργητικού λόγο της πανδημίας (PEPP), έχει απορροφήσει μεγάλο κομμάτι του “ελεύθερου” χρέους. Άξιο να αναφερθεί είναι το γεγονός ότι το πρόγραμμα PEPP της ΕΚΤ μέχρι το τέλος του 2021 θα έχει αγοράσει το 40% των Ελληνικών ομολόγων, ενώ ταυτόχρονα οι μεγάλοι “παίκτες” συνεχίζουν και αγοράζουν και όπως φαίνεται δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στην χώρα μας με τα χαμηλά επιτόκια.
Και ερχόμαστε λοιπόν στην χρονιά ορόσημο για το Ελληνικό δημόσιο χρέος που είναι το 2032, όπου τότε λήγει η περίοδος χάριτος από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για τα δάνεια ύψους 100 δις και έκτοτε ξεκινάει η αποπληρωμή τοκοχρεολυσίων. Η προοπτική εν τέλη όμως δεν είναι κακή, αντιθέτως είναι ενθαρρυντική, μόνο σε περίπτωση βέβαια που όμως λέμε συχνά το μεγάλο στοίχημα του Ταμείου Ανάπτυξης δεν χαθεί.
Σε περίπτωση που τα κεφάλαια κινηθούν στην σωστή κατεύθυνση και η συνολική αξιοποίηση των πόρων γίνει σωστά και με τακτική, τότε ως χώρα δεν έχουμε πολλά να φοβόμαστε από την <βόμβα> του χρέους, γιατί είναι αποκλειστικά στο χέρι μας να την “απενεργοποιήσουμε”.
*Φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, στο τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ
Ακολουθήστε το Hellas Journal στο NEWS GOOGLE
Η πανδημία κτύπησε άγρια τον επιχειρηματικό κόσμο της Ελλάδας: Ποια θα είναι η επόμενη ημέρα…