Από την «Παύση των Γρονθοκοπημάτων» στο Τελικό Ξεβράκωμα: Νυν Υπερ Πάντων ο Κατευνασμός!

FILE PHOTO: Η παράνομη “σημαία” του κατοχικού καθεστώτος στον Πενταδάκτυλο. Αυτό το απαράδεκτο θέαμα βλέπουν κάθε βράδι οι Ελληνοκύπριοι που διαμένουν στη Λευκωσία. Φωτογραφία Yannis Kolesidis for The New York Times, ANA-MPA




Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΗΛΙΑΔΗ

Ο Γλαύκος Κληρίδης μπορεί να ήταν ο πρώτος Κύπριος πολιτικός που εισήγαγε την λεγόμενη ρεαλιστική σχολή πολιτικής του κατευνασμού, ο Νίκος Ρολάνδης όμως (ΥΠΕΞ Κυπριακής Δημοκρατίας Μάρτιος 1978 – Σεπτέμβριος 1983), ήταν ο πρώτος αξιωματούχος της Κυπριακής Δημοκρατίας που υιοθέτησε και προέβαλε την γραμμή του κατευνασμού στο Κυπριακό.

Η κατευναστική πολιτική Ρολάνδη της «Παύσης των Γρονθοκοπημάτων» εδραζόταν στην θεώρηση ότι εφόσον είμαστε αναγκασμένοι να εξεύρουμε λύση του Κυπριακού μέσα από συνομιλίες με την Τουρκία (με τους Τουρκοκύπριους – αλλά στην ουσία με την Τουρκία), και γι αυτό τον λόγο δεν θα έπρεπε να δυναμιτίζουμε το κλίμα προσπαθώντας να αντιμετωπίζουμε εχθρικά την Τουρκία. Αντίθετα, θα έπρεπε να συμβάλουμε στην δημιουργία κλίματος κατάλληλου για συνομιλίες και εξεύρεση λύσης.

Όχι πως η Κυπριακή Δημοκρατία «γρονθοκοπούσε» ποτέ την Τουρκία αλλά η εχθρική αντιμετώπιση της Τουρκίας στα διεθνή φόρα, οι αναφορές σε εισβολή – κατοχή κλπ. δεν συνιστούσαν μετριοπαθή προσέγγιση που τόσο διακαώς επιθυμούσαν οι Αγγλο-Αμερικανοί. Με την έναρξη της κατευναστικής πολιτικής Ρολάνδη της «Παύσης των Γρονθοκοπημάτων» συμπίπτει περίπου και  το Αγγλο – Αμερικανό – Καναδικό σχέδιο λύσης του οποίου ο κυριότερος λόγος εκπόνησης ήταν να δοθεί η πρόφαση για άρση του αμερικανικού εμπάργκο όπλων στην Τουρκία – πράγμα που έγινε (Αύγουστος 1978).

  • Παρά τα σκαμπανεβάσματα (ο Ν. Ρολάνδης παραιτήθηκε μετά την αλλαγή πλεύσης και την πολιτική της «Πρόταξης» του Σπύρου Κυπριανού), η πολιτική του κατευνασμού ήταν εκείνη που υιοθετήθηκε τελικά, και που μέσα από μια διαχρονική πορεία πολιτικού μιθριδατισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας, προσαρμόστηκε σταδιακά προς όλα τα κύρια στοιχεία των Τουρκικών «θέλω» στο Κυπριακό.

Οι δουλείες που σταδιακά συσσωρεύτηκαν ως κεκτημένο των συνομιλιών (γεωγραφικός διαχωρισμός, εκ περιτροπής προεδρία, νομιμοποίηση εποίκων, θετική ψήφος – οιονεί βέτο, προτεραιότητα σφετεριστών στις περιουσίες κλπ.) καθιστούν το τυχόν μελλοντικό κρατικό μόρφωμα εκ φύσεως θνησιγενές … Για στρατεύματα και εγγυήσεις μένει να βρεθεί η φόρμουλα που θα ικανοποιεί την Τουρκία (και που θα πρέπει να πακεταριστεί κατάλληλα για τους ιθαγενείς) …

Με βάση τα πιο πάνω, αποσύρθηκαν τα «αντιπαραγωγικά» αφηγήματα του «Δεν Ξεχνώ», «Όλοι οι Πρόσφυγες στα Σπίτια τους» και «Τα σύνορα μας είναι στην Κερύνεια» που βαφτίστηκαν πλέον σαν «εθνικιστικά» και «σοβινιστικά» (sic).

