Οι Τούρκοι εκλαμβάνουν την προθυμία των Ελλήνων για «ρεαλιστικό συμβιβασμό» ως ένδειξη αδυναμίας… Αρκετά πια!
FILE PHOTO: O υπουργός Εθνικής ’Aμυνας Νικόλαος Παναγιωτόπουλος επισκέφτηκε τη Φ/Γ ΥΔΡΑ, συνοδευόμενος από τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ Στρατηγό Κωνσταντίνο Φλώρο. ΑΠΕ- ΜΠΕ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΥΠΕΘΑ /STR
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Μητσοτάκης στη Σύνοδο Κορυφής: Θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να εκτονωθεί η κρίση στη Μέση Ανατολή* Ικανοποίηση για το κείμενο συμπερασμάτων
Κασσελάκης από Ουάσιγκτον: Δεν νοείται ελληνοτουρκικός διάλογος χωρίς το Κυπριακό – Συναντήθηκε με την Αμερικανίδα βοηθό υφυπουργό Εξωτερικών Γιούρι Κιμ
Αυτό που πάει να γίνει στα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό αποτελεί ακόμη ένα βήμα σταδιακής και σιωπηλής αποδοχής τουρκικών αξιώσεων. Δεν είναι διάλογος, αλλά εγκλωβισμός σε διαδικασίες εδραίωσης των παράνομων και επεκτατικών στόχων της Άγκυρας.
Δεν πρόκειται για συνομιλίες στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου, του σεβασμού των αρχών της καλής γειτονίας και του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Τα όσα επιχειρούνται έχουν ως αφετηρία τις παρεμβάσεις τρίτων που επιδιώκουν να εξυπηρετήσουν τα δικά τους στρατηγικά συμφέροντα, προσφέροντας διευκολύνσεις στην Τουρκία.
Καταρχάς, η γερμανική διαμεσολάβηση στα ελληνοτουρκικά και η βρετανική στο Κυπριακό στηρίζεται σε κατοχικές και αποικιοκρατικές νοοτροπίες αντιμετώπισης της Ελλάδας και της Κύπρου αντίστοιχα. Γι’ αυτό, εκ των πραγμάτων, δεν είναι αντικειμενικοί διαμεσολαβητές.
- Το Βερολίνο και το Λονδίνο έχουν αποδείξει επανειλημμένως ότι «βάζουν πλάτη» στην τουρκική ηγεσία. Και η συνεχής επίδειξη καλή θέλησης από μέρους της Αθήνας και της Λευκωσίας συντείνει καθοριστικά στην ενίσχυση και προώθηση των τουρκικών διεκδικήσεων.
Από τη στιγμή που αποδεικνύεται ότι η τουρκική πλευρά επιδιώκει να κατοχυρώσει τις παράνομες ενέργειές της ή να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα γεγονότα και η ελληνική πλευρά αποδέχεται να εισέλθει σε τέτοιου είδους διαλόγους (έστω κι αν κατονομάζονται διερευνητικές επαφές ή άτυπες διασκέψεις), αναπόφευκτα οι διαμεσολαβητές θα συνεχίσουν να μην επιδεικνύουν σεβασμό στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου.
Ούτε καν αναγνωρίζουν ότι οι επιθετικές συμπεριφορές και οι ισλαμοφασιστικές πρακτικές του τουρκικού καθεστώτος αποτελούν τεράστια απειλή για την περιοχή και την Ευρώπη.
Επομένως, αφού φαίνεται ξεκάθαρα ότι προσφέρουν πλήρη στήριξη στον Ερντογάν και ανέχονται τον τυχοδιωκτισμό του, τότε γιατί η Αθήνα και η Λευκωσία συνεχίζουν να αποδέχονται την αυτόκλητη αποστολή τους, εκτός βέβαια και εάν τους έχουν αναθέσει έναν τέτοιο ρόλο.
Δηλαδή, τι άλλο πρέπει να κάνουν οι εν λόγω «σύμμαχοι» (και, φυσικά, δεν είναι οι μόνοι) για να λαμβάνονται εκ των προτέρων μέτρα ώστε να δημιουργούνται ορισμένες ασφαλιστικές δικλείδες για την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων;
Οι διερευνητικές επαφές μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας και η άτυπη πενταμερής διάσκεψη για το Κυπριακό πραγματοποιούνται χωρίς προϋποθέσεις επειδή συναίνεσαν η Αθήνα και η Λευκωσία. Κι όταν δεν τίθενται προϋποθέσεις και κανόνες, αναπόφευκτα η κάθε πλευρά μπορεί να βάλει στο τραπέζι κάθε αίτημα και κάθε ακραία διεκδίκηση.
- Λένε αρκετοί (σε Ελλάδα και Κύπρο) ότι «δεν πρέπει να φοβόμαστε τον διάλογο με την Τουρκία» και ότι «αν οι Τούρκοι συνεχίσουν να ζητούν παράλογα πράγματα, δεν σημαίνει ότι θα τα αποδεχτούμε». Επίσης, ορισμένοι θεωρούν ότι «θα πρέπει να πάμε σε διάλογο και με ανοιχτή ατζέντα για να φανεί ποια πλευρά είναι αδιάλλακτη».
