File photo: Οι υπουργοί Εξωτερικών της Ελλάδας και της Τουρκίας, Νίκος Δένδιας και Μεβλούτ Τσαβούσογλου στη συνάντησή τους στη Μπρατισλάβα. Φωτογραφία via Twitter, @nikos_meletis
Αν είχα την δυνατότητα να διενεργώ δημοσκοπήσεις θα σας παρακαλούσα να αφιερώσετε ένα λεπτό από τη ζωή σας για να σκεφτείτε και να μου απαντήσετε αυθόρμητα στο ερώτημα: «Ποιόν εξυπηρετεί σε αυτή την συγκυρία η επανέναρξη των διερευνητικών συνομιλιών Αθήνας-Αγκυρας;».
Θα μπορούσα να το θέσω και αλλιώς: «Εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα σε αυτή την συγκυρία η επανέναρξη διερευνητικών συνομιλιών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας;»
Για όλους εμάς τους υπόλοιπους η απόφαση επανέναρξης αυτού του (θεωρητικά και μόνο ανεπίσημου) διαλόγου, έπειτα από μία χρονιά απίθανων προκλήσεων, αμφισβητήσεων, παραβιάσεων, αλλά και έμπρακτων «τραμπουκισμών» εκ μέρους της γειτονικής χώρας, είναι επιεικώς ακατανόητη. Κερδίζει κάτι η Ελλάδα από αυτή την διαδικασία που διέκοψε μέχρι και ο…Σύριζα το 2016 ως ατελέσφορη;
Η απάντηση είναι μία και προφανής: Όχι, δεν κερδίζει απολύτως τίποτα. Κάνει απλώς το χατίρι τρίτων. Πρωτίστως της ίδιας της Τουρκίας που έχει κάθε λόγο αυτή την περίοδο να εμφανίζεται πρόθυμη για κουβέντα, αφενός για κερδίσει χρόνο μέχρι να ξεκαθαρίσουν οι προθέσεις της κυβέρνησης Μπάιντεν στις ΗΠΑ και φυσικά για (ξανα)αποφύγει τις όποιες κυρώσεις στο επόμενο Συμβούλιο Κορυφής.
Χατίρι κάνει ο Μητσοτάκης επίσης(σ.σ. ευγενικά το διατυπώνω)και στους Γερμανούς που τον σπρώχνουν σε αυτό το διμερές παζάρι με απώτερο στόχο να δώσουν συγχωροχάρτι διαλλακτικότητας στους Τούρκους και σε δεύτερο χρόνο να αδειάσουν την Ελλάδα, εμφανίζοντας την ως την δύστροπη και κακομαθημένη της υπόθεσης.
Είναι βέβαιο ότι και αυτές οι συνομιλίες, όπως και όλες οι προηγούμενες, αν ξεκινήσουν θα αποτύχουν. Θα αποτύχουν γιατί αλλιώς τις έχουμε εμείς στο μυαλό μας και αλλιώς οι Τούρκοι.
Η Ελλάδα, λέει, θα συζητήσει μόνο τις θαλάσσιες ζώνες. Και η Τουρκία απαντά μέσω του Anadolu (σ.σ. πιο επίσημο δεν υπάρχει…) ότι οι συνομιλίες θα επεκταθούν σε επτά πυλώνες που θα περιλαμβάνουν: Υφαλοκρηπίδα, χωρικά ύδατα, εναέριο χώρος, αποστρατικοποίηση νησιών, καθεστώς νησίδων και βραχονησίδων, κέντρα εναέριας κυκλοφορίας(FIR) και δικαιοδοσία επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης. «Ώστε να μπουν τα θεμέλια μιας δίκαιης και συνολικής λύσης στο Αιγαίο Πέλαγος και την Μεσόγειο».
Πείτε μου λοιπόν, μπορούν να προχωρήσουν αυτές οι συνομιλίες; Όχι, εκτός κι αν κάποιοι φλερτάρουν με τα κυπαρίσσια στο Γουδί. Και εφόσον θα αποτύχουν γιατί παίζουμε κρυφτούλι «αρχίζουμε-δεν αρχίζουμε» με τις ημερομηνίες;
Θα σας πω και κάτι τελευταίο. Από την στιγμή που οι Τούρκοι διαρρέουν μία συμφωνημένη ημερομηνία(25 Ιανουαρίου) και η Ελλάδα παρότι σε επίπεδο πρωθυπουργού έχει συμφωνήσει, σε επίπεδο υπουργού εξωτερικών το…ξανασκέφτεται, τι ακριβώς εικόνα δίνει ως κράτος; Διχασμένο, φοβικό, ετερόφωτο και ανίκανο να θέσει κόκκινες γραμμές απορρίπτοντας εκ προοιμίου έναν τέτοιο διάλογο. Τόσο απλά.
Η “κατάλυση της Δημοκρατίας” στις Ηνωμένες Πολιτείες: Η άποψη του Γιώργου Χαρβαλιά…