Υπεράνω όλων πρέπει να είναι οι Θεσμοί: Το παράδειγμα του κ. Παναγιώτη Πικραμένου
FILE PHOTO: Ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Παναγιώτης Πικραμμένος μιλάει στην Ολομέλεια της Βουλής. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Το παρόν κείμενο αναφέρεται σε ένα «νομικό και πολιτικό γεγονός». Αφορά προσωπικώς το σημερινό Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης κ. Παναγιώτη Πικραμένο, το στενό συνεργάτη του κ. Αντώνη Αργυρό, αλλά και τη στάση που επέδειξε σε κρίσιμη φάση της μεταπολιτευτικής περιόδου ως Πρωθυπουργός ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
Με το παρόν «κείμενο-παρέμβαση» επιχειρείται να αναδειχθεί ότι ο ομαλός πολιτικός βίος προϋποθέτει ότι «ο νόμος και η τάξη» και η «πολιτική απόφαση» δεν μπορεί να είναι εκτός της συνταγματικής τάξης, καθώς και ότι το δημοκρατικό πολίτευμα εγγυώνται αφενός η τήρηση των θεσμών και αφετέρου η διάκριση των λειτουργιών. Με βάση αυτά υπ’ όψιν τα εξής:
- ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΗ
Πριν προχωρήσουμε στην αποκάλυψη του «νομικού και πολιτικού γεγονότος», απαιτείται μία προδιάθεση για να γίνει κατανοητό «πως» ο γράφων έλαβε γνώση του «συγκεκριμένου γεγονότος», το οποίο αποκαλύπτεται σε χρόνο που δεν παράγεται νομική ή πολιτική παρενέργεια.
Για το λόγο αυτό θα πρέπει να γίνει γνωστό στον αναγνώστη του παρόντος κειμένου ότι στην πρακτική της δικηγορίας στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), από το Νόμο καθιερώνεται η επαφή του δικηγόρου με τον εκάστοτε Εισηγητή της υπόθεσης, ενώ οι «συνήθεις» λειτουργούντες στο ΣτΕ δικηγόροι συνδέονται μεταξύ τους με υψηλό επίπεδο δεοντολογίας και ατομικής φιλίας.
Οι σχέσεις αυτές της δεοντολογίας και ατομικής φιλίας επουδενί «εμποδίζονται» από την κομματική ή πολιτική τοποθέτηση των συναδέλφων, ενώ πολλές φορές είτε συνηγορούν είτε αντιδικούν σε μία υπόθεση, ανταλλάσσουν μεταξύ τους νομικές απόψεις σε ευρύτερα πεδία, κυρίως για τις νέες νομολογιακές παραδοχές του ΣτΕ και για ό,τι νεότερο προκύπτει από την επιστήμη του Δημοσίου Δικαίου. Οι συγκεκριμένοι δικηγόροι που κατά κανόνα δικηγορούν παγίως στο ΣτΕ, είναι ακριβώς φίλοι εξαιτίας του ΣτΕ.
Το ενταύθα δε αναφερόμενο «νομικό και πολιτικό γεγονός» αφορά το σημερινό Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης, κ.Παναγιώτη Πικραμένο, και το στενό συνεργάτη του, δικηγόρο, κ.Αντώνη Αργυρό.
(Παρενθετικώς: Υπ’ όψιν ότι ως υπηρεσιακός Πρωθυπουργός ο κ.Παναγιώτης Πικραμένος, στενότατο συνεργάτη του ως Υπουργό Επικρατείας είχε τον κ.Αντώνη Αργυρό).
- ΤΟ «ΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ»
Θα ήταν τέλος του Σεπτέμβρη του 1992, όπου ο κ.Αντώνης Αργυρός και εγώ κάναμε μία μακρά συνομιλία επί πολιτικών και νομικών θεμάτων όπως συνηθίζαμε ,άλλωστε ,ως φίλοι απο το ΣτΕ. Την περίοδο εκείνη ο κ.Αντώνης Αργυρός ήταν υπεύθυνος του νομικού γραφείου του Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και συνομιλούσε με εμένα στο πλαίσιο της φιλίας μας, εν γνώσει ότι ουδέποτε υπήρξα (και ευθέως ισχυρίζομαι ότι δεν θα υπάρξω) προσκείμενος στη Νέα Δημοκρατία (ΝΔ).
Αντιθέτως, διαχρονικά, ήμουν και είμαι αντιπολιτευόμενος στη ΝΔ (είτε είναι κυβέρνηση, όπως σήμερα, είτε είναι αντιπολίτευση).
- ΤΟ «ΟΧΙ» ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΥ!
Το γεγονός δε έχει ως εξής, όπως μου το εξομολογήθηκε ο κ. Αντώνης Αργυρός: είχε αποβιώσει ο σημαντικός πολιτικός της προδικτατορικής, αλλά και της μεταπολιτευτικής περιόδου Κωστής Στεφανάκης, οπότε οι κ.κ. Παναγιώτης Πικραμένος και Αντώνης Αργυρός, αποτίοντας τον ύστατο φόρο τιμής στον εκλιπόντα είχαν παραστεί στην κηδεία του.
Στη συνέχεια, αποφάσισαν να μεταβούν για ένα «δικό τους καφέ» σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, οπότε αναζήτησαν τον κ. Αντώνη Αργυρό επειγόντως από το γραφείο του τότε Υπουργού Δικαιοσύνης (Μιχαήλ Παπακωνσταντίνου) για να του παραδώσουν φάκελο στα χέρια του, ως υπεύθυνου του νομικού γραφείου του Πρωθυπουργού.
Φυσικά, λόγω του επείγοντος, ανοίχθηκε επί τόπου ο φάκελος, οπότε εμβρόντητος ο νομικός σύμβουλος του Πρωθυπουργού διαπίστωσε ότι ο Υπουργός Δικαιοσύνης είχε καταρτίσει σχέδιο πράξεως του Υπουργικού Συμβουλίου για να ανακληθεί από τη θέση του Προέδρου του ΣτΕ ο Βασίλειος Μποτόπουλος.
(Παρεμπιπτόντως: ο Βασίλειος Μποτόπουλος ήταν σημαντικός δικαστής,με σπάνια κατάρτιση και διοικητικές ικανότητες. Η απόφαση δε για την ανάκληση της τοποθέτησης ως Προέδρου του ΣτΕ αφορούσε αμιγώς «πολιτική πράξη»!)
Την έκπληξη για τη «διαδικασία αυτή» διαδέχθηκε η άμεση αγανάκτηση τόσο του κ.Αντώνη Αργυρού όσο και του κ.Παναγιώτη Πικραμένου. Τότε ο κ.Παναγιώτης Πικραμένος ήταν ακόμα Πάρεδρος του ΣτΕ. Η απάντηση δε του κ. Παναγιώτη Πικραμένου ήταν κοφτή, κατηγορηματική και απόλυτη.
Ο κ.Παναγιώτης Πικραμένος δήλωσε:«αυτό δεν το αντέχω. Δεν το αντέχει η συνείδησή μου. Παραιτούμαι απο το ΣτΕ!». Το ίδιο και ο κ.Αντώνης Αργυρός απο τη θέση όμως του νομικού συμβούλου του Πρωθυπουργού
Και ο μεν κ.Αντώνης Αργυρός ήταν δικηγόρος, ο κ.Παναγιώτης Πικραμένος, όμως, όντας ακόμη Πάρεδρος του ΣτΕ, θα έμενε κυριολεκτικά στο δρόμο ή θα άρχιζε εκ του μηδενός μία νέα σταδιοδρομία, που από τα πράγματα αποδείχθηκε ότι θα τον έφερνε στη θέση του Προέδρου του ΣτΕ, και λόγω των συγκυριών, και του υπηρεσιακού Πρωθυπουργού…
- Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ
Αμφότεροι οι κύριοι, ως έχοντες κατευθείαν πρόσβαση στο γραφείο του Πρωθυπουργού ζήτησαν άμεση συνάντηση με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Προφανώς ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης μετά από αυτοκριτική των γεγονότων του 1965, μετά απο τις εμπειρίες της περιόδου της δικτατορίας και της πρώτης φάσης της μεταπολιτευτικής περιόδου, είχε αποκτήσει μία άλλη ωριμότητα και μία άλλη αντίληψη γύρω από τα πολιτικά πράγματα και τους θεσμούς.
Η προς εμένα μαρτυρία του κ.Αντώνου Αργυρού είναι ότι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός αγανάκτησε και αποδοκίμασε ευθέως την ενέργεια του Υπουργού του. Αποδείχθηκε δε ότι η ενέργεια του Μιχάλη Παπακωνσταντίνου έλαβε χώρα ερήμην του Πρωθυπουργού! Βεβαίως, οι προαναφερόμενοι κύριοι διατύπωσαν και πάλι ευθέως την εναντίωση τους στην απροσδόκητη αυτή ενέργεια. Ωστόσο και η εναντίωση του Πρωθυπουργού ήταν ταυτόσημη με τη δική τους.
Το προαναφερόμενο παράδειγμα το ανακάλεσα στη μνήμη μου. Είμαι βέβαιος δε ότι λόγω του ήθους του, ο κ.Αντώνης Αργυρός εάν ερωτηθεί θα επιβεβαιώσει το ενταύθα αναφερόμενο γεγονός.
Με την ευκαιρία όμως, αυτή, μου δίδεται το δικαίωμα να επισημειώσω τα εξής:
- ΥΠΕΡΑΝΩ ΟΛΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΣΜΟΙ!
Με βάση τα προαναφερόμενα θα μπορούσε κάλλιστα, με βαρύτατη προσβολή στο θεσμικό ρόλο του Πρόεδρου του ΣτΕ και της Δικαιοσύνης, το Υπουργικό Συμβούλιο να προβεί σε μία πραξικοπηματική πράξη, ικανή να δημιουργήσει τοξικό πολιτικό περιβάλλον, ακόμη και κυβερνητική κρίση!
Συνεπώς δεν αρκεί εν προκειμένω να επαινεθεί το παράδειγμα των κ.κ.Παναγιώτη Πικραμένου και Αντώνη Αργυρού , εάν ταυτοχρόνως δεν επισημειωθεί ότι ουδείς έχει το δικαίωμα να αντιλαμβάνεται ότι ο Νόμος και η «πολιτική πρακτική» μπορεί να παραβιάζουν το Σύνταγμα.
Όταν, λοιπόν,ανεξαρτήτως των «κοινωνικών συνθηκών» εξουσιοδοτείται (ως παράδειγμα) ο Αστυνομικός Διευθυντής να θεσπίσει κανόνες απαγόρευσης κυκλοφορίας και μετακίνησης βουλευτών, χωρίς επ’ αυτού να έχει αποφασίσει η Βουλή, αφορά ευθεία παραβίαση του συνταγματικού κανόνα του άρθρου 62 του Συντάγματος.
Όταν ο βουλευτής θέλει να αποτίσει φόρο τιμής σε ένα πολιτικό γεγονός και αποφασίσει να μεταβεί σε συγκεκριμένο χώρο ή μέρος,αφορά πολιτική δραστηριότητα του βουλευτή και χωρίς σχετική άδεια της Βουλής που να του επιβάλει περιορισμό της ελεύθερης μετακίνησης-κυκλοφορίας, κανένας Αστυνομικός Διευθυντής, κανένας Εισαγγελέας, ακόμα και του Αρείου Πάγου, κανένας Πρωθυπουργός και κανένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορούν να τον παρεμποδίσουν! Πολλώ δε μάλλον παράταξη σε κλοιό εντεταλμένων αστυνομικών!
Το αυτό , ως παραβίαση της συνταγματικής τάξης ισχύει και για προτάσεις ή θέσεις ή κριτική, που ποινικοποιούνται ως συκοφαντική δυσφήμηση, αν και οι προτάσεις ή θέσεις ή κριτική αφορούν εκφορά πολιτικού λόγου που έλαβε χώρα από το βήμα της Βουλής κατά τη διαδικασία του κοινοβουλευτικού έργου.
Επίσης, εκτός θεσμικού πλαισίου είναι οτιδήποτε μπορεί να προσβάλει τη διάκριση των λειτουργιών, με το να προεξοφλείται απο πολιτικά πρόσωπα απόφαση του ΣτΕ ή του ΑΠ ή όποιου άλλου Δικαιοδοτικού Οργάνου.Αυτό αφορά την αυστηρή διάταξη της διάκρισης των λειτουργιών.
Σε κάθε περίπτωση δε ο εκάστοτε Κοινός Νομοθέτης, πριν θεσπίσει κανόνες, ή το εκάστοτε αρμόδιο όργανο της Διοίκησης πριν θεσπίσει ατομικές ή κανονιστικές διοικητικές πράξεις, θα πρέπει οι κανόνες τους να εναρμονίζονται με το Σύνταγμα. Και τούτο διότι υπεράνω όλων δεν είναι ο Νόμος, αλλά το Σύνταγμα!
- ΟΙ ΕΡΙΚΛΑΓΚΤΕΣ ΠΟΥ «ΠΩΛΟΥΝ ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ»
Τα κόμματα (και μάλιστα εξουσίας) υποτίθεται ότι είναι «πολυσυλλεκτικά». Ότι δηλαδή συναπαρτίζονται από λογίς-λογίς πρόσωπα και ότι υποτίθεται πως μπορεί να συλλειτουργούν «διάφορες ιδέες».
Βεβαίως στην κυβέρνηση και στη ΝΔ δεν είναι μόνο ο κ.Παναγιώτης Πικραμένος, που ανήκει στη δημοκρατική συντηρητική οικογένεια των πολιτικών, με βαθύτατη δημοκρατική συνείδηση και υψηλό ήθος υπεράσπισης των θεσμών. Στο πολιτικό υποκείμενο της ΝΔ και στην Κυβέρνηση ταυτοχρόνως λειτουργούν και κάθε είδους ερικλάγκτες που αφενός δημιουργούν κόπωση στην κοινή γνώμη και αφετέρου ως «υποστηρικτές του νόμου και της τάξης» αφήνουν να εννοηθεί ότι αυτή η θέση είναι ικανή να παραβιάζει το Σύνταγμα ή και τον πυρήνα ακόμη των ατομικών δικαιωμάτων.
Όσο η ΝΔ πολιτεύεται με το μέρος αυτών που βαταλαλούν υπέρ της θεωρίας «του νόμου και της τάξης», τόσο η ΝΔ (θα) απομακρύνεται από την κεντροδεξιά και εγκαθίσταται αμιγώς στην δεξιά. Και το ζήτημα δεν είναι «ποια» θα είναι η τύχη της ΝΔ, αλλά το «πώς» καθοδηγείται η κοινωνία στην εκδοχή ότι τελικώς… «η εξουσία πουλά τσαμπουκά»!
- ΩΣ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΑ
Το περισσότερο αστυνομικό ή αυταρχικό κράτος ουδέποτε είναι λύση!
Η κοινωνική συνοχή, ο πλουραλισμός των ιδεών και η υπεράσπιση των θεσμών του δημοκρατικού πολιτεύματος, καθώς και ο σεβασμός στη διάκριση των λειτουργιών είναι οι εγγυήσεις του ομαλού πολιτικού βίου,της προόδου και της ενότητας του Έθνους, εν όψει των προκλήσεων των καιρών!
(*) Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ
Ακολουθήστε το Hellas Journal στο NEWS GOOGLE
Ο θάνατος του «εμποράκου» γεννά αγωγές αποζημιώσεων: Οι βλάβες δυστυχώς είναι ανεπανόρθωτες…