Είναι οξύμωρο (και συνάμα τραγικό) οι πιο πάνω δουλείες να υιοθετούνται στην βάση του δήθεν ρεαλισμού την στιγμή που ολοφάνερα κάθε άλλο παρά ρεαλιστική είναι η προσδοκία επιβίωσης ενός τέτοιου κρατικού μορφώματος.

Μπορεί το «ηχηρό ΟΧΙ» του 2004 να τούμπαρε τα σχέδια προτεκτοροποίσης της Κύπρου μέσω του «Σχεδίου Ανάν» πλην όμως οι Αγγλο-Αμερικάνοι, δεν σταμάτησαν τις προσπάθειές λύσης – διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και νομιμοποίησης των κεκτημένων της κατοχής.

Το κυριότερο «ατού» των Αγγλο-Αμερικανών δεν είναι άλλο από την ύπαρξη δύο μεγάλων (φαινομενικά αντίπαλων) κομματικών σχηματισμών, που στο όνομα του «ρεαλισμού» υιοθετούν τις λύσεις κανονικοποίησης  και νομιμοποίησης της κατοχής μέσα από τον (συνομοσπονδιακό) μανδύα της ΔΔΟ.

Το δίπολο ΑΚΕΛ – ΔΗΣΥ (το ΑΚΕΛ ανοιχτά, και ο ΔΗΣΥ υπόγεια) δεν σταμάτησε λεπτό να κατηγορεί την δική μας πλευρά ως τον υπαίτιο του ελβετικού ναυαγίου του 2017, υιοθετώντας εν πολλοίς το αφήγημα του Τουρκικού ΥΠΕΞ. Το ΑΚΕΛ προτιμά να δίνει πίστη στην εκ των έσω πληροφόρηση από «φιλικούς» Τουρκοκύπριους  (που λειτούργησαν σαν «γλάστρες» του Τούρκου ΥΠΕΞ στο Κρανς Μοντάνα) και στα όσα ο ίδιος ο Τσαβούσογλου είπε κατ’ ιδίαν στον Άντρο Κυπριανού, όταν ο τελευταίος τον επισκέφθηκε στο σπίτι του στην Άγκυρα (2018).

Είναι θλιβερό, αλλά οι Αγγλο-Αμερικάνοι δεν θα μπορούσαν να έχουν καλύτερο ατζέντη προώθησης της πολιτικής τους στο Κυπριακό από το ΑΚΕΛ. Ο ΔΗΣΥ φυσικά είναι, κοινωνικά και πολιτικά, ο κυριότερος εκφραστής της Κυπριακής μεταπρατικής αστικής τάξης και ως εκ τούτου φύσει και θέσει ταυτισμένος με την εξυπηρέτηση των Αγγλο-αμερικανικών συμφερόντων  που ευθυγραμμίζονται με το ένστικτο επιβίωσης της αστικής αυτής τάξης έστω και σαν βασάλος – υποτελής (οι ονειρώξεις για δήθεν επέκταση της στην Τουρκική αγορά είναι ακριβώς αυτό: ονειρώξεις)…

  • Σε ό,τι αφορά στο ΑΚΕΛ δεν πρόκειται για προδοσία αλλά για πιστή εφαρμογή των δογμάτων με τα οποία το Σταλινικό αυτό κόμμα έχει διαποτιστεί σε βάθος δεκαετιών και που προάγει τον συμβιβασμό με την ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων

Από την καταδίκη της εξέγερσης των Οκτωβριανών (1931), την αποδοχή του διαμοιρασμού του κόσμου με τις συμφωνίες της Γιάλτας (που «χάρισαν» την Ελλάδα και την Κύπρο στην σφαίρα επιρροής των Εγγλέζων), την άρνηση ανάληψης πρωτοβουλίας αντί-αποικιακού αγώνα στην Κύπρο, την «Ειρηνική Συνύπαρξη» του Μπρέζνιεφ (που αποτελούσε επικαιροποίση του σεβασμού του διαμοιρασμού του κόσμου σε σφαίρες επιρροής που αποφασίστηκε στην Γιάλτα), την άρνηση ουσιαστικού αγώνα για κατάργηση των αποικιακών αγγλικών βάσεων στην Κύπρο, μέχρι την δουλική υποταγή στα όσα σχέδια εξυφαίνουν οι Αγγλο-Αμερικάνοι μετά το 1974 – με διαμορφωτή επι του εδάφους τον Τουρκικό ιμπεριαλισμό, όλα υφαίνουν το πλέγμα πολιτικής προσαρμογής του ΑΚΕΛ στη διατήρηση του ιμπεριαλιστικού status quo ανάλογα με την εποχή.

