Το σύστημα υμνεί τον αποτυχημένο Μάριο: Η κατάρρευση της Ελλάδας και οι ευθύνες του Ντράγκι
Ο Μάριο Ντράγκι, εξέρχεται της οικίας του στη Ρώμη. EPA, ANGELO CARCONI
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
«Τον Μάρτιο του 2015, η Ελλάδα θα μπορούσε ακόμη να σωθεί εν μέρει. Εάν αυτό δεν συνέβη, είναι ευθύνη του Μάριο Ντράγκι”.
Τα παραπάνω αναφέρονται στην ιστοσελίδα lantidiplomatico.it από τον Antonio di Siena. Η αναφορά γίνεται και στο βιβλίο του, «Memorandum.Una moderna tragedia Greca».
Σημειώνονται τα εξής:
Ήταν ο τότε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο οποίος, στην πραγματικότητα, αποφάσισε τον αποκλεισμό της Ελλάδας από το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης επειδή η Αθήνα “είχε ήδη πάρει πολλά”. Ένα μέτρο που, εάν είχε εγκριθεί (έστω και καθυστερημένα), σίγουρα θα απέφευγε το καταστροφικό «τρίτο μνημόνιο».
Μια απόφαση που βασίζεται στην υπόθεση ότι η ελληνική ήταν «ανεξέλεγκτη κρίση» (όταν τα μέτρα που υιοθετήθηκαν εκ των υστέρων απέδειξαν το αντίθετο) και η οποία συνέβαλε – υπό την απειλή της αποπομπής της Ελλάδας από την ευρωζώνη – να σπείρει περαιτέρω πανικό (εποχιακό από το κλείσιμο τραπεζών και τους περιορισμούς στις αναλήψεις από ATM) σε μια χώρα που εκβιάζεται σκόπιμα από καιρό και αναγκάζεται να γονατίσει, με μοναδικό σκοπό να αποδεχτεί τελείως τις απαιτήσεις των πιστωτών της.
Και το οποίο παρήγαγε την οριστική συνθηκολόγηση ενός λαού που αναγκάστηκε να υποβληθεί σε ένα άλλο περίφημο σχέδιο «διάσωσης» από εκείνα τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα τα οποία, σε αντάλλαγμα, απαίτησαν ένα κύμα περαιτέρω περικοπών και κατακρεούργησης σε κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο που έχει ήδη καταστραφεί μετά από πέντε χρόνια μεταρρύθμισης και λιτότητας.
Ένας στυγνός εκβιασμός που ασκήθηκε με μεθόδους παροχής δανείων παρόμοιες με εκείνες που χρησιμοποιήθηκαν το 2011 εις βάρος της Ιταλίας. Όταν, ακολουθώντας την άκαρπη επιστολή που στάλθηκε στον Berlusconi, η ΕΚΤ έκλεισε τις βρύσες εμποδίζοντας την αγορά του btp μας και ξεκινώντας έτσι την τρελή άνοδο των επιτοκίων (και κατά συνέπεια και του spread) που οδήγησε στην κυβέρνηση του Monti σε λίγες ημέρες.
Πραγματοποιήθηκε με μοναδικό σκοπό τη διάσωση του τραπεζικού συστήματος (με όλο τον σεβασμό για τους πολίτες) και εφαρμόστηκε με διαφάνεια με τη συνενοχή της σημερινής προέδρου της ΕΚΤ, Christine Lagarde, που ήταν τότε επικεφαλής του ΔΝΤ.
Όσοι πιστεύουν ότι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι μπορούν να σώσουν την Ιταλία πρέπει, ίσως, να επιστρέψουν σε εκείνα τα χρόνια, φέρνοντας στο μυαλό δραματικά γεγονότα που η τρέχουσα κυρίαρχη κατάσταση προσπαθεί αδέξια να κρύψει κάτω από το χαλί της ιστορίας.
Μια υποχρεωτική άσκηση μνήμης σήμερα είναι ακόμη πιο απαραίτητη, για να αποφύγουν οι Ιταλοί να πέσουν στην παγίδα σαν πειραματόζωα. Μια κυνική μοίρα που έχει ήδη βλάψει δυστυχώς τον ελληνικό λαό, το πρώτο πειραματόζωο αυτού του ατυχούς πειράματος που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση.
Γι’ αυτό το σκοπό, θα ήθελα να σας θυμίσω αυτό το βιβλίο. Για να μην ξεχνάμε ποτέ ότι αυτό που συμβαίνει στη ζωή μας δεν συμβαίνει νομοτελειακά, αλλά λόγω συγκεκριμένων πολιτικών αποφάσεων. Από επιλογές που, όπως όλα τα ανθρώπινα όντα, έχουν ονοματεπώνυμο. Ένα από αυτά είναι ο Mario Draghi.Να το θυμάστε».
ΠΗΓΗ: lantidiplomatico.it, Antonio di Siena – Il collasso della Grecia e le responsabilità di Mario Draghi
● Draghi, ο πιο πολιτικός παρά τεχνοκράτης τραπεζίτης. Το 2012: «Το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο πέθανε».Στη συνέχεια, στροφή με την πανδημία
«… ο Mario Draghi αναγνωρίζεται ότι έσωσε το ευρώ το 2012. Γενικός διευθυντής του Υπουργείου Οικονομικών, τραπεζίτης της Goldman Sachs, νούμερο ένα της Τράπεζας της Ιταλίας και στη συνέχεια της ΕΚΤ Draghi έχει συχνά επιμείνει στην ανάγκη για μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση και ελευθέρωση”, αναφέρεται στην ιστοσελίδα ilfattoquotidiano.it.
Σημειώνει:
“Ο ρόλος στη διαχείριση της ελληνικής κρίσης και η ανεπαρκής εποπτεία των MPS και των βενετσιάνικων τραπεζών, δύο σημεία στη μακρά και διάσημη καριέρα. Το 1992, η υπόθεση “Britannia”, αποφασίστηκε από τους τραπεζίτες το σχέδιο για τις ιδιωτικοποιήσεις των ιταλικών δημόσιων επιχειρήσεων….Το 2015, ο Draghi ξεκίνησε το πρώτο ευρωπαϊκό πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, την άμεση αγορά κρατικών ομολόγων από την κεντρική τράπεζα. Μια νομισματική πολιτική που καθιστά δυνατή τη μείωση των τόκων που καταβάλλουν τα κράτη για τα χρέη τους και ως εκ τούτου δίνει οξυγόνο (και χρόνο) στα δημόσια οικονομικά….
…Μετά την χρηματοπιστωτική κρίση 2007/2008 , μια νέα καταιγίδα έχει ήδη αρχίσει. Προέρχεται από τη Μεσόγειο και ονομάζεται Ελλάδα. Η ελληνική κρίση μοιάζει λίγο με το Βιετνάμ της ευρωπαϊκής άρχουσας τάξης. Ένα χάος που θα μπορούσε να λυθεί σε μια εβδομάδα και το οποίο αντίθετα φτάνει στο σημείο να θέσει σε κίνδυνο τη σταθερότητα ολόκληρης της ζώνης του ευρώ. Τα “αριστουργήματα” δημιουργούνται από τις γερμανικές και γαλλικές καγκελαρίες.
Πρώτα υπονοούν ότι υπάρχει πιθανότητα μια χώρα να εγκαταλείψει το ευρώ, σπάζοντας τις βεβαιότητες των αγορών μέχρι εκείνη τη στιγμή. Στη συνέχεια, ενορχηστρώνουν ένα σχέδιο «διάσωσης», το οποίο, ενώ εμπλέκει ιδιώτες στις απώλειες, έχει σχεδιαστεί βασικά για να εξασφαλίσει τις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες που είχαν δανείσει πάνω από 200 δις ευρώ στην Αθήνα.
Πολλές από τις απώλειες μεταφέρονται αποτελεσματικά στους ώμους των Ελλήνων φορολογουμένων με τη μορφή μιας μετάγγισης αίματος και δακρύων που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Η Κεντρική Τράπεζα έχει το ρόλο της σε αυτό, ο Draghi θα εκβιάσει την ελληνική κυβέρνηση σε αρκετές περιπτώσεις: αποδεχτείτε τους όρους που έθεσαν οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο ή ας τραβήξουμε το βύσμα. Στη Φρανκφούρτη, εργάζεται στο “Plan Z”, σχέδιο της «τρόικας» για να βγάλει την Ελλάδα από το ευρώ.
Η ελληνική καταστροφή εξαπλώνεται και θέτει σε κίνδυνο τη σταθερότητα χωρών όπως η Ιταλία ή η Ισπανία ….Οι ίδιες θέσεις, απελευθέρωση, ιδιωτικοποίηση, ευελιξία θέσεων εργασίας, περικοπή ευημερίας, ο Ντράγκι επανέλαβε στη Wall Street Journal σε μια « συνέντευξη της 24ης Φεβρουαρίου 2012. Στην αμερικανική εφημερίδα αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο είναι ξεπερασμένο και η καλή δουλειά έγινε στην Ελλάδα . Αυτό είναι το μοντέλο που πρέπει να ακολουθήσετε».
ΠΗΓΗ: ilfattoquotidiano.it – Draghi, il banchiere più politico che tecnico. Nel 2012: “Il modello sociale europeo è morto”. Poi la svolta con la pandemia
Ρέγκλινγκ: Η Ελλάδα συνέχισε τη μεταρρυθμιστική διαδικασία κάτω από δύσκολες συνθήκες