Το στεφάνι στον τάφο έγραφε: «Στον Κυριάκο, που θα συγχωρέσει την απουσία μου»… Χωρίς όνομα…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Εις μνημόσυνον αιώνιον για τους ηρωικώς πεσόντες πολεμώντας τους Τούρκους Αττίλες: Οι ήρωες ανήκουν στην πατρίδα κι επομένως «είναι όλοι δικοί μας»…

Τραγωδία στην Ιταλία από έκρηξη σε υδροηλεκτρικό σταθμό: Τέσσερις νεκροί, πέντε σοβαρά τραυματίες και τρεις αγνοούμενοι [βίντεο]

Έκρηξη σε κέντρο παραγωγής υδροηλεκτρικής ενέργειας στην Μπολόνια: Έξι αγνοούμενοι * 4 τραυματίες με σοβαρά εγκαύματα

Του ΚΩΣΤΑ ΜΑΥΡΙΔΗ*

Στις κηδείες αγνοουμένων του 1974, μέσα σε μικρά ξύλινα κιβώτια βρίσκονται υπολείμματα οστών κυρίως νέων 18-20 χρονών, αρκετές φορές με τα σημάδια της εν ψυχρώ εκτέλεσης και με τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα.

Ο αβάσταχτος πόνος των αγνοουμένων δεν τέλειωσε με το χαμό τους, συνεχίστηκε σε γονείς, αδέλφια, παιδιά και συντρόφους, που βίωσαν το υπόλοιπο της ζωής τους με το τεράστιο κενό της απουσίας του αγαπημένου προσώπου. Οι πλείστοι γονείς έφυγαν νωρίς με την υγεία τους, φυσική ή ψυχική, κλονισμένη κι άλλοτε, αδέλφια και παιδιά, κλείστηκαν στον εαυτό τους ή αποτραβήχτηκαν από την κοινωνία.

Στη χρονιά που πέρασε αποχαιρετίσαμε το Σωτήρη, τον λεβεντονιό από την Κυθρέα που σκόπευε να παντρευτεί την αγαπημένη του από το Βουνό Κερύνειας κι αν ο πατέρας της εναντιωνόταν, ήταν αποφασισμένος να την κλέψει… Αποχαιρετίσαμε τον Μιχάλη, που μεγάλωσε στο Τρόοδος και πολέμησε στον Πενταδάκτυλο. Στα οστά του βρέθηκε άθικτη η μισή καρδιά σε καδένα που είχε κρεμασμένη στο λαιμό του. Η άλλη μισή έμεινε στην Άννα στην Αθήνα.

• Πάντα στις κηδείες η Αθηνά που έθαψε τον αδελφό της Γιώργο. Στην εκκλησία των Αγίων Πάντων στην Έγκωμη. Στον Άγιο Παντελεήμονα Μακεδονίτισσας. Στον Άγιο Ελευθέριο στα Λατσιά. Στον Απόστολο Αντρέα στην Λεμεσό.
• Στην εκκλησία Πέτρου και Παύλου στην Πάφο. Χειμώνα καλοκαίρι, η Αθηνά βιώνει τον χαμό του αδελφού της περιμένοντας αμίλητη μέχρι που το κιβώτιο με τα οστά τίθεται στον τάφο. Εκείνη την στιγμή πλησιάζει και ψελλίζει: «Χαιρετίσματα στον Γιώργο μου»…

Στην μικρή εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας, έγινε ταυτοχρόνως η κηδεία δύο νέων του χωριού που αγνοούνταν από το 1974. Πριν την κηδεία, μια ευωδία πλημμύρισε τον χώρο. Μια μαυροντυμένη γυναίκα, κρατώντας δύο δέσμες από πλατύφυλλο βασιλικό μπήκε στην εκκλησία, εναπόθεσε στον καθένα από μια δέσμη και απομακρύνθηκε.

Στην κηδεία του Κυριάκου τα αδέλφια «διχάστηκαν». Οι αδελφές περίμεναν τον αγνοούμενο αδελφό, λαβωμένες με διάφορες παθήσεις από την αγωνία και τα αναπάντητα ερωτήματα π.χ. μήπως τον βασάνισαν, τι να σκεφτόταν την ώρα που ξεψυχούσε; … Κάποια αδέλφια δεν ήθελαν παρουσία πολιτικών στην κηδεία, ενώ άλλα την θεωρούσαν ένδειξη τιμής προς τον ήρωα αδελφό τους.

Τελικά, το ξεκαθάρισαν: «Είπαμε να μην καλέσουμε κανένα πολιτικό και σημαίνει κανένα!». Έτσι έγινε η κηδεία. Μέρες αργότερα βρέθηκε ένα στεφάνι στον τάφο που έγραφε: «Στον Κυριάκο, που θα συγχωρέσει την απουσία μου». Χωρίς όνομα.

Ένας αλλιώτικος κόσμος γύρω μας βιώνει τα πάθη του χωρίς φωνασκίες. Ανάμεσά τους η Σοφία από την Βασίλεια της Κερύνειας, που δεν ανησυχεί για τα γιορτινά πάρτι, αλλά επιστρέφει στην ιερή μοναξιά της αφού άναψε το καντήλι του αδελφού της στον Τύμβο, όπως τόσοι άλλοι σε κάποιο νεκροταφείο.

Αυτό τον αλλιώτικο κόσμο προσκυνούμε στην αλλαγή της χρονιάς.

(*) Ο Κώστας Μαυρίδης είναι Ευρωβουλευτής του ΔΗΚΟ (S & D), και Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο – [email protected]

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Δύο κράτη απαιτούν ο Ερντογάν και ο εγκάθετός του: Συνομιλίες προς την «όποια λύση» δίχως … πάτο