Επιχειρήσεις Κοφίνου: Η Κυβέρνηση, έδωσε τη διαταγή για την εμπλοκή της Εθνικής Φρουράς
Στιγμιότυπο από τις επιχειρήσεις στην Κοφίνου. Φωτογραφία PIO
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ (ΝΤΙΝΟΥ) ΑΥΓΟΥΣΤΗ (*)
Πολλά ήταν τα σχόλια που έλαβα με αφορμή το τελευταίο κείμενο μου σχετικά με την απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο. Λυπούμαι να παρατηρήσω πως ακόμα και σήμερα, ύστερα από την παρέλευση τόσων χρόνων, φαίνεται να μη έχουμε διδαχθεί σχεδόν τίποτε από τα τραγικά λάθη μας.
Δεν τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση, ούτε στον Μακάριο ούτε στον Γρίβα. Παραμένω παγερά αδιάφορος στην προσωπική διαδρομή και των δύο, εξαιρουμένης της ένδοξης εποποιίας της Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959, άντε και λίγο μεθύστερα. Έχω την άποψη ότι κανένας από τους δύο, δεν έκανε έστω και ένα βήμα πίσω προκειμένου να ενώσουν τον λαό. Κι αυτό κάποτε πρέπει να απασχολήσει πολύ σοβαρά τους αντικειμενικούς μελετητές της σύγχρονης ιστορίας μας.
Η αναγνώριση της ιστορικής αλήθειας βοηθά πάντα ώστε να μην επαναληφθούν τα εγκλήματα και τα τραγικά λάθη του παρελθόντος.
Επανέρχομαι, λοιπόν, σήμερα ξανά στο θέμα της Ελληνικής Μεραρχίας προκειμένου να ξεκαθαρίσουμε ένα ζήτημα το οποίο επίτηδες κάποιοι προσπαθούν να συσκοτίσουν:
- Ποιος τελικά ήθελε περισσότερο απ’ όλους την επέμβαση της Εθνικής Φρουράς προκειμένου να αντιμετωπισθεί η τουρκική παρανομία στην περιοχή Κοφίνου – Αγίου Θεοδώρου το Νοέμβριο του 1967, γεγονός που απετέλεσε την αφορμή για την απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο;
Γράφει ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος, Μιλτιάδης Χριστοδούλου:
«Η Κυβέρνηση, λόγω της προβλεπόμενης τουρκικής αντίστασης, θεωρούσε αναγκαία την εμπλοκή και της Εθνικής Φρουράς στις επιχειρήσεις, με σκοπό την ενίσχυση τους έργου της αστυνομίας. Ο Γρίβας, ωστόσο, αντιτασσόταν σε ανάμιξη της Εθνικής Φρουράς, και θεωρούσε την όλη επιχείρηση ως καθαρά αστυνομικό έργο.
Πιθανή ανάμιξη της Εθνικής Φρουράς έβλεπε ότι συνεπαγόταν επέκταση της σύρραξης, με σοβαρές προεκτάσεις και πολιτικές επιπτώσεις και συνέπειες. Εν όψει της επιμονής της κυπριακής κυβέρνησης, ο Γρίβας θεωρούσε αναγκαία τη συνεννόηση με την Αθήνα και την εξασφάλιση της έγκρισης της. Έτσι ο Γρίβας επισκέφτηκε δυο φορές την Αθήνα και είχε επαφές με το βασιλέα, την κυβέρνηση και το Γενικό Επιτελείο και τελικά έστελλε απεσταλμένο του με το σχέδιο των επιχειρήσεων.
Χρονολογικά η όλη υπόθεση εξελίχθηκε ως εξής: «Την 1η Νοεμβρίου, με την επιμονή του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού άμυνας στρατηγού Σπαντιδάκη, η Αθήνα ενέκρινε το σχέδιο της επιχείρησης και έδιδε οδηγίες για την εκτέλεση του.
Μέχρι τις 11 Νοεμβρίου, ύστερα από λεπτομερείς συνεννοήσεις και ανταλλαγές μεταξύ Αθηνών και Λευκωσίας, επιβεβαιωνόταν η τελική έγκριση του σχεδίου μαζί με τις σχετικές στρατιωτικές οδηγίες» (Μ. Χριστοδούλου, «Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΚΑΙ Η ΚΥΠΡΟΣ», τ.β΄., σελ. 255).
Μετά την νικηφόρο μάχη της Κοφίνου, ακολούθησε ως γνωστόν το τουρκικό τελεσίγραφο για την εξορία του Γρίβα και την απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας. Η Χούντα κατατρομαγμένη, ταπεινωμένη και εξευτελισμένη απέσυρε μέσα σε διάστημα 45 ημερών, χωρίς καμιά απολύτως αντίσταση και τον τελευταίο στρατιώτη της από το έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Διότι σύμφωνα με Γ. Παπαδόπουλο, η Τουρκία μας απείλησε με πόλεμο!
- Από αυτό το σημείο και μετά οι ήδη τεταμένες σχέσεις Μακαρίου – Γρίβα εισέρχονται σε φάση απόλυτης σύγκρουσης, κάτι που δηλητηρίαζε και αποδυνάμωνε σε βαθμό εξαιρετικά επικίνδυνο το εσωτερικό μέτωπο, με ολέθρια για το μέλλον του Κυπριακού Ελληνισμού αποτελέσματα. Η κατάληξη ήταν τα τραγικά γεγονότα του ΄74.
Στο πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής των Ελλήνων η οποία ασχολήθηκε με τον φάκελο της Κύπρου στα χρόνια 1986-1988, η ανάκληση της Μεραρχίας χαρακτηρίζεται ως πράξη εθνικής ντροπής, η οποία άφησε ανοχύρωτη την Κύπρο, έρμαιο στις ορέξεις των Τούρκων. Το αναμφισβήτητο γεγονός ότι υπήρξε και πίεση από τις Η.Π.Α. δεν αίρει το χαρακτήρα της πράξης αυτής ως εθνικά απαράδεκτης. Αντιθέτως επιβεβαιώνει τον εθελοδουλισμό και την υποταγή της τότε ελληνικής ηγεσίας στις επιδιώξεις και επιθυμίες των Η.Π.Α.
Μερικές από τις καταθέσεις στρατιωτικών στην εξεταστική Επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων καταγράφουν με απόλυτη σαφήνεια την πραγματικότητα. Ο Αντιστράτηγος Γρηγόριος Σπαντιδάκης ο οποίος διετέλεσε και υπουργός Άμυνας υποστήριξε ότι ενόσω η Μεραρχία βρισκόταν στην Κύπρο οι Τούρκοι δεν πολεμούσαν.
Ο Αντιστράτηγος Ανδρέας Σιαπκαράς δήλωσε ότι εάν οι Τούρκοι αποτολμούσαν απόβαση θα είχαν πολύ δυσάρεστα αποτελέσματα. Ο στρατηγός Ιωάννης Ντάβος υποστήριξε πως η Μεραρχία μπορούσε να αποκρούσει οποιαδήποτε προσπάθεια εισβολής και ο Αντιστράτηγος Κωνσταντίνος Χανιώτης χαρακτήρισε την αποχώρηση της ως μέγα λάθος.
Ενισχυτικό των παραπάνω αποτελεί μια συνέντευξη του τότε Τούρκου πρωθυπουργού Στρατηγού Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ την οποία έδωσε είκοσι χρόνια αργότερα στην τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Κίπρις Πόστασι» και αναδημοσιεύθηκε στον «Φιλελεύθερο» της Κύπρου, στις 29 Μαρτίου 1987.
- Με την συνέντευξη αυτή καταρρίπτεται ο μύθος της τουρκικής απειλής, αφού η τουρκική πολεμική μηχανή δεν ήταν τότε σε θέση να υποστηρίξει με επιτυχία στρατιωτική εισβολή στην Κύπρο. Και αυτό διότι, το 1967 η Τουρκία διέθετε μόνο 2 αποβατικά σκάφη (!), 150 αλεξιπτωτιστές, 6 μεταγωγικά αεροπλάνα, και 6 στρατιωτικά ελικόπτερα.
«Στην πραγματικότητα οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις δεν ήταν προετοιμασμένες για αμφίβια επιχείρηση», παραδέχθηκε ο Ντεμιρέλ και γι΄ αυτό έδωσε εντολή για αγορά 100 αποβατικών σκαφών με δυνατότητα μεταφορά αρμάτων μάχης, 1500 αλεξίπτωτων και 100 ελικοπτέρων και μεταγωγικών αεροπλάνων. Όλα αυτά ως γνωστό χρησιμοποιήθηκαν στην εισβολή του 1974.
Υστερόγραφο: Συγγνώμη Μεραρχία: Κείμενο του αείμνηστου Σάββα Παύλου για εκείνους τους Κυπραίους που έβριζαν τα αδέλφια μας από την Ελλάδα! Διαβάστε το για να φρύξετε!
(*) Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Αναπλ. Καθηγητής Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
a.[email protected]
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