Στην αντίληψη του ΑΚΕΛ, το ιμπεριαλιστικό status quo που επιβλήθηκε στην Κύπρο, δεν πρέπει να ανατραπεί με μοχλό την αυτόνομη δράση του ίδιου του Κυπριακού λαού (ε/κ  και τ/κ στο μέτρο που οι τελευταίοι απεξαρτηθούν από την Άγκυρα), γιατί θα προκληθούν εκρηκτικές καταστάσεις και ανατροπές.

Αντίθετα, για το ΑΚΕΛ η κατοχική κατάσταση πραγμάτων θα πρέπει  να κανονικοποιηθεί – νομιμοποιηθεί μέσα από μια «λύση» που ο Αγγλο-αμερικάνικος ιμπεριαλισμός έχει ετοιμάσει για εμάς χωρίς εμάς. Πρώτιστο μέλημα είναι να κρατηθεί ο Κυπριακός λαός σαν αυτόνομος παίκτης μακριά από το προσκήνιο, τιθασεύοντας τις εν δυνάμει εκρηκτικές προεκτάσεις (πολιτικές – κοινωνικές) μιας τέτοιας αυτονομημένης, γνήσια λαϊκής αντίδρασης που θα ανέτρεπε και θα απειλούσε την ιμπεριαλιστική αρχιτεκτονική σταθερότητας.

Βρισκόμαστε σε μια συγκυρία που η Τουρκία εκμεταλλεύεται την ρευστότητα από την ανακατανομή ισχύος στην περιοχή μας ακροβατώντας μεταξύ ΗΠΑ – Ρωσίας, ξεδιπλώνοντας τη δική της αυτόνομη γεωστρατηγική ατζέντα…. και που έχει πλέον «ξεφύγει» εντελώς, αχαλίνωτη και αυθάδης ακόμα και απέναντι στους πάτρωνες της: έχει καταλάβει εδάφη εκτός Κύπρου, και στη Συρία, στη Λιβύη, στο Ιράκ. Χρησιμοποιεί ακόμα και τζιχαντιστές μισθοφόρους, εργαλοποιεί το μεταναστευτικό για να εκβιάζει την Ευρώπη (και να πολιορκεί την Ελλάδα), εξοπλίζει τους τουρκαδερφούς της Αζέρους για να γονατίσουν την Αρμενία, και ιδρύει στρατιωτικές βάσεις σε Λιβύη, Συρία, Ιράκ, Κατάρ και Σομαλία.

  • Ταυτόχρονα προβάλλει το όραμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», διεκδικεί το μισό Αιγαίο, ζητά αναθεώρηση της Συνθήκης της Λοζάνης, προβάλλει θέμα «Τουρκικής» μειονότητας στη Δυτική Θράκη, ζητά αποστρατικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, και διατυμπανίζει ότι η Ελλάδα κατέχει παράνομα αριθμό νησιών.

Σε ό,τι αφορά στην Κύπρο, πέραν του ότι η Τουρκία εξακολουθεί να κατέχει στρατιωτικά και να εποικίζει το βόρειο μέρος του νησιού, το οποίο είναι ουσιαστικά οργανικά ενσωματωμένο στο Τουρκικό κράτος, κάνει επίσης  σουρωτήρι την Κυπριακή ΑΟΖ με έρευνες και γεωτρήσεις για υδρογονάνθρακες (από το 2015). Έχει επίσης εσχάτως ανοίξει την λεγόμενη «περίκλειστη» περιοχή του Βαρωσιού και προαλείφεται για να την εποικίσει και αυτή, ενώ μιλά πλέον ανοικτά για λύση δύο κρατών.

