Στην ηρωϊκή ακρίτισσα Ρηνιώ της Κινάρου σήμερα η Πρόεδρος της Δημοκρατίας
File Photo: Η Ειρήνη Κατσοτούρχη.ΥΠΕΘΑ/ΔΝΣΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Στην Κίναρο θα μεταβεί σήμερα η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η οποία θα συναντηθεί με τη μοναδική κάτοικο του νησιού, την ακρίτισσα του Ελληνισμού Ειρήνη Κατσοτούρχη.
Η κυρία Ειρήνη Κατσοτούρχη, 74 ετών, είναι η μοναδική κάτοικος του νησιού. Τον περασμένο Ιανουάριο είχε σημάνει συναγερμός καθώς, λόγω κακοκαιρίας, οι συγγενείς της δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν μαζί της, Τελικά μετά από κινητοποίηση των Αρχών εντοπίστηκε, δηλώνοντας, πάντως, ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψει το νησί.
Γεννήθηκε στην Αμοργό και σε ηλικία τριών ετών πήγε με τους γονείς της στην Κίναρο.
Χρόνια μετά έκανε ένα μεγάλο ταξίδι με τον σύζυγό της Μικέ και τα παιδιά της στην Αυστραλία και το 2000 επέστρεψε με τον σύζυγό της στην Ελλάδα. Μαζί αποφάσισαν να εγκατασταθούν για πάντα στη βραχονησίδα Κίναρο.
Το 2013 όμως ο σύζυγός της κυρά Ρηνιώς, έφυγε από τη ζωή και μέχρι σήμερα η κυρία Ειρήνη ζει μόνη, στον τόπο που γεννήθηκε.
Μόνη της επικοινωνία είναι μέσω του δορυφορικού τηλεφώνου που έχει, αλλά και η ενημέρωσή της μέσω της τηλεόρασης.
Μία φορά την εβδομάδα έρχεται επιδοτούμενο καϊκι από την Αμοργό και της φέρνει τρόφιμα και ότι χρειάζεται. Αν δεν έχει καλό καιρό, μπορεί να κάνει και 20 ημέρες να έρθει στο μικρό λιμανάκι. Για τον εαυτό της φροντίζει μόνη της.
Όπως φροντίζει και τα ζώα της, το μικρό της δωμάτιο και το μνημείο των τριών πεσόντων ηρώων του Πολεμικού Ναυτικού από το 2016.
Οπτικοακουστικό υλικό από SAR στην Κίναρο from ΥΠΕΘΑ on Vimeo.
Τον Δεκέμβριο του 2019 είχε μιλήσει στην εφημερίδα “Δημοκρατία” όπου μεταξύ άλλων είχε πει:
«Φοβάμαι πως αν κλείσω τα μάτια μου το νησί θα το πάρουν οι Τούρκοι. Ο Ερντογάν άλλωστε κατά το παρελθόν είχε δηλώσεις πως η Κίναρος προορίζεται για χώρο λατρείας. Δεν έχω νιώσει ποτέ απειλή. Παρά το γεγονός πως ζω σε ένα μέρος πάνω από το οποίο τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη κάνουν συχνά πτήσεις δεν τρομάζω» είπε χαρακτηριστικά η 74χρονη κυρία Ειρήνη και συμπληρώνει «Μόνο αν πεθάνω δεν ξέρω τι θα γίνει».
Η πιο πρόσφατη συνέντευξή της ήταν τον περασμένο Οκτώβριο στην εφημεμερίδα «Καθημερινή»
Μεταφέρουμε από το συγκεκριμένο ρεπορτάζ:
«Η Ειρήνη Κατσοτούρχη μένει στο παλιό καφενείο της Κινάρου, το μόνο κτίσμα στον όρμο. Ο παλιός οικισμός είναι αθέατος από τη θάλασσα, περίπου ένα χιλιόμετρο πιο πάνω.
Τα σπίτια του έχουν γίνει σωροί από πέτρες, αφού έφυγαν οι κάτοικοι. Στέκονται μόνο δύο που ανήκουν στην οικογένεια της κυρα-Ρήνης, όπως όρθια είναι και η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του 1878.
Εκεί, έχει τοποθετηθεί και ένα μνημείο για τους τρεις αεροπόρους του Πολεμικού Ναυτικού που έχασαν τη ζωή τους όταν το ελικόπτερό τους συνετρίβη σε μια από τις πλαγιές. Οι αξιωματικοί Αναστάσιος Τουλίτσης, Κωνσταντίνος Πανανάς και Ελευθέριος Ευαγγέλου επέβαιναν στο μοιραίο ελικόπτερο και σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια μιας νυχτερινής στρατιωτικής άσκησης στις 11 Φεβρουαρίου του 2016.
Κάθε μέρα ανάβω ένα καντήλι στους αεροπόρους
«Χτύπησε ένα πρωί το τηλέφωνο και ήταν άνθρωποι από το Πεντάγωνο. Μου είπαν να βοηθήσω στην έρευνα για ένα ελικόπτερο που έπεσε τη νύχτα. Ανέβηκα σ’ ένα ψηλό σημείο, μύριζαν τα καμένα καύσιμα και είδα τα συντρίμμια. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ το θέαμα», λέει και δακρύζει. Τόσα χρόνια περάσανε, ακόμα κλαίω τα νιάτα των παλικαριών, κλαίω που σκοτώθηκαν για την πατρίδα. Και κάθε μέρα θυμιατίζω και τους ανάβω το καντήλι. Οι μανάδες τους δεν μπορούν να έρθουν εδώ να προσκυνήσουν το μνημείο, οπότε τα θρηνώ σαν να ήτανε δικά μου παιδιά», μας λέει και μας βάζει στο μικρό σπιτικό της.
Οντως, πλάι στις φωτογραφίες των δύο γιων και της κόρης της έχει και τους αεροπόρους.
«Και ένα βασίλειο να μου έδινες, εδώ θα έμενα»
Γεννημένη στην Αμοργό, ταξίδεψε ημερών στην Κίναρο και μεγάλωσε με τις αδερφάδες της στο νησί. «Οταν έκλεισα τα 14 με πήγανε στην Κάλυμνο και λίγο αργότερα γνώρισα τον άνδρα που παντρεύτηκα. Ο Μικές έφυγε μετανάστης στην Αυστραλία και σε έναν χρόνο τον ακολούθησα και εγώ, το 1970. Κάτσαμε 15 χρόνια στο Ντάργουιν, δεν μου άρεσε καθόλου, είχε κακό κλίμα, κουνούπια. Το 1985 ξαναγυρίσαμε πια στην Ελλάδα με την οικογένεια και πήγαμε να ζήσουμε στην Κάλυμνο από όπου καταγόταν ο Μικές. Στο μεταξύ οι γονείς μου είχαν μείνει οι μόνοι κάτοικοι της Κινάρου και όταν το 1997 αρρώστησε και πέθανε ο πατέρας μου, η μάνα μου πήγε μόνιμα στην Αμοργό, το νησί έμεινε δίχως άνθρωπο», λέει η κυρα-Ρήνη.
Εκείνη την περίοδο έγιναν πολλές κλοπές και βανδαλισμοί στην έρημη Κίναρο. Κάποιοι άρχισαν να κλέβουν ζώα από τα κοπάδια του Γιώργου Θηραίου, ενώ λεηλάτησαν τα σπίτια, ψάχνοντας για θησαυρούς. Αυτό έκανε την κυρα-Ρήνη να γυρίσει πια στο νησί το 2000 και να εγκατασταθεί μόνιμα με τον άνδρα της: «Ηταν μια υπόσχεση που είχα δώσει στον πατέρα μου, να φυλάω την Κίναρο, μου την εμπιστεύτηκε αλλά το ήθελα και γω. Μου αρέσει το τοπίο, η αγριάδα, δεν ξέρω, όπου και να πάω δεν μπορώ να το αποχωριστώ. Και ένα βασίλειο να μου δώσεις, τίποτε δεν θέλω, μόνον την Κίναρο. Οποιος ζήσει εδώ και μετά πεθάνει η τελευταία κουβέντα που θα πει θα ’ναι Κίναρος».
Με πληροφορίες από ΑΠΕ – ΜΠΕ, Καθημερινή, Δημοκρατία, THE TOC
Ακολουθήστε το HELLAS JOURNAL στο NEWS GOOGLE
Έκκληση του προέδρου της Αυστρίας για υποδοχή προσφύγων από τη Μόρια