Πόσες φορές όμως από το 1974 έγιναν προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού και διευθέτησης των ελληνοτουρκικών «διαφορών»;
Πόσες φορές οι επαφές και οι διαπραγματευτικές διαδικασίες οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο λόγω της τουρκικής αδιαλλαξίας, όπως συνηθίσαμε να την ονομάζουμε, αλλά στην ουσία πρόκειται για την πάγια τουρκική επεκτατική πολιτική;
Επιπλέον, πόσες φορές μετά από τόσες αποτυχημένες προσπάθειες όλοι αυτοί οι τρίτοι, οι «καλοπροαίρετοι» μεσολαβητές, ακόμη και τα Ηνωμένα Έθνη, θέλησαν να μιλήσουν για την «αδιάλλακτη πλευρά» και να πουν τα πράγματα με το όνομά τους;
Ουδέποτε!
Πόσες φορές Έλληνες πρωθυπουργοί και Κύπριοι πρόεδροι θέλησαν να κάνουν ένα και δυο και τρία βήματα παραπάνω, έχοντας την ψευδαίσθηση και την αυταπάτη ότι θα έβρισκαν ανάλογη ανταπόκριση από την τουρκική πλευρά;
Ανέκαθεν όμως οι Τούρκοι εκλαμβάνουν την προθυμία των Ελλήνων για «ρεαλιστικό συμβιβασμό» ως ένδειξη αδυναμίας, ζητώντας όλο και περισσότερα.
Αρκετά πια με αυτή την κοροϊδία!
Ας πάρουμε ως παράδειγμα τους θεωρούμενους ως μετριοπαθείς πολιτικούς που διετέλεσαν πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας και συγκαταλέγονταν στο λεγόμενο «ενδοτικό μέτωπο». Κατά τη συνολική χρονική διάρκεια της προεδρίας τους, η οποία ήταν μεγαλύτερη σε σχέση με τη συνολική περίοδο της προεδρίας των ηγετών του «απορριπτικού μετώπου», το Κυπριακό όχι μόνο δεν λύθηκε, αλλά επειδή ο καθένας τους θέλησε να κάνει κάποιες επιπλέον υποχωρήσεις με την προσδοκία για λύση, στο τέλος συνέτειναν στην περαιτέρω εδραίωση των τετελεσμένων της τουρκικής εισβολής και κατοχής.
Εκμεταλλευόμενη και αυτές τις υποχωρήσεις, η τουρκική πλευρά κατάφερε να αποκομίσει πολλαπλά οφέλη και να φτάσει σήμερα στο σημείο να προβάλλει την απαίτηση για λύση δυο ανεξάρτητων κρατών, με βασικό στόχο να καταλήξει στην πιο συμφέρουσα συμφωνία για τα τουρκικά συμφέροντα που είναι ένα συνομοσπονδιακό σύστημα διακυβέρνησης, με δυο ισότιμα κυρίαρχα κράτη.
Εάν μετά από κάθε γύρο διαπραγματεύσεων στο Κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά δεν υπήρχε «ούτε γάτα ούτε ζημιά» για την ελληνική πλευρά και, τουλάχιστον, τα πράγματα έμεναν ως είχαν, σίγουρα όλοι θα λέγαμε ότι είναι πολύ καλύτερα να συνομιλείς, διατηρώντας έστω και κάποια αμυδρή ελπίδα για να περιοριστεί η πιθανότητα κρίσης ή πολέμου, παρά να αρνείσαι το διάλογο.
- Αλλά, πλέον, ξέρουμε όλοι ότι με τέτοιες συνθήκες και τέτοιους διαμεσολαβητές δεν πρόκειται για διάλογο. Έχει αποδειχθεί επανειλημμένα ότι μετά από κάθε αποτυχημένο κύκλο συνομιλιών, η Τουρκία είτε κερδίζει κάτι περισσότερο στη μόνιμη επιδίωξή της να σφετεριστεί κυριαρχικά δικαιώματα του Ελληνισμού σε Αιγαίο, Κύπρο και Ανατολική Μεσόγειο είτε γίνεται ακόμη πιο επιθετική και επικίνδυνη.
Εφόσον λοιπόν δεν τίθενται εξαρχής προϋποθέσεις σε σχέση με την ανάγκη εφαρμογής των διεθνών κανόνων σεβασμού της εδαφικής ακεραιότητας κάθε χώρας και εφόσον η Ελλάδα και η Κύπρος σύρονται από τρίτους σε διαπραγματεύσεις, με παιχνίδια σκοπιμοτήτων και στημένων σκηνικών, τότε το αποτέλεσμα είναι και πάλι προδιαγεγραμμένο.
Κάθε νέα παραχώρηση στην Τουρκία είναι και μια νέα απειλή για την εθνική και φυσική επιβίωση του Ελληνισμού.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