Στιγμιότυπο από την κηδεία του Ιρανού πυρηνικού επιστήμονα Mohsen Fakhrizadeh στην Τεχεράνη. EPA, DEFENCE MINISTRY OFFICE HANDOUT
H ανάλυση των δημοσιογράφων Jörg Lau και Holger Stark στην ΖeitOnline αναφέρει, μεταξύ άλλων πως, η σορός του Mohsen Fachrisadeh δεν είχε ακόμα ταφεί στην Τεχεράνη, όταν ο πρώην Διευθυντής της CIA, Τζον Μπρέναν, επέκρινε την επίθεση κατά του Ιρανού πυρηνικού επιστήμονα ως «εγκληματική και εξαιρετικά αδίστακτη πράξη».
Με Τίτλο: «Το μακρύ χέρι της Mossad» και Υπότιτλος: «Είναι ο στόχος της επίθεσης εναντίον του Ιρανού πυρηνικού επιστήμονα να αποτρέψει μια νέα προσέγγιση μεταξύ των ΗΠΑ και του Ιράν;»
Ο Brennan είναι άνθρωπος του περιβάλλοντος του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ Barack Obama και συμμετείχε ενεργά στη σύναψη της Πυρηνικής Συμφωνίας με το Ιράν το 2015. Ο Donald Trump αργότερα κατήγγειλε τη Συμφωνία.
Αυτό πιστεύουν και ο Γερμανός Υπουργός Εξωτερικών Heiko Maas και πολλοί Ευρωπαίοι συνάδελφοί του.Αλλά δεν είναι δεδομένο ότι τα πράγματα θα πρέπει να έρθουν έτσι. Διότι αν ο Biden τηρήσει την προεκλογική του υπόσχεση να συνομιλήσει με την Τεχεράνη για το μέλλον της Πυρηνικής Συμφωνίας, τότε δεν θα έχει να κάνει με το ίδιο Ιράν.
Χωρίς τον Fachrisadeh, τον «πατέρα» του πυρηνικού προγράμματος, η Τεχεράνη δεν θα διαθέτει τον ιθύνοντα νου για την επανάληψη του προγράμματος εμπλουτισμού ουρανίου με στόχο την παραγωγή όπλων σε βιομηχανική κλίμακα. Το μήνυμα της επίθεσης: Μπορεί να πληγεί οποιοσδήποτε από όσους συμμετέχουν στο πρόγραμμα, το καθεστώς της Τεχεράνης δεν μπορεί να προστατεύσει ούτε καν τον πιο στενό κύκλο των δικών του ανθρώπων.
Σύμφωνα με πληροφορίες της DIE ZEIT από κύκλους μυστικών υπηρεσιών, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Mossad βρίσκεται πίσω από την επίθεση. Οι Ισραηλινοί είχαν εδώ και αρκετό καιρό το Fachrisadeh στη λίστα των θανάσιμων εχθρών τους. Το 2009 η Mossad ήταν στα πρόθυρα να τον σκοτώσει, ο τότε Πρωθυπουργός Ehud Olmert είχε εγκρίνει την επιχείρηση.
Μια σύμπτωση έσωσε τη ζωή του επιστήμονα, η Mossad αναγκάστηκε να σταματήσει το εγχείρημά της την τελευταία στιγμή. Ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός Benjamin Netanjahu πρέπει να γνώριζε εδώ και αρκετό καιρό ότι το κλίμα θα μπορούσε να αλλάξει και πάλι τον επόμενο χρόνο υπό τον Biden.
Στο Τελ Αβίβ και την Ουάσινγκτον λεγόταν από τις αρχές του καλοκαιριού ότι οι Ισραηλινοί εργάζονταν πυρετωδώς επί μιας λίστας πιθανών στόχων. Στην πρώτη θέση της λίστας ήταν ο Mohsen Fachrisadeh.Τον Ιανουάριο του 2019, ένας Ισραηλινός κομάντο έκλεψε από μια αποθήκη στην Τεχεράνη μεγάλο μέρος του αρχείου, στο οποίο οι Ιρανοί τεκμηρίωναν τις προσπάθειές τους για την κατασκευή πυρηνικής εκρηκτικής συσκευής στις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Το όνομα του Fachrisadeh εμφανίζεται ξανά και ξανά στο αρχείο, το οποίο η DIE ZEIT κατόρθωσε να δει εν μέρει. Τον Ιούλιο του 2020 μια τεράστια έκρηξη κατέστρεψε στο Natans, νοτίως της Τεχεράνης, μια αίθουσα γεμάτη φυγοκεντρικές μηχανές, στην οποία το Ιράν εμπλούτιζε ουράνιο. Εν συνεχεία, την περασμένη Παρασκευή ο Fachrisadeh, ο οποίος βρισκόταν καθοδόν σε ένα μαύρο Nissan μαζί με την οικογένειά του και τους σωματοφύλακες του, δέχθηκε βροχή πυροβολισμών.
Οι δύο παρατάξεις του ιρανικού πολιτικού συστήματος, οι μετριοπαθείς και οι σκληροπυρηνικοί, αντιδικούν πλέον δημοσίως για την κατάλληλη αντίδραση. Οι μεν θέλουν την επιστροφή των ΗΠΑ στην Πυρηνική Συμφωνία και να τεθεί έτσι τέλος στις αμερικανικές κυρώσεις.
Ο Υπουργός Εξωτερικών Jawad Sarif τάσσεται υπέρ αυτής της λύσης, προειδοποιώντας σε βίντεο για την αποφυγή «περιττών εντάσεων και εχθρότητας». Μιλά με θερμά λόγια για τον Biden, ο οποίος γνωρίζει την εξωτερική πολιτική «πολύ καλύτερα από τον Donald Trump».
Η άλλη παράταξη, οι σκληροπυρηνικοί από τους παραστρατιωτικούς Φρουρούς της Επανάστασης και από το περιβάλλον του ηγέτη της επανάστασης Chamenei, θεωρούσαν ανέκαθεν την πυρηνική συμφωνία ως επιπόλαιη παραίτηση από την ιρανική κυριαρχία και τώρα ζητούν μεγάλο χτύπημα ως απάντηση -για παράδειγμα στο λιμάνι της Haifa, όπως αναφέρει η συντηρητική εφημερίδα Kayhan.
Ο Joe Biden θα μπορούσε να επωφεληθεί από το αποτρεπτικό αποτέλεσμα και ταυτόχρονα να προσφέρει στο καθεστώς στην Τεχεράνη μια διαφορετική πορεία με λιγότερες αντιπαραθέσεις. Η πίεση και η Διπλωματία δεν αποκλείουν η μία την άλλη.
ΠΗΓΗ: Jörg Lau και Holger Stark στην ΖeitOnline