Οι Διερευνητικές, η Πενταμερής και η Ενίσχυση της Εθνικής Φρουράς: Το Ισοζύγιο Ισχύος στην Κύπρο

FILE PHOTO: Η Κύπρος γιόρτασε την 1η Οκτωβρίου 2020 την 60η επέτειο της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας της με στρατιωτική παρέλαση. ΚΥΠΕ, ΚΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ




Του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΑΟΥΝΗ

Με το βλέμμα στραμμένο στον επαναληπτικό κύκλο των διερευνητικών επαφών μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας, δημιουργείται πληθώρα ερωτηματικών για τις πραγματικές προθέσεις της Άγκυρας:

Δηλαδή αν η Τουρκία προσέρχεται στις συνομιλίες με καλή πίστη και ειλικρινή πρόθεση για τη βελτίωση των διμερών σχέσεων, ή πρόκειται περί «τακτικισμού» για να αποφύγει πιθανές κυρώσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση, κατά την προσεχή Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου, γεγονός καθοριστικό για την πορεία της κλυδωνιζόμενης τουρκικής οικονομίας και κατ’ επέκταση της διατήρησης του AKP στην εξουσία.

Βέβαια οι κυρώσεις θα πρέπει να θεωρούνται σχεδόν ευσεβείς πόθοι, δεδομένων των αντιλήψεων μερίδας χωρών που ανήκουν στον κρίσιμο πυρήνα της Ε.Ε. εξαιτίας συγκεκριμένου πλέγματος συμφερόντων, η ανάλυση των οποίων δεν αποτελεί αντικείμενο του παρόντος άρθρου. Σίγουρα η Τουρκία επιθυμεί να επανακαθορίσει το συνολικό πλαίσιο των σχέσεων της με την Ε.Ε. (Συμφωνία για το Μεταναστευτικό, Τελωνειακή Ένωση, καθεστώς ελεύθερης διακίνησης πολιτών κ.α.).

  • Ένας άλλος λόγος για τη στροφή της Τουρκίας προς το διάλογο, σχετίζεται με την εκλογή Μπάϊντεν, ο οποίος δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στη βελτίωση των διμερών σχέσεων υπό την προϋπόθεση σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την αποκατάσταση των δημοκρατικών λειτουργιών.
  • Η Τουρκία δεν θα άντεχε επιπλέον κυρώσεις, οι οποίες θα επιβάλλονταν από την Ουάσιγκτον εξαιτίας της καταστρατήγησης των δημοκρατικών ελευθεριών.

Μια άλλη σημαντική παράμετρος αφορά την περίφημη άτυπη πενταμερή διάσκεψη για το Κυπριακό, η οποία θα λάβει χώρα το πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου. Να υπενθυμίσω ότι οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας «πάγωσαν» στα μέσα της δεκαετίας του 2000, εξαιτίας της σθεναρής της άρνησης να αναγνωρίσει την Κύπρο ως ανεξάρτητη κρατική οντότητα.

Επομένως, ανεξαρτήτως αν τα γερμανικά ΜΜΕ παρουσιάζουν τις διερευνητικές επαφές ως «πνοή Άνοιξης» στο Αιγαίο, και τις ελληνικές θέσεις ως «μαξιμαλιστικές», η Ελλάδα οφείλει να ακολουθήσει τη γραμμή του ρεαλισμού.

Ακόμη και αν καταλήξουμε σε προσφυγή στη Χάγη, οφείλουμε να ασκήσουμε τα νομίμως κατοχυρωμένα κυριαρχικά δικαιώματα, ώστε να ακολουθήσει η διαδικασία οριοθέτησης ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας.

  • ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ και ΑΠΕΙΛΕΣ

Η Εθνική Φρουρά σήμερα συγκροτείται από 15.000 προσωπικό, διαθέτει 225 άρματα μάχης (+ 61 Molf/ΕΛΔΥΚ), εκ των ποίων τα 82 είναι Τ-80. Επίσης διαθέτει 617 ερπυστριοφόρα και τροχοφόρα τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού, εκ των οποίων τα 43 είναι BMP-3.

Στον τομέα των Αυτοκινούμενων Πυροβόλων η συνολική δύναμη ανέρχεται στα 48, με τα μισά να αποτελούν νέες προσθήκες (NORA), ενώ τα αντίστοιχα ρυμουλκούμενα είναι συνολικά 116. Τα συστήματα πολλαπλών εκτοξευτών ρουκετών είναι συνολικά 22, και αφορούν παλαιού τύπου ρουκετοβόλα, προέλευσης χωρών του ανατολικού συνασπισμού (Grad/Plaman). Τέλος άξια αναφοράς είναι τα 11 επιθετικά ελικόπτερα Mil Mi-35, και τα 8 UAV τύπου Aerostar.

Στον αντίποδα της Εθνικής Φρουράς, η Τουρκία διατηρεί στρατιωτικές δυνάμεις περίπου συνολικής δύναμης 40.000 στρατιωτικού προσωπικού. Στον τομέα των αρμάτων μάχης, η Τουρκία διαθέτει 295 (τα 42 Leopard 2A4), 430 τεθωρακισμένα μάχης, 90 αυτοκινούμενα πυροβόλα, και τουλάχιστον 75 ρυμουλκούμενα.

  • Στη σκακιέρα μιας πιθανής σύγκρουσης (αν και μεμακρυσμένη ως πιθανότητα), δεν θα πρέπει να λησμονείται η εγγύτητα των τουρκικών ακτών και των βάσεων εξόρμησης, ώστε να μεταφερθούν σχεδόν απρόσκοπτα πιθανές ενισχύσεις.
  • Μια άλλη νέα παράμετρος, αφορά την ανάπτυξη των συστημάτων S-400 τα οποία υπερκαλύπτουν τον κυπριακό εναέριο χώρο, καθιστώντας προβληματική την προσέγγιση ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών.

Η Κύπρος θα πρέπει να σχεδιάσει την αμυντική της οργάνωση σε πιο αυτόνομη βάση, ακόμη και αν Αθήνα δείξει ότι έχει την πολιτική βούληση να την συνδράμει. Η «4η Επανάσταση στις Στρατιωτικές Υποθέσεις», έρχεται να επανακαθορίσει τι εστί στρατιωτικό πλεονέκτημα, αν η γεωμορφολογία του χώρου δημιουργεί τακτικές ευκαιρίες κοκ.

Σαφώς η Τουρκία έχει ενστερνιστεί πρώτη τις προειρημένες μεταβολές και έχει αναπτύξει σε εθνική βάση στρατιωτικά προγράμματα, εναρμονισμένα σύμφωνα με τη σύγχρονη τάση του πολέμου. Η Κύπρος οφείλει να «σπάσει» τα δεσμά της ομηρείας, αλλάζοντας φιλοσοφία στους εξοπλισμούς και στο δόγμα επιχειρήσεων, ειδικά μετά τις παρατηρήσεις (και όχι συμπεράσματα), από τον πόλεμο στο Artsakh.

Η Εθνική Φρουρά έχει ανάγκη από πολλαπλασιαστές ισχύος με αυξημένα βεληνεκή, αυτόνομη καθοδήγηση, μεγάλο όγκο πυρός και υψηλή ευστοχία. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα καθηλώσει τα μέσα επίθεσης του Αττίλα, και θα καταστήσει μάταιη οποιαδήποτε απόπειρα προώθησης των θέσεων του.

Παρατίθενται δυο ενδεικτικές προτάσεις (από ένα σύνολο σχεδόν απεριόριστων), που θα δημιουργούσαν νέα δεδομένα στο ισοζύγιο ισχύος στην Κύπρο, λαμβάνεται υπόψη όμως η διφορούμενη στάση των ΗΠΑ, στο ζήτημα αποδέσμευσης οπλικών συστημάτων προς την Κ.Δ.

  • Η πρώτη περίπτωση αφορά το ρουκετοβόλο σερβικής κατασκευής Šumadija με πυραύλους Jerina1/2 με κυμαινόμενη εμβέλεια (285/75km). Καθίσταται φανερό ότι το σύνολο των κατοχικών δυνάμεων, θα βρεθεί υπό τη δαμόκλειο σπάθη των MLRS της Εθνικής Φρουράς, χωρίς πιθανότητες διαφυγής.
  • Το σύστημα είναι άμεσα παραδοτέο, και η έως τώρα συνεργασία Κύπρου-Σερβίας δημιουργεί τις προϋποθέσεις άμεσης ένταξης στις τάξεις της Ε.Φ.

Η δεύτερη περίπτωση αφορά τα περιφερόμενα πυρομαχικά (loitering munitions), στα πλεονεκτήματα των οποίων αναφέρομαι διαρκώς το τελευταίο έτος.

Η μαζική χρήση του ισραηλινού συστήματος Harop, εκ μέρους των Αζέρων κατά των Αρμενίων στη διάρκεια της πρόσφατης σύγκρουσης στο Nagorno Karabakh, σε συνδυασμό με τη χρήση UAV’s (Bayraktar TB2/MAM L), έγειρε την πλάστιγγα της αντιπαράθεσης υπέρ των πρώτων.

Η Κύπρος οφείλει να εφοδιαστεί με ανάλογα συστήματα, με τα οποία θα μπορούσε να εξαϋλώσει τα επιθετικά μέσα των δυνάμεων κατοχής, αλλά και τα αντιαεροπορικά συστήματα, ανοίγοντας ασφαλείς διαύλους πρόσβασης για την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία.

Τα πυρομαχικά είναι φθηνά και εξαιρετικά αποτελεσματικά. Αν όντως το Ισραήλ επιθυμεί να είναι σύμμαχος της Κ.Δ. τότε θα πρέπει να αποδεσμεύσει τα εν λόγω συστήματα. Εξάλλου η Τουρκία έχει ήδη αναπτύξει ανάλογα συστήματα και τα έχει θέσει υπό επιχειρησιακές δοκιμές.

Δυστυχώς οφείλουμε να είμαστε επιφυλακτικοί για τις πραγματικές προθέσεις της γειτονικής χώρας. Η μη επίλυση του Κυπριακού δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας, ακόμη και αν η διαφορά στο Αιγαίο παραπεμφεί προς επίλυση στο Δ.Δ. της Χάγης, εκ μέρους της παρούσας κυβέρνησης. Η Λευκωσία οφείλει να εξετάσει τις δυνατότητες αυτοεξυπηρέτησης, όπως εύστοχα αναφέρει η θεωρητική προσέγγιση του Ρεαλισμού στις Διεθνείς Σχέσεις. Η ενίσχυση της αποτροπής, θα συμβάλλει προς την κατεύθυνση δίκαιης επίλυσης του προβλήματος.

*Παούνης Νικόλαος
Διδάσκων ΕΚΠΑ
Διεθνολόγος Msc

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Ακολουθήστε το Hellas Journal στο NEWS GOOGLE

Θα βολοδέρνει δυο χρόνια μέχρι το τέλος της θητείας του: Αναμένοντας απαντήσεις για τη σύγκρουση συμφερόντων

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: