Οι σκοτεινοί συνεργοί του Ταγίπ Ερντογάν: Έχει συνάψει μια επικίνδυνη συμμαχία με τους υπερεθνικιστές…
ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Μπορεί να μην το έχετε αντιληφθεί, αλλά αυτό δεν είναι και τόσο κακό. Πριν από μία εβδομάδα και πλέον, ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, ανακοίνωσε μεταρρύθμιση της Δικαιοσύνης και υποσχέθηκε την οικονομική και δημοκρατική ανανέωση της χώρας του, η οποία θα πρέπει να γίνει πιο ευρωπαϊκή.
Αλλά οι Ημέρες της Ευρώπης τελείωσαν πολύ γρήγορα στην Άγκυρα. Όταν η αντιπολίτευση ζήτησε, για να γίνει μία καλή αρχή, την απελευθέρωση σημαντικών πολιτικών κρατουμένων, για παράδειγμα του πρώην επικεφαλής του φιλο-κουρδικού HDP Selahattin Demirtaş ή του φιλάνθρωπου Osman Kavala, ο Erdoğan αρνήθηκε. Και όλα παρέμειναν όπως ήταν παλιά.
Τα παραπάνω αναφέρει το σχόλιο του ανταποκριτή Εξωτερικών Θεμάτων της Zeit, Michael Thumann στην καθημερινή στήλη «Οκτώ παρά πέντε».
Τίτλος: «Οι σκοτεινοί συνεργοί του Erdoğan»
Υπότιτλος: «Ο Τούρκος Πρόεδρος έχει συνάψει μια επικίνδυνη συμμαχία με τους υπερεθνικιστές, οι οποίοι έχουν από καιρό αναλάβει σημαντικές θέσεις στο κράτος και τον στρατό»
Οι πιρουέτες του Erdoğan μεταξύ μεταρρύθμισης και καταστολής αποκαλύπτουν ένα βαθύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο Τούρκος Πρόεδρος. Κάθε φορά που κοιτάζει τα άδεια ταμεία, γνωρίζει ότι χρειάζεται επειγόντως καλύτερες σχέσεις με την Ευρώπη, ότι πρέπει να κάνει ένα διάλειμμα από τους πολέμους που διεξάγει και ίσως να δώσει στην κουρδική οικονομία στην Ανατολή περισσότερο χώρο να αναπνεύσει. Δεν θέλει ή δεν μπορεί; Μια ματιά στην ισορροπία ισχύος δείχνει ότι δεν μπορεί να το κάνει.
Ο μεγαλύτερος σωτήρας και το μεγαλύτερο πρόβλημα του Erdoğan ονομάζεται Devlet Bahçeli. Ο ηγέτης του υπερεθνικιστικού MHP εξασφάλισε στον Πρόεδρο την πλειοψηφία πριν από σχεδόν πέντε χρόνια και άνοιξε το δρόμο για το προεδρικό σύστημα.
Σε αντάλλαγμα, ο Erdoğan υποχώρησε σε πολλές θέσεις του MHP. Καταπολέμηση των Κούρδων, φυλάκιση αριστερών και φιλελεύθερων. Ο Erdoğan, πρώην επικριτής του εθνικισμού, έγινε ο πρώτος εθνικιστής της χώρας του.
Τα περασμένα τέσσερα χρόνια έχει χάσει πολλούς συνοδοιπόρους, έχει συλλάβει πολλούς δημοσίους υπαλλήλους και φοβάται τους Κούρδους, τους φιλελεύθερους και τους αστούς συντηρητικούς. Ο Erdoğan είναι παγιδευμένος στον συνασπισμό με τους εθνικιστές.
Το MHP δεν είναι οποιοδήποτε κόμμα, αλλά μια συμμαχία εθνικιστών, παντουρκιστών, αφεντικών της μαφίας και φασιστών. Πρεσβεύουν μια τουρκική παραλλαγή της κυρίαρχης φυλής, η οποία θέτει τον τουρκικό κόσμο πάνω από όλους τους γειτονικούς λαούς, αλλά κυρίως πάνω από Κούρδους, Εβραίους και χριστιανούς.
