Το…μέτριον άριστον και το σύστημα «όπως όπως» προς ένα ζοφερό παρελθόν: Το παρελθόν της χρεωκοπίας
FILE PHOTO: Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης (Α2) προεδρεύει στη Συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου που πραγματοποιήθηκε μέσω τηλεδιάσκεψης. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΗΤΣΟΣ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Με το σύστημα «όπως-όπως» δεν πάει μπροστά καμία ομάδα. Ποδοσφαιρική είναι, κυβερνητική είναι, το ίδιο αποτέλεσμα θα βγει. Κυρίως δεν πάει μπροστά, όταν ζητούμενο είναι η διάσωση σε πρώτο χρόνο και η ταχύτατη ανάκαμψη σε δεύτερο.
Τη θετική έκπληξη δεν την έκανε ο πρωθυπουργός με τον ανασχηματισμό κι έμεινε ανεκπλήρωτη η υπόσχεση να βάλει τα δυνατά του, ώστε η χώρα να πετάξει από μπροστά της το φάσμα της οικονομικής καταστροφής και να φύγει μπροστά. Μετριότητες μετακίνησε, μετριότητες άφησε αμετακίνητες.
Όλα δείχνουν, ότι με το παρόν σχήμα θα οδεύσει προς τις εκλογές. Το αποτέλεσμα όμως που μπορεί να φέρει αφήνοντας στο βασικό σχήμα τους Χρήστο Σταϊκούρα, Άδωνη Γεωργιάδη και Χάρη Θεοχάρη, και με ενισχύσεις τύπου Μάκη Βορίδη στο Εσωτερικών, Σοφίας Βούλτεψη στο μετανάστευσης και ασύλου και Χρήστο Ταραντίλη στην ενημέρωση, είναι κατά το μάλλον ή ήττον προβλέψιμο.
- Ίσως έχει εφησυχάσει με τη σκέψη, ότι έχει απέναντί του έναν έρποντα πλήρη αδυναμιών ΣΥΡΙΖΑ. Λάθος. Αντίπαλος του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν είναι ο Αλέξης Τσίπρας αλλά ο εαυτός του. Είναι πρωθυπουργός που, όπως έχει αποδείξει, δεν έχει ρεφλέξ, εναλλακτικές λύσεις, εμπνεύσεις.
Η κυβέρνηση της σημερινής ΝΔ δεν έχει μέχρι στιγμής αποδείξει άλλη ικανότητα διεύθυνσης των δημοσίων πραγμάτων πέραν του μερικού εγκλεισμού των πολιτών με αστυνομικά μέτρα. Ωστόσο ούτε στην αντιμετώπιση του ιδιότροπου και επίμονα ιού φέρουν αποτελέσματα, ούτε στη διατήρηση της οικονομίας σε μια κατάσταση που θα επέτρεπε αισιοδοξία γρήγορης ανάκαμψης.
Η στρατηγική του «όπως-όπως» να φτάσει η χώρα στο καλοκαίρι, το οποίο θα συνοδεύεται από την οικονομική ανάσα του τουρισμού, δεν μπορεί να αποτελεί τη λύση ούτε για την παραγωγική εξέλιξη της χώρας ούτε για την ανάκαμψη του εμπορίου. Μπορεί όμως να γίνει η πρόφαση μιας δήθεν ανασύνταξης, η οποία αποτελεί χρήσιμο υλικό σε κάθε προεκλογική καμπάνια. Μέχρι εκεί.
Ο τουρισμός δεν πρόκειται να οδηγήσει σε «μπαμ» τα δημόσια έσοδα που έχουν πιάσει πάτο, ούτε να αφυπνίσει τα σε βαρύ λήθαργο βρισκόμενα ναυπηγεία, να ανοίξει ξανά τη χαλυβουργία, να δώσει ώθηση στη μεταποίηση και το δευτερογενή τομέα παραγωγής, να εξασφαλίσει και εκτός συνόρων αγορές προώθησης των προϊόντων που παράγει ή θα παράγει η χώρα στο μέλλον.
Όλα αυτά χρειάζονται πρόγραμμα με στρατηγικές συμμαχίες. Χρειάζονται εθνικές πρωτοβουλίες και όχι απλώς υποδείξεις (πολλές φορές σε βαθμό εξαναγκασμού) από τους εταίρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους. Οι δικοί μας δεν κάνουν τη δική τους δουλειά, αυτή για την οποία εκλέχτηκαν.
- Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπερδεύει το δικό του μέλλον με το μέλλον της χώρας. Μπερδεύει τις δικές του προοπτικές με την προοπτική της οικονομίας. Το πρόβλημά του είναι να κερδίσει τον Αλέξη Τσίπρα.
- Και επειδή με το ισχύον σύστημα της απλής αναλογικής φαντάζει από δύσκολο έως αδύνατο, θα προχωρήσει (λένε οι άνθρωποι γύρω του) σε δεύτερη εκλογική αναμέτρηση αμέσως μετά τη διαπίστωση αδυναμίας σχηματισμού βιώσιμης κυβερνητικής πλειοψηφίας. Ή και τρίτη, γιατί όχι;
Ο ίδιος όμως θα είναι και τότε που είναι και τώρα. Δεν πρόκειται τίποτε ν’ αλλάξει στο ενδιάμεσο διάστημα των μερικών εβδομάδων μεταξύ των εκλογικών αναμετρήσεων, οπότε η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη. Παρόμοιες επιλογές προσώπων θα κάνει, παρόμοιους στόχους θα θέσει. Μόνο του όπλο το σενάριο της πόλωσης. Πολύ λογικό σε περίοδο εκλογικών αναμετρήσεων. Παράλογο σε περίοδο οικονομικής κρίσης.
Κάπως έτσι είχαν τα πράγματα και στην περίοδο 1989-1990. Ας ρωτήσει ο πρωθυπουργός όχι οικογενειακά του πρόσωπα αλλά ανεξάρτητους γνώστες της πολιτικής περιόδου της εποχής εκείνης. Η οικονομία βρισκόταν στα μαύρα της τα χάλια. Η
θητεία της κυβέρνησης Α. Παπανδρέου είχε λήξει και η πόλωση, λόγω των σκανδάλων με κορυφαίο εκείνο του Κοσκωτά και της Τράπεζας Κρήτης, στα ύψη. Το εκλογικό σύστημα ήταν περίπου το ίδιο με το ισχύον, το οποίο τότε είχε εισάγει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ (για την ακρίβεια ο Μένιος Κουτσόγιωργας ως υπουργός Εσωτερικών).
Χρειάστηκαν τρεις εκλογικές αναμετρήσεις και μια προσχώρηση βουλευτή στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ (του Θόδωρου Κατσίκη, βουλευτή της ΔΗΑΝΑ) μετά την τρίτη αναμέτρηση και σε χρονική διάρκεια δέκα μηνών, για να καταφέρει ο Κώστας Μητσοτάκης να κερδίσει τον αντίπαλό του και να σχηματίσει πλειοψηφία μιας έδρας.
Σ’ αυτούς τους δέκα μήνες η οικονομία σφουγγάριζε τα υπολείμματα του πάτου του βαρελιού και για την αποφυγή της χρεωκοπίας είχε απαιτηθεί η συναίνεση των τριών τότε βασικών αντιπάλων (Μητσοτάκη, Παπανδρέου, Φλωράκη) στην αποδοχή ως εξωκοινοβουλευτικού πρωθυπουργού του κορυφαίου οικονομολόγου και πρώην διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Ξενοφώντα Ζολώτα.
- Στους τέσσερις μήνες της θητείας του δεν κατάφερε να σώσει πολλά πράγματα. Άφησε ωστόσο παρακαταθήκη ένα σχέδιο οικονομικού προγράμματος, το οποίο, ως ήταν φυσικό, πέταξε στα άχρηστα η κυβέρνηση της ΝΔ που προέκυψε από τις εκλογές της 8ης Απριλίου.
Η συνέχεια γνωστή μέχρι να φτάσουμε στην πλασματική ευημερία του Κώστα Σημίτη, την πραγματική αμηχανία του Κώστα Καραμανλή και τη μνημονιακή κατρακύλα του Γιώργου Παπανδρέου.
Ακόμα ένα μνημόνιο, απόρροια της διαχείρισης των μετρίων, δεν χρειάζεται η Ελλάδα.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