Συνομιλίες και συμβαλλόμενα μέρη: Το Κυπριακό είναι ζήτημα εισβολής και κατοχής, στη διεθνή του πτυχή

ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ




Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗ

Ήλθε η κα. Τζέιν Χολ Λούτ, σε μια νέα προσπάθεια επανέναρξης του διαλόγου για επίλυση του Κυπριακού.  Ενός διαλόγου ο οποίος από το 1977 έχει περάσει από χίλια μύρια κύματα και διακυμάνσεις.

Φάσεις προόδου και φάσεις πισωδρόμησης και αδιεξόδου.  Ενός διαλόγου που ξεσήκωσε θύελλα διαφωνιών ως προς τη μορφή και την ουσία του.  Αν κάποιος ανατρέξει από τότε έως σήμερα θα διαπιστώσει ότι η διαδικασία του διαλόγου συνεχώς διολισθαίνει τόσον στη διαδικασία και τη μορφή, όσον και επι της ουσίας και της βάσης διεξαγωγής του.

Η ελληνοκυπριακή πλευρά συνεχώς μετακινείται από τις προηγούμενες θέσεις της ως αποτέλεσμα δύο συνθετικών παραγόντων.  Ο ένας είναι η ορθή και αναλλοίωτη θέση ότι το κυπριακό μόνο  με διάλογο και συνομιλίες θα επιλυθεί.  Και ο άλλος είναι η αδυναμία της ε/κ πλευράς, να κρατήσει το διάλογο μέσα στα αρχικά πλαίσια όπως αυτά καθορίστηκαν από αποφάσεις του ΟΗΕ.

Και ποιος ο λόγος για αυτό το γεγονός;  Μα φυσικά η αδύνατη θέση της ε/κ πλευράς στη σχέση ελληνοκυπρίων έναντι Τουρκίας.  Και που οφείλεται αυτή η αδυναμία;  Σε σειρά λόγους, τους οποίους θα προσπαθήσει να παραθέσω.

  1. Το γεγονός ότι η Κυπριακή Δημοκρατία και κατ’ επέκταση η ε/κ πλευρά είναι ανίσχυρη να υπερασπιστεί τη δίκαια υπόθεση της λόγω μεγάλης έλλειψης αποτρεπτικής ισχύος.
  2. Γιατί η απαραίτητη συνεργασία, στον τομέα αυτό, με την Ελλάδα δεν έχει καταστεί δυνατό να λειτουργεί αποδοτικά και μέσα στα ορθά πλαίσια, δηλαδή στα πλαίσια μιας διακρατικής αμυντικής συμφωνίας.
  3. Διότι η Τουρκία σταθερά κατορθώνει δεκαετίες τώρα, με την αδιαλλαξία και επιθετικότητα της να ανατρέπει τη βάση των συνομιλιών, τον τρόπο διεξαγωγής και το περιεχόμενο τους. Και αυτός είναι ο κύριος λόγος.
  4. Η στάση της Τουρκίας, η οποία αντίκειται στις αποφάσεις του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης, περι Κύπρου, έχει καταστεί δυνατή εξαιτίας της απαράδεκτης στάσης μερίδας του διεθνούς παράγοντα αλλά και χειρισμών τόσον του ΟΗΕ, όσον και της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης. Χειρισμοί οι οποίοι είναι προϊόν της στάσης ορισμένων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας και ηγετικών κρατών της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης.
  5. Η αδυναμία της ε/κ πλευράς να έχει μια σταθερή και συνεπή στάση απέναντι στη μορφή, τη βάση, τη διαδικασία και το περιεχόμενο των συνομιλιών.
  6. Η αδυναμία της ε/κ πλευράς, που προανάφερα οφείλεται στη πάγια σύγχυση, αναφορικά με το δισυπόστατο του Κυπριακού προβλήματος, δηλαδή την Εσωτερική και Διεθνή πτυχή του, που μαζί συνθέτουν το κυπριακό. Δυστυχώς οι δύο πτυχές δεν αντιμετωπίζονται ενιαία.  Ορισμένοι ε/κ θεωρούν ότι το κυπριακό είναι μόνο η εσωτερική πτυχή, δηλαδή η ρύθμιση των σχέσεων των δύο κοινοτήτων.  Όπως π. χ. διακυβέρνηση, περιουσιακό, εδαφικό, με τις διάφορες πτυχές τους, κ.λπ. την ίδια άποψη έχουν διαχρονικά, μέχρι αποδείξεως του εναντίον, Η.Π.Α και Ηνωμένο Βασίλειο.  Αλλοι θεωρούν ότι το Κυπριακό είναι μόνο η διεθνής πτυχή, δηλαδή ασφάλεια, στρατεύματα, εγγυήσεις, έποικοι.
  7. Η ανυπαρξία πραγματικής ενότητας εντός της ε/κ κοινότητας, λόγω των αξεπέραστων διαφορών μεταξύ ε/κ πολιτικών δυνάμεων, επι της ουσίας του κυπριακού. Δυστυχώς η γκάμα των διαφορών είναι τεράστια.  Στο ένα άκρο μπορεί να διακρίνεις απόψεις που υιοθετούν το status quo, τα δύο κράτη και άλλα παρόμοια, έως τη συνομοσπονδία στο όνομα της ανάγκης εξεύρεσης λύσης.  Άπειρες οι διαφορές και στα θέματα διαδικασίας, συμμαχιών κ.ο.κ.
  8. Το γεγονός ότι δεν έγινε κατορθωτό το κυπριακό να μείνει υπεράνω των εκάστοτε προεκλογικών και άλλων σκοπιμοτήτων. Εξ ’ου και το φαινόμενο απίστευτων κυριολεκτικά παλινδρομήσεων, μεταλλάξεων και παραλογισμών από πολιτικές δυνάμεις και πολιτικούς.
  9. Το ότι στάθηκε αδύνατο να συμφωνήσουν ακόμα και στα 4-5 βασικά στοιχεία της επίλυσης του κυπριακού, ακόμα και οι δυνάμεις μέσα στους ε/κ και του τ/κ οι οποίες επιθυμούν λύση. Ούτε καν ανάμεσα στις δυνάμεις των δύο κοινοτήτων οι οποίες επιθυμούν μια Κύπρο πραγματικά ανεξάρτητη, κυρίαρχη και ακέραιη.  Τραγικό αλλά αληθινό.
  10. Μόνιμο αγκάθι στη διαδικασία των συνομιλιών η θέση και ο ρόλος των δύο κοινοτήτων, των τριών εγγυητριών δυνάμεων, της Κυπριακής Δημοκρατίας, των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας (άρα του ΟΗΕ) και της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης. Απ΄ εδώ πηγάζει η σύγχυση γύρω από τη διεθνή διάσκεψη, η οποία μετατράπηκε σε διάσκεψη για το κυπριακό, πενταμερή διάσκεψη για το κυπριακό, άτυπη πενταμερή. Και σ΄ αυτή τη μετακινούμενη διαδικαστική αντίληψη κάπου χάθηκε ο ρόλος και η θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Είναι καιρός οι πολιτικές δυνάμεις και άλλοι φορείς να καταλήξουν σε κοινές θέσεις στα θεμελιώδη ζητήματα του κυπριακού.  Και πρώτα απ΄ όλα να απαντήσουν εκ νέου το ερώτημα τι είδους πρόβλημα είναι το κυπριακό.

Για μένα το κυπριακό είναι ζήτημα εισβολής και κατοχής, στη διεθνή του πτυχή, και συμβαλλόμενο μέρος σε αυτήν την πτυχή εκ μέρους της Κύπρου και του κυπριακού λαού είναι η Κυπριακή Δημοκρατία και ζήτημα ρύθμισης των σχέσεων των δύο κοινοτήτων στην εσωτερική του πτυχή, όπου συμβαλλόμενα μέρη είναι οι δύο κοινότητες και όχι οι δύο κοινότητες συν οι «μητέρες – πατρίδες».

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Ακολουθήστε το Hellas Journal στο NEWS GOOGLE

Επιμονή σε κυρώσεις κατά της Τουρκίας: Έστω κι εάν χαλάσει το τελευταίο πάρτι της κ. “προέδρου”, Μέρκελ

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: