Δύο κράτη στην Κύπρο; Γιατί όχι ένα ενιαίο κράτος που θα στεγάσει όλους τους Κύπριους;
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης σε συνάντηση με τον Ύπατο Εκπρόσωπο για την Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας της ΕΕ κ. Josep Borrell, στο Προεδρικό Μέγαρο, Λευκωσία, 05 Μαρτίου 2021. ΓΤΠ, Σ. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΛΛΙΣ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Στα τέλη του επόμενου μήνα θα διεξαχθεί στη Γενεύη η άτυπη πενταμερής διάσκεψη για το Κυπριακό, σε μια περίοδο κατά την οποία το σκηνικό στις ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν είναι το καλύτερο και η κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή παραμένει τεταμένη.
Σκοπός της συνάντησης είναι, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Εθνη, «να προσδιοριστεί αν υπάρχει κοινό έδαφος για να διαπραγματευθούν τα μέρη μια διαρκή λύση του κυπριακού προβλήματος, εντός ενός προβλεπτού ορίζοντα».
Οι Τούρκοι προσέρχονται με αίτημα τη δημιουργία δύο κρατών στο πλαίσιο μιας πολύ χαλαρής συνομοσπονδίας. Δηλώνουν, δε, με ηχηρό τρόπο, ότι μόνον αυτή η λύση βρίσκεται πλέον στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
- Η προσέγγιση αυτή απέχει πολύ από την πάγια θέση όχι της Ελλάδας ή της Κύπρου, αλλά του ΟΗΕ και όλων όσοι ασχολούνται ή έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα υπέρ μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας.
Ωστόσο, η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί. Η διεθνής κοινότητα επιθυμεί να υπάρξει πρόοδος και δεν θεωρεί πως ακόμη και μαξιμαλιστικές θέσεις πρέπει να αποτελέσουν εμπόδιο.
Για δεκαετίες, διαδοχικές κυβερνήσεις στη Λευκωσία έχουν υποστηρίξει τη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, όχι απαραιτήτως επειδή τη θεωρούσαν ως την ιδεατή ή επιθυμητή λύση, αλλά διότι την έβλεπαν ως έναν έντιμο, αλλά και εφικτό συμβιβασμό.
Εάν όμως η τουρκική πλευρά απομακρύνεται από τον σταθερό στόχο δεκαετιών για τη δημιουργία μιας ομοσπονδίας, τότε μπορεί κάποιος να φαντασθεί την ελληνική πλευρά να προσέρχεται στη διάσκεψη του Απριλίου προβάλλοντας ως ζητούμενο τη δημιουργία μιας Κυπριακής Δημοκρατίας ενιαίας και όχι ομοσπονδίας, χωρίς «ζώνες», όπου κάθε πολίτης θα έχει μία ψήφο και όπου, φυσικά, τα δικαιώματα της σημαντικής αριθμητικά τουρκοκυπριακής μειονότητας θα γίνονται απολύτως σεβαστά, μαζί με αυτά και των τριών άλλων, πολύ μικρότερων πληθυσμιακά, μειονοτήτων που ζουν στο νησί, των Μαρωνιτών, Αρμενίων και Λατίνων.
Η αποδοχή εκ μέρους της ελληνικής πλευράς της πολιτικής ισότητας φαίνεται να έχει παρερμηνευθεί σε σημείο βάναυσης παραβίασης των δικαιωμάτων της συντριπτικής πλειονότητας των κατοίκων της Μεγαλονήσου, της κοινής λογικής, αλλά και της προοπτικής επίτευξης μιας λύσης που θα είναι λειτουργική στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Μια τέτοια πρόταση για μια Κύπρο ως ενιαίο και όχι ομόσπονδο κράτος προφανώς δεν θα γίνει αποδεκτή από τους Τούρκους, καθώς απέχει από το πνεύμα των συμφωνιών κορυφής ’77 και ’79.
- Ωστόσο, θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί ότι αυτή η μορφή λύσης θα ήταν προτιμητέα από τη διεθνή κοινότητα, και ακόμη περισσότερο την ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση, τόσο από άποψη δημοκρατίας όσο και από αυτή της ενδοευρωπαϊκής λειτουργικότητας.
Σε κάθε περίπτωση, αν κάποιοι σπεύσουν να απορρίψουν αυτή τη θέση ως μαξιμαλιστική ή ακόμη και άτοπη, τότε πώς αποδέχονται την απαίτηση της τουρκικής πλευράς περί δύο κρατών ως σημείο εκκίνησης;
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.