Μέσα σε αυτό το καταθλιπτικό περιβάλλον που κάθε άλλο παρά μπορεί να θεωρηθεί σαν κατάλληλο για διαπραγματεύσεις, ο γλυκύτατος Γ.Γ. του ΟΗΕ (που τόσο καιρό «δεν ακούει δεν βλέπει» την πειρατική συμπεριφορά της Τουρκίας), καλεί σε άτυπη πενταμερή (τρείς εγγυήτριες δυνάμεις + δύο κοινότητες) για να προετοιμαστεί η ατζέντα και ο οδικός χάρτης για επανέναρξη των συνομιλιών και μετά νέα «κανονική» πενταμερή που να καταλήξει σε ενδιάμεση/στρατηγική συμφωνία και μετά το πακέτο να κλείσει με διαδικασίες εξπρές… Ο στόχος είναι προφανής, και αποσκοπεί στο κλείδωμα «λύσης» από την οποία οι «μαξιμαλιστές» Ελληνοκύπριοι να μην μπορούν να ξεφύγουν και να κλείσει ο «βραχνάς» του Κυπριακού.

Εντός Κύπρου, ο μεν Αβέρωφ Νεοφύτου του ΔΗΣΥ μας επισημαίνει ότι «είμαστε στο «και πέντε»  και «θα πρέπει να πάμε στις διαπραγματεύσεις με το κέφι μας και όχι με το στανιό», ο δε ΓΓ του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού μας επισημαίνει ότι «πρέπει να πείσουμε την διεθνή κοινότητα ότι πιστεύουμε στην Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ)  και στην πολιτική ισότητα των Τ/κ, και αν η Τουρκία επιμένει να μιλά για λύση δύο κρατών, τότε να της επιρριφθεί από τον ΟΗΕ η ευθύνη για το ναυάγιο»…

  • Πότε ο ΟΗΕ επέρριψε ευθύνη για οτιδήποτε στην Τουρκία για να το κάνει τώρα;

Τη ίδια στιγμή ο πολυπράγμων Εγγλέζος πρέσβης μας υποδεικνύει ότι «μπορεί να βρεθεί κοινός τόπος μεταξύ της πρότασης των δύο κρατών και της ομοσπονδίας» (με λίγα λόγια και τα δύο κράτη μπορούν να χωρέσουν σε αυτό που κατ΄ ευφημισμό θα ονομάζεται «ομοσπονδία»)… Ο δε γλυκύτατος Αντόνιο Γκουτιέρες μας πληροφορεί ότι «είναι θέμα των ενδιαφερομένων μερών να αναπτύξουν πρωτοβουλίες για την μορφή λύσης που επιθυμούν»

  • Ούτε το πιο δυνατό απορρυπαντικό δεν θα μπορούσε να ξεπλύνει τόσο καλά την τουρκική διχοτομική πολιτική όσο ο Εγγλέζος πρέσβης και ο ΓΓ του ΟΗΕ… 

Παρόλα αυτά τόσο το ΑΚΕΛ όσο και ο ΔΗΣΥ «δεν βλέπουν – δεν ακούουν»  και επιμένουν φορτικά να πάμε (με το κέφι μας) σε πενταμερή και συνομιλίες… Όταν ερωτώνται πώς μπορούμε να πάμε σε συνομιλίες με ένα τόσο αρνητικό κλίμα και με μια τόσο επιθετική Τουρκία, η απάντηση τους είναι πως «γι αυτό ακριβώς τον λόγο θα πρέπει να πάμε σε συνομιλίες, για ν’ αποτρέψουμε τη δημιουργία και άλλων τετελεσμένων»!!!

Θα πρέπει συνάμα, λένε, να επικεντρώσουμε την ενέργεια μας στην επανέναρξή των συνομιλιών και την λύση του Κυπριακού, και όχι να αναλωνόμαστε στην προσπάθεια για επιβολή Ευρωπαϊκών κυρώσεων στην Τουρκία (που χαλούν και το καλό κλίμα) ή στις άσκοπες τριμερείς συνεργασίες που αποπροσανατολίζουν… Η όποια προσπάθεια πολιτικής θωράκισης της Κυπριακής Δημοκρατίας έναντι του Τουρκικού ιμπεριαλισμού, είναι λοιπόν «σπατάλη ενέργειας» και «αποπροσανατολισμός», αν δεν είναι και «εθνικισμός» – μόνιμη πλέον επωδός του ΑΚΕΛικού αφηγήματος.

