Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ Η αφήγηση μοιάζει με μαυρόασπρη ταινία του Αγγελόπουλου, με λίγους πρωταγωνιστές και πολλούς κομπάρσους. Το τοπίο μιας ερημωμένης πόλης, εγκαταλειμμένης. Αργόστροφες κινηματογραφικές εικόνες να εναλλάσσονται. Να ακούγονται φωνές, μιας ζωντανής πόλης και την ίδια ώρα να κυριαρχεί  σκοτάδι και ερημιά, που προκαλούν φόβο. Ετοιμόρροπα κτήρια, ερειπωμένοι δρόμοι και ένας ξεπεσμένος θίασος «περιπλανώμενων … Continue reading Όταν ο Αττίλας έπαιζε… υπέροχα πιάνο: Μετά την εισβολή οι Τούρκοι γέμιζαν στρατιωτικά καμιόνια με μουσικά όργανα και τα έστελναν στην τουρκική ελίτ