Στη Γερμανία είναι γνωστοί για το πρώην τμήμα νεολαίας τους, τους «Γκρίζους Λύκους». Ο φιλάσθενος Devlet Bahçeli είναι μόνο το γηρασμένο φύλλο συκής, πίσω από αυτόν υπάρχουν ομάδες κρούσης και σκληρά ιδεολογικά στελέχη. Εκφοβίζουν αντιφρονούντες και απειλούν ανοιχτά άλλους πολιτικούς.
Όταν ο Πρόεδρος του κεμαλικού CHP Kemal Kılıçdaroğlu διαμαρτυρήθηκε το Νοέμβριο για τις παράνομες συλλήψεις πολιτικών, το MHP υπέβαλε μήνυση και επιδιώκει να του πάρει την βουλευτική ασυλία. Η απειλή δεν είναι κενή περιεχομένου.
Γιατί η εξουσία του MHP εκτείνεται πολύ πέρα από το ρόλο του υποστηρικτή του AKP υπό τον Recep Tayyip Erdoğan. Από την απόπειρα πραξικοπήματος το 2016 και μετά λαμβάνει χώρα εκτεταμένη εκκαθάριση του κρατικού μηχανισμού. Δεκάδες χιλιάδες υπάλληλοι αναγκάστηκαν να φύγουν, 20.000 στρατιώτες απολύθηκαν.
Η από τα επάνω επανάσταση καλύπτεται από τον μανδύα της μάχης ενάντια στο κίνημα του ιεροκήρυκα Fethullah Gülen, τον οποίο η κυβέρνηση κατηγορεί για το αποτυχημένο πραξικόπημα. Στη δεκαετία του 2000, όταν ήταν ακόμα σύμμαχος του Erdoğan, οι υποστηρικτές του Gülen κατέλαβαν σημαντικές θέσεις στη γραφειοκρατία και τους μηχανισμούς ασφαλείας.
Ωστόσο, είναι τα μέλη του MHP που από το 2016 και μετά καταλαμβάνουν αυτές τις θέσεις. Έχουν από καιρό τον έλεγχο βασικών θέσεων στη Δικαιοσύνη, το στρατό και τον κρατικό μηχανισμό. Η Τουρκία βιώνει ένα συγκεκαλυμμένο πραξικόπημα των εθνικιστών.
Επομένως, δεν θα πρέπει να εκπλήσσεται κανείς, όταν πολιτικοί όπως ο Selahattin Demirtaş ή ο μαικήνας Osman Kavala παραμένουν υπό κράτηση, παρά τις αντίθετες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Η τουρκική Δικαιοσύνη γίνεται σε σημαντικό βαθμό συνεργός των υπερεθνικιστών. Το τουρκικό κράτος βρίσκεται καθοδόν προς την μετατροπή του σε κράτος του MHP.
Ο Erdoğan ευχαρίστησε τους εθνικιστές συμμάχους του το περασμένο Σαββατοκύριακο για το ότι πάντοτε στέκονται στο πλευρό του «σε όλα τα ζητήματα που είναι προς το συμφέρον της χώρας μας και του έθνους μας».
Ίσως εδώ βρίσκεται και μια απάντηση στο πολύ πιο σημαντικό ζήτημα της εξουσίας στη χώρα. Φυσικά και ο Erdoğan εξακολουθεί να είναι ο ισχυρότερος Πρόεδρος από την εποχή του ιδρυτή του κράτους Kemal Atatürk. Στρέφει ακόμα την Τουρκία προς οποιαδήποτε κατεύθυνση του αρέσει.
Ως ιδεολογικά απροσδιόριστος πολιτικός, θα μπορούσε κάποια στιγμή και να επιχειρήσει να εγκαταλείψει την εθνικιστική πορεία. Αλλά στα εκτελεστικά όργανα δεν βρίσκονται πλέον δικοί του άνθρωποι.
Η εκκαθάριση των τελευταίων ετών έφερε μια νέα σκοτεινή δύναμη στον κρατικό μηχανισμό. Ακόμα κι αν ο Erdoğan θα ήθελε κάτι διαφορετικό ή κάποια στιγμή έφευγε, οι εθνικιστές θα παρέμεναν στις θέσεις τους.
ΠΗΓΗ: Zeit, Michael Thumann
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος του ΝΑΤΟ προέρχεται από το εσωτερικό του: Από την παραβατική Τουρκία