Φυσικά ούτε λόγος να τεθούν προϋποθέσεις για έναρξη διαδικασίας συνομιλιών, όπως η αναίρεση του εποικισμού της Αμμοχώστου, και των πειρατικών δραστηριοτήτων στην Κυπριακή ΑΟΖ… κάτι τέτοιο θα δυναμίτιζε το κλίμα (ποιο κλίμα;) και ως γνωστό εμείς οι Κύπριοι έχουμε καλή ανατροφή και δεν πρέπει να κάνουμε κάτι τέτοιο…

Ούτε ο Αβέρωφ Νεοφύτου ούτε ο Άντρος Κυπριανού είναι αφελείς ώστε να μην βλέπουν ότι η αποθρασυσμένη Τουρκία κρατά διαχρονικά και το ψωμί και το μαχαίρι, και ότι μπορεί διαχρονικά να επισείει τον μπαμπούλα νέων τετελεσμένων (Βαρώσι, δύο κράτη) και κατά τη διάρκεια των συνομιλιών σε περίπτωση που δεν γίνονται αποδεκτοί οι τουρκικοί όροι (θετική ψήφος – βέτο, στρατεύματα, εγγυήσεις, παρουσία Τούρκων πολιτών κλπ.)….

  • Είναι ολοφάνερο ότι επιδιώκεται η Κυπριακή Δημοκρατία να καταστεί όμηρος μιας διαδικασίας από την οποία (λόγω των φοβικών της συνδρόμων) δεν θα μπορεί να ξεφύγει και θα οδηγηθεί θέλοντας και μη σε ενδιάμεση/στρατηγική συμφωνία για κανονικοποίηση – νομιμοποίηση της διχοτομικής πραγματικότητας μέσω ΔΔΟ…
  • Το προηγούμενο «πάθημα» με την συντριπτική επικράτηση του «ΟΧΙ» έγινε μάθημα, και γι΄αυτό επιδιώκεται «κεφαλοκλείδωμα» μέσα από ενδιάμεση/στρατηγική συμφωνία.

Το δίλημμα θα παρουσιαστεί σαν επιλογή μεταξύ Συνομοσπονδίας/ΔΔΟ – Διχοτόμησης, με άλλα λόγια καταναγκαστικής επιλογής νομιμοποίησης της διχοτόμησης για «να αποφύγουμε τα χειρότερα»… ο Εγγλέζος πρέσβης είναι διαφωτιστικός ως προς τον μανδύα που μπορεί να φορεθεί για τα μάτια των ιθαγενών…

Η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται να ελέγχει μόνο την μισή Κύπρο (εξάλλου το κάνει ήδη) – ενδιαφέρεται να την ελέγχει ολόκληρη (λύση ΔΔΟ με όποιο μανδύα και αν φορεθεί)…. Και γι΄αυτό χρειάζεται την υπογραφή μας!

Οι γνωστοί ενδημικοί κονδυλοφόροι έχουν εδώ και καιρό ανοιχτά υιοθετήσει το Τουρκικό αφήγημα («για όλα φταίνε οι μαξιμαλιστές Ελληνοκύπριοι») και ότι πρέπει να «πείσουμε την διεθνή κοινότητα για την βούληση μας για λύση και πολιτική ισότητα», το οποίο αφήγημα αντιγράφει πλέον φανερά και ο Εγγλέζος πρέσβης.

Το τελικό ξεβράκωμα γίνεται πλέον ανοικτά, χωρίς ενδοιασμούς, μπροστά στους υποβολείς και χειροκροτητές της διεθνούς κοινότητας (δεν θα χρειαστεί να ζήσουν αυτοί σ΄ένα κράτος – Φράνκεσταϊν).

Το ένστικτο επιβίωσης του Κυπριακού λαού λειτούργησε σωστικά μια φορά σπάζοντας τα κομματικά στεγανά…. Θα λειτουργήσει ξανά και ξανά ενάντια στον εξανδραποδισμό. Αυτό θα πρέπει όμως επιτέλους να εκφραστεί και στην κάλπη (Βουλευτικές 2021), αντί της υπακοής της αγέλης και της ποδοσφαιροποιημένης πίστης στην «ομαδάρα – κόμμα»!

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Ακολουθήστε το Hellas Journal στο NEWS GOOGLE

Πήγαν για κυρώσεις και επέστρεψαν… κουρεμένοι: Το Ε.Σ. δεν είναι υπουργικό, που ενέκρινε αβέρτα διαβατήρια

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: