FILE PHOTO: Συζήτηση στην Ολομέελια της Βουλής για τη Δικαιοσύνη. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΣΥΜΕΛΑ ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ
Φέτος ολοκληρώνονται 200 χρόνια από την μεγάλη επανάσταση του έθνους κι όμως τα κατάλοιπα της τουρκοκρατίας δεν έχουν ξεριζωθεί από την ελληνική κοινωνία.
Είναι γεγονός ότι ο κοτζαμπασισμός έπληξε αφάνταστα τον τόπο ιδίως κατά τα μετεπαναστατικά χρόνια κατά τα οποία κάθε φατρία διεκδικούσε μέρος της εξουσίας, προσωπικά και οικονομικά οφέλη.
Αποκορύφωμα αυτής της παθολογικής κατάστασης ήταν η δολοφονία του κυβερνήτη της Ελλάδος Ι. Καποδίστρια.
Ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε καταγγελίες περιστατικών σεξουαλικής παρενόχλησης τόσο από το χώρο του αθλητισμού όσο κι από το χώρο του θεάτρου. Όλο αυτό που συμβαίνει δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια αντίδραση του οργανισμού της κοινωνίας σε ένα καρκινογόνο κατεστημένο.
Δεν είναι μόνο αθλητικοί παράγοντες και θιασάρχες με τέτοια συμπεριφορά. Είναι ο οποιοσδήποτε βρεθεί σε θέση εξουσίας και δεν διαθέτει την απαραίτητη παιδεία να μην την εκμεταλλευτεί προς ατομικό του συμφέρον. Να μην την δει με λίγα λόγια Κοτζάμπασης.
Φεύγοντας από το κυτταρικό επίπεδο της κοινωνίας, το ατομικό δηλαδή, προχωράμε να εξετάσουμε το οργανικό. Πόσες φορές έχουμε δει θεσμούς και υπηρεσίες να υπολειτουργούν γιατί ακριβώς στηρίζονται σε αυτήν την νοοτροπία. Κάθε υπηρεσία γίνεται τσιφλίκι του εκάστοτε διευθυντή. Τα ρουσφέτια δίνουν και παίρνουν, ενώ η αξιοκρατία βρίσκεται σε επίπεδα υποθερμίας.
Μετά αναρωτιόμαστε γιατί δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την όποια κρίση είτε αυτή είναι οικονομική, είτε υγειονομική, είτε έκτακτη όπως αυτή στο Μάτι, είτε και θεσμική όπως αυτή με τα φαινόμενα αυθαίρετης αστυνομικής βίας.
Το κοινωνικό αυτό καρκίνωμα δυστυχώς δεν περιορίζεται μόνο στα εσωτερικά προβλήματα του κράτους, αλλά αλλοιώνει το σύστημα με συνέπειες καταστροφικές για ολόκληρο τον ελληνισμό. Πολιτικές φαμίλιες που ανακυκλώνονται, δημόσια πρόσωπα και θεσμοί που λειτουργούν αυθαίρετα χωρίς κανένα φόβο ευθύνης αφού γνωρίζουν εξ αρχής ότι δεν πρόκειται ποτέ να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των πράξεων τους.
Εξουσιάζουν άνθρωποι που δεν μπορούν να δουν πέραν του ρουσφετιού και της κατάχρησης εξουσίας, πόσο μάλλον να δουν και να διεκδικήσουν τα εθνικά μας συμφέροντα. Έχουν ως ύψιστο σκοπό να αρπάξουν και όχι να παράξουν. Καταλήγουν να λειτουργούν ως τοπικοί διοικητές ξένων συμφερόντων κι όχι ως ηγέτες εθνικών στόχων.
Όσο πιο αδηφάγος είσαι για την εξουσία τόσο περισσότερο αδιάβλητος είσαι από την δικαιοσύνη. Είναι μια κουλτούρα εξουσίας που καλλιεργείται από την τουρκοκρατία μέχρι και σήμερα. Τέλος ο Ιπποκράτης είχε πει «Πριν θεραπεύσεις κάποιον ρώτησε των εάν είναι πρόθυμος να αφήσει όλα εκείνα που τον κάνουν να αρρωσταίνει.»
Είμαστε;
*Ο Θεοφάνης Ιωάννου είναι φοιτητής της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ
«Αν χαθεί η Αμμόχωστος θα χαθεί η Κύπρος Όλη!»: Αν όμως χαθεί η Κερύνεια δεν τρέχει τίποτα;